Ο λαός αγάπησε τον Ιωάννη Μεταξά! Είχε την ευκαιρία να γίνει Εθνάρχης, αλλά...- Τα κοινά στοιχεία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή

Ιωάννης Μεταξάς - 89 χρόνια μετά την 4η Αυγούστου. «Είχε την ευκαιρία να γίνει Εθνάρχης- αναμορφωτής της Ελλάδας…» γράφει ένας μαρξιστής συγγραφέας. Έχει δίκιο;

Ελλάς, έτος 1936: ο θάνατος έχει πια την απόλυτη εξουσία!
Στις 31 Ιανουαρίου πεθαίνει ο Γεώργιος Κονδύλης, ο στρατιωτικός, ο πολιτικός: δύο φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας έπειτα από δύο πραξικοπήματα, Αντιβασιλέας, και βουλευτής και υπουργός.
Στις 18 Μαρτίου αφήνει την τελευταία του πνοή στο Παρίσι ο, Εθνάρχης κατά πολλούς, ο διατελέσας επτά φορές Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.

Στις 13 Απριλίου πεθαίνει ο πανεπιστημιακός, πολιτικός, αρχηγός Κόμματος και εν ενεργεία Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Δεμερτζής.
Στις 17 Μαΐου κλείνει τα μάτια, για να μην τα ανοίξει ποτέ πια, ο Παναγής Τσαλδάρης, ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, ο δύο φορές Πρωθυπουργός κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου.
Στις 15 Σεπτεμβρίου εγκαταλείπει τα αξιώματα των εγκοσμίων ο Αλέξανδρος Ζαΐμης: οκτώ φορές Πρωθυπουργός, δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής, πρόεδρος της Γερουσίας, Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης και πρόεδρος της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Στις 17 Νοεμβρίου η Δημοκρατία χάνει τον Πατέρα της· πεθαίνει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου: δύο φορές Πρωθυπουργός και ιδρυτής του πολιτεύματος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 1924.

Κι’ όταν πεθαίνουν τόσοι πολλοί πολιτικοί άνδρες μέσα σε μια χρονιά, τι να σου κάνει και μια… γυναίκα μόνη κι’ απροστάτευτη; Παραδίδεται στην αγκαλιά του θανάτου κι αυτή: η Δημοκρατία αποδημεί εις τον Παράδεισο της Ιστορίας, στις 4 Αυγούστου!
Όταν εκλείπουν χαρισματικοί πολιτικοί με κύρος και προσωπικότητα, τα ηνία του Ελληνικού Κράτους πιάνει στα χέρια του ένας ευφυής απόστρατος στρατιωτικός, ο Ιωάννης Μεταξάς!

Η... Οδύσσεια άρχισε από την Ιθάκη

Ο Μεταξάς, πτωχική τη βρήκε την Ιθάκη του- τη γενέτειρά του- και είπε να κατακτήσει την Ελλάδα· και την κατέκτησε!
Φιλομοναρχικός, με ανώτατες στρατιωτικές σπουδές στη Γερμανία, με ένσημα πολέμου από το 1897 στο… μητρώο του, ο Ιωάννης Μεταξάς ενεπλάκη στην πολιτική, όταν κατάλαβε ότι σ’ εκείνον τον χώρο, αν έχεις ιδέες (για τον εαυτό σου) και όρεξη για δουλειά (που αποφέρει δόξα) θα φθάσεις ψηλά· και έφθασε!
Υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση Τσαλδάρη το 1932 και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου το 1935, ο Μεταξάς, μετά την παλινόρθωση της Βασιλείας, διορίστηκε από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄- τον Μάρτιο του 1936- Αντιπρόεδρος και υπουργός Στρατιωτικών της κυβέρνησης Δεμερτζή και στις 13 Απριλίου- όταν ο Δεμερτζής κίνησε για το «επέκεινα»- Πρωθυπουργός.
Με το πρόσχημα, που και οι Απριλιανοί δολοφόνησαν την Δημοκρατία 30 χρόνια μετά, δηλαδή τον συνήθη ύποπτο, τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», έτσι και ο Μεταξάς έκλεισε τη Βουλή, μια μέρα σαν σήμερα, 4 Αυγούστου του 1936.
Κι αν το μόνο που (μπορεί και να) γνωρίζει η γενιά των Millennials και , γιατί όχι, κι’ η Generation X, είναι το «Όχι» που είπε ο Μεταξάς στους Ιταλούς, που κι’ αυτό δεν ήταν «όχι» αλλά «alors c'est la guerre», ας θυμηθούμε κάποια χαρακτηριστικά του χαρακτήρος και των πεπραγμένων του ανδρός.

