Οι ταινίες της εβδομάδας: Η «Ανατομία μιας Πτώσης» που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα απέναντι στον σαρωτικό «Οπενχάιμερ»

Το εξαιρετικό δικαστικό θρίλερ «Ανατομία μιας Πτώσης» της Ζιστίν Τριέ, που κέρδισε δικαίως το φετινό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, έρχεται αντιμέτωπο με το πολυδιαφημισμένο «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν, που στο πρώτο τριήμερο της κυκλοφορίας του υπήρξε σαρωτικός με 110.000 εισιτήρια. Το σπουδαίο σενάριο και η άψογη σκηνοθεσία της γαλλικής ταινίας θ' αναμετρηθεί σκληρά με τη διάσημη ιστορία του ανθρώπου που άλλαξε την ιστορία, το υπερθέαμα, αλλά και ένα ανοικονόμητο σενάριο.

Επίσης, κάνουν πρεμιέρα το τρίτο φιλμ του γνωστού φραντσάιζ «The Equalizer 3: Το Τελευταίο Κεφάλαιο» με τον Ντένζελ Γουάσινγκτον και δυο παιδικές ταινίες κινουμένων σχεδίων. Υπάρχουν όμως και τέσσερες αξιόλογες επανεκδόσεις, το θρίλερ «Στη Σκιά της Αμφιβολίας» του Χίτσκοκ, το αφοριστικό δράμα του Γκοντάρ «Weekend», ο «Δράκος» του Κούνδουρου, με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και το βραβευμένο στις Κάννες «Το Βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Ανατομία μιας Πτώσης (Anatomy of a Fall)

Δράμα μυστηρίου, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ζιστίν Τριέ, με τους Σάντρα Ούλερ, Σουάν Αρλό, Τζένι Μπεθ, Αντουάν Ράιναρτς, Μίλο Μασάντο Γκράνερ, Αρτούρ Αραρί κ.ά.

Είναι από εκείνες τις ταινίες που σήμερα σπανίζουν. Κυρίως λόγω του υποδειγματικού, πολυσύνθετου σεναρίου της στο οποίο υποκλίνεσαι, της βγάζεις το καπέλο στη σκηνοθεσία και για την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Σάντρα Ούλερ επιφυλάσσεις το θερμότερο χειροκρότημα.

Το δραματικό, δικαστικό θρίλερ της αξιέπαινης σκηνοθέτιδας Ζιστίν Τριέ, που συνυπογράφει το σενάριο με τον σύζυγό της, σεναριογράφο και ηθοποιό, Αρτούρ Αραρί, κέρδισε φέτος δικαίως τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, καθιστώντας τήν Τριέ την τρίτη γυναίκα δημιουργό που κατακτά το πολύτιμο βραβείο του κορυφαίου φεστιβάλ του κόσμου.

Πολυπρισματική ταινία, που απ' τη μια δημιουργεί μία συναρπαστική ηρωίδα, παρουσιάζοντας αφοπλιστικά την προσωπικότητά μίας ανεξάρτητης, ασυμβίβαστης γυναίκας και από την άλλη, με έναν δεξιοτεχνικό τρόπο, αμφισβητεί κοινές πεποιθήσεις, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη συμβίωση, τη δημόσια εικόνα ενώ συγχρόνως θέτει μία σειρά από κεφαλαιώδη υπαρξιακά ερωτήματα, που θα προκαλέσουν πλήθος σκέψεων.

Οι οδυνηρές στιγμές στη ζωή ενός ζευγαριού, με ένα τυφλό παιδί, έρχονται στην επιφάνεια με τον πιο δυσάρεστο τρόπο, όταν ο σύζυγος βρίσκεται νεκρός έξω από το σπίτι του, σε ένα απομονωμένου σαλέ στις Άλπεις. Γεμάτος αίματα, πιθανότατα από πτώση από το ανοιχτό παράθυρο του πάνω ορόφου του σπιτιού. Η σύζυγος, πετυχημένη συγγραφέας και γερμανικής καταγωγής, θα θεωρηθεί ύποπτη, ενώ ο γιος τους θα είναι ο μοναδικός μάρτυρας. Ο παλιός φίλος και δικηγόρος της γυναίκας ακούγοντας την εκδοχή της, χωρίς να την κρίνει, θα ξεκινήσει την υπερασπιστική γραμμή για την περίεργη υπόθεση. Το δράμα θα μεταφερθεί στην αίθουσα του δικαστηρίου που θα πρέπει να αποφασίσει για την αθωότητά της ή την ενοχή της, για το αν ο άντρας της αυτοκτόνησε ή κάποιος τον έσπρωξε στον θάνατο και μέσα από αδιάκριτες καταγραφές, της σχέσης της με τον σύζυγό της, ιδιωτικών στιγμών, πολλές φορές επώδυνων, που παραβιάζουν κατάφωρα την προσωπικότητά της ηρωίδας.

