Η αγωνία των πρώην και νυν για το βιβλίο του Τσίπρα, η παρουσία του υιού Μητσοτάκη στις κάλπες της ΝΔ και το «ναυάγιο» για τις ιδιωτικές νομικές σχολές παρά τον Λοβέρδο

Δεκάδες αγωνιώδη τηλεφωνήματα για τον Τσίπρα

Τι ήθελα να πω στους κοντινούς μου φίλους πως το Σάββατο παρέλαβα το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, που κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία; Πέρασα και εγώ τη δική μου Οδύσσεια αυτό το Σαββατοκύριακο. Δεκάδες τα τηλεφωνήματα από νυν συριζαίους, πρώην συριζαίους, «τσιπρικούς» κάθε είδους, αλλά και από στελέχη από πολλά άλλα κόμματα. Κάποιοι μου ζητούσαν να τους δώσω μια γενική αίσθηση του βιβλίου. Κάποιοι άλλοι, βέβαια, ήθελαν να μάθουν τι λέει για τους ίδιους ο Τσίπρας στο βιβλίο. Τρομερή αγωνία, γενικώς. Από τα τηλεφωνήματα που δέχτηκα και μόνο καταλαβαίνω πως η «Ιθάκη» έχει πετύχει το σκοπό της και με το παραπάνω. Όλοι και όλες μιλούν για τον Αλέξη Τσίπρα, καθιστώντας τον κατά κάποιον τρόπο ξανά ρυθμιστή των πραγμάτων.

Στην κάλπη με τον υιό

Χτες έλαβαν χώρα οι εσωκομματικές εκλογές για τους συνέδρους και τις διοικήσεις των τοπικών οργανώσεων της Νέας Δημοκρατίας. Από τη διαδικασία κρατώ δύο γεγονότα. Πρώτον ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στη διαδικασία μαζί με το γιο του, κίνηση που σχολιάστηκε από γαλάζιους φίλους μου δεόντως. Όλοι τους μου έλεγαν ότι δεν πήρε τυχαία μαζί του με τον νεαρό Κωνσταντίνο .

Ισχυρός παράγων ο «ψηλός»

Το δεύτερο γεγονός, για το οποίο σας είχαν ενημερώσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά κάποιοι ανακάλυψαν εσχάτως, είναι πως ο Γρηγόρης Δημητριάδης αναδεικνύεται αφανώς αλλά σαφώς σε εσωκομματικό παράγοντα στη ΝΔ. Καλοί γνώστες των εσωκομματικών μου έλεγαν να περιμένω τα τελικά αποτελέσματα, που απ' ότι φαίνεται θα αργήσουν λίγα 24ωρα, για να έχουμε καλή εικόνα. Αλλά η πρώτη εντύπωση είναι πως ο πρώην Γ.Γ. του Πρωθυπουργού εξέλεξε ουκ ολίγους δικούς του συνέδρους. Ή για να ακριβολογώ, εξελέγησαν αρκετοί που βρίσκονται κοντά του, αλλά δεν έχουν ακόμα εκδηλωθεί...

Η στροφή και ο πόνος του Τρίμπαλη

Θα διαβάσατε λογικά τα όσα είπε ο Σταμάτης Τρίμπαλης, νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρίας Krikel που πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο των υποκλοπών μέσω Predator. Ο συγκεκριμένος μάρτυρας «έδωσε» κανονικά τον Γρηγόρη Λαβράνο, αλλά και την ίδια την κυβέρνηση καθώς -όπως είπε- τον είχαν προετοιμάσει για το τι θα τον ρωτήσουν οι βουλευτές της ΝΔ στην σχετική εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τις υποκλοπές. Μια σημαντική πτυχή της «μεταστροφής» του Τρίμπαλη αφορά πάντως και τις οικονομικές επιπτώσεις που έχει υποστεί ο ίδιος. Μαθαίνω πως έχουν επιβληθεί στον ίδιο τον Τρίμπαλη προσωπικά πρόστιμα αρκετών εκατομμυρίων και τώρα αυτός βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή τους. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι, δε, είναι εξαφανισμένοι...

