Οι ταινίες της εβδομάδας: Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες

Δείτε τις κριτικές για τις ταινίες της εβδομάδας από Πέμπτη 11/4 έως Τετάρτη 17/4.

«Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες»/ Σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου/ ***

Στο χωριό Ηλιάς του θεσσαλικού κάμπου, ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης διευθύνει ένα φιλόδοξο πρότζεκτ: μαζί με τον ξάδερφό του, τις θείες και τις ξαδέρφες του, καλλιεργούν έναν σπόρο ντομάτας με διαχρονική αξία, τον επεξεργάζονται στο εργαστήριό τους και συσκευάζουν βαζάκια έτοιμου φαγητού με βάση την ντομάτα και τον χυμό της τα οποία εξάγουν στη διεθνή αγορά, σε σημεία πώλησης βιολογικών προϊόντων, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες και αλλού. Διακριτικά και απλά αλλά με οξύ παρατηρητικό και ανά φορές ποιητικό βλέμμα που αναδεικνύει πολλαπλές πτυχές της δυναμικής της ιδιότυπης αυτής συνεργατικής ομάδας, η σκηνοθέτης Μαριάννα Οικονόμου («Ο πιο μακρύς δρόμος») αναδεικνύει τα μεγάλα τους «μέσα» στην παραγωγή: φαντασία, ακούραστη δημιουργικότητα, αγάπη για τη φύση και τη γη, πολλή δουλειά, παρεϊστικη διάθεση και αλληλοϋποστήριξη σε έναν ξεχασμένο τόπο 33 κατοίκων, όπου η μοναξιά και ο πόνος της απώλειας των αγαπημένων συντροφεύουν καθημερινά τις ηλικιωμένες αγρότισσες.

Ροζιασμένα πρόσωπα, χέρια τραχιά μα και η κλασική μουσική του Βάγκνερ να συντροφεύει τις ντομάτες στα χωράφια για να κοκκινίσουν ενώ οι νεράιδες ξεπηδούν μέσα από διηγήσεις που μπλέκονται με το ντοματο-ξεφλούδισμα και τη δοκιμή των διαφορετικών γεύσεων. Αλλιώς, γεύση ζωής κόντρα στο ρεύμα της απαισιοδοξίας και του ελληνικού οικονομικού και υπαρξιακού απομονωτισμού της κρίσης, που ακτινοβολεί αισιοδοξία, αναδεικνύει αναπάντεχα την ελληνική γαστρονομία και κατ’ επέκταση την αλήθεια των ανθρώπων μιας χούφτας γης.

Μια μικρή ωστόσο ουσιαστική αντανάκλαση της σύγχρονης Ελλάδας που μέσα από την αφήγηση της Οικονόμου συγκινεί και παρέχει άφθονο υλικό για σκέψη για την ανθρωπιστική, πολιτισμική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και βραβείο Κριτικών Κινηματογράφο Fipresci στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. (2019)

«Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 3» («How To Train Your Dragon: The Hidden World»)/ Σκηνοθεσία: Ντιν ΝτεMπλουά/ ***

Ο Ψάρης, κυβερνήτης πλέον της φυλής των Βίκινγκ που ζει ειρηνικά με τους δράκους στο Μπερκ, συνειδητοποιεί – έχοντας την Αστριντ πλάι του - ότι πρέπει να βρει έναν νέο τόπο ως καταφύγιο από επίδοξους κατακτητές καθώς ένας αδίστακτος δρακοκυνηγός και οι στρατιές του βρίσκονται στο κατόπι του σπάνιου δράκου του Φαφούτη ο οποίος ανακαλύπτει για πρώτη φορά το άλλο του μισό… Μαγευτικό, επικό στην εικονογραφία του φινάλε για το δύο φορές υποψήφιο για Όσκαρ φραντσάιζ της Dreamworks, με την ένταση και το θέαμα σωστά ισορροπημένα με την ανάπτυξη της ιστορίας, που αν και προβλέψιμη, είναι απολαυστική.

Πολύχρωμες δρακομαχίες, μία κρυμμένη «Ουτοπία Δράκων» λεπτοδουλεμένη σε κάθε κόκκο ψηφιακού animation, επιβλητικοί καμβάδες φυσικών τοπίων, μεσαιωνικές γαλέρες και από την άλλη, ήρωες που ενηλικιώνονται μαθαίνοντας τη σημασία της αποδοχής της διαφορετικότητας. Όλα με χιούμορ και καλοπροαίρετο συναισθηματισμό σε μια περιπέτεια, που έχει επιρροές από την ηρωική φαντασία του «Game Of Thrones» (η μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, οι πατρογονικοί-οικογενειακοί-φιλικοί δεσμοί, οι δυναμικές ηρωίδες, οι απειλητικοί δράκοι) και ένταση που καθηλώνει. (2019)

«Με άλλο πρόσωπο» («Mug»)/ Σκηνοθεσία: Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα/ ***
Παίζουν: Ματέους Κοσκίκεβιτς, Ανιέσκα Πότσιαντλικ