Το σενάριο, αληθινή ψιλοβελονιά, αποφεύγει τις πολυπλοκότητες, τα συνήθη άλματα της λογικής ή αναληθοφανών περιστατικών και με εντυπωσιακά μελετημένη λεπτομέρεια συμπληρώνει όλα τα κρυφά κομμάτια που λείπουν από τον καμβά της υπόθεσης, που είναι πολύ παραπάνω από ένα συναρπαστικό δικαστικό θρίλερ. Το σενάριο, που υλοποιείται στην εντέλεια, βάζει στον πυρήνα της προβληματικής του, το ζήτημα του είναι και του φαίνεσθαι, της αλήθειας και του ψέματος, της στρεβλής εικόνας του ανθρώπου, μέσα από τη δημόσια ιδιότητά του ή από σκόρπια στοιχεία, εικασίες και επιπόλαιες ερμηνείες μιας ζωής.

Η ταινία της Τρίε ζητά την προσήλωση του θεατή, κυρίως, όμως, την ωριμότητά του, για να κατανοήσει πόσο εύκολα μπορεί να πέσει θύμα μιας πλάνης για έναν άνθρωπο ή ένα γεγονός, όταν πραγματικά δεν γνωρίζει και χαρακτηρίζει ανθρώπους μόνο από τη δημόσια εικόνα του ή την επιφάνεια των γεγονότων. Από κει και πέρα, η Τριέ φτιάχνει ένα απαράμιλλης ομορφιάς και ενδιαφέροντος δικαστικό θρίλερ, με τις απαραίτητες ανατροπές, συγκλονιστικές σκηνές και θελκτικά ευρήματα. Ωστόσο, ένα μεγάλο κομμάτι τής επιτυχίας οφείλεται και στην Σάντρα Ούλερ, η οποία μπαίνει βαθιά στο πετσί της ηρωίδας, με μια πολυεπίπεδη ερμηνεία που κατακτά τον θεατή.

The Equalizer 3: Το Τελευταίο Κεφάλαιο (The Equalizer 3)

Περιπέτεια, αμερικανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Αντουάν Φουκουά, με τους Ντένζελ Γουάσινγκτον, Ντακότα Φάνινγκ, Ντέιβιντ Ντένμαν κ.ά.

Ο Ντένζελ Γουάσινγκτον ξαναπιάνει το όπλο του και σφίγγει τις γροθιές του, που καταλήγουν στα μούτρα των «απαίσιων εγκληματιών», αυτή τη φορά των μαφιόζων της Νότιας Ιταλίας, σε αυτή την τρίτη ταινία του γνωστού φραντσάιζ. 

Τρίτη και φαρμακερή και ομολογουμένως καλύτερη ταινία από τις προηγούμενες, οι Φουκουά και Γουάσινγκτον, που ξεκίνησαν τη συνεργασία τους με το ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ «Ημέρα Εκπαίδευσης», θα αφήσουν κατά μέρος τις πολλές πολλές αμπελοφιλοσοφίες του ήρωα, θα περιορίσουν τον σχετικά άκρατο αμοραλισμό, αλλά όχι και το μοτίβο των βίαιων σκηνών, του ξεκαθαρίσματος που επιφυλάσσει ο Αμερικανός μοναχικός ήρωας στους «σιχαμερούς μαφιόζους», αλλά και τόσο γραφικούς, που μοιάζουν βγαλμένοι από κόμικς δεύτερης κατηγορίας.