Κλιμακώνεται η πίεση επιχειρηματιών προς Σαμαρά – Ζητούν άμεση κάθοδο με νέο κόμμα

Το τελευταίο διάστημα, πρόσωπα με σημαντικό αποτύπωμα στην αγορά –και με ισχυρή επιρροή στο πολιτικό περιβάλλον της κεντροδεξιάς– αναζητούν ξεκάθαρες απαντήσεις από τον πρώην πρωθυπουργό: προτίθεται ή όχι να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού σχηματισμού;

Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι οι συνομιλητές του Σαμαρά δεν περιορίζονται σε διερευνητικές κουβέντες. Πιέζουν ευθέως για άμεση ενεργοποίηση, υποστηρίζοντας πως το κενό που διαμορφώνεται στη δεξιά πτέρυγα δεν μπορεί να μείνει ακάλυπτο και πως μόνο εκείνος διαθέτει το πολιτικό βάρος για μια οργανωμένη κάθοδο.

Όπως μου λέει πρόσωπο-κλειδί με άμεση γνώση των επαφών υπάρχει κλίμα αυξανόμενης ανυπομονησίας: «Θέλουν χρονοδιάγραμμα. Και το θέλουν τώρα», μου λέει. Ορισμένοι μάλιστα φέρονται να εισηγούνται - και πιέζουν ασφυκτικά - τη δημόσια ανακοίνωση του εγχειρήματος μέσα στους πρώτους μήνες του 2026, θεωρώντας πως οι πολιτικές συνθήκες ωριμάζουν ταχύτερα από όσο είχε υπολογιστεί.

Παράλληλα, επιχειρηματικοί παράγοντες που μέχρι πρότινος κρατούσαν απόσταση, πλέον εμφανίζονται θετικοί να στηρίξουν μια νέα παράταξη με ηγέτη τον Μεσσήνιο πολιτικό, εκτιμώντας ότι μπορεί να εξελιχθεί σε «σταθερό σημείο αναφοράς» για ψηφοφόρους που δεν εκφράζονται από την τρέχουσα φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας.

Το στοιχείο που παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή το Μαξίμου είναι ότι οι συναντήσεις δεν μειώνονται – πολλαπλασιάζονται. Και κάθε νέα συνάντηση περιλαμβάνει ένα και μόνο ερώτημα: πότε θα μπει μπροστά ο Αντώνης Σαμαράς;

Το Μαξίμου βλέπει μόνο την κορυφή – και αγνοεί την κατολίσθηση από κάτω

Στο κυβερνητικό επιτελείο επικρατεί παράδοξη ψυχραιμία έναντι των μετρήσεων: ενώ οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν καθαρή πρωτιά της ΝΔ, δείχνουν ταυτόχρονα πρωτοφανή φθορά που το Μαξίμου μοιάζει να αποφεύγει να δει κατάματα ή να την υποτιμά. Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να προηγείται, αλλά με την κοινωνική δυσαρέσκεια πλέον να υπερκαλύπτει κάθε αριθμητικό πλεονέκτημα.

Η πιο πρόσφατη μέτρηση της GPO αποτυπώνει αυτό το ρήγμα με τον πιο ηχηρό τρόπο: το 71,2% δηλώνει πως στις επόμενες εκλογές θέλει άλλη κυβέρνηση. Πρόκειται για ένδειξη θεσμικής κόπωσης και πολιτικής αποδοκιμασίας που δύσκολα κρύβεται πίσω από τη διατήρηση μιας τυπικής πρωτιάς στην πρόθεση ψήφου.

Κι όμως, η επίσημη γραμμή παραμένει στάσιμη. Στις δημόσιες τοποθετήσεις, η κυβέρνηση και ο επικοινωνιακός της μηχανισμός επιλέγουν να υπογραμμίζουν αποκλειστικά τη διαφορά από τα υπόλοιπα κόμματα, παραμερίζοντας το γεγονός ότι η προοπτική αυτοδυναμίας απομακρύνεται και ότι η βάση στήριξης της ΝΔ της συρρικνώνεται.

