Μαρία Κάλλας: Η ντίβα που άλλαξε για πάντα την όπερα

Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία μόλις 54 ετών

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Η Μαρία Κάλλας δεν υπήρξε απλώς μια σπουδαία υψίφωνος, υπήρξε μια καλλιτεχνική και πολιτιστική επανάσταση. Η φωνή, η ερμηνεία και το σκηνικό της παρουσιαστικό ανανέωσαν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο το κοινό προσέγγιζε την όπερα – ειδικά το ρεπερτόριο του ιταλικού μπελ κάντο.

Μια ζωή διαφορετική από τις άλλες

Γεννημένη στις 2 Δεκεμβρίου 1923 στη Νέα Υόρκη, με πλήρες όνομα Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, κόρη Ελλήνων μεταναστών, μετακόμισε το 1937 στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της. Εκεί ξεκίνησε τη σοβαρή μουσική της εκπαίδευση στο Εθνικό Ωδείο και αργότερα στο Ωδείο Αθηνών, με δασκάλα τη θρυλική Ελβίρα ντε Ιντάλγκο, η οποία της δίδαξε την τεχνική και το πάθος του ιταλικού ρομαντικού λυρικού θεάτρου.

Η πρώτη της εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή έγινε το 1941, και έως το 1945 είχε ήδη ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους σε όπερες όπως «Τόσκα», «Καβαλερία Ρουστικάνα», «Φιντέλιο», αλλά και σε έργα Ελλήνων συνθετών όπως ο «Πρωτομάστορας» του Μανώλη Καλομοίρη.

Το 1947 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα της, τραγουδώντας την «Τζιοκόντα» στην Αρένα της Βερόνας, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν, ο οποίος αναγνώρισε το ταλέντο της και έγινε μέντοράς της. Την ίδια περίοδο παντρεύτηκε τον Ιταλό επιχειρηματία Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, ο οποίος στήριξε την καριέρα της στα πρώτα διεθνή της βήματα.

Η δεκαετία του 1950 υπήρξε η χρυσή εποχή της Κάλλας. Κατέκτησε τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου — με αποκορύφωμα τη Σκάλα του Μιλάνου και τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, επιβάλλοντας τη δική της φωνητική και υποκριτική αντίληψη σε ρόλους όπως η Νόρμα, η Βιολέτα, η Λουτσία, η Μήδεια και η Τόσκα. Η απόφασή της να χάσει δραστικά βάρος το 1954 άλλαξε και την εικόνα της στη σκηνή, επιτρέποντάς της να «ζει» τους ρόλους, όχι μόνο να τους ερμηνεύει.

Ωστόσο, το τίμημα ήταν μεγάλο. Οι φωνητικές ακρότητες και η εξαντλητική πίεση άρχισαν να επηρεάζουν την ποιότητα της φωνής της, ενώ οι σχέσεις της με τα μεγάλα λυρικά ιδρύματα διαταράχθηκαν. Το 1958, η ακύρωση της «Νόρμας» στη Ρώμη και η ρήξη με τη Σκάλα του Μιλάνου σηματοδότησαν την αρχή της φθίνουσας πορείας της.

Το 1959 γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, με τον οποίο έζησε έναν παθιασμένο αλλά ταραγμένο έρωτα. Η σχέση τους υπήρξε καθοριστική, αλλά και βαθιά πληγωτική για εκείνη, ειδικά μετά τον γάμο του Ωνάση με την Τζάκι Κένεντι το 1968.

Η Κάλλας αποσύρθηκε σταδιακά από τη σκηνή τη δεκαετία του 1960, με τελευταίο της λυρικό ρόλο τη «Νόρμα» στο Παρίσι το 1965, όπου κατέρρευσε επί σκηνής. Ακολούθησαν κινηματογραφικές εμφανίσεις (όπως η «Μήδεια» του Παζολίνι), μαθήματα στη Σχολή Juilliard και μια περιοδεία ρεσιτάλ με τον Τζουζέπε Ντι Στέφανο. Η τελευταία της δημόσια εμφάνιση έγινε στην Ιαπωνία το 1974.

Η Μαρία Κάλλας έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία μόλις 54 ετών, στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, βυθισμένη σε προσωπική μοναξιά, αλλά με την υστεροφημία της ακέραια.

Διαβάστε ακόμη