10 πρόσωπα που σημάδεψαν το 2025 -και μας είπαν περισσότερα απ’ όσα θα θέλαμε για την κοινωνία μας

Το 2025 ήταν μια χρονιά έντασης, φόβου, κοινωνικών ρωγμών και διαρκούς αμφισβήτησης -από τα κέντρα εξουσίας μέχρι την καθημερινότητα. Μέσα σε αυτό το -άσχημο θα έλεγε κανείς- τοπίο, κάποια πρόσωπα δεν έγιναν απλώς πρωταγωνιστές των ειδήσεων. Έγιναν καθρέφτες της εποχής.

Καθίσαμε και ξεχωρίσαμε 10 πρόσωπα που, το καθένα με τον δικό του τρόπο, άφησαν αποτύπωμα στη χρονιά που φεύγει. Άλλοι με τη δύναμη της εξουσίας, άλλοι με την αντίσταση, άλλοι με την τέχνη, τον αθλητισμό ή την απλή, σπάνια πια, ανθρωπιά τους. Δεν είναι όλοι «ήρωες», ούτε και όλοι αρεστοί. Είναι όμως πρόσωπα που μας ανάγκασαν να κοιτάξουμε λίγο περισσότερο γύρω μας και ίσως να αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει.

Γιατί τελικά, οι χρονιές ορίζονται από τους ανθρώπους που τις «κουβαλούν» -και από όλα όσα αποκαλύπτουν για την κοινωνία που τους δημιούργησε.

Μια χρονιά στους ρυθμούς του Ντόναλντ Τραμπ

Το 2025 σηματοδότησε και επίσημα την επιστροφή του Τραμπ στον αμερικανικό θώκο, γεγονός που επανέφερε την… καθημερινή ένταση στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Κάθε του κίνηση -από δηλώσεις μέχρι πολιτικές αποφάσεις- δημιούργησε αμέσως αντηχήσεις σε διεθνές επίπεδο. Η πόλωση που προκαλεί είναι εμφανής, με τους υποστηρικτές του να τον επευφημούν και τους επικριτές του να ανησυχούν για τις συνέπειες των πράξεών του.

Στο εσωτερικό, η Αμερική βρέθηκε σε μια αέναη διαμάχη σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, με τον Τραμπ να καθορίζει την ατζέντα και τα πρωτοσέλιδα. Στο εξωτερικό, η στάση του απέναντι σε συμμάχους και αντιπάλους έφερε αναταράξεις και αβεβαιότητα σε διεθνείς σχέσεις, ενώ οι στρατηγικές του αποφάσεις δημιούργησαν έντονες συζητήσεις σε διπλωματικά και οικονομικά φόρουμ.

Οι δικαστικές του περιπέτειες, η συνεχής παρουσία στα ΜΜΕ και η συχνά αμφιλεγόμενη ρητορική συνέθεσαν ένα αποτύπωμα που δύσκολα αγνοείται. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν υπήρξε απλώς δημοσιογραφικό θέμα, αλλά ένα πρόσωπο που όρισε τη χρονιά - όχι για όσα πέτυχε, αλλά για την επίδραση του… χάους του στην πολιτική και στην κοινωνία.

Όλα τα παραπάνω όχι μόνο δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα, αλλά κατέδειξαν ευθέως το πόσο (επικίνδυνα) δυνατό είναι το προσωπικό αποτύπωμα ενός ηγέτη με αυτά τα χαρακτηριστικά στην εποχή της ταχείας ενημέρωσης. Κάθε του δήλωση, κάθε ανάρτηση, κάθε δημόσια εμφάνιση δημιουργούσε κύμα αντιδράσεων και σχολίων σε όλο τον κόσμο. Η επίδρασή του δεν περιορίστηκε στις πολιτικές αποφάσεις. Καθόρισε τον δημόσιο διάλογο, επηρεάζοντας συζητήσεις για θέματα όπως η οικονομία, η ασφάλεια και η διεθνής διπλωματία.