Η πίεση για αλλαγή εκλογικού νόμου φουντώνει – και το Μαξίμου δεν έχει πλέον εύκολες επιλογές

Οι διεργασίες γύρω από τον εκλογικό νόμο έχουν μετατραπεί στο πιο ευαίσθητο εσωτερικό μέτωπο για την κυβέρνηση. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «δεν αλλάζει τίποτα», υπουργοί και βουλευτές επιμένουν πως το υφιστάμενο πλαίσιο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δύσκολης μετεκλογικής εξίσωσης, χωρίς σαφή κυβερνητική προοπτική. Η πίεση προς το Μαξίμου δεν εκδηλώνεται πια υπόγεια — είναι διατυπωμένη καθαρά: το όριο της αυτοδυναμίας πρέπει να πέσει και το μπόνους εδρών να συνδεθεί με μεγαλύτερη διαφορά από το δεύτερο κόμμα, ώστε να αποφευχθεί πολιτικό κενό την επόμενη μέρα.

Υπάρχει όμως και η αντίθετη σχολή σκέψης. Στελέχη με κυβερνητική εμπειρία προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε κίνηση τώρα θα ενισχύσει την εντύπωση ανασφάλειας, σε μια συγκυρία ήδη επιβαρυμένη από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τις συνεχείς εστίες φθοράς. «Αν ανοίξει το θέμα, δεν θα κλείσει εύκολα» παραδέχεται χαρακτηριστικά κορυφαίος υπουργός. Το παράδοξο είναι πως όλοι μιλούν για σταθερότητα, αλλά όλοι την προσεγγίζουν διαφορετικά. Άλλοι μέσω αλλαγής κανόνων, άλλοι μέσω πολιτικής ψυχραιμίας. Το βέβαιο είναι ότι το θέμα δεν έχει κλείσει — απλώς μεταφέρεται από σύσκεψη σε σύσκεψη, ως βόμβα που κανείς δεν θέλει να κρατά στα χέρια του την κρίσιμη στιγμή.

Η παροχολογία του Μαξίμου δεν στοχεύει την οικονομία — στοχεύει τους απομακρυσμένους ψηφοφόρους

Οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη για νέα μέτρα στήριξης – από παρεμβάσεις στο στεγαστικό έως «ανακουφίσεις» για συνταξιούχους, αγρότες και κτηνοτρόφους – δεν αποτελούν συνέχεια κάποιας συνεκτικής οικονομικής πολιτικής. Αποτελούν επείγουσα πολιτική άμυνα. Στο κυβερνητικό επιτελείο είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι το πακέτο της ΔΕΘ απέτυχε να αλλάξει το κλίμα. Με τις τιμές να καλπάζουν και το κοινωνικό σώμα να πιέζεται, οι υποσχέσεις του Σεπτεμβρίου έχουν ήδη εξατμιστεί.

Στο επίκεντρο της νέας παροχολογίας βρίσκονται οι ψηφοφόροι που στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία το 2019 και το 2023 αλλά σήμερα κρατούν αποστάσεις. Αγρότες που βλέπουν καθυστερήσεις στις επιδοτήσεις μετά το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, μικρομεσαίοι που νιώθουν παγιδευμένοι από τους έμμεσους φόρους, νέοι που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο. Αυτές οι ομάδες αποτελούν – σύμφωνα με εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών – τις «ζώνες υψηλού κινδύνου» ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Η στρατηγική είναι σαφής: δέσμες μικρών παροχών, στοχευμένες σε κοινωνικά στρώματα που απομακρύνονται, με την ελπίδα ότι θα αναχαιτιστεί η φθορά. Στην πράξη όμως, η πολιτική αυτή συναντά το ίδιο εμπόδιο που συνάντησαν και τα μέτρα της ΔΕΘ: η ακρίβεια εξανεμίζει κάθε όφελος πριν καν φτάσει στους δικαιούχους.

Το Μαξίμου επιχειρεί να κερδίσει χρόνο. Όμως τα στοιχεία για μισθούς, τιμές και φορολογικά βάρη έχουν ήδη διαμορφώσει ένα περιβάλλον όπου οι υποσχέσεις αποδίδονται όχι σε οικονομικό σχεδιασμό, αλλά σε εκλογικό πανικό.

