Η μοναξιά του σχοινοβάτη: Η ΕΕ ισορροπεί ανάμεσα σε Τραμπ και Ουκρανικό

Παρά την εντεινόμενη πίεση από τους Αμερικανούς, ο Ζελένσκι μετά τη συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με Στάρμερ, Μερτς και Μακρόν, είπε ότι η ουκρανική θέση για το εδαφικό δεν έχει αλλάξει και ότι το Κίεβο δεν πρόκειται να παραχωρήσει εδάφη, απορρίπτοντας, έτσι, μία βασική ρωσική απαίτηση που έχει ενσωματωθεί στο σχέδιο του Τραμπ.

Πρόκειται για μία άποψη που συμμερίζονται και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι επιμένουν ότι δεν πρέπει επ’ουδενί να επιτραπεί στον Πούτιν να αλλάξει τα διεθνή σύνορα με τη βία.

Ο Ζελένσκι, συγκεκριμένα, έκανε λόγο για πρόταση που αφορούσε την ανταλλαγή του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια, που έχει καταλάβει η Ρωσία και εκτάσεων του Ντονέτσκ που βρίσκονται ακόμη υπό ουκρανικό έλεγχο, η οποία απορρίφθηκε.

Ο Τραμπ επέστρεψε στην προηγούμενη θέση του, κατηγορώντας το Κίεβο ως εμπόδιο αυτή τη φορά για έναν συμβιβασμό που θα οδηγούσε στην ειρήνη, όταν η Μόσχα έχει μέχρι στιγμής δείξει μηδενική διάθεση να κάνει μισό βήμα πίσω από τις μαξιμαλιστικές της διεκδικήσεις.

Ο Τραμπ πιέζει την Ουκρανία

Η πίεση του Τραμπ στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τη διάθεσή του να ικανοποιήσει σε έναν βαθμό τις εδαφικές διεκδικήσεις της Μόσχας, έχει θορυβήσει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που φοβούνται όλο και περισσότερο ότι ο διαπραγματευτικός χρόνος του Ζελένσκι εξαντλείται, ενώ οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν στα ανατολικά και η ουκρανική κυβέρνηση παραμένει βυθισμένη σε ένα ακραίο σκάνδαλο διαφθοράς που «αγγίζει» τον πυρήνα του Προεδρικού περιβάλλοντος.

Ο Ουμέροφ, σύμβουλος του Ζελένσκι που ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις μετά την παραίτηση Γέρμακ, φέρεται ως ο επόμενος που θα μπει στο στόχαστρο των ερευνών για εμπλοκή στο σκάνδαλο, κάτι που μπορεί να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την ήδη δύσκολη θέση των Ουκρανών και του ίδιου του Ζελένσκι.

Ο Τραμπ κατηγόρησε τον Ουκρανό ηγέτη ότι δεν έχει απαντήσει στην πρότασή του. «Η Ρωσία,πιστεύω, είναι σύμφωνη με το σχέδιο, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ο Ζελένσκι συμφωνεί με αυτό» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μετά τη συνάντηση του Λονδίνου, ο Ζελένσκι πήγε στις Βρυξέλλες για να συναντηθεί με τον Γ.Γ του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε και την Πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.

Το Κίεβο ελπίζει ότι μπορεί να εξασφαλίσει μία πιο σταθερή και συντονισμένη δυτική απάντηση στην πρόταση Τραμπ.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στην αμερικανική πρωτοβουλία, ωστόσο παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιαδήποτε διευθέτηση «κλειδώνει» τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας ή που αφήνει την Ουκρανία χωρίς σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας που θα απέτρεπαν μία νέα ρωσική επίθεση.

Το νέο δόγμα Τραμπ ανατρέπει την παγκόσμια σκακιέρα

Και ενώ Ευρωπαίοι και Ουκρανοί προσπαθούν να κινηθούν χωρίς να τα σπάσουν με τον Τραμπ, τα νέα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ελάχιστα περιθώρια αισιοδοξίας αφήνουν, ειδικά μετά τη δημοσίευση του νέου δόγματος Τραμπ, που αλλάζει τελείως τα δεδομένα στην παγκόσμια σκακιέρα και για την Ευρώπη.

Το έγγραφο εθνικής στρατηγικής του Τραμπ αποκαλύπτει ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν είναι αυτό του Τζωρτζ Μπους ή του Ρόναλντ Ρίγκαν, δύο Προέδρων που συνέδεσαν τη συντηρητική εσωτερική πολιτική με το φιλελεύθερο διεθνισμό.

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τραμπ φαίνεται ότι διέπεται από το κίνητρο να διαχωρίσει φίλους από εχθρούς. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει εσωτερική και εξωτερική πολιτική.

Σε ορισμένα αποσπάσματα, το έγγραφο χαρακτηρίζει την «παύση των περιφερειακών συγκρούσεων» ως ευθύνη των ΗΠΑ. Υπό αυτή την άποψη, οι ΗΠΑ δε θα πρέπει να επιτρέψει στη Ρωσία ή την Κίνα, για παράδειγμα, να αποκτήσουν θέση περιφερειακής κυριαρχίας. Όμως, αναγνωρίζει την «εκτεταμένη επιρροή μεγαλύτερων, πλουσιότερων και ισχυρότερων εθνών» ως μία «διαχρονική αλήθεια των διεθνών σχέσεων».

Το νέο δόγμα επιδιώκει τη «στρατηγική σταθερότητα με τη Ρωσία» και κατηγορεί τις ευρωπαϊκές ελίτ ότι εμποδίζουν την ειρήνη. Υποθέτει ότι η Ουκρανία θα επιβιώσει από τον πόλεμο αλλά δε λέει κουβέντα για την ασφάλεια της χώρας μετά τον πόλεμο και παρακάμπτει ένα θεμελιώδες ζήτημα. Ότι η στρατηγική σταθερότητα με τη Ρωσία μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν η Μόσχα αποκτήσει κάποιο βαθμό ελέγχου επί της Ουκρανίας. Εάν, όμως, κάτι τέτοιο συμβεί, είναι βέβαιο ότι για την Ευρώπη τίθεται σε κίνδυνο η δική της ασφάλεια, για την οποία, όμως, θα πρέπει να μεριμνήσει η ίδια και μάλιστα να είναι έτοιμη να το κάνει μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Η αγωνία της Ευρώπης για την Ουκρανία και τα σύνορά της, είναι μία αγωνία υπαρξιακή, ενώ την ίδια ώρα, ο Τραμπ επιτίθεται κατά των κυρίαρχων αξιών της υποστηρίζοντας δυνάμεις της Ακροδεξιάς που αν κέρδιζαν, θα σήμαινε μία αλλαγή παραδείγματος και από την Ευρώπη.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Ουκρανία δε διακυβεύεται μόνο η τύχη μιας χώρας και ενός λαούς αλλά κρίνεται το μέλλον της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί και εδραιωθεί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και εάν αυτό το έγγραφο εθνικής στρατηγικής, δείχνει απλώς μία τάση και δε σημαίνει ότι θα ακολουθηθεί κατά γράμμα, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι ΗΠΑ του Τραμπ είναι αποφασισμένες να αφήσουν την Ευρώπη μόνη και να στραφούν σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Το τι θα αφήσουν, όμως, φεύγοντας, θα κρίνει πολλά για τη νέα πραγματικότητα της Γηραιάς Ηπείρου.