Οι ταινίες της εβδομάδας: Η εκθαμβωτική Τζέσικα Λανγκ, το σχέδιο του Γουές Άντερσον και μία ελληνική κωμωδία μυστηρίου

Στον απόηχο του Φεστιβάλ των Καννών

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 15 λεπτά ┋

Ακόμη «ζεστή» από την προβολή της στις Κάννες, η τελευταία ταινία του Γουές Άντερσον «Το Φοινικικό Σχέδιο» έρχεται στους κινηματογράφους της Αθήνας, ενώ η Τζέσικα Λανγκ δείχνει ακόμη ακμαία στο δράμα «Η Σπουδαία Κυρία Χολ». Επίσης, αυτή την εβδομάδα, ανάμεσα στις δέκα συνολικά ταινίες, προβάλλεται η τελευταία περιπέτεια δρόμου «June and John» του Λικ Μπεσόν, ενώ υπάρχουν και τέσσερις επανεκδόσεις, απ’ τις οποίες ξεχωρίζουν τα αριστουργηματικά φιλμ «Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο» του Ζαν Πιερ Μελβίλ και «Οδός Μαλχόλαντ» του Ντέιβιντ Λιντς.

Το Φοινικικό Σχέδιο («The Phoenician Scheme»)

Κωμωδία, αμερικάνικης και γερμανικής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Γουές Άντερσον, με τους Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Μάικλ Σέρα, Mία Θρίπλτον, Μπράιαν Γκράνστον, Τομ Χανκς, Σκάρλετ Γιόχανσον κα.

Είναι κρίμα τόσο ταλέντο να πηγαίνει στράφι. Και είναι δυο φορές κρίμα, όταν ένας εμπνευσμένος σκηνοθέτης, με το δικό του ξεχωριστό κινηματογραφικό αποτύπωμα, όπως ο Γουές Άντερσον, με εξαιρετικές ταινίες στο ενεργητικό του («Ξενοδοχείο Grand Budapest», «Οικογένεια Τενενμπάουμ», «Η Γαλλική Αποστολή») να έχει αρχίσει εδώ και κάποια χρόνια να επαναλαμβάνεται επικίνδυνα.

Μια εβδομάδα μετά την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ των Καννών, η κωμωδία του Αμερικάνου σκηνοθέτη, που θα μπορούσε να αποτελεί ένα μικρό δώρο στους εγχώριους σινεφίλ, προσγειώνει τις υψηλές προσδοκίες. Το φιλμ του Άντερσον μπορεί να διαθέτει την απαράμιλλη αισθητική των, πάντα παστέλ, ιλουστρασιόν εικόνων του και τις πάμπολλες λεπτομέρειες που κρύβουν, τη θαυμαστή γεωμετρία των πλάνων, τις υπερβολικά πολλές πολιτισμικές αναφορές, το ξέφρενο μοντάζ, την ιδιαίτερα φροντισμένη παραγωγή και βεβαίως την υπέροχη μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά, αλλά εν πολλοίς η ιστορία που αφηγείται μοιάζει άνευ περιεχομένου.

Το απλό έως απλοϊκό σενάριο, που υπογράφει ο μόνιμος συνεργάτης του Ρόμαν Κόπολα (γιος του Φράνσις Φορντ Κόπολα), επιτηδευμένα μεταφέρεται δυσνόητα ίσως σαν έμβλημα του κινηματογραφικού σύμπαντος του Άντερσον.

Ο Ζα – Ζα Κόρντα, ένας διαβόητος μεγαλοεπιχειρηματίας, με εννιά γιους και μια κόρη, που κουμαντάρει την παγκόσμια οικονομία, μετά από μία ακόμη, από τις πολλές, απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του, καλεί την καλόγρια μοναχοκόρη του να της ανακοινώσει ότι θέλει να της αφήσει τις επιχειρήσεις του. Με την ξαφνική εμφάνιση ενός εκκεντρικού παιδαγωγού και μετά από μία απρόσμενη αλλαγή στο παγκόσμιο χρηματικό αποθεματικό, οι τρεις τους θα βάλουν σε εφαρμογή το «Φοινικικό Σχέδιο», ένα έργο ζωής για τον Κόρντα, που έχει ως στόχο την εκμετάλλευση μίας (φανταστικής) χώρας, τη Σύγχρονη Μεγάλη Ανεξάρτητη Φοινίκη. Με συνεχή κίνδυνο της ζωής τους, διασχίζουν την αχανή χώρα για να την αποκτήσουν από τους κατόχους της.