Η ανάρτηση του Μητσοτάκη και το παρασκήνιο της ενδοκυβερνητικής ανησυχίας

Δεν είναι μόνο οι σφοδρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Μαθαίνω ότι στο κυβερνητικό επιτελείο η χθεσινή ανάρτηση του πρωθυπουργού δεν αντιμετωπίστηκε ως επιτυχημένη «επικοινωνιακή ανάσα», αλλά ως αναγκαία άμυνα σε μια εβδομάδα που άφησε έντονα αποτυπώματα. Το πρόγραμμα «Σπίτι Μου 2», το οποίο παρουσιάστηκε ως επιτυχία, έχει εσωτερικά καταγραφεί ως προβληματικό λόγω της χαμηλής απορρόφησης και της εκτόξευσης των τιμών που προκάλεσε. Στο οικονομικό επιτελείο μου λένε ότι παραδέχονται πως το στεγαστικό ζήτημα έχει γίνει μη διαχειρίσιμο με τα υπάρχοντα εργαλεία.

Ακόμη πιο βαριά είναι η σκιά του ΟΠΕΚΕΠΕ. Κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν ότι η υπόθεση έχει «χτυπήσει σε νεύρο», καθώς συνδέεται με ζητήματα αξιοπιστίας και λειτουργίας των θεσμών. Παράλληλα, η συζήτηση που άνοιξε εκ νέου για τις υποκλοπές, μετά τις πρόσφατες καταθέσεις, έχει δημιουργήσει νευρικότητα για το πώς μπορεί να εξελιχθεί πολιτικά. Όπως μου λένε άνθρωποι που γνωρίζουν από μέσα το κλίμα των τελευταίων ημερών, το πραγματικό άγχος στο Μαξίμου δεν είναι η κριτική. Είναι ότι η κοινωνία φαίνεται να έχει σταματήσει να ακούει.

Ο Ανδρουλάκης ανεβάζει στροφές – Η «σκληρή γραμμή» και το στοίχημα της πολιτικής πρωτιάς

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει περάσει σε πιο επιθετική φάση στρατηγικής, με καθαρή στόχευση: να κεφαλαιοποιήσει την κυβερνητική φθορά και να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ ως τον μοναδικό αξιόπιστο πόλο πολιτικής εναλλακτικής. Η επιλογή του «σκληρού ροκ» δεν αποτελεί συγκυριακή τακτική, είναι οργανωμένο σχέδιο, που χτίζεται πάνω στην έντονη παρουσία του στην περιφέρεια, εκεί όπου η δυσαρέσκεια για το κυβερνητικό έργο είναι πλέον μετρήσιμη.

Στο εσωτερικό του κόμματος, η νέα γραμμή λειτουργεί ως ανάχωμα σε κύκλους αμφισβήτησης και σταθεροποιεί την ηγεσία γύρω από μια ξεκάθαρη επιδίωξη: το ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει την πολιτική πρωτιά. Το επιτελείο του μεταφέρει ότι οι περιοδείες του σε Κρήτη, Πελοπόννησο και Δυτική Ελλάδα έχουν ήδη αποτυπωθεί ως άνοδος ισχύος, δημιουργώντας αισιοδοξία ότι το ρεύμα θα μεταφερθεί και στο λεκανοπέδιο.

Για την πιθανή κάθοδο Τσίπρα στην Χαριλάου Τρικούπη επικρατεί ψυχραιμία, χωρίς, ωστόσο, να αποσιωπάται ότι αποτελεί εν δυνάμει απειλή. Το βάρος πέφτει αλλού: στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης με κοινωνικά στρώματα που επιζητούν σοβαρή, μετριοπαθή και εφαρμόσιμη εναλλακτική πρόταση. Σε αυτό το πεδίο, ο Ανδρουλάκης δείχνει ότι έχει αποφασίσει να παίξει χωρίς αναστολές.

