Κηδεία Σημίτη - Κώστας Τσουκαλάς: Οι πεποιθήσεις του ήταν αμετακίνητες

Σε κλίμα συγκίνησης εκφώνησε τον επικήδειο για τον Κώστα Σημίτη ο Κώστας Τσουκαλάς

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋

Σε κλίμα συγκίνησης εκφώνησε τον επικήδειο για τον Κώστα Σημίτη ο Κώστας Τσουκαλάς. «Ήταν έντονα προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας» ανέφερε και πρόσθεσε «οι πεποιθήσεις του ήταν αμετακίνητες γι αυτό δεν άφηνε τίποτα στην τύχη».

«Ήταν έντονα προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας»

«Ένα θυμάμαι με ακρίβεια, πως όταν σε πρωτογνώρισα Κωνσταντίνε - επέτρεψέ μου να σε αποκαλώ Κώστα όπως σε γνώρισα - ο αδελφικός μου φίλος Κωνσταντίνος Πουλαντζάς ήρθε και με βρήκε και μου είπε έλα θα παίξουμε ποδόσφαιρο και θα γνωρίσεις ένα εξαιρετικό παιδί τον Κώστα Σημίτη. Και παίξαμε ποδόσφαιρο στην πλατεία Δεξαμενής και έτσι άρχισα συναγελάζομαι με τον Κώστα Σημίτη.

Αυτό ήταν μια αρχή που δεν οδηγούσε πουθενά. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η υπό δημιουργία παρέα θα διαλύονταν κατά ένα περίεργο τρόπο. Ο μεν Πουλαντζάς αυτοκτόνησε από το σπίτι μου, ο Σημίτης έγινε πρωθυπουργός κι εγώ βρίσκομαι μετά από 50-60 χρόνια να τον αποχαιρετίσω αλλά μαζί και μια ολόκληρη εποχή και έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια.

Παρέμενε πάντα ένας ιδιωτικός άνθρωπος, ένας τρυφερός, συναισθηματικός σεμνός άνθρωπος που ασχολείτο με τον περίγυρο και δεν το έδειχνε ποτέ. Έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει τους άλλους χωρίς να θέλει να φανεί δημοσία αυτό. Αυτόν αποχαιρετώ τώρα. Αυτόν που χωρίς να εγκλειστεί σε γυάλινο πύργο, έβρισκε τρόπο να προστατεύσει την οικογένειά του. Εκείνος που δεν υπέκυψε ποτέ στα θέλγητρα του ψηφιακού πολιτισμού. Έτσι προφύλαξες μια μοναδική σχέση με την Δάφνη που ήταν πριν από σένα για σένα με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο μέχρι το τέλος του τέλους».

Στην συνέχεια είπε: «Ο Κώστας Σημίτης έκανε ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει επάγγελμα την πολιτική. Ήταν έντονα προσανατολισμένος στην ανάγκη βελτίωσης της Ελλάδας. Εξέφραζε την βαθιά πεποίθηση ότι η δημοκρατική Ελλάδα πρέπει να δρα μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι όχι με αναφορά στο παρελθόν αλλά με αναφορά στο μέλλον.

Οι πεποιθήσεις του ήταν αμετακίνητες γι αυτό δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Ίσως γιατί η τύχη δεν έχει κανόνες και συχνά είναι άδικη. Ο Σημίτης προσπαθούσε να καλλιεργήσει ορθολογικά να καλλιεργήσει τα αποτελέσματα της τύχης. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στους Αγίους Θεοδώρους στο σπίτι με θέα στη θάλασσα και το τελευταίο που αντίκρισε τη θάλασσα που λάτρεψε».

Διαβάστε ακόμη