Μαύρος: Έφυγε η φιγούρα της πιο «καλτ» καντίνα της Θεσσαλονίκης - H ιστορία με τον Καζαντζίδη

Έφυγε από τη ζωή ο ο θρυλικός «μαύρος» της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη, ο Νετσμί. Η καντίνα του Μαύρου λειτουργούσε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες πίσω από τα παλιά καπνομάγαζα της Σταυρούπολης, στη γωνία της οδού Αμπελοκήπων με την οδό Ιατρού Γωγούση, μετά τις γραμμές του ΟΣΕ. Είχε φοβερά σουβλάκια, πανσέτες και άλλα κρεατικά. Το τελευταίο διάστημα είχε κάποια προβλήματα υγείας. Ο Μαύρος – ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το πραγματικό του όνομα ήτανν Νετσμί, γεννήθηκε στην Κομοτηνή στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Ήρθε στη Θεσσαλονίκη παιδάκι και πουλούσε κουλούρια μέσα στα τραμ. Σάντουιτς άρχισε να ψήνει το ’61 πάνω σε καρότσι, αρχικά στην παραλία, αργότερα στο Βαρδάρη και από το ’65 στη Σταυρούπολη.

Με τον Στέλιο Καζαντζίδη

Η καντίνα του Μαύρου ήταν αρκετά δημοφιλής για τα «βρώμικα» της καθώς και το μπουκαλάκι με το Άζαξ που ράντιζε κάθε σάντουιτς. Το περιεχόμενο του «Άζαξ» το ήξερε μόνο αυτός και η μητέρα του. Ξενύχτηδες, παιδιά των δυτικών συνοικιών, κουλτουριάρηδες, ντιζέζ και τραγουδιστές μετά το σχόλασμα, λεφτάδες, η πελατεία του Μαύρου έχει από όλα. Το καλοκαίρι του 2008 περιέγραφε σε συνέντευξή του σε περιοδικό: «Το '64 ο Στέλιος Καζαντζίδης με κάλεσε σε μια εκδήλωση στις Μουριές, ως ψητά. Θυμάμαι έτρωγε, έτρωγε, και δεν χόρταινε. Και μετά, όταν έβγαλε το 'Υπάρχω' και τραγουδούσε στη Χαριλάου, με καλούσε εκεί κάθε Κυριακή, ψήναμε και τρώγαμε παρέα και πληρωνόμουνα διπλό μεροκάματο».

Πριν αρκετά χρόνια η καντίνα του είχε κλείσει λόγω ενός προβλήματος ανανέωσης της άδειας. Προσπάθησε να την ανοίξει ξανά σε άλλο μέρος της Σταυρούπολης και τελικά η καντίνα άνοιξε από τον ίδιο και την οικογένειά του κάπου στον περιφερειακό. Ο «μαύρος» υπήρξε συνώνυμο της νοσταλγίας για τη διασκέδαση στη δυτική Θεσσαλονίκη από το 1970 και μετά. Πρόσφατα, με αφορμή τις ανησυχίες για τον εμβολιασμό, είχε γίνει χάσταγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η φράση «τι να φοβηθώ από το εμβόλιο. Εχω φάει σουβλάκι από τον μαύρο».

Ο «μαύρος», όμως, υπήρξε συνώνυμο και της διαφορετικότητας. Ο ίδιος μιλούσε και ελληνικά και τούρκικα. Με καταγωγή από την Κομοτηνή και με οικογένεια που τηρούσε όλα τα θρησκευτικά και πολιτισμικά της έθιμα, σου φώναζε ένα «ταμάμ» καθώς σου έδινε τα ρέστα και η κουβέντα αυτή ήταν σαν να σου έλεγε πως «όλοι είμαστε αδέλφια».

Με πληροφορίες από parallaximag.gr