Μαθηματική διάνοια!

-Ο Γιαννάκης ήταν ένα από τα τρία παιδιά του έπαρχου Ιθάκης Παναγή Μεταξά, γόνου των Αντζουλακάτων, κλάδου της κεφαλονίτικης οικογένειας των Μεταξάδων, οι οποίοι είχαν ρίζες στο Βυζάντιο!
-Ο Γιαννάκης θεωρείτο- και ήταν μαθηματική διάνοια!
-Στη Σχολή Ευελπίδων διέπρεψε και ήταν πάντα ανάμεσα στους πρώτους στην Τάξη του· αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός Μηχανικού.
-Θεωρούσε του έλληνες πολιτικούς «αηδιαστικούς» και τις μεταξύ τους έριδες «εξευτελιστικές».
-Έλαβε μέρος στον Πόλεμο του 1897, όπου η Ελλάδα εξευτελίσθηκε.
-Ταξίδεψε στο Βερολίνο- αν και δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις- για να σπουδάσει στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου (η Κυβέρνηση διεξήγαγε διαγωνισμό για την επιλογή υποψηφίων με τα περισσότερα προσόντα), με την αρωγή του διαδόχου Κωνσταντίνου…
-Οι συμφοιτητές του στο Βερολίνο, αποκαλούσαν τον Μεταξά, Μικρό Μόλτκε (Χέλμουτ Καρλ Μπέρνχαρντ Γκραφ φον Μόλτκε, Πρώσος Στρατάρχης, από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές φυσιογνωμίες του 19ου αιώνα), για τις επιδόσεις του.
-Ένας μύθος γύρω από το όνομα του Μεταξά, την εποχή εκείνη, λέει ότι σε ένα τοίχο της Στρατιωτικής Ακαδημίας υπήρχε η επιγραφή «Ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννη Μεταξά»...
-Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο Μεταξάς, ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας. Προσωπικός φίλος του πρίγκιπα Ανδρέα, αδερφό του διαδόχου Κωνσταντίνου και ακραιφνής οπαδός του Στέμματος, δεν μπορούσε να μείνει πίσω…
-Κουμπάρος στο γάμο του Ιωάννη με την Λέλα Κ. Χατζηιωάννου ήταν, ποιος άλλος; Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’.
-Συμμετείχε σε όλες τις νικηφόρες μάχες των Βαλκανικών Πολέμων. Σε γράμμα προς τη γυναίκα του, ο Μεταξάς, υπονοούσε ότι ο σχεδιασμός όλων των επιχειρήσεων γίνονταν από το Επιτελείο, θεωρώντας τον εαυτό του βασικό συντελεστή.
-Ήταν ο εμπνευστής και ο δημιουργός του σχεδίου κατάληψης του Μπιζανίου, όπου διεξήχθη ο μεγαλύτερος, μέχρι τότε, βομβαρδισμός στην Ιστορίας.
-Ο Μεταξάς- λόγω της φοίτησής του στη Γερμανία- πίστευε στη στρατιωτική υπεροχή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και θεωρούσε ότι οι δυνάμεις του Κάιζερ θα νικούσαν τις δυνάμεις της Αντάντ στον Μεγάλο Πόλεμο· διαψεύστηκε!
-Με υπόμνημα που υπέβαλε στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο το 1914, αντιτάχθηκε στην ανάμιξη της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν από τους βασικούς παράγοντες που υποδαύλισαν τον Εθνικό Διχασμό.

Ήθελε να βγάλει από τη μέση τον Βενιζέλο!