Κάθε συνάντηση, κάθε επεισόδιο, είναι και μια συνάντηση με τον θάνατο, κάθε κεφάλαιο κι ένα γοητευτικό πέρασμα από σταρ του Χόλιγουντ – από Τομ Χανκς, Ματιέ Αμαρλίκ, Σκάρλετ Γιόχανσον και Μπιλ Μάρεϊ μέχρι Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Γουίλεμ Νταφόε και Μπράιαν Γκράνστον.

Πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί που λειτουργούν ως ρουλεμάν στην τρελά κουρδισμένη κατασκοπική κωμωδία, που τοποθετείται στη δεκαετία του ‘50, σε ένα πολύτιμο αναμνηστικό πακέτο, που όσο προχωρά το φιλμ φανερώνει μια διάθεση για φάρσα, καθώς αυτό είναι άδειο.

Η ιστορία χάνει τη συνοχή της, δείχνει να μην ενδιαφέρει ούτε καν τον Άντερσον, ενώ η προσπάθεια σάτιρας της γιγάντωσης των επιχειρηματιών και της σχέσης τους με την εξουσία, μοιάζει πιο αχνό και από τα παστέλ χρώματα των εικόνων του.

Σαν εικονογραφημένες περιπέτειες, άρτια κατασκευασμενες, το φιλμ δείχνει να εξαντλείται ως ακόμη ένα ιδιοσυγκρασιακό εγχείρημα του εμμονικού σκηνοθέτη, που ζει μέσα στον ναρκισσισμό και πλέον φαίνεται να απευθύνεται μόνο στους φανατικούς θαυμαστές του – ίσως και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τίποτα από το έργο του και μπορεί να ανακαλύψουν ένα πρωτόγνωρο κινηματογραφικό σύμπαν, έστω και στην πιο ατελέσφορη εκδοχή του.

Ο Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, στον ρόλο του Γκόρντα (ένα παιχνίδι με τα ονόματα της θρυλικής Ζα Ζα Γκαμπόρ και του σπουδαίου σκηνοθέτη και παραγωγού Αλεξάντρ Κόρντα – και οι δυο ουγγρικής καταγωγής) με θλιμμένο βλέμμα και τρομερό κέφι, από ένα σημείο και μετά υπονομεύεται από τον Άντερσον, ενώ με την ενέργειά τους συμβάλουν οι Μία Θρίπλτον (κόρη) και Μάικλ Σέρα (παιδαγωγός).

Η Σπουδαία Κυρία Χολ («The Great Lillian Hall»)

Δραματική ταινία, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Μάικλ Κρίστοφερ, με τους Τζέσικα Λανγκ, Κάθι Μπέιτς, Τζέσε Ουίλιαμς, Πιρς Μπρόσναν, Λίλι Ρέιμπ κα.

Από την πλατφόρμα της HBO στις κινηματογραφικές αίθουσες, σχεδόν αποκλειστικά για την καθηλωτική ερμηνεία της Τζέσικα Λανγκ, η οποία επιστρέφει σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο από το 2006, αυτή τη φορά υποδυόμενη μια σταρ του θεάτρου. Το φιλμ, ένα κομψό δράμα για το Μπρόντγουεϊ και μια κορυφαία πρωταγωνίστριά του, γυρισμένο από τον ικανό σεναριογράφο και μάλλον αδιάφορο 80χρονο σκηνοθέτη Μάικλ Κρίστοφερ, οφείλει την αξία του στην αγέραστη και πάντα γοητευτική Λανγκ, σε έναν ρόλο βούτυρο στο ψωμί της (ο ρόλος προοριζόταν για την Μέριλ Στριπ) αλλά και στο υπόλοιπο καστ, απ’ το οποίο ξεχωρίζουν οι Κάθι Μπέιτς και Πιρς Μπρόσναν.

