Χορστ Βέσελ: Ο Ναζί «Τσάρλι Κέρκ» ήταν το πρώτο αριστούργημα προπαγάνδας του Γκέμπελς

Κάθε θρησκεία έχει τους μάρτυρές της και κάθε πολιτική παράταξη τους δικούς της. Από των μάρτυρα των Ναζί, Χορστ Βέσελ στον… νεομάρτυρα αμερικανό Τσάρλι Κερκ μας χωρίζουν 95 χρόνια. Η ιστορία τους; Άχρονη!

Αυτός που το ‘χει πει, πόσο μα πόσο δίκιο είχε: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα»… Ο Μαρξ το εκστόμισε και η Ιστορία- φιλομαρξίστρια μάλλον- συνεχώς τον επιβεβαιώνει.

Δολοφονία του Τσάρλι Κερκ στον αμερικανική άγρια δύση του Πολιτισμού και οι διχαστικές και μισαλλόδοξες φωνές ακούστηκαν σαν επικήδειος στην αρχή κι’ όσο ο καιρός περνάει αντηχούν σαν στριγγλιές φαντασμάτων. Αίφνης, η επικυρίαρχος Δεξιά των Ηνωμένων Πολιτειών απεκδύεται του καλοσιδερωμένου κοστουμιού και φοράει τα επαναστατικά τζιν της και μετατρέπεται σε όχλο που απειλεί με τυφλή βία. Πού; Στις ΗΠΑ της Κου Κλουξ Κλαν και του Ουίλιαμ Λιντς;

Και η Ιστορία, μας υπενθυμίζει γυρίζοντας πίσω τις σελίδες της κάπου 90 χρόνια και βάλε…

Ο μάρτυς Χορστ Βέσελ 

Το όνομά του ήταν Horst Ludwig Georg Erich Wessel. Ο Χορστ Βέσελ ήταν Γερμανός, ακροδεξιός ακτιβιστής, αξιωματικός της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung (των διαβόητων SA δηλαδή) και έγινε σύμβολο προπαγάνδας στη Ναζιστική Γερμανία μετά τη δολοφονία του το 1930 από δύο μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας· μετά τον θάνατό του, ο ναζί υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς τον ανακήρυξε μάρτυρα του Ναζιστικού Κόμματος!
Ο Γκέμπελς συμβουλεύτηκε τον Χέρμαν Γκέρινγκ και άλλα μέλη του κόμματος για το πώς να αντιδράσουν για τον θάνατο του Βέσελ· κήρυξαν περίοδο πένθους 15 ημερών, κατά την οποία τα μέλη του Κόμματος και οι στρατευμένοι στα SA θα απέφευγαν τις διασκεδάσεις (μπυροποσίες, λουκάνικα, Sauerkraut κ.λπ…) και το όνομα του Βέσελ θα επικαλείτο, σαν του Χριστού με δέος, σε όλες τις συναθροίσεις του Κόμματος. Αμήν...

Η κηδεία του ακροδεξιού ακτιβιστή μετατράπηκε σε επίδειξη δύναμης και οργής από τους οπαδούς του Ναζιστικού Κόμματος και άφησε στους δρόμους, πλάι στα απορρίμματα της μνήμης, κάτι σαν πρόγευση για όσα θα ακολουθούσαν σαν κυρίως μενού με το έμπα της επόμενης δεκαετίας. Ο θάνατος του Χορστ Βέσελ θα ήταν απλώς ένα ακόμη έγκλημα στο Βερολίνο της βίας του '30, αν δεν είχε συνθέσει (ο Βέσελ) με ένα ναζιστικό τραγούδι, το Die Fahne Hoch! (Το λάβαρο ψηλά)· αυτό έσπειρε τον σπόρο για μια προσεκτικά κατασκευασμένη λατρεία του Βέσελ, που ήταν το πρώτο αριστούργημα προπαγάνδας του Γκέμπελς, του Γκέμπελς που έκανε τόσα πολλά για να διαμορφώσει τον μύθο του Τρίτου Ράιχ. Ο… παιάνας «Horst-Wessel-Lied» που ακούστηκε στην εξόδιο ακολουθία, έγινε στην αρχή το επαναστατικό τραγούδι (που λέγεται ότι έχει γραφτεί από τον Βέσελ) των Ναζιστών και Εθνικός Ύμνος της Γερμανίας στην ερεβώδη συνέχεια.