Το 1916 ο Μεταξάς έφτασε στο να συζητά με τον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο σχέδιο εξόντωσης του Βενιζέλου!
Όταν οι Αγγλογάλλοι γκρέμισαν τον βασιλιά Κωνσταντίνο από τον θρόνο, το 1917, εστάλη κατάλογος με τους ανεπιθύμητους οπαδούς του Βασιλιά, που επιβαλλόταν να συλληφθούν και να εξοριστούν. Ο κατάλογος περιείχε και τον Μεταξά, που διέφυγε στην Κορσική. Επόμενος σταθμός της οικογένειας Μεταξά ήταν η Ιταλία, όπου μετακόμισαν με τη βοήθεια Ιταλών ελευθεροτεκτόνων· ο Μεταξάς ήταν μασόνος.
Μετά την ήττα των βενιζελικών στις εκλογές του 1920 ο Δημήτριος Γούναρης κάλεσε τον Μεταξά επειγόντως στην Ελλάδα, για να αντιμετωπίσει κρούσματα απειθαρχίας των στρατευμάτων στην Μικρά Ασία.
-Αρνήθηκε να επανέλθει στο Γενικό Επιτελείο ως στρατιωτικός σύμβουλος του Αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα.
-Αρνήθηκε την Αρχιστρατηγία στη Μικρά Ασία, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο στη Μικρά Ασία, ακόμα και αν πετύχει βραχυπρόθεσμες νίκες· δικαιώθηκε!
-Στις 12 Οκτωβρίου του 1922 ίδρυσε το Κόμμα Ελευθεροφρόνων, το οποίο διακήρυττε την ιδεολογική και ηθική πτώχευση του βενιζελισμού και των βασιλικών· έγινε ο βασικός αντίπαλος των Φιλελευθέρων.
-Ο Μεταξάς ήταν πίσω από το Κίνημα Λεοναδρόπουλου-Γαργαλίδη κι όταν αυτό απέτυχε διέφυγε με νορβηγικό πλοίο στην Ιταλία.
-Το 1924 επέστρεψε στην Ελλάδα, συμμετείχε στο δημοψήφισμα και αναγνώρισε το αποτέλεσμά του που καταργούσε τη Μοναρχία.
Ως αρχηγός του Κόμματος των Ελευθεροφρόνων συμμετείχε στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου του 1926, όπου έλαβε 15,76%. Στις 4 Δεκεμβρίου διορίστηκε υπουργός Συγκοινωνιών στην Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη.

Όπως και ο Καραμανλής...

«Η ενασχόλησή του με την οδοποιία ανέβασε πολύ το κύρος του, όπως θα συμβεί αργότερα και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», γράφει ο Βασίλης Ραφαηλίδης. «Κατά τη διάρκεια της υπουργίας του σε πολλές κυβερνήσεις πριν γίνει δικτάτορας, συνέβαλε αποφασιστικά στο να αποκτήσει η Ελλάδα οδικό δίκτυο της προκοπής».
Μετά το κίνημα της 1ης Μαρτίου του 1935, που είχε ως αποτέλεσμα τον κλονισμό της Αβασίλευτης Δημοκρατίας με εκκαθαρίσεις βενιζελικών από το στράτευμα και τη δημόσια διοίκηση, ο Μεταξάς ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου· ζήτησε την άμεση παλινόρθωση της Βασιλείας· ο Γεώργιος Β’ επέστρεψε με νόθο δημοψήφισμα το 1935.

Πορεία προς την εξουσία

Το 1936, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄, διόρισε εν αγνοία του πρωθυπουργού υπουργό Στρατιωτικών τον Μεταξά. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με Αντιπρόεδρο, υπουργό Στρατιωτικών και της Αεροπορίας τον Μεταξά.
Όταν ο Δεμερτζής πέθανε αιφνιδίως στις 13 Απριλίου, ο Βασιλιάς διόρισε τον Μεταξά πρωθυπουργό. Η Ιστορία επαναλήφθηκε λίγα χρόνια μετά με Βασιλιά τον Παύλο και πολιτικό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή…
Στις 4 Αυγούστου 1936, παραμονή 24ωρης πανελλαδικής απεργίας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος κίνδυνο κομμουνιστικής απειλής και ακυβερνησίας, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανακοίνωσε την απόφασή του να αναστείλει την ισχύ ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος.
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; Γιατί ξημέρωσε με δικτατορία, ηλίθιε…
Ο Μεταξάς εκτός από Πρωθυπουργός, αυτοαναγορεύτηκε σε «Εθνικό Κυβερνήτη» και «Αρχηγό», ήταν υπουργός των Εξωτερικών, των πολεμικών υπουργείων Αεροπορίας, Στρατιωτικών, Ναυτικού, ενώ είχε υπό τον έλεγχό του όλα τα υφυπουργεία.
Η κυβέρνησή του Μεταξά είχε ως στόχο να απαλλάξει τη χώρα από τον κομμουνισμό και τα κόμματα· απέτυχε!
Θεσπίστηκε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, χωρίς το οποίο δεν μπορούσε κανείς να διοριστεί στο δημόσιο και σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Ο Μπαρμπαγιάννης του λαού...