Εδώ και δεκαετίες σεβαστό αστέρι του Μπρόντγουεϊ, η Λίλιαν Χολ, κατά τη διάρκεια των προβών για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ, αντιμετωπίζει μια ασυνήθιστη δυσκολία στην απομνημόνευση του κειμένου της και σύντομα μαθαίνει ότι πάσχει από πρώιμη άνοια. Η ίδια μη θέλοντας να παραδεχθεί τη σοβαρότητα της κατάστασής της, θα συνεχίσει τις πρόβες, πολλές φορές οδυνηρές, παλεύει με τη διάγνωση και με τη συμπαράσταση της προσωπικής της βοηθού (Μπέιτς) προσπαθεί να καταφέρει να φτάσει στην πολυαναμενόμενη πρεμιέρα. Εκτός σκηνής, θα προσπαθήσει να κλείσει τους λογαριασμούς της προνομιούχας ζωής της, παραμένοντας μια αυθεντική σταρ, γεμάτη από φόβο για τα γεράματα, ανασφάλειες αλλά και οράματα με τον έρωτα της ζωής της, που έχει πεθάνει χρόνια πριν.

Παρά το δυσοίωνο θέμα της– για μια ακόμη φορά το απροσδόκητο χτύπημα της άνοιας – το φιλμ, που βασίζεται εν μέρει στη ζωή της Μάριαν Σέλντες, διάσημης θεατρικής ηθοποιού και θείας τής σεναριογράφου Ελίζαμπεθ Σέλντες Άνακον, είναι και ένας φόρος τιμής στον κόσμο του θεάτρου, των καταπονήσεων που απαιτεί το σανίδι, ακόμη και των συμβιβασμών.

Η ταινία, που ξεκινά με κάποια ορμή και ένταση, για τα παρασκήνια και την πρωταγωνίστρια, όσο προχωρά παραδίδεται σε έναν υπερβολικό συναισθηματισμό, με αναπόφευκτα κλισέ (η παραγκωνισμένη κόρη της ηθοποιού, η ασεβής προσωπική βοηθός, η αντιπαθητική ανάλγητη παραγωγός κλπ) και έναν ακαδημαϊσμό, απ’ τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει ο Κρίστοφερ.

Έτσι αυτό που απομένει είναι οι ψευδαισθήσεις που γεννά το θέατρο και αυτές που σκαρώνει η ζωή και το ερώτημα αν η τέχνη υπερβαίνει τη ζωή και βεβαίως η συνταρακτική, πολλές φορές σπαραχτική, ερμηνεία της Τζέσικα Λανγκ, που παρά τα χρόνια της, δείχνει να βρίσκεται στην ακμή της και να μεταφέρει τη ζέση για τη ζωή και την τέχνη.

Killerwood («Killerwood»)

Κωμωδία μυστηρίου, ελληνικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Χρήστου Μασσαλά, με τους Βαγγέλη Δαούση, Έλσα Λεκάκου, Τζόυς Ευείδη, Φοίβο Παπαδόπουλο, Εύα Κουμαριανού κα.

Μετά το ελπιδοφόρο ντεμπούτο του πριν από τρία χρόνια με το «Broadway», ο Χρήστος Μασσαλάς, στη δεύτερη ταινία του, δείχνει να βρίσκεται σε μία εύλογη δημιουργική μεταβατική φάση, σκιαγραφώντας, ορισμένες φορές διεισδυτικά, τα ευτράπελα των εγχώριων κινηματογραφικών παραγωγών, σε μια χώρα που δεν ευνοεί την καλλιτεχνική έκφραση.