Ζοράν Μαμντάνι

Στον στίβο της αμερικανικής πολιτικής λένε ότι αν θες να κερδίσεις πρέπει να έχεις δυο πράγματα: όνομα ή χρήμα. Και όμως, το πρόσωπο που θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγραψε τη δική του ιστορία το 2025, δεν είχε τίποτα από τα δυο, το αντίθετο. Έπιανε μόλις το 1% σε δημοσκόπηση για το Δημοκρατικό Χρίσμα, το χαμηλότερο ποσοστό ανάμεσα σε δέκα πιθανούς υποψηφίους, όταν κατέβηκε για την κούρσα της Δημαρχίας της Νέας Υόρκης. Λαϊκά θα λέγαμε δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του. Και όμως ο Ζοράν Μαμντάνι, άγνωστος, νέος, μουσουλμάνος και με ριζοσπαστικές απόψεις μέσα στους Δημοκρατικούς, κατάφερε με μια τρομερή πολιτική καμπάνια κάποιων μηνών όχι μόνο να κοντράρει τους αντιπάλους του αλλά να αναδειχθεί και σε Δήμαρχος νικώντας τον γνωστό και αγαπημένου του κατεστημένου Άντριου Κουόμο.

Η νίκη του Μαμντάνι ήταν ένας πολιτικός σεισμός, αλλά κυρίως ένα ταρακούνημα στο κόμμα των Δημοκρατικών, που εδώ και χρόνια έχει αλλεργία στον ριζοσπαστισμό, επιλέγοντας διαρκώς μετριοπαθείς πολιτικούς που καταβαραθρώνονται τελικά εκλογικά. Γιατί ο Μαμντάνι, δεν έκανε μόνο μια επιτυχημένη καμπάνια αλλά μια πολιτική που κάποιοι έχουν ξεχασμένη: αυτή για τους πολλούς όχι για τους λίγους. Η εκστρατεία του άλλωστε βασίστηκε, στην ξεκάθαρη υπόσχεση ότι θα φορολογούσε τους λίγους πλούσιους («την τάξη των δισεκατομμυριούχων») για να βελτιώσει τη ζωή των πολλών. Και αυτό έπεισε τους ψηφοφόρους της Νέας Υόρκης που ανήκουν στο 99% που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με την ακρίβεια, τα δυσθεώρητα ενοίκια και την έλλειψη δημόσιων μεταφορών.

Ο Μαμντάνι έταξε ούτε 10 ούτε 20, αλλά τρία πράγματα: δωρεάν λεωφορεία για όλους, καθολική παιδική φροντίδα και προσιτά ενοίκια και όλα αυτά από τη φορολογία των πιο πλούσιων. Και αυτό ήταν αρκετό για να χαρακτηριστεί ριζοσπάστης στη χώρα, όπου κυβερνούν οι εταιρείες όπως είχε πει και ο Τσόμσκι, αποδεικνύοντας ότι ο ριζοσπαστισμός δεν είναι καθόλου μπανάλ στις ημέρες μας, και είναι αυτό που θα επιλέγουν οι ψηφοφόροι είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά.

Πάνος Ρούτσι

Η Πλατεία Συντάγματος αποτελεί διαχρονικά το σημείο που πραγματοποιούνται οι περισσότερες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, με το σημείο να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους αγώνες του λαού. Από τον Φλεβάρη του 2024, μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, οι συγγενείς των 57 θυμάτων των Τεμπών, έγραψαν με κόκκινη μπογιά τα ονόματα των ανθρώπων τους που χάθηκαν στη σιδηροδρομική τραγωδία.

Είναι το σημείο που ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του 22χρονου Ντένις, επί 23 ημέρες έκανε απεργία πείνας, προκειμένου να διατρανώσει το αίτημά του για εκταφή της σορού του γιου του. Η ιστορία του συγκλόνισε τον κόσμο και είναι ενδεικτικό ότι σε καθημερινή βάση, πολίτες όλων των ηλικιών έσπευδαν για να του σφίξουν το χέρι και να του εκφράσουν τη συμπαράστασή τους.

Ένας πατέρας που έγινε σύμβολο του αγώνα που δίνουν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, προκειμένου να έρθει η δικαίωση. Ενδεικτικά ήταν τα όσα έλεγε διαρκώς. «Θα μείνω εδώ μέχρι τέλους. Θέλω να μάθω από τι έφυγε το παιδί μου». Η αποφασιστικότητά του φαινόταν σε κάθε βλέμμα του, σε κάθε του λέξη, σε κάθε κίνηση που έκανε με τα χέρια του, όταν σήκωνε τις γροθιές του για να δείξει προς όλους ότι δεν θα κάνει πίσω.

Είναι σίγουρο ότι ο αγώνας του Πάνου Ρούτσι θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη κάθε ανθρώπου που τον επισκέφθηκε τις 23 μέρες της απεργίας πείνας. Ο πατέρας του Ντένις «ενόχλησε» την κυβέρνηση, αλλά και μια μικρή μερίδα πολιτών, λόγω της απόφασής του να διαμαρτυρηθεί μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και οι εικόνες από το Σύνταγμα αποτελούν -δικαίως- ένα από τα σημαντικότερα, εντός των συνόρων, γεγονότα για το 2025.

Η ανθρωπιά -και όλα λείπουν από την κοινωνία μας- σε μια εικόνα

Ο Όλσι δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Όχι γιατί έκανε κάτι «ηρωικό», αλλά γιατί έκανε κάτι βαθιά ανθρώπινο. Στις φονικές πυρκαγιές στην Αχαΐα, έβαλε τους συμπολίτες του και τα ζώα της περιοχής του πάνω από τη δική του ασφάλεια -σε μια εποχή που η αλληλεγγύη δεν είναι πια δεδομένη.

Όπως έχει περιγράψει ο ίδιος, η πρώτη του σκέψη ήταν να μείνει στο σπίτι, με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά. Και ήταν μια σκέψη λογική. Δεν μπόρεσε, όμως, να την ακολουθήσει. Ίσως γιατί ένας άνθρωπος που από τα 13 του δουλεύει σκληρά, που δεν εγκατέλειψε την Ελλάδα του «3 και 60», έχει μάθει να βλέπει και τον διπλανό του.

Ο Όλσι δεν στάθηκε ούτε στιγμή στο δίλημμα «ζώο ή άνθρωπος». Έσωσε τα πρόβατα ενός παππού σαν να ήταν δικά του, σαν να ήταν κομμάτι της οικογένειάς του. Τα πήρε αγκαλιά, πάνω στο μηχανάκι του, και μέσα από αυτή την απλή πράξη, χάρισε μία από τις πιο αληθινές εικόνες του 2025 -κι όχι μόνο.

Σε περιόδους κρίσης, αυτοί οι άνθρωποι ξεχωρίζουν όχι γιατί θέλουν να ξεχωρίσουν, αλλά γιατί δεν σκέφτονται σαν τους υπόλοιπους. Και ίσως αυτή να είναι η πιο σκληρή αλήθεια για την κοινωνία μας: χρειαζόμαστε καταστροφές για να θυμηθούμε τι σημαίνει ανθρωπιά. Αν βλέπαμε τέτοιους ανθρώπους λίγο συχνότερα -ή αν τους ακούγαμε λίγο περισσότερο- ίσως η κοινωνία να μην έμενε απλώς όρθια. Ίσως να πήγαινε και κάπου.

Οι νοσηλευτές είναι πάντα εκεί για εσένα

Το πρόσωπο της χρονιάς για εμένα δεν είναι ένα και μοναδικό πρόσωπο. Είναι ο νοσηλευτής και η νοσηλεύτρια στα ελληνικά νοσοκομεία.

Διευκρίνιση: Δεν προσπαθώ να κάνω τον καλό, ούτε να ενισχύσω ένα κλισέ. Το 2025 χρειάστηκε να νοσηλευτώ πολλές φορές και να υποβληθώ σε ένα -αρκετά- σοβαρό χειρουργείο.

Είδα, λοιπόν, σε «συμπυκνωμένη μορφή», πως οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες είναι εκεί πάντα για εσένα. Έχοντας ένα πρόγραμμα με εξαντλητικά ωράρια και μισθούς που δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον βασικό - ίσως, με μερικές προσαυξήσεις - γίνονται το μοναδικό, ίσως, πραγματικό και κυριολεκτικό στήριγμα σου στο «κρεβάτι του πόνου».

Είναι εκεί τη νύχτα όταν είσαι ανήμπορος. Είναι εκεί όταν φοβάσαι. Σε σηκώνουν όταν εσύ είσαι ανήμπορος και δεν μπορείς να σηκώσεις το ίδιο σου το κορμί. Πρέπει πάντα να είναι ψύχραιμοι. Είναι -έστω και για λίγες ημέρες- ο καλύτερος σου φίλος και η οικογένειά σου. Ίσως γιατί απλά το γουστάρουν και, πάντα, με υψηλή την αίσθηση του καθήκοντος. Και μπράβο τους.

