Βασίλης Ράλλης: «Αν σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε καήκαμε»

Λίγο πριν τον παράδεισο ένα ακόμη τελευταίο τσιγάρο στην

κόλαση.

Αν έχεις φτάσει μέχρι εδώ....

Σε περιμένω λίγο παρακάτω.

Έχεις αναπτήρα?

Η πόλη που βράζει, η αποξένωση, οι ανθρώπινες σχέσεις, η κατάθλιψη, τα γλυκόπικρα καλοκαίρια, οι έρωτες, η Γώγου, τα μισοτελειωμένα τσιγάρα στα τασάκια…

Το «Τελευταίο Τσιγάρο» του Βασίλη Ράλλη, γεμάτο στίχους, ποιήματα και κείμενα που γράφτηκαν πριν τέσσερα χρόνια- σε μια περίεργη φάση της ζωής του - έγιναν το έκτο του άλμπουμ, ένας αιρετικός spoken jazz δίσκος. Η πιο αφιλτράριστη δουλειά του. Ένας Ράλλης όπως είναι, σκέφτεται και νιώθει. Εικόνες, σκέψεις και ήχοι που μυρίζουν Αθήνα.

«Προσπάθησα να γράψω κάτι που είναι τελείως εγώ και ο εαυτός μου» θα πει στο ethnos.gr για το «Τελευταίο Τσιγάρο», που κυκλοφορεί με 31 ωραία κομμάτια ελεύθερο στο Διαδίκτυο. Αρχικά ήταν βιβλίο, το έφτιαξε, το τύπωσε σε μόνο 300 αντίτυπα που έφυγαν αμέσως και κάπου εκεί σκέφτηκε να το κάνει δίσκο. «Ήθελα να μην έχει όλο έναν ενιαίο ήχο και οι ιστορίες να έρχονται από διαφορετικούς κόσμους που να καταλήγουν στον ίδιο ή και όχι. Ήθελα, όμως, όλες να είναι συναισθηματικά φορτισμένες» θα μας εξηγήσει.

Ο Βασίλης Ράλλης ήρθε από την Πάτρα πριν χρόνια με μια κιθάρα και μόνο όνειρο να κάνει μουσική. Και αυτό κάνει από τότε. Δεν έμεινε ποτέ στάσιμος, ποτέ εκτός μουσικής, δεν κουράστηκε, όπως μας λέει, ακόμα και αυτές τις «ζοφερές μέρες όπου δυστυχώς έχει χαθεί η ελπίδα από τον περισσότερο κόσμο».

Ζει και αναπνέει για αυτό ακόμα και παραμένει πάνω από όλα ενας street καλλιτέχνης που θα τον πετύχεις από μεγάλες και μικρές σκηνές έως σε δρόμους και πλατείες πόλεων και νησιών.

«Κάθε δίσκος είναι μια άλλη παράσταση και πρόταση. Όλα αυτά τα χρόνια όποιος με ακούει ξέρει ότι κάθε νέα δουλειά θα έχει κάτι το καινούργιο και το διαφορετικό. Ποτέ δεν μπορούσα να είμαι στάσιμος σε ένα είδος ή σε μια κατάσταση» μας λέει για την διαρκή του μουσική περιέργεια και το πόσο δημιουργικά αεικίνητος είναι.

Τι είναι όμως το «Τελευταίο Τσιγάρο» για εκείνον εκτός από έναν πειραματικό δίσκο που έφτιαξε με συνεργάτες και φιλαράκια μουσικούς; ­«Στάση ζωής. Κάνε δηλαδή ότι μπορείς σήμερα και όχι αύριο σαν να είναι το τελευταίο σου βράδυ».