Οι στίχοι του τραγουδιού εκείνου- που σήμερα είναι απαγορευμένο σε Γερμανία και Αυστρία- έλεγαν περίπου: «Σηκώστε τη σημαία! [..] Σύντροφοι πυροβολημένοι από το Κόκκινο Μέτωπο και αντιδραστικοί βαδίζουν με πνεύμα μέσα στις τάξεις μας. […] Για τον αγώνα, όλοι είμαστε έτοιμοι»… Και τα λοιπά και τα λοιπά…

Από σόι ιερέων...

Ο Βέσελ ήταν γιος λουθηρανού ιερέα, ενώ η μητέρα του καταγόταν από οικογένεια ιερέων. Ο Βέσελ άρχισε να σπουδάζει Νομική την οποία δεν τελείωσε ποτέ, αφού κατάλαβε ότι αλλού ήταν η δόξα και το χρήμα· άρχισε να συχνάζει σε μπυραρίες και σε φλοπχάουζ (κάτι σαν φθηνά καταλύματα), όπου προπαγάνδιζε τις ιδέες του με τον δικό του τρόπο.

Ο Βέσελ, σύντομα ίδρυσε τη δική του ομάδα νέων, την Knappschaft, σκοπός της οποίας ήταν «να μεγαλώσει τα αγόρια μας ώστε να γίνουν πραγματικοί άνδρες Γερμανοί». Προς το τέλος του 1923, εντάχθηκε στην Wiking Liga (Λίγκα των Βίκινγκ), παραστρατιωτική ομάδα στόχος της οποίας ήταν να πραγματοποιήσει «την αναβίωση της Γερμανίας σε εθνική και εθνοτική βάση μέσω της πνευματικής εκπαίδευσης των μελών της». Αργότερα, ο Βέσελ εντάχθηκε σε ομάδες με πιο δυσοίωνη φήμη, συμπεριλαμβανομένης της «Γερμανικής Ένωσης Φυσικής Αγωγής Ολυμπίας», μιας ισχυρής παραστρατιωτικής ομάδας που ήταν ο διάδοχος του διαλυμένου Συντάγματος Ράινχαρντ. Τον Μάιο του 1926, η Ένωση των Βίκινγκ και ο Σύλλογος Ολυμπίας απαγορεύτηκαν στην Πρωσία, όταν αποκαλύφθηκε ότι σχεδίαζαν πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης. Και τέλος, ο Βέσελ, εντάχθηκε στην παραστρατιωτική οργάνωση Sturmabteilung (Τάγματα Εφόδου» ή SA) του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP ή Ναζιστικό Κόμμα) του Αδόλφου Χίτλερ.
Τον Αύγουστο του 1927, ο Βέσελ ταξίδεψε με ομάδα πενήντα ανδρών των SA στη Νυρεμβέργη για να παραστούν στη συγκέντρωση του Ναζιστικού Κόμματος, την οποία περιέγραψε στο ημερολόγιό του: «Σημαίες, ενθουσιασμός, Χίτλερ, όλη η Νυρεμβέργη ένα καφέ στρατόπεδο. Τεράστια εντύπωση»!

Θέσεις αρχηγικές!

