Κόσμος|02.11.2022 17:47

Τίποτα δε δείχνει να επιβραδύνει τη φθορά στις αλυκές της Γιούτα – Μπορεί να σωθεί το απόκοσμο, πάλλευκο τοπίο της αμερικανικής Δύσης;

Newsroom
Σετ φωτογραφιών, σύρετε προς τα αριστερά
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press
Associated Press

Εδώ και χρόνια, μία άδενδρη έκταση με παρθένους, λευκούς κρυστάλλους αλατιού στην έρημο της Γιούτα στις ΗΠΑ προσελκύει παράτολμους δρομείς ταχύτητας, κινηματογραφιστές και τουρίστες με εμμονή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το σημείο είναι τόσο «γυμνό» που οι επισκέπτες του ορκίζονται ότι, κοιτώντας τον ορίζοντα, μπορούν να διακρίνουν την καμπυλότητα της Γης.

Απομεινάρι ενός προϊστορικού λιμναίου βυθού, το απαστράπτον, λευκό έδαφος των αλυκών του Bonneville αποτελεί ένα από τα πολλά απόκοσμα τοπία της αμερικανικής Δύσης. Σήμερα, χρησιμεύει ως πίστα αγώνων για παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας αλλά και σκηνικό γυρισμάτων ταινιών όπως οι «Ημέρα Ανεξαρτησίας» και «Ο ταχύτερος Ινδιάνος του κόσμου». Η πάλλευκη επιφάνεια, ωστόσο, γίνεται ολοένα και πιο ισχνή, με τους ευαισθητοποιημένους επισκέπτες της να φωνάζουν για αλλαγές που θα συμβάλλουν στη διάσωσή της.

Έρευνες αποδεικνύουν ξανά και ξανά ότι, το αλμυρό νερό στον υδροφόρο ορίζοντα κάτω από τις επίπεδες περιοχές εξαντλείται με ταχύτερους ρυθμούς από τις δυνατότητες της φύσης να το αναπληρώσει. Όσο τα κοντινά υπόγεια ύδατα αντικαθιστούν την πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία άλμη, το νερό που εξατμίζεται αποδίδει μικρότερες ποσότητες αλατιού από αυτές που αφήνουν στις αλυκές της Γιούτα οι ιστορικοί κύκλοι πλημμυρών και εξατμίσεων. Τα τελευταία 60 χρόνια, το αλάτι στην περιοχή έχει αραιώσει κατά περίπου το ένα τρίτο. Το συνολικό αποτύπωμα έχει συρρικνωθεί περίπου στο μισό του μέγιστου μεγέθους του το 1994.

Μετά από τρεις δεκαετίες μελετών για τις αλυκές της Γιούτα, τίποτα δε δείχνει να επιβραδύνει τη φθορά. Οι αρμόδιοι, όμως, στην προσπάθεια να βρεθεί λύση, χρηματοδοτούν μια νέα μελέτη. Προσπαθούν να εντοπίσουν τους λόγους υποχώρησης του αλατιού αλλά και τον τρόπο αυτή να σταματήσει. Στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων, στο οποίο πρωτοστατεί η Γεωγραφική Μελέτη της Γιούτα, οι επιστήμονες συγκεντρώνουν δεδομένα για να κατανοήσουν τις επιπτώσεις που έχουν η κλιματική αλλαγή, οι αγώνες, η επαναφορά του αλατιού και η λειτουργία του ορυχείου σε μισθωμένη ομοσπονδιακή γη στη διατήρηση των αλυκών.

Τοπίο - κόσμημα

Καθώς η κλιματική αλλαγή παρασύρει τη Δύση στην τρίτη δεκαετία ξηρασίας, τα αποθέματα θαλασσινού αλατιού αραιώνουν, χωρίς να είναι σαφής ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζεται από τα εποχιακά μοτίβα πλημμυρών. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, όπως, ότι οι αλυκές της Γιούτα είναι ένα τοπίο – κόσμημα, που αξίζει να διατηρηθεί. Η κρούστα των λιωμένων κρυστάλλων, από κοντά, μοιάζει με ποπ κορν. Από μακριά, η επιφάνεια παραπέμπει σε σεληνιακό τοπίο το οποίο, καθημερινά, προσελκύει εκατοντάδες επισκέπτες, μερικοί από τους οποίους φτάνουν φορώντας πολύχρωμα ρούχα σε αναζήτηση της τέλειας φωτογραφίας κατά το ηλιοβασίλεμα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

κλιματική αλλαγήαλάτιΓιούταειδήσεις τώραΗΠΑ