«Προσπάθησα να περιγράψω και να δημιουργήσω κάτι που είμαι τελείως εγώ»

Τι είναι το «Τελευταίο Τσιγάρο» για σένα; Πότε και πως ξεκίνησες να το γράφεις;

Το «Τελευταίο Τσιγάρο» για μένα είναι στάση ζωής κάνε δηλαδή ότι μπορείς σήμερα και όχι αύριο σαν να είναι το τελευταίο σου βράδυ. Η ιδέα γεννήθηκε πριν 4 χρόνια, όταν σε μια περίεργη φάση της ζωής μου είχα την ανάγκη να γράψω πολλούς στίχους, κείμενα , ποιήματα που δεν θα είχαν τη δομή ενός τραγουδιού, αλλά θα ήταν σκέψεις άμεσες χωρίς πολύ φιλτράρισμα όμως με ουσία. Έτσι, λοιπόν, μαζεύτηκε αρκετό υλικό το οποίο έγινε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πέρυσι σαν αυτοέκδοση και ένα album που βγήκε πριν λίγες μέρες διαδικτυακά στο Youtube σε μορφή mixtape με video και στο Spotify.

Ο δίσκος όπως τον συστήνεις είναι Spoken jazz δίσκος θες κάπως να μας το εξηγήσεις;

Γενικά το spoken word είναι ένα είδος με τεράστιο ενδιαφέρον που είχα καταπιαστεί και στο παρελθόν, αλλά όχι τόσο βαθιά. Είναι μια μορφή τέχνης που χαρακτηριστικό της είναι ο προφορικός λόγος και ειδικά στην Ελλάδα έχουμε πολύ ωραία πράγματα τον τελευταίο καιρό. Ο δίσκος βασίζεται στην απαγγελία, όμως μουσικά μέσα θα ακούσεις διαφορετικά είδη από κλασική μουσική, free jazz, ρεμπέτικο , ambient μέχρι trance με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού και όχι της φόρμας. Ένας πειραματικός δίσκος όπου σε πολλά κομμάτια πρωταγωνιστής είναι ένα όργανο, μια φωνή και διάφορα ηχοτοπία.

Είχες από πριν στο μυαλό σου να πάρουν και μουσική μορφή οι ιστορίες που έγραφες ή ήρθε μετά η ιδέα;

Επειδή μου πήρε πολύ καιρό να φτιάξω το βιβλίο η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την αντοχή ούτε το κουράγιο και δεν το είχα σκεφτεί για να είμαι ειλικρινής. Έκοψα γύρω στα 300 αντίτυπα τα οποία έφυγαν μέσα σε 3 μήνες με πολύ θετικό feedback και κάπου εκεί κατάλαβα ότι όλο αυτό δεν είχε τελειώσει αλλά ήταν μόνο η αρχή. Έτσι λοιπόν πραγματικά μέσα σε ένα βράδυ φαντάστηκα πως θα μπορούσε να πάρει μορφή όλο αυτό μουσικά. Ξεκίνησα να ηχογραφώ σε διαφορετικά studio φίλων για να μην έχει όλο έναν ενιαίο ήχο και οι ιστορίες να έρχονται από διαφορετικούς κόσμους που να καταλήγουν στον ίδιο ή και όχι. Ήθελα, όμως, όλες να είναι συναισθηματικά φορτισμένες και να έχουν την μοναδικότητα της στιγμής και της αυθεντικότητας.

Πόσο δύσκολο ήταν να βάλεις μαζί με τους συνεργάτες σου μουσική στις ιστορίες σου;

Μέσα στον δίσκο συμμετέχουν πολλοί φίλοι, φίλες, ηχολήπτες, μουσικοί όπως Ραφαήλ Μελετέας, Δέσποινα Σπανού, Κος Κ, Πάνος Γεωργακόπουλος, Κωνσταντίνα Κιούλου, Σάββας Τσιώλης, Πάνος Γεωργόπουλος, Asma Cordis, Μαριλένα Καλαφάτη, Παντελής Πέτρου , Γιώργος Χριστοδουλάκος, Βαγγέλης Καραπέτρος, ποιητές, άλλοι που ηχογραφούν για πρώτη φορά και άλλοι που έχουν τρελή ιστορία μέσα στα χρόνια όπως Θέκλα Τσελεπή, Τζίμης Ευθυμίου {Αέρα Πατέρα}, Αντώνης Απέργης, Νίκος Γιούσεφ και γενικά άνθρωποι που αγαπούν την τέχνη και κάνουν τα πάντα για τη μουσική. Όλα κύλησαν εύκολα και οι ηχογραφήσεις ήταν η πιο ευχάριστη διαδικασία καθώς η βασική σκηνοθετική οδηγία ως προς τον δίσκο ήταν ο καθένας να κάνει αυτό που θέλει με βάση το κείμενο. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και ιδιαίτερα στην Αναστασία Πουπουλίδου που με την υπέροχη σκηνοθετική της ματιά έντυσε οπτικά όλο τον δίσκο και τον Δημήτρη Μισυρλή που επιμελήθηκε όλες τις τελικές μίξεις και το mastering.

Από τη μουσική στράφηκες στην ποίηση και ο δίσκος βασίζεται στον λόγο. Σε τρόμαξε πώς θα το πάρει το κοινό; Αν θα έχει αποδοχή;

Κάθε δίσκος είναι μια άλλη παράσταση και πρόταση. Όλα αυτά τα χρόνια όποιος με ακούει ξέρει ότι κάθε νέα δουλειά θα έχει κάτι το καινούργιο και το διαφορετικό. Ποτέ δεν μπορούσα να είμαι στάσιμος σε ένα είδος ή σε μια κατάσταση. Ακούω πολλά πράγματα που θέλω να εξερευνήσω και να τα εντάξω σε μένα και στη μουσική μου. Μεγαλώνω και θέλω να παραμένω νέος από αυτό που κάνω άρα συνεχώς μαθαίνω .Αυτό που περιγράφω είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί σίγουρα ο κόσμος πολλές φορές δεν μπορεί να ταυτιστεί με όλα αλλά, από την άλλη μέσα σε αυτό τον καιρό έχει χτιστεί ένας πολύ δυνατός πυρήνας που αγαπάει αυτά που γράφω και μένα σαν καλλιτέχνη.

Το «Τελευταίο Τσιγάρο» έχει πολύ έρωτα, Αθήνα και μοναξιά...Τι εικόνες και συναισθήματα σε ώθησαν να γράψεις αυτές τις μουσικές ιστορίες.

Η πόλη που βράζει, η κατάθλιψη που είναι το φαινόμενο της εποχής μας, τα πολιτικοκοινωνικά προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά, τα γλυκόπικρα καλοκαίρια που περιμένουμε κάθε χειμώνα, ο σουρεαλισμός, τα αστικά τοπία, τα μισοτελειωμένα τσιγάρα στα τασάκια, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο αποκλεισμός, ο διχασμός, η αποξένωση, η ανάγκη για απελευθέρωση χωρίς στερεότυπα, τα φαρμακεία, ο έρωτας που διαδέχεται την αγάπη, τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου κ.α. Προσπάθησα να περιγράψω και να δημιουργήσω κάτι που είμαι τελείως εγώ και ο εαυτός μου.

Το «Τελευταίο Τσιγάρο» είναι ο έκτος δίσκος σου, κάτι που μπορεί άνετα να σε χαρακτηρίσει πολυγραφότατο. Ένιωσες ποτέ ότι κουράστηκες;

Δεν κουράζομαι ποτέ γιατί όλα αυτά που κάνω τα αγαπάω και είναι η δουλειά μου. Αυτό τον καιρό ειδικά με πετυχαίνεις στην πιο δημιουργική μου φάση συνθετικά και στιχουργικά. Μου αρέσει να γράφω συνεχώς και ευτυχώς υπάρχει μπόλικη έμπνευση και πολλά ερεθίσματα. Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω καταφέρει με πολύ κόπο να κάνω αυτό που θέλω και να ταξιδεύω παντού μαζί με τα τραγούδια μου όπου σε κάθε ταξίδι δημιουργούνται νέοι σταθμοί και καινούργιο υλικό μέσα από εμπειρίες και βιώματα.

 Και ο βιοπορισμός;

Στην Ελλάδα ειδικά δεν μπορείς να βιοποριστείς εύκολα ότι δουλειά και να κάνεις μέσα στο χάος που επικρατεί. Διανύουμε ζοφερές μέρες όπου δυστυχώς έχει χαθεί η ελπίδα από τον περισσότερο κόσμο και οι εργασιακές συνθήκες είναι τραγικές όπως και τα χρήματα. Εγώ προσωπικά είμαι και street artist οπότε από εκεί βιοπορίζομαι για να μπορώ να στηρίζω ότι κάνω και να είμαι αφεντικό του εαυτού μου. Επειδή για καιρό ζούσα παίζοντας μουσική σε μικρούς χώρους αποφάσισα να σταματήσω για να γίνει  focus πιο συγκεκριμένα σε αυτό που θέλω να κάνω και να είναι πιο ξεκάθαρο. Επομένως τα live μου πλέον είναι πιο επιλεγμένα κυρίως σε μουσικές σκηνές και με περισσότερες απαιτήσεις για να βγαίνει το σωστό αποτέλεσμα.

Βλέπουμε ότι η τέχνη ενοχλεί. Πρόσφατα έσπασαν έργα στην Εθνική Πινακοθήκη οι βουλευτές της Νίκης επειδή πρόσβαλλαν τα θεία. Ζούμε επικίνδυνες εποχές για την τέχνη;

Ζούμε σε ένα βαθιά συντηρητικό, φιλοχουντικό και οπισθοδρομικό κράτος όπου πέρα από αυτό που αναφέρεις τον τελευταίο καιρό αυτά που βιώνουμε είναι επικίνδυνα για τις ζωές μας και την ψυχική μας υγεία και ισορροπία. Το συγκεκριμένο σκηνικό δεν μπορω καν να το σχολιάσω καθώς μιλάμε για αυτονόητα και βασικά πράγματα όπως η τέχνη όπου ο καθένας την ορίζει όπως θέλει είτε αρέσει είτε όχι. Ο βανδαλισμός και η βία δείχνουν βαθιά αμορφωσιά και αυτές οι πράξεις δεν συνάδουν με την πίστη αλλά με την ασέβεια και το σκοταδισμό. Όλους αυτούς όμως δυστυχώς κάποιοι τους ψήφισαν και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, καθώς βλέπεις ότι αρκετός κόσμος πλέον στρέφεται σε ακραίες θέσεις και απόψεις. Γι 'αυτό το λόγο έχεις τέτοια άτομα στην εξουσία , έλλειψη πολιτισμού , παιδείας , εξαθλίωση της τέχνης και έλλειψη βασικών αρχών.

Και ποιος ο ρόλος του καλλιτέχνη;

Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να παίρνει θέση στα πράγματα κυρίως με πράξεις και όχι λόγια. Όταν απευθύνεσαι σε κόσμο έχεις μεγάλη επιρροή και η τραγουδοποιία μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις και ρεύματα. Η αλληλεγγύη , η ευγένεια , ο σεβασμός και ''η πρόταση'' για μένα είναι βασικά χαρακτηριστικά που θέλω να έχω με απόλυτη ελευθερία και ισότητα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να διατηρήσουμε και να μεταδώσουμε το ρομαντισμό που είχαμε σαν παιδιά γιατί αν σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε καήκαμε.

Ποια είναι η διαφορά του Βασίλη Ράλλη της Ανησυχίας, Αταξίας και Ανασφάλειας και του Ράλλη με το Τελευταίο τσιγάρο;

Δέκα χρόνια διαφορά ένα τσιγάρο δρόμος.Έχω καταφέρει ίσως πέντε πράγματα παραπάνω από τότε όμως παραμένω ανήσυχος , άτακτος , ανασφαλής και προσπαθώ να κόψω το κάπνισμα.

Έχεις συνεργαστεί με πολλούς και σπουδαίους καλλιτέχνες γνωστούς και λιγότερο γνωστούς. Ποιες συνεργασίες σε σημάδεψαν περισσότερο όλο αυτό τον καιρό;

Από όλες τις συνεργασίες που έχω κάνει μέχρι τώρα έχω πάρει πολλά μαθήματα και έχω αναπτύξει πολλές φιλίες με όλους. Σίγουρα η σύμπραξη με τον Ψαραντώνη είναι κάτι το οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ καθώς ερμήνευσε 2 κομμάτια από το 2ο album μου και βρεθήκαμε live μαζί επί σκηνής. Ο αδερφός μου Frank Panx {Panx Romana} επίσης ένα μεγάλο σχολείο για μένα με τον οποίο έχουμε κάνει μια μπάντα τους Σαλταδόρους και αυτό τον καιρό ετοιμάζουμε τον πρώτο μας προσωπικό δίσκο με τίτλο ''Μουσικές από μπαρούτι'' που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η ''Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο'' πάλι μια παρέα από θρύλους που έπαιξαν μαζί του αλλά και από νεότερους ανθρώπους που επηρεάστηκαν από το έργο του με έχει σημαδέψει πολύ καθώς κάνουμε το αφιέρωμα και παίζουμε αρκετά συχνά με πολύ σεβασμό και αγάπη στην κληρονομιά που μας άφησε. Στις πιο πρόσφατες συνεργασίες η Κωνσταντίνα Κιούλου μια μοναδική ερμηνεύτρια , φίλη και ψυχή με την οποία συνεργαζόμαστε εδώ και καιρό και τραγουδάει στις 3 τελευταίες μου δουλειές. Και τέλος θα πω οι Συνθετικοί μια συνεργασία τελείως διαφορετική αλλά πολύ ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή με τους οποίους παίξαμε αρκετά φέτος και περάσαμε υπέροχα.

Και τι να περιμένουν από τον Βασίλη Ράλλη έπειτα; Ποιο είναι επόμενο βήμα; Είναι μουσικό είναι κάτι άλλο;

Ετοιμάζω πολλά καινούργια πράγματα μουσικά από διάφορα singles μέχρι έναν νέο δίσκο που θα έρθει κάποια στιγμή με τίτλο ''Όχι άλλα δάκρυα'' που κινείται σε πιο darkwave μονοπάτια. Το καλοκαίρι έρχεται μια περιοδεία σε διάφορα μέρη που θα ανακοινώσω σύντομα και το Σάββατο 5 Απριλίου θα εμφανιστούμε για μια μεγάλη συναυλία στο ΑΝ club στα Εξάρχεια μαζί με τους Συνθετικούς που θα γιορτάσουμε τα 35 χρόνια τους και θα παίξω κι εγώ κομμάτια από όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα.

Διαβάστε ακόμη

Νέα επίθεση του Ιράν με πυραύλους στο Ισραήλ, μετά το θανάσιμο χτύπημα στην Τεχεράνη

Νέα παρέμβαση Τραμπ: «Ιράν και Ισραήλ πρέπει και θα κάνουν συμφωνία - Make the Middle East Great Again»

«Μου χρωστάνε την ελευθερία μου»: Επιστολή Ρωμανού από τη φυλακή

Λένα Πλάτωνος στο ethnos.gr: «Οι άνθρωποι έχουν γίνει τρομακτικά επιθετικοί - Ο φασισμός έχει εισχωρήσει μέσα στα σχολεία»