Ένα νέο κύμα επιχειρηματικότητας

Τις βλέπεις να ξεφυτρώνουν στη µέση του πουθενά: Νέες, συνήθως µικρές, επιχειρήσειςµπουτίκ, µε τις λαµπερές βιτρίνες τους που φέρνουν αέρα µεγάλων ευρωπαϊκών δρόµων και αισθητική νέας κοπής έχουν ξεκινήσει να «στολίζουν» τις µεγάλες πόλεις στη χώρα, σε µικρές και σε µεγάλες γειτονιές. Κάποιες φορές µάλιστα ξεπροβάλλουν σαν φωτεινός σηµατοδότης ανάµεσα στα πολλά κλειστά µαγαζιά, που µαρτυρούν τη βαριά κληρονοµιά των λουκέτων και της κρίσης. 

Είναι καθαρά η άλλη, η νέα όψη του ελληνικού επιχειρείν, οι καινούργιες µικρές και ιδιαίτερα ανταγωνιστικές εµπορικές επιχειρήσεις που δίνουν νέο χαρακτήρα στις πωλήσεις και πολλών ελληνικών προϊόντων. Αν µάλιστα κάποιος έχει την τύχη να επισκεφθεί και µεγάλες ελληνικές, µεταποιητικές και βιοµηχανικές εταιρείες, οι οποίες άντεξαν στην κρίση, ενίσχυσαν τις εξαγωγές τους και παραµένουν βιώσιµες και ανταγωνιστικές, µπορεί να αισθανθεί τη δυναµική που κρύβει η ελληνική οικονοµία παρά τα προβλήµατά της. Το θέµα είναι όµως τι γίνεται για να στηριχθεί αυτή η κρίσιµη, επιχειρηµατική µάζα; 

∆υστυχώς ακόµη µένουν πολλά. Ή, για να είµαστε πιο σωστοί, είναι πολλά εκείνα που πρέπει να γίνουν, µε πιο γρήγορο βήµα από αυτό µε το οποίο «τρέχουµε» σήµερα. Για παράδειγµα, ένα µεγάλο ζήτηµα για πολλές ελληνικές επιχειρήσεις είναι οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, που θεωρούνται βασικό εµπόδιο για τις επενδύσεις. Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει µείωση των φορολογικών συντελεστών σταδιακά. Μήπως όµως ο ρυθµός αυτός πρέπει να επιταχυνθεί στην κοµβική αυτή συγκυρία; 

Βέβαια οι φόροι δεν είναι το µόνο βαρίδι. Γραφειοκρατικά ζητήµατα, ένα δικαστικό πλαίσιο που υπόσχεται πολλές καθυστερήσεις, πολύπλοκοι κανονισµοί και πολύπλοκες φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις ρίχνουν εδώ και δεκαετίες τη σκιά τους στο ελληνικό επιχειρηµατικό τοπίο. Σήµερα όµως περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη οικονοµική ιστορία της χώρας απαιτείται σχέδιο, ώστε να προκύψει µια θεµελιώδης αλλαγή στην ελληνική οικονοµία: να είναι απλό και συµφέρον για µια µεγάλη, ξένη επιχείρηση να επενδύσει στη χώρα, αλλά και να µην είναι απαγορευτικό για νέες, µικρές και πολλά υποσχόµενες επιχειρήσεις να «ανθίσουν». 

Εάν στο πλαίσιο αυτό προστεθεί και το ότι οι καιροί στις διεθνείς αγορές δεν προβλέπονται απαραίτητα ρόδινοι και οµαλοί την προσεχή διετία -διάστηµα που η Ελλάδα πρέπει να εκµεταλλευθεί για να πατήσει γερά στα πόδια της-, τότε ίσως και να έχουµε καθυστερήσει.