Λάουρα Κοβέσι: Η δικαστικός που βάζει τρίποντα κατά της διαφθοράς

Από τα παρκέ των γηπέδων μπάσκετ στη Ρουμανία, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στο Λουξεμβούργο. Ο λόγος για τη Λάουρα Κοβέσι που κυνηγάει τη διαφθορά η οποία όπως λέει «σκοτώνει».

Γεννημένη στη Ρουμανία το 1973, υπήρξε αθλήτρια στο μπάσκετ, συμμετέχοντας στη νεανική εθνική ομάδα του 1989 που τερμάτισε δεύτερη στο Πρωτάθλημα Γυναικών FIBA Europe κάτω των 16. «Ήταν πολύ αποφασισμένη. Αν της ζητούσα να επαναλάβει μια άσκηση εκατό φορές, το έκανε ακόμα και αν της γύριζα την πλάτη» περιέγραφε ο προπονητής της Κόστελ Τατάρου.

Στη συνέχεια την κέρδισε η Νομική, χωρίς όμως να ξεχνά τα πολύτιμα διδάγματα του αθλητισμού. «Το μπάσκετ με έμαθε πειθαρχία, δίκαιη συμπεριφορά, αλλά και να μην τα παρατάω ποτέ για να πετύχω το αποτέλεσμα, ακόμα και όταν με αποδοκιμάζουν» έλεγε η Κοβέσι το 2020.

Το 2006, σε ηλικία 33 ετών, διορίστηκε Γενική Εισαγγελέας της Ρουμανίας, η πρώτη γυναίκα και η νεότερη στην ιστορία της χώρας. Από το 2013 μέχρι το 2018 ήταν Γενική Εισαγγελέας της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Διαφθοράς, αποκαλύπτοντας σκάνδαλα και ασκώντας δίωξη μέχρι και σε πρώην πρωθυπουργό. Ωστόσο αποπέμφθηκε το 2018 με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης, προκαλώντας διεθνείς αντιδράσεις.

Τον Οκτώβριο του 2019 εξελέγη ως η πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέας και λίγα χρόνια αργότερα έγινε γνωστή στη χώρα μας, αρχικά με τα Τέμπη και στη συνέχεια με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ το οποίο ουσιαστικά ξεσκέπασε, στέλνοντας δικογραφία στη Βουλή σε βάρος του Μάκη Βορίδη και του Λευτέρη Αυγενάκη.

Μπορεί να αποχωρεί τον Οκτώβριο του 2026, καθώς λήγει η θητεία της, ωστόσο έχει ήδη φροντίσει να στείλει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: «Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είναι εδώ για να μείνει» είπε από την Αθήνα και ουσιαστικά υπενθύμισε ότι υπάρχουν ακόμα δικαστές, ακόμα και αν αυτοί βρίσκονται στο Λουξεμβούργο.

Εμμανουήλ Καραλής: Έτσι είναι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις

Έχει περισσότερους από έναν λόγους να κερδίζει μια θέση σε αυτή τη λίστα με τους κορυφαίους για τη χρονιά που ολοκληρώνεται. Μέσα σε 12 μήνες μας έδωσε αρκετές αφορμές να πανηγυρίσουμε κατακτώντας ένα χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ένα ασημένιο στο Παγκόσμιο κλειστού κι ένα δεύτερο ασημένιο στο Παγκόσμιο ανοιχτού στίβου.

Έγινε ο πρώτος Έλληνας που ξεπέρασε τα 6 μέτρα και όλη τη χρονιά ήταν σταθερά πάνω από αυτό το ύψος, δείχνοντας ότι δούλευε καιρό για αυτή την επιτυχία και δεν ήρθε τυχαία. Πέρασε τα 6,08 θέτοντας νέα όρια στο πανελλήνιο ρεκόρ. Έβαλε το επί κοντώ στον χάρτη του ελληνικού αθλητισμού.

Αλλά περισσότερο από όλα αυτά, μας έδειξε τι σημαίνει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να μην σταματάς να δίνεις μάχες. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, να αναγνωρίζεις τον καλύτερό, να τον αγκαλιάζεις όταν σε κερδίζει και να συνεχίζεις να παλεύεις για να τον φτάσεις. Να διασκεδάζεις αυτό που κάνεις, να είσαι ο εαυτός σου και να έχεις τόσο καθαρό μυαλό ώστε να ξεχνάς ακόμα και αυτούς που σου έβαλαν τρικλοποδιές. Να αφήνεις πίσω σου κάθε τι τοξικό, να πατάς γερά στα πόδια σου και να αγαπάς τον αγώνα, όχι τη νίκη.

