Γουστάβος Άιφελ: Κατασκεύασε τον πιο εμβληματικό Πύργο του πλανήτη

Ο Γουστάβος Άιφελ, του οποίου το πραγματικό επώνυμο ήταν Bönickhausen, ήρθε στον κόσμο μια μέρα σαν σήμερα, στις 15 Δεκεμβρίου 1832. Ήταν Γάλλος μηχανικός και αρχιτέκτονας.

Γεννήθηκε στην Ντιζόν και έγινε γνωστός χτίζοντας γέφυρες. Στην πορεία, ο Άιφελ έγινε διάσημος από τα μεγαλοφυή του σχέδια και την άριστη τεχνογνωσία του στις σιδηροκατασκευές.

Το 1890 διατήρησε ένα γραφείο μέσα στον Πύργο που πήρε το όνομά του - με ταπετσαρία, ξύλινα έπιπλα και ελαιογραφίες και, φυσικά, μοναδική θέα σε όλο το Παρίσι- έως τον θάνατό του, στις 27 Δεκεμβρίου 1923. Ονομάστηκε «Μάγος του σιδήρου» και πρέπει να θεωρηθεί, ακόμη, ως ένας από τους δημιουργούς της σύγχρονης αεροδυναμικής.

Το 1889, όταν ανεγέρθηκε ο Πύργος στο Παρίσι, βραβεύτηκε για το επίτευγμά του με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής. Και είναι προφανές ότι το άξιζε…

Η ιστορία του Πύργου

Με λίγες λέξεις, είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού και ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο.

Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1887 και 1889 -δύο χρόνια, δύο μήνες και πέντε ημέρες-  ως είσοδος για τη διεθνή έκθεση Universell, αλλά και επ` ευκαιρία της εκατονταετούς επετείου της Γαλλικής Επανάστασης. Με ύψος 325 μέτρα (300, χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ της Νέας Υόρκης, το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή, ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά, με σφοδρό άνεμο. Ο Άιφελ είχε δηλώσει ότι αυτός ο διάσημος Πύργος «πήρε το σχήμα του από τον ίδιο τον άνεμο». Συνολικά, 300 εργάτες ένωσαν 18.038 κομμάτια σφυρήλατου σιδήρου, βάζοντας 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια.

Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.

Ο Πύργος εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 -κατά τη διάρκεια μιας επίσημης τελετής, ο Άιφελ ύψωσε για πρώτη φορά τη γαλλική σημαία στην κορυφή του- άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889, αλλά δεν είχε πάντα το σημερινό χρώμα. Το 1889 βάφτηκε κίτρινος και από το 1954 έως το 1961 είχε ένα καφέ – κόκκινο χρώμα. Το 1889, επίσης, η γαλλική εφημερίδα Le Figaro είχε δημιουργήσει ένα τυπογραφείο στον δεύτερο όροφό του.

Ο Άιφελ είχε πάρει άδεια για να σταθεί εκεί ο Πύργος επί 20 έτη: προοριζόταν για να διαλυθεί το 1909, όταν η ιδιοκτησία του θα είχε επανέλθει στον δήμο Παρισιού. Η πόλη είχε προγραμματίσει να τoν γκρεμίσει (μέρος των αρχικών κανόνων του διαγωνισμού για έναν πύργο ήταν πως θα μπορούσε εύκολα να κατεδαφιστεί) αλλά επειδή ο Πύργος αποδείχτηκε χρήσιμος για σκοπούς επικοινωνίας, επετράπη η παραμονή του και μετά τη λήξη της άδειας.

Πάντως, ο Πύργος επικρίθηκε πολύ από το κοινό όταν κατασκευάστηκε, καθώς πολλοί είχαν την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός. Οι καθημερινές εφημερίδες γέμισαν με οργισμένες επιστολές από την καλλιτεχνική κοινότητα του Παρισιού.

Μεταξύ 1925 και 1934, το όνομα της Citroën εμφανιζόταν σε μια φωτεινή επιγραφή 30 μέτρα ψηλά στον πύργο του Άιφελ (250.000 λαμπτήρες και 600 χιλιόμετρα ηλεκτρικών καλωδίων), προσφέροντας ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα.

Ο Πύργος του Άιφελ προσελκύει περίπου επτά εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ αποτελεί το μνημείο που δέχεται τους περισσότερους ταξιδιώτες σε όλο τον κόσμο.

Έχουν γυριστεί πολλές ταινίες στους ορόφους του ή με φόντο αυτόν και πάντα θα αποτελεί το απόλυτο έμβλημα της πόλης του Φωτός. Πολλά μυθιστορήματα έχουν γραφτεί στα σιδερένια «πόδια» του και πολλές ανθρώπινες ιστορίες θα κάνουν για πάντα γκελ επάνω στον μεταλλικό σκελετό του. Και όλα αυτά τα οφείλουμε στον Γουστάβο Άιφελ, τον «Μάγο του σιδήρου», όπως ήταν το προσωνύμιό του.

Διαβάστε ακόμη

Η σφαίρα που πήρε την αθωότητα μιας γενιάς: 17 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη και η μνήμη δεν σβήνει

Αυτά είναι τα ακριβά φάρμακα που θα διατίθενται και σε ιδιωτικά φαρμακεία από τον Ιανουάριο

Ανατροπή στη δολοφονία Καρυώτη: «Μου δώσανε φράγκα για να ομολογήσω, να μείνει μεταξύ μας»

Δώρο Χριστουγέννων για όλους; Παλιά ιστορία που πονάει – Πώς καθιερώθηκε