Το 1929, ο Βέσελ διορίστηκε Αρχηγός Πυρήνα Οδού του Τμήματος Εφόδου της Αλεξάντερπλατς (πλατεία και συγκοινωνιακό κέντρο στην κεντρική περιοχή Μίτε του Βερολίνου) των SA. Τον Μάιο, ο Βέσελ, διορίστηκε Αρχηγός Περιφέρειας των SA για το Φρίντριχσαϊν, όπου ζούσε, SA-Sturm 5. με τον βαθμό του Στουρμφύρερ. Και τον Οκτώβριο του 1929, ο Βέσελ, παράτησε το Πανεπιστήμιο για να αφιερωθεί πλήρως στο ναζιστικό κίνημα.
Η μονάδα «Friedrichshain Sturm 5» του Βέσελ είχε τη φήμη «ομάδας κακοποιών, βάναυσης ομάδας». Ο Βέσελ έγινε πολύ γνωστός στις τάξεις των κομμουνιστών όταν- κατόπιν εντολής του Γκέμπελς- ηγήθηκε σειράς επιδρομών στο Φίσερκιεζ, μια εξαιρετικά φτωχή περιοχή του Βερολίνου. Ο Βέσελ «προγράφτηκε» από το Κομμουνιστικό Κόμμα, με το πρόσωπο και τη διεύθυνσή του να εμφανίζονται σε αφίσες στους δρόμους του Βερολίνου.
Στις 14 Ιανουαρίου του 1930, στις 10 το βράδυ, δύο Κομμουνιστές χτύπησαν την πόρτα του δωματίου όπου κατοικούσε ο Βέσελ και η ερωμένη του (πρώην πόρνη) Γιάνικε (πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Βέσελ ήταν ο προαγωγός της), ενώ περίπου δώδεκα άνδρες, περίμεναν στον δρόμο, έξω. Όταν ο Βέσελ, ο οποίος περίμενε την επίσκεψη του Αρχηγού άλλης ομάδας SA, άνοιξε την πόρτα, πυροβολήθηκε εξ επαφής.

Στο διάστημα που Βέσελ νοσηλευόταν, σοβαρά τραυματισμένος, στο νοσοκομείο, και δίχως να έχει συλληφθή κάποιος, ο Γκέμπελς δημοσίευε άρθρα που υποστήριζαν ότι εκείνοι που είχαν πραγματοποιήσει τη δολοφονική επίθεση ήταν «εκφυλισμένοι κομμουνιστές υπάνθρωποι». Ο Βέσελ έλαβε την απαραίτητη ιατρική φροντίδα και κάπως ανάρρωσε, αλλά τελικώς κατέληξε στο νοσοκομείο στις 23 Φεβρουαρίου από σήψη.

Οι συνήθεις ύποπτοι...

Η Αστυνομία και οι Ναζιστές υποστήριξαν ότι- κυρίως- πολιτικοί λόγοι είχαν οδηγήσει στη δολοφονία του Βέσελ. Ένας άνδρας, ο κομμουνιστής Άλμπρεχτ Χέλερ συνελήφθη και κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του Βέσελ. Ο Χέλερ καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης, αλλά σύρθηκε βίαια έξω από τη φυλακή και δολοφονήθηκε από μέλη των SA μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία τον Σεπτέμβριο του 1933! Στις 10 Απριλίου του 1935, πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Βέσελ και δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Χέλερ από τα SA, τρεις άνθρωποι που κατηγορούνταν για εμπλοκή στη δολοφονία του Βέσελ (Σάλι Έπσταϊν μια Εβραία ζωγράφος, ο Χανς Ζίγκλερ ένας κουρέας και ο Πέτερ Στολ ένας ράφτης) δικάστηκαν και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκαν! Το 2009, οι ποινές εναντίον και των τριών τους ακυρώθηκαν από την εισαγγελία του Βερολίνου.

Ένα θεϊκό στοιχείο ενεργούσε μέσα του...