Ο Αποστολάκης ως αθόρυβος μεσολαβητής των συστημάτων - Ο κρίκος που συνδέει κέντρα επιρροής που σπανίως συναντιούνται

Στον πολιτικό χάρτη των τελευταίων ετών, ο Ευάγγελος Αποστολάκης έχει εξελιχθεί σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες «σιωπηλές σταθερές». Παρά τις αλλαγές στρατοπέδων που του χρεώνουν οι αντίπαλοί του, όσοι κινούνται στο παρασκήνιο αναγνωρίζουν πως ο πρώην υπουργός αποτελεί έναν από τους ελάχιστους παράγοντες που διατηρούν ζωντανές γέφυρες με συστήματα τα οποία συνήθως δεν επικοινωνούν μεταξύ τους.

Η σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα, η άνεση με την οποία συνομίλησε με τη Νέα Δημοκρατία, η στενή σύνδεση που ανέπτυξε με τον Στέφανο Κασσελάκη και οι ανοικτοί δίαυλοι με το ΠΑΣΟΚ δεν συνιστούν απλή πολιτική περιπλάνηση· συνιστούν ικανότητα πρόσβασης σε κρίσιμους κόμβους εξουσίας που παραμένουν αθέατοι από τον δημόσιο διάλογο.

Στην πραγματικότητα, ο Αποστολάκης λειτουργεί ως... μεταφραστής και συνδετικός κρίκος διαφορετικών κόσμων – πολιτικών, επιχειρηματικών και θεσμικών. Σε μια χρονική συγκυρία που τα πολιτικά κόμματα δείχνουν να περιχαρακώνονται, το πλεονέκτημα αυτό τον καθιστά παίκτη με μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι αφήνει να φανεί η δημόσια εικόνα του.

Τζάμπα η διαφήμιση, τζάμπα και ο Λοβέρδος

Διάβασα την είδηση πως «κόπηκαν» οι νομικές σχολές δύο ιδιωτικών πανεπιστημίων, του Keele και του York. Τζάμπα οι εκδηλώσεις και οι καμπάνιες των συγκεκριμένων ιδρυμάτων, τζάμπα και οι μεγαλοστομίες της κυβέρνησης πως έρχονται τα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού να επενδύσουν στην χώρα μας. Αλλά εμένα άλλο μου κέντρισε την προσοχή. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ορίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της συγκεκριμένης Νομικής Σχολής, που δεν πήρε άδεια. Πώς τα κατάφερε να συμμετέχει σε τέτοιο φιάσκο, παρά το γεγονός πως είναι πλέον μέλος της ΝΔ, είναι πραγματικά απορίας άξιον...

Πρόβα συνεργασίας με τον Ανδρουλάκη μακριά

Μια εκδήλωση που για κάποιους θα λειτουργήσει ως πρόβα συνεργασίας θα δούμε την προσεχή Τετάρτη στην εκδήλωση που διοργανώνει ο «Κόσμος» στο Σεράφειο. Ομιλητές θα είναι μεταξύ άλλων ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Αλέξης Χαρίτσης, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει και ο Χάρης Δούκας. Μαθαίνω πως είχε προσκληθεί και ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά τελικά αρνήθηκε να δώσει το «παρών». Βλέπετε το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει την αυτονομία του να την μετατρέπει σε «υγειονομική ζώνη» και ο Νίκος Ανδρουλάκη να μην δίνει αφορμές για σχόλια περί επικείμενων συνεργασιών. Στον αντίποδα βέβαια ο Χάρης Δούκας δεν έχει τέτοια κολλήματα, άλλωστε ως δήμαρχος Αθηναίων απολαμβάνει τη στήριξη όλων των κομμάτων στα αριστερά της Χαριλάου Τρικούπη.

Ο Χαρίτσης περιμένει το συνέδριο

Ο Αλέξης Χαρίτσης πάντως, που έχει χάσει ήδη δυο φορές διάφορες εσωκομματικές μάχες για την (επι)στροφή στον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι έχει πάρει απόφαση να φύγει από την ηγεσία της Νέας Αριστεράς, εάν χάσει στο συνέδριο του Ιανουαρίου την κρίσιμη ψηφοφορία για τις συνεργασίες. «Αν η Νέα Αριστερά αποφασίσει ότι δεν την αφορά το σχέδιο του Λαϊκού Μετώπου, τότε θα πάρω και εγώ τις ανάλογες αποφάσεις. Αλλά πιστεύω ότι δεν είμαστε εκεί» είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Η βραδιά στον ΝΟΕ που αποκάλυψε νέες ισορροπίες στη ναυτιλία

Η εκδήλωση του Propeller Club στον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος μετατράπηκε σε άτυπη σύναξη ισχύος. Η παρουσία της Αμερικανίδας πρέσβη Κίμπερλι Γκιλφόιλ λειτούργησε ως καταλύτης, φέρνοντας στον ίδιο χώρο σχεδόν όλο το κορυφαίο ναυτιλιακό στερέωμα της χώρας. Εκπρόσωποι στόλων που υπερβαίνουν τα 2.000 ελληνόκτητα πλοία παρέλασαν μπροστά από τη νέα πρέσβη.

Ο κατάλογος των παρουσιών ήταν ενδεικτικός του βάρους της βραδιάς: Γιώργος Προκοπίου, Παναγιώτης Τσάκος, Αγγελική Φράγκου, Αριστείδης Πίττας, Χάρης Βαφειάς, Γιώργος Αγγελόπουλος, οι Αδελφοί Στεφάνου, Αλέξανδρος Χατζηπατέρας, Λέων Πατίτσας, Αθανάσιος Φειδάκης, Αντώνης Κομνηνός, Μαριέλενα Προκοπίου, Κωνσταντίνος Λάμψιας, Γιάννης Ξυλάς, Κώστας Δελαπόρτας.

Οι παρεμβάσεις της Γκίλφόϊλ, προσεκτικές αλλά απολύτως στοχευμένες, άφησαν ξεκάθαρο στίγμα: η Ουάσιγκτον θεωρεί την Ελλάδα κρίσιμο πυλώνα σταθερότητας σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας και οι ελληνόκτητοι στόλοι βασικό μοχλό ασφάλειας των διεθνών εμπορικών ροών.

Στα πηγαδάκια κατέστη σαφές ότι το μήνυμα ελήφθη. Η συγκέντρωση τόσων ισχυρών παικτών γύρω από την Αμερικανίδα πρέσβη δεν ήταν κοινωνική υποχρέωση, αλλά σαφής ένδειξη νέων ισορροπιών που διαμορφώνονται σιωπηλά αλλά σταθερά.

Η κινεζική κυριαρχία στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αλλάζει τους παγκόσμιους συσχετισμούς – και φέρνει δύσκολες αποφάσεις για την Ελλάδα

Η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται σε καθεστώς ανατροπής. Το 2024 καταγράφηκαν σχεδόν 80 εκατομμύρια πωλήσεις, όμως η ανάκαμψη οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στα ηλεκτρικά και υβριδικά μοντέλα, καθώς τα αυτοκίνητα εσωτερικής καύσης έχουν υποχωρήσει κατά περίπου 30% σε σχέση με το 2017. Πίσω από αυτή τη μετατόπιση βρίσκεται η κατακόρυφη ενίσχυση της Κίνας, η οποία πλέον παράγει το 40% του συνόλου των οχημάτων παγκοσμίως και το 70% των ηλεκτρικών.

Το κινεζικό πλεονέκτημα δεν είναι τυχαίο. Το κόστος παραγωγής, ιδιαίτερα στις μπαταρίες και στα συστήματα μετάδοσης, είναι έως και 30% χαμηλότερο από την Ευρώπη, επιτρέποντας στις κινεζικές εταιρείες να κερδίζουν έδαφος στις εξαγωγές και να πιέζουν τις παραδοσιακές βιομηχανίες. Η Κίνα έχει ήδη ξεπεράσει την Ε.Ε. και αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο εξαγωγέα αυτοκινήτων στον κόσμο.

Για την Ελλάδα, η νέα πραγματικότητα έχει δύο όψεις. Από τη μία, η είσοδος φθηνότερων ηλεκτρικών οχημάτων μπορεί να επιταχύνει την ανανέωση του στόλου και να μειώσει το ενεργειακό αποτύπωμα. Από την άλλη, η αυξανόμενη εξάρτηση από κινεζική τεχνολογία και υποδομές μπαταριών δημιουργεί οικονομικές εξαρτήσεις, σε μια περίοδο όπου οι Βρυξέλλες αναζητούν τρόπους περιορισμού της κινεζικής επιρροής.