Ο Καραλής μας (ξανά)έμαθε τι σημαίνει να κερδίζεις τα σκοτάδια σου και να ξεπερνάς τα εμπόδια όσο ψηλά κι αν φαίνονται στα μάτια σου. Κι είναι αυτό το αγνό, καθαρό του χαμόγελο και όχι οι επιδόσεις κι οι επιτυχίες του που τον κάνει καθολικά αποδεκτό και τελικά αθλητή της χρονιάς...

Γιάννη Οικονομίδη, πώς τους πετσόκοψες έτσι;

Ο Γιάννης Οικονομίδης με τη νέα του ταινία «Σπασμένη Φλέβα» επέστρεψε δυναμικά φέτος στο επίκεντρο των συζητήσεων με μια ταινία στην οποία έχει αμβλύνει το χαρακτηριστικό αφηγηματικό ύφος του. Σε μία από τις πολλές πρόσφατες συνεντεύξεις του ο εξπρεσιονιστής σκηνοθέτης προτρέπει το κοινό που θα πάει να δει τη «Σπασμένη Φλέβα» να ξεχάσει αυτά που ήξερε, αναφερόμενος στους διαλόγους γεμάτους βωμολοχίες που γρήγορα γίνονται viral στη σφαίρα των social media («Πώς τους πετσόκοψες έτσι;», «Τι θα κάνεις με τη Λίντα, Βαγγέλη;», «Όχι μπαίνουμε, γ@μάμε»).

Το πολιτικοινωνικό σχόλιο διεισδύει εδώ όμως ακόμη βαθύτερα, καθώς πιάνει τον παλμό μιας κοινωνίας σε πρωτοφανή αποσύνθεση. Το σκοτεινό ρυθμικό μπλουζ του βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες τον ίδιο καιρό που οι «φραπέδες» και οι «χασάπηδες» ανασύρθηκαν από το σκοτάδι όπου δρούσαν ανενόχλητοι για να καταρρίπτουν ρεκόρ έλλειψης ηθικού φραγμού (και) σε δημόσια θέα.

Στο σύμπαν της «Σπασμένης Φλέβας» ο κεντρικός ήρωας Θωμάς Αλεξόπουλος είναι χρεοκοπημένος επαγγελματικά αλλά και ηθικά και λειτουργεί σαν καθρέφτης της κοινωνίας μας. Ένας μικροαστός έμπορος ειδών υγιεινής με αβάσταχτα χρέη -τόσο αβάσταχτα όσο και ο χαρακτήρας του: άνθρωπος της διπλανής πόρτας που σιγά σιγά αποδεικνύεται ένας βαρύμαγκας νταής που δεν έχει μάθει να χάνει, χωρίς ηθική πυξίδα. Όταν ο Θωμάς, που έχει μάθει να του έρχονται τα πράγματα όπως τον βολεύουν, βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει αγωνίζεται να τα ξαναβάλει πίσω στη θέση τους, ακόμη και αν χρειαστεί να σπάσουν σε χίλια κομμάτια. Και εκεί αποκαλύπτονται πανηγυρικά η φρίκη και η διαστροφή του. Ο Θωμάς είναι σαν μαύρη τρύπα, έλκει όλα τα άλλα πρόσωπα γύρω του μέχρι που τα ρουφάει και τελικά τα συνθλίβει.

Ο Οικονομίδης απασχόλησε το κοινό και θα συνεχίσει να το απασχολεί, γιατί μας χάρισε έναν ήρωα που απηχεί έναν σκιώδη κόσμο που όχι απλώς επιβιώνει αλλά κυριαρχεί στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι.