Γυρίζοντας ένα σλάσερ στους δρόμους της Αθήνας και μια ταινία μέσα στην ταινία και την πιθανή ύπαρξη ενός πραγματικού σίριαλ κίλερ, ο Μασσαλάς θα βάλει στο μίξερ ιδέες, διαφορετικά είδη, χωρίς τα θεμέλια ενός ολοκληρωμένου σεναρίου, εμπιστευόμενος τις εμπνεύσεις του, πολύ περισσότερο απ’ όσο αντέχει το σινεμά.

Ο Τίτος, ένας νεαρός σκηνοθέτης, ετοιμάζει την καινούργια του ταινία - ένα φιλμ τρόμου για μια σειρά ανεξιχνίαστων φόνων στη σύγχρονη Αθήνα, ενώ στους δρόμους δρα ένας πραγματικός σίριαλ κίλερ. Στην προσπάθειά του να συνεννοηθεί με τους ηθοποιούς και το συνεργείο, θα συμβούν αναποδιές και άλλα απειλητικά γεγονότα, ενώ ο νεαρός σκηνοθέτης διερωτάται αν όλοι οι φόνοι έχουν γίνει από τον ίδιο κατά συρροή δολοφόνο ή είναι όλα στη σφαίρα της μυθοπλασίας και της φαντασίας του.

Με μια ισχυρή δόση αυτοαναφορικότητας, το φιλμ κάτι ανάμεσα σε μαύρη κωμωδία τρόμου και μιας σάτιρας για την εικόνα του ελληνικού σινεμά, των αντιλήψεων στο καλλιτεχνικό στερέωμα, τους σκηνοθέτες, που με πενιχρά μέσα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες μίας παραγωγής, αλλά και καταξιωμένους σνομπ ηθοποιούς ή τους κριτικούς.

Οι κωμικές αναλαμπές είναι ευδιάκριτες, αλλά χωρίς την απαιτούμενη διευθέτησή τους και την κατάλληλη στήριξη των ηθοποιών, όπως και οι αρκετές σινεφιλικές αναφορές που έρχονται ξεκάρφωτες ως υποχρέωση για το είδος της ταινίας. Όσον αφορά τις σκηνές του σλάσερ, που γυρίζει ο νεαρός σκηνοθέτης στην ταινία, αυτές είναι φροντισμένες, έχουν τη δυναμική τους, το κατακόκκινο αίμα, τονώνουν το ενδιαφέρον και ίσως περισσότερο από το συνολικό αποτέλεσμα και την προσπάθεια του Μασσαλά να επιβεβαιώσει το ταλέντο του.

June and John («June and John»)

Αισθηματική περιπέτεια, γαλλικής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Λικ Μπεσόν, με τους Λουκ Στάντον Έντι, Ματίλντα Πράις, Κλερ Μοντγκόμερι, Ρομπέρτο Ενρίκεθ, Ντον Σκρίμπνερ κα.

Πριν γυρίσει το μέτριο «Dogman», που είδαμε πριν από δυο χρόνια, ο πάντα απρόβλεπτος, φιγουρατζής και υπερασπιστής του θεάματος, Λικ Μπεσόν είχε σκηνοθετήσει, σχεδόν στα κρυφά κατά τη διάρκεια του lockdown, αυτή τη ρομαντική μεταφυσική περιπέτεια δρόμου, με ελάχιστα χρήματα, άγνωστους ηθοποιούς και χρησιμοποιώντας iPhone αντί για κάμερες.

Ο φαντεζί σκηνοθέτης, που μπορεί να έχει κάνει επιτυχίες, αλλά ακόμη δεν έχει κάνει μια πραγματικά πολύ καλή ταινία, δίνει την αίσθηση ότι έχοντας γράψει έναν σκελετό σεναρίου, όσο προχωρά το φιλμ τόσο το γεμίζει με εμπνεύσεις και ιδέες, πολλές φορές ανολοκλήρωτες ή και προχειρογραμμένες, όσο και αν δείχνει να το διασκεδάζει.

