Γλυκοπατάτα, ένας μικρός υπόγειος θησαυρός που... ήρθε για να μείνει
NewsroomΆλλο το ένα άλλο το άλλο. Ήρθε κι εκείνη στην Ευρώπη από την Νότιο Αμερική χάρη στους περιπετειώδεις θαλασσοπόρους της Εποχής των Ανακαλύψεων, η γλυκοπατάτα όμως, παρά το όνομά της, δεν συγγενεύει με την πατάτα. Πρόκειται για ένα τελείως διαφορετικό φυτό, που έχει τη δική του, ξεχωριστή θέση στη διατροφική ιστορία του πλανήτη. Αυτός ο ανθεκτικός κόνδυλος που αγαπά τα θερμά κλίματα και δε φοβάται τα φτωχά εδάφη έχει θρέψει κι εξακολουθεί να θρέφει πολύ κόσμο κι έχει βάλει την πινελιά του σε πολλές διαφορετικές κουζίνες.
Η Κίνα κρατάει τα σκήπτρα της μεγαλύτερης παραγωγής. Γλυκοπατάτες καλλιεργούνται σε μεγάλη κλίμακα στην Αμερική, στην Αφρική και στα νησιά του Ειρηνικού. Στην ευρύτερη μεσογειακή «γειτονιά» μας τις συναντάμε στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, την Ισπανία, ενώ στη χώρα μας έχουν βρει πρόσφορο έδαφος στη Νάξο, στην Κέρκυρα και στην Πελοπόννησο.
Στην αγορά βρίσκουμε διάφορες ποικιλίες, περισσότερο ή λιγότερο γλυκές, σε διάφορες αποχρώσεις, κοκκινωπές, πορτοκαλί, κιτρινωπές, μπεζ, υπόλευκες και κάποιες φορές και μοβ-βιολετί. Έχουν μαλακή σάρκα και γεύση που άλλοτε θυμίζει κάστανο, άλλοτε φέρνει περισσότερο προς κολοκύθα. Παρότι οι σεφ αρκετών εστιατορίων παίζουν αρκετά με τις γλυκοπατάτες, που είναι ένα πραγματικά ευέλικτο υλικό, στα ελληνικά σπίτια δεν τις χρησιμοποιούμε ιδιαίτερα συχνά. Αξίζουν όμως μια μόνιμη θέση στη λίστα μας με τα ψώνια. Πλούσιες σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά, με χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη σε σχέση με τις πατάτες και λιγότερες θερμίδες, σου δίνουν ενέργεια, σε χορταίνουν χωρίς να σε βαραίνουν και μπορούν να μαγειρευτούν με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Δοκιμάστε τις ψητές, είτε μόνες τους, με λάδι ή βούτυρο και μυρωδικά ‒μπορείτε να τις ψήσετε και με την φλούδα τους, πλένοντάς τες πολύ καλά με ένα σφουγγαράκι‒ είτε μαζί με άλλα κηπευτικά (παντζάρια, καρότα, πατάτες, σελινόριζα και πάει λέγοντας), είτε γεμιστές με ανθότυρο, με φέτα ή με ό,τι άλλο σας κάνει κέφι. Είναι νοστιμότατες. Τηγανητές είναι ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό για τα κρέατα, ενώ κι ο πουρές γλυκοπατάτας δεν πάει πίσω. Μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε ποικίλα χορτοφαγικά πιάτα. Βάλτε τις λοιπόν σε σούπες, σε πίτες, σε τάρτες, σε σαλάτες. Όσο για τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά, τους πάνε πολύ. Ταιριάζουν με τον κόλιανδρο, το κύμινο, το κάρι, το τζίντζερ, το μοσχοκάρυδο, την κανέλα, το θυμάρι, το δεντρολίβανο...
Στις τρεις συνταγές του Βαγγέλη Δρίσκα που θα διαβάσετε παρακάτω θα δείτε τρεις διαφορετικές πλευρές τους: