Άδοξο τέλος: Πώς η διάρροια του κυβερνήτη βύθισε υποβρύχιο καύχημα των Γερμανών

Απίστευτο κι όμως... ανθρώπινο: Η διάρροια του κυβερνήτη, που έπασχε από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, βύθισε υποβρύχιο U-1206 τύπου 7C, το καύχημα των Γερμανών Ναζί.

Το υποβρύχιο U-1206 τύπου 7C τέθηκε σε λειτουργία στις 16 Μαρτίου 1944. Για την εποχή του, ήταν ένα σκάφος υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμένο με όλα τα πιο σύγχρονα εξαρτήματα και ανέσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας υπερσύγχρονης τουαλέτας. Ε, αυτό το κατέστρεψε...

Ήταν ένας νέος τύπος τουαλέτας, που είχε σχεδιαστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει στο σκάφος να κατεβαίνει σε μεγαλύτερα βάθη για να αποφεύγει επίθεση των συμμαχικών πλοίων ή αεροσκαφών, όμως είχε ένα πολύ περίπλοκο σύστημα βαλβίδων υψηλής πίεσης, που απαιτούσε ειδική εκπαίδευση για τη χρήση τους.

Η λειτουργία όλων αυτών των νέων μηχανημάτων ήταν μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία και ειδικοί τεχνικοί εκπαίδευσαν τους μηχανικούς επί μήνες για να τα χειριστούν. Για παράδειγμα: το εσφαλμένο άνοιγμα των βαλβίδων με λάθος σειρά, μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα τα απόβλητα ή το θαλασσινό νερό να έρρεαν με ορμή μέσα στη γάστρα. Με λίγα λόγια οι Ναζί, αντί να ακολουθήσουν τη βρετανική μέθοδο αποθήκευσης λυμάτων σε σηπτικές δεξαμενές στο υποβρύχιο, είχαν αναπτύξει ένα σύστημα υψηλής πίεσης, που εξοικονομούσε πολύτιμο χώρο και βάρος εκτοξεύοντας τα απόβλητα απευθείας στη θάλασσα.

Όταν ο κυβερνήτης του υποβρυχίου Καρλ Άντολφ Σλιτ (Karl-Adolf Schlitt) και το πλήρωμα το παρέλαβαν, αρχές του Μαίου εκπαιδεύτηκαν στους χειρισμούς του για το υπόλοιπο του 1944. Στις αρχές του 1945 το υποβρύχιο στάλθηκε για εκπαιδευτικές περιπολίες στη Βόρεια Θάλασσα και μετά θα ήταν όλοι έτοιμοι για τον πραγματικό πόλεμο.

Μια φορά και τελευταία

Η πρώτη και μοναδική τους περιπολία άρχισε στις 6 Απριλίου του 1945 και διήρκεσε μόνο 8 ημέρες. Το σκάφος απέπλευσε από το Kristiansand της Νορβηγίας με κατεύθυνση τα Βρετανικά Νησιά αναζητώντας συμμαχικά πλοία. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που στις 14 Απριλίου 1945 ο κυβερνήτης, σύμφωνα με τις διηγήσεις, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα αρκετές φορές αφού αντιμετώπιζε πρόβλημα με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, όμως είχε επίσης πρόβλημα για το πώς έπρεπε να χειριστεί - ας πούμε - το καζανάκι· αφού απέτυχε να βρει τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού έκπλυσης, ο κυβερνήτης κάλεσε βοήθεια. Δυστυχώς, ο μηχανικός που προσέτρεξε κάτι δεν θυμόταν… και το κακό δεν άργησε να γίνει: άνοιξε τη λάθος βαλβίδα!
Η πολύμηνη εκπαίδευση πάνω στα νέα συστήματα μάλλον δεν είχε βοηθήσει τα μέλη του πληρώματος και τους αξιωματικούς να καταλάβουν τον τρόπο λειτουργίας του νέου «όπλου» τους.

Τα λύματα στην καμπίνα!

Ο λάθος χειρισμός των βαλβίδων προκάλεσε την είσοδο νερού στο υποβρύχιο και η καμπίνα άρχισε να γεμίζει με ένα μείγμα θαλασσινού νερού και ανθρώπινων λυμάτων. Γρήγορα πλημμύρισαν τα εμπρός διαμερίσματα και στη συνέχεια ο χώρος με τις μπαταρίες. Αυτό ήταν και το καίριο πλήγμα: προκλήθηκε έκκληση αερίου χλωρίου, που τύλιξε ολόκληρη την άτρακτο του υποβρυχίου και υποχρέωσε τον κυβερνήτη να δώσει διαταγή για ανάδυση.

Δυστυχώς για τους Γερμανούς, το σκάφος τους ήταν πολύ κοντά στις ακτές της Σκωτίας και εντοπίστηκαν γρήγορα από συμμαχικά ραντάρ. Το πλήρωμα ξεχύθηκε στο κατάστρωμα και εισέπνεε μανιωδώς καθαρό αέρα όταν το U-Boat άρχισε να βομβαρδίζεται από βρετανικά αεροσκάφη. Κάθε αντίδραση ήταν μάταιη κι επειδή δεν μπόρεσε να μπει κανείς στο σκάφος για να το πλοηγήσει, λόγω του αερίου χλωρίου που πλημμύρισε τον χώρο - και όχι μόνο αυτό - ο κυβερνήτης αποφάσισε να βυθίσει το υποβρύχιο για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Έτσι τελείωσε η πρώτη και μοναδική μάχη του καυχήματος της πολεμικής βιομηχανίας των Ναζί.

Τρία μέλη του πληρώματος πνίγηκαν όταν το σκάφος βυθίστηκε από τη σφοδρή θαλασσοταραχή, 37 διασώθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν, αλλά ήταν τυχεροί αφού ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σχεδόν τελειώσει.

Ούτε κουβέντα για τη διάρροια...

Η επίσημη αναφορά του κυβερνήτη έλεγε: «Ήμουν στο μηχανοστάσιο, όταν, στο μπροστινό μέρος του σκάφους, εκδηλώθηκε διαρροή νερού. Αυτό που έμαθα είναι ότι ένας μηχανικός είχε προσπαθήσει να επισκευάσει τον εξωλέμβιο εξαερισμό του μπροστινού WC. Εν τω μεταξύ οι μπαταρίες καλύφθηκαν με θαλασσινό νερό. Το αέριο χλώριο άρχισε να γεμίζει το σκάφος». Ούτε λέξη για το προσωπικό του πρόβλημα…

Το U-1206 είχε εκτόπισμα 769 τόνων και είχε συνολικό μήκος 67,10 μ. Το υποβρύχιο είχε μέγιστη επιφανειακή ταχύτητα 17,7 κόμβων (32,8 km/h και μέγιστη ταχύτητα βύθισης 7,6 κόμβων (14,1 km/h). Όταν βυθιζόταν, το σκάφος είχε αυτονομία για 80 ναυτικά μίλια (150 km) και όταν έβγαινε στην επιφάνεια, μπορούσε να ταξιδέψει επί 8.500 ναυτικά μίλια.

Το ναυάγιο του υποβρυχίου παρέμενε ανεξερεύνητο μέχρι τη δεκαετία του ‘70, όταν ανακαλύφθηκε ενώ κατασκευαζόταν ένας αγωγός. Ο κυβερνήτης του άτυχου υποβρυχίου έζησε μέχρι τα 90 του (πέθανε το 2009) για να διηγείται το πάθημα τους στα εγγόνια του…