Προσωπική αναµέτρηση ενόψει εκλογών

Μεγαλύτερη απώλεια στήριξης δεν θα µπορούσα να φανταστώ. Και η απώλεια στήριξης αφορά ιπτάµενα µέσα που βρίσκονται σε καταιγίδες ή συγκρούονται µεταξύ τους.

Ο ελληνικός λαός είναι µαθηµένος σε λογική άσπρου µαύρου και σε αγωνιώδη αναζήτηση σωτήρων. Μερικές φορές, και άνευ λόγου. Αλλά η σωτηρία δεν είναι εθνικός µονόδροµος, γι’ αυτό και υπάρχουν εκλογές και ένα σωρό συνταγµατικά σωσίβια. Οταν η κατάσταση εκτραχύνεται, η πολιτική πάει περίπατο. Οποιος και να εκλεγεί στο άµεσο µέλλον, απλώς δυσκολεύει τη ζωή του, αν έχει δουλέψει για την όξυνση της πόλωσης, αφού απέναντί του θα έχει να αντιµετωπίσει εξοργισµένους, ορκισµένους αντιπάλους.

Στις εκλογές δεν υπάρχει µονοκούκι. Ακόµη και µια κυβέρνηση αγγέλων θα έχει απέναντι µια αντιπολίτευση δαιµόνων.

Σε όλα αυτά η κοινοβουλευτική δηµοκρατία είναι η µόνη απάντηση. ∆εν υπάρχει άλλη. Και χρειάζεται διάλογο και επιχειρήµατα. Το βράδυ της Τετάρτης τέτοιος διάλογος δεν υπήρξε. Απλώς ανέβηκε στον αφρό των ωρών που παρακολουθήσαµε ολόκληρη η γραµµατολογία, η παραφιλολογία και οι διαδόσεις που εκτοξεύονταν από τις δύο πτέρυγες της Βουλής, σχεδόν από τα δύο τρίτα της, αλλά µε εργαλεία το ∆ιαδίκτυο και τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στοιχηµατίζω πως θα ακολουθήσει το µοιραίο. Θα αποδειχθεί στις εκλογές πως ο ψηφοφόρος θα ψηφίσει µε άλλα κριτήρια και ας έχει ακούσει τα µύρια όσα για την προτίµησή του. Και σε κάθε περίπτωση, µετά τριάντα χρόνια το πάθος δεν θα κρατήσει. Ολοι οι πολιτικοί που µπήκαν σε αυτήν τη διαδικασία θα αποτιµηθούν ψύχραιµα και δίκαια. Αλλα µας νοιάζουν τώρα. Οι εξηγήσεις. Να εξηγηθεί η πολιτική στο άµεσο µέλλον, να υπάρξει δουλειά, ευκαιρίες, να καυτηριαστεί η ανοιχτή πληγή της διαρροής των νέων Ελλήνων, να προσέξουµε τους γείτονες και τις συµµαχίες µας.

Και αυτά θα συµβούν ούτως ή άλλως, σε αγριεµένη ή ειρηνική ατµόσφαιρα, µε κριτήρια που για την ώρα δεν βλέπω να τα εκτιµά κανένας.