Κόσμος|12.03.2023 20:01

Όπως κάνουν και οι άνδρες: Topless μπορούν να είναι οι γυναίκες στις δημόσιες πισίνες του Βερολίνου - Η καταγγελία-«έναυσμα»

Newsroom

Από αυτή την εβδομάδα, οι γυναίκες - κάτοικοι Βερολίνου θα μπορούν να κολυμπούν topless στις δημόσιες πισίνες της πόλης εάν το επιθυμούν, όπως ακριβώς κάνουν και οι άνδρες.

Το μέτρο, το οποίο εισήχθη τα τελευταία 24ωρα, εκτός από ότι χαιρετίστηκε ως βήμα προς τα εμπρός για την ισότητα των φύλων, αποτελεί και μέρος της αγάπης της Γερμανίας για την Freikoerperkultur («κουλτούρα του ελεύθερου σώματος»), η οποία έχει τις ρίζες της στα τέλη του 19ου αιώνα. Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;

Όλα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2022, μετά την αναφορά που κατέθεσε στις Αρχές του Βερολίνου κολυμβήτρια, η οποία ισχυρίστηκε ότι τής απαγόρευσαν να χρησιμοποιήσει δημοτική πισίνα, εάν δεν κάλυπτε το στήθος της. Η κολυμβήτρια υπέβαλλε καταγγελία στο γραφείο του διαμεσολαβητή της πόλης στο Τμήμα Δικαιοσύνης, Διαφορετικότητας και Καταπολέμησης των Διακρίσεων της Γερουσίας.

Οι Αρχές συμφώνησαν, από την πλευρά τους, ότι η καταγγέλλουσα, έπεσε θύμα διακρίσεων και, στη συνέχεια, ανακοίνωσαν ότι, από αυτή την εβδομάδα, κάθε χρήστης των πισινών του Βερολίνου, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών αλλά και όσων αυτοπροσδιορίζονται ως non binary έχουν δικαίωμα να επιλέγουν αν θα καλύψουν το στήθος τους ή όχι.

Στο Βερολίνο, μάλιστα, είχε προηγηθεί ανάλογο περιστατικό το καλοκαίρι του 2021, όταν η Γαλλίδα Gabrielle Lebreton απαίτησε χρηματική αποζημίωση από την δημοτική Αρχή, αφού οι φύλακες ασφαλείας water park της ζήτησαν να εγκαταλείψει τον χώρο, αφού αρνήθηκε να καλύψει το στήθος της.

Η Lebreton βρισκόταν στις εγκαταστάσεις με τον πεντάχρονο γιο της, όταν συνέβη τ περιστατικό. Μιλώντας, τότε, στην εφημερίδα Die Zeit για την πεποίθησή της ότι υπέστη διάκριση λόγω του φύλου της, έλεγε ότι, «για μένα δεν υφίσταται διαφορά – και αυτό ακριβώς προσπαθώ να διδάξω και στον γιο μου. Τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες, το στήθος είναι ένα δευτερεύον σεξουαλικό χαρακτηριστικό. Ωστόσο, οι άνδρες έχουν την ελευθερία να βγάζουν τα ρούχα τους όταν κάνει ζέστη, ενώ οι γυναίκες όχι».

Την περασμένη Πέμπτη (09/03) η κυβέρνηση του κρατιδίου του Βερολίνου επιβεβαίωσε την απόφασή της με ένα δελτίο τύπου. «Μετά την καταγγελία για διακρίσεις, οι λουτρικές εγκαταστάσεις του Βερολίνου θα εφαρμόζουν στο μέλλον τους κανονισμούς του σπιτιού και του μπάνιου τους με τρόπο που θα είναι δίκαιος για τα δύο φύλα», σημείωσε.

Την απόφαση χαιρέτησε και ο Συνήγορος του Πολίτη, μέσω της επικεφαλής, Dr. Doris Liebscher. «Ο Συνήγορος του Πολίτη χαιρετίζει την απόφαση των λουτρικών εγκαταστάσεων, διότι δημιουργεί ίσα δικαιώματα για όλους τους Βερολινέζους, είτε είναι άνδρες, γυναίκες ή μη δυαδικοί, και διότι δημιουργεί επίσης ασφάλεια δικαίου για το προσωπικό των λουτρικών εγκαταστάσεων», δήλωσε η τελευταία.