Ο Μεταξάς προβλήθηκε από το καθεστώς ως Μπαρμπαγιάννης, ο καλοκάγαθος γέροντας (ήταν τότε 65 χρονών) του καθήκοντος με ηθικές αξίες·
Πατέρας του Έθνους που νοιαζοταν για τη νεολαία και την οικογένεια.
Πρώτος Αγρότης, με ιδιαίτερη μνεία για τους αγρότες των οποίων ρύθμισε τα χρέη του και τους απάλλαξε από τα τοκογλυφικά δάνεια.
Πρώτος Εργάτης, που πρόβαλε την αξίας της εργασίας. Και ακολούθησαν κι’ άλλες… πρωτιές: Πρώτος Αθλητής, Πρώτος Δημοτικιστής Πρωθυπουργός και Πρώτος Μηχανικός…

«Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει πως ένας άνθρωπος της ευφυίας του Μεταξά δεν καταλάβαινε το μέγεθος της γελοιότητας των διακηρύξεων του για τα πεπρωμένα της φυλής, μια αρλούμπα που επαναλαμβάνεται αδιάκοπα. Απλώς μιμείται τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ που και αυτοί παρέσυραν τους λαούς τους με ανάλογες διακηρύξεις για ανάλογα προγονικά μεγαλεία. Ο λαϊκισμός (η κολακεία του λαού συλλήβδην και έξω από ταξικούς επικαθορισμούς) και ο φασισμός είναι συνώνυμα», γράφει ο Βασίλης Ραφαηλίδης.

«Δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον φασισμό»…

Ο επίκουρος καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπυρίδων Πλουμίδης σε συνέντευξή του στη lifo.gr είχε πει, ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα: «Το καθεστώς Ι. Μεταξά ήταν μια συντηρητική δικτατορία με φασίζουσες ολοκληρωτικές τάσεις, φασιστοειδή εξωτερικά στοιχεία και σύμβολα, αλλά δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον φασισμό… Είχε ουσιώδεις διαφορές τόσο από τα φασιστικά καθεστώτα όσο κι από το ναζιστικό καθεστώς. Κατ' αρχήν σε τεχνικό πολιτειακό επίπεδο ήταν μια βασιλική δικτατορία που την επέβαλε ο βασιλιάς, όχι κάποιος λαϊκός δικτάτορας. Κατά δεύτερον, δεν διέθετε κάποιο μεγάλο κόμμα ή μαζικό κίνημα να τη στηρίζει από τα κάτω. Κατά τρίτον, δεν είχε επεκτατική πολιτική, αλλ' αντιθέτως ειρηνόφιλο και φιλοαγγλικό εξωτερικό προσανατολισμό. Το τελευταίον, δεν διέθετε αντισημιτισμό».

»Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ως κυβερνήτη ήταν ακριβώς η εξύψωση του εθνικού φρονήματος, της αυτοπεποίθησης και της εθνικής υπερηφάνειας των Ελλήνων σε καιρούς χαλεπούς».

Στις 4ης Αυγούστου τον καιρό...

Επί των ημερών «4ης Αυγούστου» δημιουργήθηκε το «υφυπουργείο Δημοσίας Ασφάλειας» υπό το υπουργείο Εσωτερικών, του οποίου επικεφαλής διορίστηκε ο ακροδεξιός Κωνσταντίνος Μανιαδάκης- συνώνυμος του τρόμου!

Ο δημοσιογράφος, ιστορικός συγγραφέας, αντιστασιακός και πολιτικός Σπύρος Λιναρδάτος στο βιβλίο του «4η Αυγούστου» είναι αποκαλυπτικός: «Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της αστυνομίας εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν. Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση ομολογιών και δηλώσεως μετανοίας. Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια».