Μέσα σε μια χρονιά όπου κυριάρχησαν οι υπερπαραγωγές, ένας 15χρονος ξεχώρισε

Αν αναζητήσουμε το πρόσωπο της χρονιάς στον χώρο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, το όνομα που έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι αναμφίβολα ο Owen Cooper. Μόλις 15 χρονών, με τον ρόλο του Jamie στη σειρά «Adolescence» του Netflix, κατάφερε να γίνει παγκόσμιο θέμα συζήτησης. Η σειρά, ήδη πολυβραβευμένη, φωτίζει με ωριμότητα και ευαισθησία κρίσιμα ζητήματα της σύγχρονης εφηβικής ζωής, όπως την τοξική σχέση με τα social media, την πίεση της οικογένειας και τον τρόπο που οι νέοι μαθαίνουν να διαχειρίζονται δύσκολες καταστάσεις. Ο νεαρός ηθοποιός ενσάρκωσε τον Jamie με έναν τρόπο που μοιάζει ώριμος και φυσικός, ενώ η χρήση συνεχόμενων μονοπλάνων ανέδειξε πόσο ταλαντούχος είναι.

Η επιτυχία του «Adolescence» υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε στη Βρετανία, η κυβέρνηση αποφάσισε να προβάλλεται δωρεάν στα σχολεία. Ο Owen Cooper βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, με κοινό και κριτικούς να εξυμνούν την ερμηνεία του. Πολλοί νέοι είδαν τον εαυτό τους μέσα από τον χαρακτήρα του, ενώ οι μεγαλύτεροι θεατές ένιωσαν πως, επιτέλους, παρουσιάζεται με αλήθεια και ευαισθησία τι σημαίνει να μεγαλώνεις στη σημερινή εποχή. Ταυτόχρονα, η καριέρα του συνεχίζει με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σημαντικές παραγωγές, όπως το «Wuthering Heights» δίπλα σε Margot Robbie και Jacob Elordi, και στη νέα κωμική σειρά «Film Club» του BBC. Η άνοδος του είναι γρήγορη, αλλά κάθε του βήμα δείχνει ότι ξέρει τι κάνει.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στη δημόσια εικόνα του. Σε μια εποχή όπου οι νέοι celebrities συχνά εξαντλούνται από την υπερέκθεση, ο Owen Cooper παραμένει μετρημένος και χαμηλών τόνων. Οι εμφανίσεις και οι συνεντεύξεις του είναι προσεγμένες, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού. Στοιχεία που ενισχύουν ακόμη περισσότερο το καλλιτεχνικό του προφίλ. Μέσα σε μια χρονιά όπου κυριάρχησαν οι υπερπαραγωγές, τα viral πρόσωπα και το επιθετικό marketing, ξεχώρισε ένας νεαρός που κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον μας, με το ταλέντο και τον χαρακτήρα του, αλλά και να περιμένουμε με ανυπομονησία το επόμενο βήμα του.

Klavdia, ένα φωτεινό πρόσωπο

Η Klavdia είναι αναμφισβήτητα για μένα το πρόσωπο της χρονιάς για το 2025, χάρη στην αφοσίωση, τον χαρακτήρα και το ταλέντο της που λάμπουν σε κάθε της βήμα. Η συμμετοχή της στην Eurovision 2025 και η κατάκτηση της 6ης θέσης δεν ήταν απλά μια νίκη στη σκηνή, αλλά μια στιγμή που αποτύπωσε τη σκληρή δουλειά και την πίστη της στα όνειρά της. Μέσα από αυτή την εμπειρία, η ίδια κατάφερε να δείξει σε όλο τον κόσμο ποια είναι, όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως προσωπικότητα γεμάτη πάθος και αυθεντικότητα.

Η χρονιά αυτή σηματοδοτεί την εκτόξευση της καριέρας της και την αναγνώριση που δικαιωματικά της αξίζει. Η αύξηση της δημοτικότητάς της, οι συνεργασίες που ανοίγουν νέες πόρτες και η αγάπη του κοινού αποδεικνύουν ότι η Klavdia έχει φτάσει σε μια νέα φάση της ζωής και της καριέρας της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της φετινής της επιτυχίας είναι και η πρωτιά στις κορυφαίες αναζητήσεις για το 2025 στην Google ως «Πρόσωπο της Χρονιάς». Η ικανότητά της να συνδέεται με το κοινό, να εκφράζει τα συναισθήματά της μέσα από τη μουσική και να εμπνέει με το παράδειγμά της κάνει τη φετινή χρονιά ξεχωριστή, καθιστώντας την αναμφισβήτητα το πιο φωτεινό πρόσωπο του 2025.

Η ομάδα του ethnos.gr εύχεται το νέο έτος να μας βρει πιο υποψιασμένους και με καθαρότερη ματιά.