«Ένας διαφορετικός τρόπος ύπαρξης»

Η απόφαση, πάντως, εκτός από την ισότητα των φύλων, αποτελεί και σημείο αναφοράς της Freikoerperkultur, η οποία έχει τις ρίζες της στη γερμανική αυτοκρατορία.

Ζητούμενο του εν λόγω κινήματος, εκτός από την σεξουαλικοποίηση του ανθρώπινου σώματος, υπήρξε η έμφαση στα οφέλη για την υγεία των ανθρώπων από το γυμνό στην ύπαιθρο κατά την άσκηση ή την παραμονή στη φύση.

Σύμφωνα με τον καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου, Keon West, που ερευνά την αντιμετώπιση του γυμνού σε διάφορες χώρες, «οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν πολύ πιο χαλαρά το γυμνό σώμα απ' ό,τι οι Βρετανοί ή οι Αμερικανοί».

Ο ίδιος σημείωσε στο CNN ότι, «σε σύγκριση με τη Βρετανία ή τις ΗΠΑ, η μεγάλη αντίθεση στη Γερμανία είναι ακριβώς ότι, οι γυμνοί άνθρωποι δεν κρατιούνται χωριστά με βάση το φύλο τους. Το γυμνό, αντιθέτως, είναι αποδεκτό ως ένας άλλος τρόπος ύπαρξης». Επιπλέον, ο West εξήγησε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, στη Γερμανία, οι άνθρωποι που είναι γυμνοί σε δημόσιους χώρους «δεν θεωρούνται αυτόματα επικίνδυνοι ή αποκλίνοντες. Η χώρα έχει την τάση να επιτρέπει στους πολίτες της να το κάνουν και να αισθάνονται πολύ άνετα με αυτό».

Η ανοχή των Γερμανών απέναντι στο γυμνό, σύμφωνα με τη Deutsche Welle, έχει τις ρίζες της στα τέλη του 19ου αιώνα, και συγκεκριμένα το 1898, όταν ιδρύθηκε η πρώτη ακτιβιστική οργάνωση Freikoerperkultur (FKK). Πολύ σύντομα η ιδέα εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα.

Το 1920, δημιουργήθηκε η πρώτη παραλία γυμνιστών στο νησί Sylt ενώ, μόλις μία δεκαετία αργότερα, ιδρύθηκε η Σχολή Γυμνισμού του Βερολίνου, με στόχο την ενθάρρυνση της υπαίθριας άσκησης και για τα δύο φύλα. Εκείνη τη χρονιά, θεσπίστηκε και το διεθνές συνέδριο γυμνισμού. Οι ναζί απαγόρευσαν αρχικά το κίνημα των γυμνιστών, στο πλαίσιο της γενικότερης καταστολής. Ωστόσο, το κίνημα συνέχισε να κερδίζει δημοτικότητα ενώ είχε και υποστήριξη μεταξύ των μελών των παραστρατιωτικών SS.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γυμνισμός παρέμεινε δημοφιλής τόσο τα ανατολικά όσο και στα δυτικά κρατίδια ενώ ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένος στην Ανατολική Γερμανία, όπου και αποτελούσε μία μορφή διαφυγής από τις στολές, τις πορείες και τη συμμόρφωση του κομμουνιστικού κράτους.

Και σήμερα, όμως, το κίνημα του γυμνισμού παραμένει δημοφιλές στη χώρα, αφού περίπου 600.000 πολίτες είναι εγγεγραμμένοι σε περισσότερες από 300 ιδιωτικές λέσχες γυμνιστών ή λέσχες FKK, οι οποίες, μάλιστα, είναι και συνδεδεμένες με άλλες 14 λέσχες στην Αυστρία.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

γυμνιστέςτόπλεςΓερμανίαειδήσεις τώραπισίνεςΒερολίνο