Γράφει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974»: «Έχουμε την τάση να υποτιμούμε τους δικτάτορες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση να χαρακτηρίζουμε τον Μεταξά νάνο, κάνοντας ανόητη αναφορά στο ανάστημά του. Ο Μεταξάς δεν ήταν νάνος. Το δείχνει άλλωστε τόσο η συμπεριφορά του Βενιζέλου (σ.τ.σ. τον στήριξε ο Βενιζέλος και μάλιστα είχε προτείνει στον Δεμερτζή να τον κάνει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) απέναντι του, όσο και η εμπιστοσύνη που κακώς, κάκιστα του έδειξε η Βουλή και σ’ αυτήν αντίπαλοί του, εκχωρώντας του το δικαίωμα να νομοθετεί για λογαριασμό της. Όμως, τελικά έγινε νάνος αφού δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει τις άμετρες φιλοδοξίες του και να ξαναδώσει στη Βουλή τις εξουσίες που του είχε εκχωρήσει, αλλά και όταν άρχισε το κυνήγι των μαγισσών για να εδραιώσει την εξουσία του, όπως κάθε δικτάτορας».

Έχασε την ευκαιρία να γίνει «Κεμάλ Ατατούρκ»

Και συνεχίζει ο μαρξιστής Ραφαηλίδης: «Ο Μεταξάς έχασε τη σπάνια ευκαιρία να γίνει πράγματι ο Έλληνας Κεμάλ Ατατούρκ, που τον θαύμαζε, και να κερδίσει τον τίτλο του αναμορφωτή της Ελλάδας. Ο λαός αγάπησε τον Μεταξά, και ας μάθουμε επιτέλους να λέμε την αλήθεια. Ο Μεταξάς έστειλε στην εξορία κόσμο και κοσμάκη. Όμως, δεν είναι ο εφευρέτης της εξορίας. Άλλωστε, και ο Βενιζέλος έστειλε στην εξορία ουκ ολίγους, και μάλιστα όχι στα ελληνικά νησιά αλλά στην Κορσική για μεγαλύτερη ασφάλεια.

»Η μεταξική βαρβαρότητα αφορά μόνο τους κομμουνιστές, ο Μεταξάς τους λιάνισε στην κυριολεξία, όπως άλλωστε και όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Άνθρωπος με ευρωπαϊκή, συγκεκριμένα γερμανική κουλτούρα, κατέληξε δικτάτωρ κατ' απομίμηση μιας άκρως διαδεδομένης τότε ευρωπαϊκής μόδας, παρά από πίεση στα πεπρωμένα της φυλής που ήταν γι’ αυτόν σύνθημα κατάλληλο μόνο για το πόπολο, που το περιφρονούσε βαθύτατα, αυτός ο αριστοκράτης».
»Ο Βενιζέλος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και πάρα πολλές φορές τον χρησιμοποιούσε σε διεθνείς αποστολές ως στρατιωτικό εμπειρογνώμονα. Το 1925 αντιτάχθηκε σθεναρά στη δικτατορία του Παγκάλου και αυτός ήταν που τον συνέλαβε και τον φυλάκισε». Αυτός με λίγες λέξεις ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς...

Ένας ξαφνικός θάνατος...

Ο Ιωάννης Μεταξάς πέθανε υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες και υπό τη σκιά θεωριών συνωμοσίας στις 29 Ιανουαρίου του 1941, τρεις μήνες πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν: «βαριά φλεγμονή του φάρυγγα, η οποία κατέληξε σε παραμυγδαλικό απόστημα με τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκές»…

Ο Μεταξάς πέθανε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αποθεώσει «Μεταξάδες», είτε νάνους,είτε γίγαντες αρκεί να της χαϊδεύουν τη ματαιοδοξίας της και να γεμίζουν το πορτοφόλι των ημετέρων.
Για να βρουν οι «Μεταξάδες» πρόσφορο έδαφος να σπείρουν «4ες Αυγούστου» πρέπει ο λαός να «απουσιάζει» σε (μόνιμες) διακοπές και οι πολιτικοί να έχουν καλλιεργήσει τα χωράφια και να τα έχουν λιπάνει-ενισχύσει με επιδόματα και ρουσφέτια, κάτι που γίνεται συστηματικά…
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς μα εντελώς συμπτωματική...