Η ΑΚΤΩΡ αλλάζει πρόσωπο: η Atlantic φέρνει τον όμιλο στην πρώτη γραμμή του LNG

Ο όμιλος ΑΚΤΩΡ μετατοπίζει οριστικά το βάρος του στην ενέργεια, με την Atlantic να εξελίσσεται στον φορέα που θα υλοποιήσει τις πρώτες ροές αμερικανικού LNG από το 2025. Η εμπλοκή της εταιρείας στη διακρατική συμφωνία ΔΕΠΑ–Naftogaz σηματοδοτεί άμεση είσοδο σε εμπορική δραστηριότητα, με πραγματικά έσοδα και όχι θεωρητικές προβολές. Η ΑΚΤΩΡ αποκτά πλέον θέση στον περιφερειακό ενεργειακό διάδρομο που συνδέει Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία, συμμετέχοντας στον μηχανισμό τροφοδοσίας της ΝΑ Ευρώπης.

Τα οικονομικά σενάρια είναι αποκαλυπτικά: από 31 έως 94 εκατ. ευρώ καθαρά κέρδη στο βασικό μοντέλο διακίνησης LNG και έως 348 εκατ. ευρώ στη μέγιστη κλίμακα. Ταυτόχρονα, το pipeline ΑΠΕ και οι παραχωρήσεις συνθέτουν σταθερό χρηματοοικονομικό υπόβαθρο, ενισχύοντας τον μετασχηματισμό σε πολυδιάστατο ενεργειακό οργανισμό. Η Atlantic λειτουργεί ως ο επιταχυντής αυτής της μετάβασης. Με ενεργειακές ροές να αποτυπώνονται στον ισολογισμό ήδη από το 2025, η ΑΚΤΩΡ εισέρχεται σε φάση ουσιαστικής κερδοφορίας — μια εξέλιξη που αναδιαμορφώνει πλήρως το προφίλ και τις προοπτικές του ομίλου.

Βαρδινογιάννης: Ένα project 475 εκατ. ευρώ βάζει τον Πόρο στο επίκεντρο των μεγάλων επενδύσεων

Η είσοδος του Γιάννη Βαρδινογιάννη στον Πόρο μέσω της Hydra Rock Ακίνητα Μονοπρόσωπη Α.Ε. αποτελεί πλέον μια από τις πιο συζητημένες κινήσεις στον χώρο των τουριστικών επενδύσεων. Το πλάνο προβλέπει ανάπτυξη 475 εκατ. ευρώ σε έκταση 1.750 στρεμμάτων, με σύνθετο τουριστικό συγκρότημα που περιλαμβάνει πολυτελές ξενοδοχείο, κατοικίες υψηλής κατηγορίας, επαύλεις και οργανωμένες εγκαταστάσεις αναψυχής και φιλοξενίας.

Η κίνηση αυτή τοποθετεί την οικογένεια Βαρδινογιάννη στον πυρήνα της κούρσας για τα μεγάλα τουριστικά projects που αναπτύσσονται στα ελληνικά νησιά και σηματοδοτεί τη μετατόπιση σημαντικών εφοπλιστικών κεφαλαίων προς το premium real estate. Ο Πόρος, λόγω θέσης και πρόσβασης προς Ύδρα–Ερμιονίδα, αντιμετωπίζεται ως κόμβος υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Για τους ανθρώπους της αγοράς, το project λειτουργεί ως ένδειξη ότι ο Βαρδινογιάννης αποφασίζει να αποκτήσει σταθερό αποτύπωμα στον χώρο των μεγάλων τουριστικών αναπτύξεων, αξιοποιώντας τη μακρά οικογενειακή παρουσία στην περιοχή. Το αποτέλεσμα –αν ολοκληρωθεί όπως σχεδιάζεται– θα επηρεάσει συνολικά τον χάρτη των επενδύσεων στον Αργοσαρωνικό.