Ο Γκέμπελς έψαχνε κάποιον να μετατρέψει σε μάρτυρα και ο Βέσελ ήταν ο ιδανικός: «Ένας Χριστιανός Σοσιαλιστής! Ένας άνθρωπος που φωνάζει μέσα από τις πράξεις του: “Ελάτε σε μένα, θα σας λυτρώσω”… Ένα θεϊκό στοιχείο ενεργούσε μέσα του»...
Ο Βέσελ τάφηκε στο Βερολίνο την 1η Μαρτίου 1930. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των Ναζί, δεν υπήρξαν επιθέσεις στην νεκρώσιμη ακολουθία, την οποία- όπως ο Γκέμπελς βεβαίωνε- παρακολούθησαν 30.000 άνθρωποι. Η κηδεία κινηματογραφήθηκε και μετατράπηκε σε κορυφαίο προπαγανδιστικό γεγονός από το Ναζιστικό Κόμμα. Στο Ημερολόγιό του, την ημέρα της κηδείας, ο Γκέμπελς έγραφε: «Ο Χίτλερ δεν θα έρθει. Του εξήγησαν την κατάσταση τηλεφωνικά και τελικά αρνήθηκε. Τέλος πάντων…». Ο Χίτλερ φοβήθηκε! Για χρόνια μετά, ο Γκέμπελς, συνέχισε να χρησιμοποιεί το «μαρτύριο» του Βέσελ ως προπαγάνδα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η Ιστορία. Ο θάνατος γέννησε θάνατο. Η λατρεία ηρώων όπως ο Βέσελ έθεσε τις βάσεις για μια δυσθεώρητη γενοκτονία.

Μετά βγήκαν τα... συντροφικά μαχαίρια

Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Βέσελ, σχεδόν όλοι οι αξιωματούχοι των SA, των διαβόητων Ταγμάτων Εφόδου, χώρος όπου ανδρώθηκε ο Βέσελ σφαγιάστηκαν (Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών) από τους ομοϊδεάτες τους! Αν είχε επιζήσει ο Βέσελ από το δολοφονικό χτύπημα των Κομμουνιστών, σίγουρα δεν θα γλύτωνε από τους «δικούς» του! Αν…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ταφικό μνημείο του Βέσελ βανδαλίστηκε και- όπως λέγεται- τα λείψανά του (όπως και τα λείψανα του αδελφού του Βέρνερ) ξεθάφτηκαν και πετάχτηκαν στο ποτάμι Σπρέε.

Το 2011, ομάδα αντιναζιστών ακτιβιστών «επισκέφθηκε» τον τάφο του Βέσελ και μέλη της έγραψαν με σπρέι στη μισοσπασμένη ταφόπλακα: «Keine Ruhe fur Nazis!» που θα πει: Καμία ανάπαυση για τους Ναζί! Καμία!

Μετά 95 χρόνια, στην Άγρια Δύση της Δημοκρατίας, εκεί κάπου στην πολιτεία των Ρεπουμπλικάνων, στην Αριζόνα, στο Στάδιο Στέιτ Φαρμ στο Φοίνιξ, θα τελεστεί η κηδεία του Τσάρλι Κερκ, ακτιβιστή ακροδεξιών πεποιθήσεων, που δολοφονήθηκε πριν από λίγες ημέρες… Οι διοργανωτές (της κηδείας…) προετοιμάζονται να υποδεχτούν μέγα πλήθος κι ανάμεσά τους τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τον αντιπρόεδρο Τζ. Ντ. Βανς και άλλους που ακουμπάνε στο φέρετρο του Τσάρλι Κερκ όπως ακούμπησε και ο Γιόζεφ Γκέμπελς στο νεκροσέντουκο του Χορστ Βέσελ. Λυπηθείτε μια χώρα που απολαμβάνει τις κηδείες... Και τελικά όλα τα ακροδεξιά παραμύθια έχουν την ίδια αρχή: «Μια φορά και έναν καιρό ήταν οι κακοί Κομμουνιστές…»!