Ο Τζον, ένας νεαρός υπάλληλος σε μια μεγάλη εταιρεία, που ζει μια ρουτινιάρικη καθημερινότητα και την απαξίωση των ανωτέρων του και των συναδέλφων του, θα γνωρίσει στο μετρό μια όμορφη κοπέλα, που θα βρει λίγες ημέρες αργότερα στο γραφείο του. Η Τζουν, μια δύναμη της φύσης, άγρια, ατρόμητη και ζώντας «χωρίς κανόνες και χωρίς όρια», θα τον βγάλει από την καθημερινότητά του, για να τον ρίξει σε μια περιπέτεια, ξεκινώντας ένα ξέφρενο ταξίδι με αυτοκίνητο σε όλη τη χώρα, κουβαλώντας ένα όπλο και μια τσάντα γεμάτη χρήματα, ενώ τους καταδιώκει η αστυνομία.

Το φιλμ, που θυμίζει την προ 20ετίας δική του περιπέτεια «Angel-A» και παραπέμπει ελαφρά στο «Εξπρές του Σούγκαρλαντ» του Σπίλμπεργκ, γυρισμένο με iPhone, έχει την απαιτούμενη ζωντάνια, κάτι που τονώνεται και από τα κοντινά γυρίσματα, το νεύρο των πλάνων και το γρήγορο μοντάζ, παρά την πενιχρή παραγωγή, που κάποιες φορές γίνεται εμφανής.

Έχοντας ως πρωταγωνιστές, ένα ελκυστικό ζευγάρι νέων ηθοποιών, ο Μπεσόν θα σκαρώσει μια ρομαντική περιπέτεια δρόμου – για την αναζήτηση της ελευθερίας και της πραγματικής αγάπης – που αναμειγνύει χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα με το μεταφυσικό.

Μια προσπάθεια, που θα μπορούσε να αποτελεί μία αναζωογονητική προοπτική της κινηματογραφικής πρότασης του Μπεσόν, μια επιστροφή στις ρίζες και σε οικείες και πειραματικές παραγωγές, αλλά και πάλι κάπου μένει στα μισά, ενώ το ασθενικό σενάριο δεν τον βοηθά. Μια ταινία που θα χαρακτηριζόταν εξαιρετικά ελπιδοφόρα, αν ήταν το πρωτόλειο ενός νεαρού σκηνοθέτη και όχι ενός 65άρη, που έχει φάει με το κουτάλι τον κινηματογράφο. Πάντως, κρατάμε τις συστάσεις του για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, τον Λουκ Στάντον Έντι και την πρωτοεμφανιζόμενη Ματίλντα Πράις, που μας ξάφνιασαν ευχάριστα.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Καταραμένη Ψυχή («Rosario»): Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής 2025, σε σκηνοθεσία του Κολομβιανού Φελίπε Βάργκας. Η Ροσάριο Φουέντες, μια επιτυχημένη χρηματίστρια της Γουόλ Στριτ, επιστρέφει στο διαμέρισμα της αποξενωμένης γιαγιάς της, μετά τον αιφνίδιο θάνατό της. Καθώς περιμένει το ασθενοφόρο και τον πατέρα της, μια σφοδρή χιονοθύελλα την παγιδεύει στο διαμέρισμα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ανακαλύπτει ένα κρυφό δωμάτιο γεμάτο αποκρυφιστικά αντικείμενα, αποκαλύπτοντας σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και τελετουργίες. Εντελώς αδιάφορο ντεμπούτο για τον Βάργκας, σε μια ταινία μεταφυσικού τρόμου που ανακυκλώνει άτσαλα γνωστά κλισέ και μοιάζει περισσότερο με συρραφή σκηνών από b movies του είδους. Πρωταγωνιστεί η γοητευτική Έμεροντ Τουμπία, ενώ παίζουν και οι Ντέιβιντ Νταστμαλτσιάν, Λέιν Ντιάνα κα.