Ο πρώην πεζοναύτης Ρόμπερτ ΜακΚόλ, θέλοντας να ξεφύγει από το παρελθόν του, μετακομίζει στη Νάπολη όπου θα βρει το μέρος για να ησυχάσει η ψυχή του, θ' αγαπήσει τη ζεστασιά των απλών ανθρώπων, αλλά σύντομα θ' ανακαλύψει ότι οι νέοι του φίλοι ζουν κάτω από την απειλή της σικελικής μαφίας. Τα γεγονότα γίνονται τρομακτικά και ο ΜακΚόλ θα απελευθερώσει το παρελθόν του για να προστατεύσει τους νέους του φίλους και να τιμωρήσει τους εγκληματίες.

Οι ανθρώπινες στιγμές του ήρωα με τους απλούς κατοίκους στο Αμάλφι και τη Νάπολη και το πανέμορφο φυσικό σκηνικό θα δώσουν διαφορετική γοητεία στην ταινία, θα γλυκάνουν το στόρι, μέχρι που θα έρθει το απλωμένο κομμάτι της βίας, το οποίο εν πολλοίς επαναλαμβάνει το γνωστό μοτίβο τής δράσης, όπως και στις προηγούμενες ταινίες. Τουλάχιστον, το σενάριο αυτή τη φορά, αποφεύγει σε κάποιο βαθμό τις επικίνδυνες ιδεολογικές αναφορές, αλλά πάντα στον πυρήνα της ταινίας υπάρχει το ιδεολόγημα ότι για την αντιμετώπιση του κακού επιτρέπεται σε έναν Αμερικανό να κάνει ότι θέλει, να πάρει το νόμο στα χέρια του. Κάτι που δεν κρύβεται από το αφελές κάλυμμα του σεναρίου, ή τον φαινομενικό και μονοδιάστατο ανθρωπισμό τού πρωταγωνιστή. Ένας πρωταγωνιστής που παρότι 70αρίζει, δείχνει ακμαίος, αλλά πολύ μακριά από τις καλές ερμηνευτικές του εποχές.

Λέιντι Μπαγκ και Κατ Νουάρ (Ladybug & Cat Noir: The Movie)

Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ζερεμί Ζαγκ

Συμπαθητικός συνδυασμός μιούζικαλ και υπερηρωικής περιπέτειας, σε ένα γαλλικό animation, που αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς. Το φιλμ, ξεκινάει φιλόδοξα, αλλά σιγά σιγά αρχίζει να χάνει μέρος του ενδιαφέροντός του ίσως και από την υπερβολική χρήση των τραγουδιών. Κάτι που οφείλεται στο ότι ο σκηνοθέτης υπογράφει και τη μουσική της ταινίας.

Δυο νέοι, που έχουν μεταμορφωθεί σε υπερήρωες, ερωτεύονται, χωρίς να γνωρίζουν, όμως, το άλτερ έγκο του άλλου και συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν έναν νοσηρό αντίπαλο, που απειλεί τον κόσμο. Η ενθαρρυντική εκκίνηση δεν έχει την ανάλογη συνέχεια, ενώ πολλές φορές αργεί -και πάλι λόγω των τραγουδιών- η ανάπτυξη των χαρακτήρων, ενώ ορισμένες φορές το φιλμ φαίνεται να αγκομαχά και ειδικά στο κομμάτι της αγάπης μεταξύ των δυο παιδιών. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Χελωνονιντζάκια: Μεταλλαγμένος Χαμός (Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem)

Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Τζεφ Ρόου

Η δημοφιλής παρέα, τα μεταλλαγμένα χελωνονιντζάκια, που λατρεύουν την πίτσα και τη φασαρία, επιστρέφουν, δηλαδή ξαναεπιστρέφουν, σε μία ακόμη χαριτωμένη περιπέτεια για τα πιτσιρίκια. Οι συμπαθέστατοι ήρωες έχουν γίνει πλέον έφηβοι και η εμμονή τους να γνωρίσουν καλύτερα τους ανθρώπους, να γίνουν αποδεκτοί και να ζήσουν μαζί τους, θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα μυστηριώδες συνδικάτο του εγκλήματος, από μεταλλαγμένους.

