Οι Ναζί που καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Δίκη της Νυρεμβέργης πληρώνουν τα επίχειρα των πράξεών τους

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 16 Οκτωβρίου του 1945 όταν οι ναζί εγκληματίες πολέμου, που καταδικάστηκαν σε θάνατο από τη Δίκη της Νυρεμβέργης, αφήνουν την τελευταία λερή πνοή τους στην αγχόνη.

Λίγα λεπτά πριν αρχίσουν οι εκτελέσεις, οι δημοσιογράφοι ενημερώθηκαν ότι ο Νο1 φυλακισμένος ηγέτης των Ναζί, ο Χέρμαν Γκέρινγκ είχε αυτοκτονήσει πίνοντας υδροκυάνιο. Ο άλλοτε πανίσχυρος στρατάρχης του Ράιχ είχε αφήσει γράμματα και σημειώματα που όμως δεν έγινε γνωστό ποτέ το περιεχόμενό τους. Επίσης σε θάνατο είχε καταδικαστεί- ερήμην- ο Μάρτιν Μπόρμαν, που όπως έχει αποδειχτεί εκ των υστέρων είχε σκοτωθεί το 1945 στο Βερολίνο.

Την ημέρα εκείνη πλήρωσαν για τα εγκλήματά τους οι:

1. Χανς Φρανκ: υπουργός Δικαιοσύνης του Ράιχ και Κυβερνήτης του Γενικού Κυβερνείου της κατεχόμενης Πολωνίας.

2. Βίλχελμ Φρικ: υπουργός Εσωτερικών, «Προστάτης του Ράιχ» του Προτεκτοράτου Βοημίας και Μοραβίας.

3. Άλφρεντ Γιοντλ: Στρατάρχης της Βέρμαχτ, υπαρχηγός του Κάιτελ και Αρχηγός του Επιχειρησιακού του Γενικού Επιτελείου της Βέρμαχτ.

4. Ερνστ Καλτενμπρούνερ: Αρχηγός του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA) της οργάνωσης, δηλαδή, αστυνόμευσης στη Ναζιστική Γερμανία.

5. Βίλχελμ Κάιτελ: Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Βέρμαχτ και ντε φάκτο υπουργός.

6. Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ: Πρέσβης στο Ηνωμένο Βασίλειο (1936-38) και υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ.

7. Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ: Θεωρητικός διαμορφωτής της Ρατσιστικής Θεωρίας. Υπουργός των Ανατολικών Κατεχόμενων Περιοχών.

8. Φριτς Ζάουκελ: Πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης (Gauleiter) του κρατιδίου της Θουριγγίας, πληρεξούσιος του προγράμματος εξαναγκαστικής εργασίας του Ράιχ.

9. Άρτουρ Ζάις-Ίνκβαρτ: Πρωταγωνιστής στην Προσάρτηση της Αυστρίας· διετέλεσε για λίγο Καγκελάριος της Αυστρίας το 1938, επίσης ήταν αναπληρωτής του Φρανκ στην Πολωνία και αργότερα Επίτροπος του Ράιχ στην κατεχόμενη Ολλανδία.

10. Γιούλιους Στράιχερ: Gauleiter της Φραγκονίας από το 1922 ως το 1940, όταν και απαλλάχτηκε, αλλά του επιτράπηκε από τον Χίτλερ να διατηρήσει τον επίσημο τίτλο του· εκδότης της εβδομαδιαίας αντισημιτικής εφημερίδας Der Sturmer.  

Να σημειώσουμε εδώ ότι αναφορές έκαναν λόγο πως κάποιες εκτελέσεις διήρκεσαν από 14 έως 28 λεπτά. Ο Γιούλιους Στράιχερ πέθανε από στραγγαλισμό αντί από σπασμένο αυχένα. Μάλιστα όπως έλεγαν οι αυτόπτες μάρτυρες, ο Στράιχερ έδειχνε να μην πεθαίνει εύκολα και ένας από τους δημίους μπήκε κάτω από την καταπακτή και τέλειωσε – ουδείς έμαθε με ποιο τρόπο – το ψυχορράγημα του φανατικού εκδότη της προπαγανδιστικής εφημερίδας «Der Sturmer». Επιπλέον λέγεται πως η καταπακτή ήταν πολύ μικρή, έτσι ώστε αρκετοί από τους καταδικασθέντες υπέστησαν αιμορραγία στο κεφάλι όταν χτύπησαν στις πλευρές της ενώ έπεφταν μέσα.

Τα πτώματα των εκτελεσθέντων Ναζί φημολογούνταν ότι είχαν μεταφερθεί στο Νταχάου για αποτέφρωση, αλλά στην πραγματικότητα κάηκαν σε ένα κρεματόριο στο Μόναχο και οι στάχτες σκορπίστηκαν στον ποταμό Isar. Στάχτη μέσα στις στάχτες του πολέμου…