Piglet («Piglet»): Ακόμη μία ταινία τρόμου, αυτή τη φορά βρετανικής παραγωγής (2025) και ακόμη χειρότερη, καθώς ο παντελώς άγνωστος Αντρέα Καντινέλα, πραγματικά ξύνει τον πάτο της αισθητικής και της ανοησίας. Μια παρέα κοριτσιών που κάνουν κάμπινγκ στο δάσος, θα έρθουν αντιμέτωπες με έναν παρανοϊκό δολοφόνο με γουρουνίσιο προσωπείο. Με τους Αλίνα Ντέσμοντ, Αλεξάντερ Μπάτλερ, Λόρεν Στέρκ, Βάλερι Ντάνκο, Σέιλι Ρίγκαν κα.

Τέσσερις Επανεκδόσεις

Δυο αριστουργηματικές ταινίες, διαφορετικών σχολών, αλλά και οι δυο εμβληματικές για την εποχή τους, μαζί με ακόμη δυο εξόχως ενδιαφέρουσες προτάσεις, βγαίνουν σε επανέκδοση αυτή την εβδομάδα.

Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο («Le Samurai»): Το αριστούργημα (1967) του Ζαν-Πιερ Μελβίλ, ενός γίγαντα της αστυνομικής παράδοσης του ευρωπαϊκού σινεμά, με τον Αλέν Ντελόν στον ρόλο της ζωής του. Ένα φιλμ που παντρεύει μοναδικά τρεις διαφορετικές κοσμοθεωρίες, όπως την ιαπωνική λιτότητα και τον κώδικα τιμής των θρυλικών σαμουράι, τον απεγνωσμένο ρομαντισμό της γκανγκστερικής κινηματογραφικής παράδοσης και τον γαλλικό υπαρξισμό, χωρίς τις γαλλικές φλυαρίες. Στιλιζαρισμένο φιλμ νουάρ, με υποβλητική ατμόσφαιρα, φωτογραφημένη από τον μετρ Ανρί Ντεκέ, ένας μελαγχολικός ύμνος στους τραγικούς αντιήρωες, που εκπροσωπεί ο εκπληκτικός Ντελόν, σε μια ταινία σημείο αναφοράς.

Οδός Μαλχόλαντ («Mulholland Drive»): Το μεθυστικό αριστούργημα του Ντέιβιντ Λιντς, ίσως η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα, που επαναπροβάλλεται με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Αμερικάνου σκηνοθέτη. Συναρπαστικό νεονουάρ, με μια ακαταμάχητα γοητευτική, παραισθησιογόνα μελαγχολική διαδρομή στη σκοτεινή λεωφόρο της βιομηχανίας του σινεμά, της εμμονής, του προδομένου έρωτα και των ανεκπλήρωτων ονείρων. Ένα φιλμ τόσο γοητευτικό και ευφυές, που θα μαγέψει ακόμη και όσους δεν έχουν ιδιαίτερη εκτίμηση στο κινηματογραφικό σύμπαν του Λιντς, ενώ η ερμηνεία της Ναόμι Γουότς θα μείνει αξέχαστη, όπως και η μουσική του Άντζελο Μπανταλαμέντι.

Η Ντροπή («Shame»): Παραγνωρισμένο ψυχολογικό δράμα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που αναγνωρίστηκε η αξία του αρκετά αργότερα από την πρεμιέρα τού 1968. Ένα ζευγάρι μουσικών, που έχει αποσυρθεί σε ένα μακρινό νησί, θα βρεθούν στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου και προσπαθώντας να επιβιώσουν θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά διλήμματα, ενώ θα αλλάξει και ο τρόπος που βλέπει ο ένας τον άλλο, αλλά και την ίδια τους τη ζωή. Με τους Μαξ Φον Σίντοφ και Λιβ Ούλμαν.

Αργός Θάνατος («Audition»): Το ανατριχιαστικό φιλμ του Τακάσι Μιίκε, ιαπωνικής παραγωγής 1999, που έκανε όλους τους σινεφίλ να μιλάνε για αυτόν. Μια ιστορία αιματηρής γυναικείας εκδίκησης, που ξεκινά ανάλαφρα για να εξελιχθεί σε σαδιστικό τρόμο, με σκηνές που πραγματικά κόβουν την ανάσα.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Διαβάστε ακόμη