Στην ιστορία μπαίνει και ακόμη ένα πρόσωπο, μια νέα φίλη, η Έιπριλ, αλλά και αρκετές ιδέες που φρεσκάρουν τις διασκεδαστικές όσο και υπερφορτωμένες στα γραφικά περιπέτειες, ενώ ο κακός της υπόθεσης, μάλλον περνά αδιάφορος. Στα συν ορισμένες αστείες σκηνές, κάποιες ατάκες και το ζωντανό σάουντρακ, αλλά κακά τα ψέματα, το animation δείχνει αδύναμο ως μια ενθαρρυντική επανεκκίνηση των ταινιών με τους πρασινωπούς φίλους του παιδικού κοινού. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Στη Σκιά της Αμφιβολίας (Shadow of a Doubt): Από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του Χίτσκοκ και η πιο αγαπημένη του «μετρ», που συμπληρώνει 80 χρόνια από την πρεμιέρα της (1943) και προβάλλεται σε επετειακή επανέκδοση, με αποκατεστημένες ψηφιακά κόπιες. Ένα διαφορετικό θρίλερ από τον Χίτσκοκ, που στην Ελλάδα τιτλοφορήθηκε «Το Χέρι που Σκοτώνει». Διαφορετικό, γιατί η ταινία του είναι περισσότερο ένα φιλμ νουάρ, παρά ένα γνώριμο χιτσκοκικό θρίλερ, με την εξαίσια εξπρεσιονιστική ασπρόμαυρη φωτογραφία να εγκλωβίζει τους ανίδεους ήρωες σε ένα μυστήριο θανατηφόρο, που σε συνδυασμό με το εμπνευσμένο σενάριο θρυμματίζει τις αμερικανικές οικογενειακές αξίες.

Ένας γοητευτικός άνδρας, που επισκέπτεται την οικογένεια της μεγαλύτερης αδελφής του θα γοητέψει την ανιψιά του, μία όμορφη κοπέλα που πλήττει αφόρητα, αλλά και τους κατοίκους τής επαρχιακής πόλης. Όμως, ο χαρισματικός θείος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ο Χίτσκοκ καυτηριάζει την ευπιστία, την ανοησία, που φτιάχνει κοινωνικές νόρμες, αλλά και την επίπλαστη πραγματικότητα και τα όνειρα που δημιουργεί. Αριστοτεχνική η σκηνοθεσία, που διατηρεί την ένταση και το μυστήριο από το πρώτο πλάνο, ενώ το σαρκαστικό φινάλε είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του σκηνοθέτη. Ο Τζόζεφ Κότεν στην πιο στιβαρή στιγμή της καριέρας του, η Τερέζα Ράιτ εξαιρετική, όπως και το υπόλοιπο καστ, με την νεαρή Έντνα Μέι Γουόνακοτ, στον ρόλο της μικρής αντισυμβατικής αδελφής, να ξεχωρίζει καθώς είναι η φωνή και η σκέψη του Χίτσκοκ.

Weekend: Εμβληματική ταινία του Ζακ Λικ Γκοντάρ, που γύρισε το 1967 και σφράγισε το τέλος της πρώτης περιόδου του στο σινεμά και προφήτεψε την αποτυχία της εξέγερσης του Μάη του 68. Μια ταινία οργισμένη, μαχητική, που αμφισβητεί πολλά από τα καθιερωμένα, από το 48ωρο της ανάπαυσης (Weekend), ένα κατασκεύασμα του καπιταλιστικού τρόπου οικονομικής οργάνωσης, μια φαινομενική κατάκτηση των εργαζομένων, μέχρι φυσικά τον πυρήνα της αστικής τάξης, την οικογένεια. Ένα ζευγάρι εύπορων μεσοαστών ταξιδεύουν για να εξασφαλίσουν την κληρονομιά του πατέρα τής γυναίκας. Ένα ταξίδι που θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μετά από ένα μποτιλιάρισμα, όπου ο Γκοντάρ θα στήσει ένα από τα καλύτερα τράβελινγκ στην ιστορία του κινηματογράφου. Το «τρομερό παιδί» της νουβέλ βαγκ, κάνει κομμάτια τον γάμο, την οικογένεια, τη λογοτεχνία, τον διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση, τον καταναλωτισμό, την ατομική ιδιοκτησία, το κράτος και όλα αυτά που συνθέτουν έναν κόσμο σε παρακμή, που πιστεύει μόνο στο χρήμα. Ο Γκοντάρ, ανεξέλεγκτα αφοριστικός, δεν θα διστάσει να υπονομεύσει ακόμη και την ίδια του την ταινία, αφήνοντας τον κυνισμό να θριαμβεύει στο φινάλε, όπως και μετά την εξέγερση του 68. Παίζουν οι Μιρέιγ Νταρκ, Ζαν Γιαν, Ζαν Πιέρ Καλφόν, Ζαν Πιέρ Λεό κ.ά.