Ο Γιάτσεκ, εργάτης στο εργοτάξιο ανέγερσης του «μεγαλύτερου αγάλματος του Χριστού στον κόσμο» στις παρυφές της μικρής επαρχιακής πόλης της Πολωνίας όπου ζει με όλα τα μέλη της θρησκευόμενης οικογένειάς του, περνάει τον χρόνο του ακούγοντας heavy metal, ακολουθώντας την οικογένεια στις εκκλησιαστικές λειτουργίες ενώ ονειρεύεται να φύγει στο Λονδίνο και προτείνει γάμο στην αγαπημένη του. Μόνο που τσιμεντώνοντας τον αγαλματένιο Ιησού, πέφτει και παραμορφώνεται φριχτά για να γίνει στη συνέχεια ένας τραγελαφικός εθνικός ήρωας, ο πρώτος στην Πολωνία που δέχεται μόσχευμα προσώπου…

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα η ιστορία της Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα αναπτύσσεται ως πικρή αλληγορία, δεμένη με τα υλικά της σάτιρας και του κοινωνικού ρεαλισμού, για την «ταυτότητα»ς της σύγχρονης Πολωνίας. Από την πρώτη σεκάνς της εφόδου των γυμνών καταναλωτών στο κατάστημα εσωρούχων και στη συνέχεια στην αντικατάσταση του προσώπου του Γιάτσεκ με ένα μόσχευμα που τον καθιστά κοινωνικά απόκληρο ακόμα και για τους δικούς του με μόνη εξαίρεση την αδελφή του, στήνεται ένα αιχμηρό freak show, μαύρου χιούμορ, που γδύνει την υποκρισία του συντηρητικού καθολικισμού, την επιθετικότητα και έλλειψη ανοχής απέναντι στο διαφορετικό. Αργυρή Άρκτος – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής – στο 68ο Φεστιβάλ Βερολίνου. (2018)

«Styx»/ Σκηνοθεσία: Βόλφγκανγκ Φίσερ/ ** 1/5
Παίζουν: Σουζάνε Βολφ, Γκίντιον Οντούορ Βεκέσα

Δυναμική Γερμανίδα γιατρός με ειδίκευση στα επείγοντα περιστατικά σαλπάρει για αναψυχή ολομόναχη με ιστιοπλοϊκό από το Γιβραλτάρ ως τη Νήσο της Αποκαλύψεως του Δαρβίνου στον Ατλαντικό, για να βρεθεί καταμεσής του ταξιδιού αντιμέτωπη με μανιασμένη καταιγίδα που θα την φέρει κοντά σε ένα ακυβέρνητο αλιευτικό φορτωμένο με μετανάστες που καλούν σε βοήθεια. Νατουραλισμός και ντοκιμαντερίστικη αφήγηση σε μία συμπιεσμένη σε διάρκεια, μινιμαλιστική στη διαλεκτική της, ηθική αλληγορία (δανείζεται φυσικά τον τίτλο της από τη μυθολογική Στύγα όπου ο Χάρος συνόδευε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη) πάνω στην προσωπική ευθύνη του δυτικού αστού ενώπιον της μεταναστευτικής κρίσης. Επιβλητικά πανοραμικά πλάνα αλλά και ήχος που ορίζει την αγωνία στο χάος της απέραντης θάλασσας στο πλαίσιο μιας εντυπωσιακής σκηνοθετικής προσέγγισης που όμως υπονομεύεται από τον σχηματικό σεναριακό ηθικοδιδακτισμό. Ταινία-φιναλίστ για το βραβείο LUX του Ευρωκοινοβουλίου. (2018)

«Μετά» («After»)/ Σκηνοθεσία: Τζένι Γκέιτζ
Παίζουν: Τζόζεφιν Λάνγκφορντ, Χίρο Φάινς-Τίφιν

Πρωτοετής στο κολέγιο με μεγάλες φιλοδοξίες για το μέλλον, η Τέσσα Γιανγκ βλέπει τον οργανωμένο κόσμο της να καταρρέει όταν γνωρίζει τον αλαζόνα, μυστηριώδη Βρετανό Χάρντιν Σκοτ που την παρασέρνει σε ένα πρωτόγνωρο ταξίδι ερωτικής αφύπνισης. Η χολιγουντιανή μεταφορά του ομώνυμου ανά τον κόσμο μπεστ-σέλερ της Ανα Τοντ είναι εδώ, έτοιμη να σκίσει εμπορικά ως η νεανική βερσιόν των «Πενήντα αποχρώσεων του γκρι». (2019)

Στις αίθουσες προβάλλονται, ακόμη, η νέα εκδοχή του αντι-ήρωα δαίμονα «Hellboy» με τίτλο «Επιστροφή στην κόλαση» από τον Νιλ Μάρσαλ (δέκα χρόνια μετά τη «Χρυσή Στρατιά» του Γκ. Ντελ Τόρο τούτη η απερίγραπτη βερσιόν εκθέτει τις κινηματογραφικές μεταφορές κόμικς), το εμπνεόμενο από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι δράμα ενηλικίωσης «Amanda» του Μίκαελ Χερς, το ενδιαφέρον κοινωνικό δράμα γύρω από το μεταναστευτικό «Holy Boom» της Μαρίας Λάφη, ο αιρετικός «Γαλαξίας» του Λουίς Μπουνιουέλ σε επανέκδοση με νέες κόπιες και το «Η τέχνη καταστρέφει» του Νίκου Κορνήλιου.