Ο Δράκος: Φημισμένη ταινία, που γύρισε ο Νίκος Κούνδουρος το 1956, σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλη, μουσική Μάνου Χατζιδάκι και τον Ντίνο Ηλιόπουλο, σε μία ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα του, να δοκιμάζει κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, ένας ασήμαντος ανθρωπάκος, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, συνειδητοποιεί τρομοκρατημένος ότι μοιάζει με έναν κακοποιό, τον «Δράκο», σύμφωνα με τις εφημερίδες. Όταν θα βρει καταφύγιο σε ένα καταγώγιο, μια συμμορία θα τον αντιμετωπίσει αρχικά με σεβασμό, λόγω της ομοιότητάς του με τον Δράκο. Με επιρροές από τον νεορεαλισμό και το φιλμ νουάρ, ο Κούνδουρος θα αναδείξει τον κόσμο του περιθωρίου, αλλά και τα αδιέξοδα της χειμαζόμενης κοινωνίας. Μια ταινία που γνώρισε παταγώδη αποτυχία στην εποχή της, χαρακτηρίστηκε «ανθελληνική», ακόμη και από την Αριστερά, αλλά δικαιώθηκε στη συνέχεια, αν και υπήρξαν κάποιες υπερβολές υπερεκτίμησης. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, αν και έξω από τα νερά του, είναι αξιοθαύμαστος, ενώ μια σειρά από καρατερίστες δίνουν τα ρέστα τους στους υπόλοιπους ρόλους.

Το Βλέμμα του Οδυσσέα: Από τις ωριμότερες ταινίες της δεύτερης περιόδου του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που κέρδισε το 1995 το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο στις Κάννες, κάτι που απογοήτευσε τον σκηνοθέτη. Η ταινία, που σημαδεύτηκε από τον ξαφνικό θάνατο του Τζιαν Μαρία Βολοντέ στο περιθώριο των γυρισμάτων στη Φλώρινα, περιγράφει την Οδύσσεια ενός Ελληνοαμερικανού σκηνοθέτη που αναζητά σε όλα τα φλεγόμενα Βαλκάνια κάποιες χαμένες πομπίνες των αδελφών Μανάκη. Όμως η ολιγόλεπτη εμφάνιση του Θανάση Βέγγου και οι μετρημένες κουβέντες προς τον πςρωταγωνιστή Χάρβεϊ Καϊτέλ συνοψίζουν και το πνεύμα της ταινίας: «Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Και πεθαίνουμε.... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...». Παίζουν ακόμη οι Έρλαντ Γιόζεφσον, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Ντόρα Βολανάκη κ.ά.

*Με πληροφορίες από τον Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε ακόμη

Με τριπλό στόχο στις Ευρωεκλογές η κυβέρνηση: Πού μπαίνει ο πήχης και πώς διαβάζουν οι «γαλάζιοι» το πολιτικό σκηνικό

Μαρούσι: Στην ίδια παρέα νεκρός και τραυματίας - Ο διαπληκτισμός στο νυχτερινό κέντρο και η έρευνα της ΕΛ.ΑΣ

Η ζωή δεν τελειώνει στα 60: Γιατί οι 60άρηδες πια είναι οι νέοι 50άρηδες - Η επιστήμη εκπλήσσει!

J2US: Το ξέσπασμα του Ηλία Ψινάκη κατά της Μαίρης Συνατσάκη – Αντέδρασε η Πηνελόπη Αναστασοπούλου