Γιατί ο Τσίπρας επιμένει στον ίδιο «οδικό χάρτη»

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας αξιοποίησε το κομματικό βήμα για να απευθυνθεί σε ευρύτερο ακροατήριο. Είναι, ωστόσο, η κρισιμότερη, καθώς η κυβέρνησή του βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι εξελίξεων, από την αλληλεπίδραση των οποίων θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό αν παραμένει ως έχει ο οδικός χάρτης μέχρι τις επόμενες εκλογές, αλλά και ο ίδιος ο χρόνος των εκλογών.

Ο σχεδιασμός του πρωθυπουργού, όπως επιβεβαιώθηκε και από την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπει την ψήφιση των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης έως το τέλος του έτους και, κυρίως, την απάλειψη του μέτρου της περικοπής των συντάξεων. Το πακέτο αυτό εκτιμάται ότι δίνει υλική υπόσταση στο αφήγημα του τέλους των μνημονίων, καθώς μεταδίδει το μήνυμα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις μπορούν να διεκδικούν πλέον την ιδιοκτησία των πολιτικών με τις οποίες επιχειρούν να προσεγγίσουν κοινά συμφωνημένους στόχους.

«Κλειδί» στη διαδρομή προς τις κάλπες αποτελεί η τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών, η κύρωση της οποίας από την ελληνική Βουλή μπορεί να πυροδοτήσει εκλογικές εξελίξεις ή να προκαλέσει την ανασύνθεση του κυβερνητικού σχήματος. Παρά το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στο κομματικό ακροατήριο από τις φορτισμένες τοποθετήσεις διαφόρων  στελεχών, ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην αναφερθεί ευθέως στο θέμα Καμμένου, υπογράμμισε, ωστόσο, ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα plan B για το «Μακεδονικό» και παραμένει προσηλωμένη στην ανάγκη επίλυσης του ζητήματος.

Η «κατευναστική» διαχείριση, άλλωστε, όσων προέκυψαν από την παρουσία και τις δηλώσεις του υπουργού Αμυνας στις ΗΠΑ υπακούει σε δύο ανάγκες. Η πρώτη είναι να αποφευχθούν αντιδράσεις εν θερμώ, προκειμένου να μην ακυρωθεί ο σχεδιασμός και ανασταλεί η εφαρμογή πολιτικών που εκτιμάται ότι έχουν κοινωνικό βάθος και εκλογική απόδοση.

Ο δεύτερος λόγος που το Μαξίμου δεν επιθυμεί, σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση, τη συντήρηση του θέματος Καμμένου είναι επειδή δεν προτίθεται 
να υποτάξει τον σχεδιασμό του στη στρατηγική Μητσοτάκη.

Από τα τέλη του 2015 και την αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ, η κεντρική ιδέα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι θα πρέπει να διαλυθεί ο κυβερνητικός συνασπισμός και να οδηγηθεί η χώρα στις κάλπες. Παρόμοια είναι και η στάση του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο «υπερκαταναλώνει» εδώ και τρία χρόνια την περίπτωση του υπουργού Αμυνας, για να εμπεδώσει την άποψη ότι η χώρα κυβερνάται από μια «εθνολαϊκιστική» κυβέρνηση, τον... αναπνευστήρα της οποίας κρατούν οι ΑΝΕΛ.

Αποσιωπάται, έτσι, ότι η σύμπραξη αυτή καθόλου δεν εμπόδισε τον Τσίπρα να προωθήσει μια σειρά προοδευτικά νομοθετήματα, όπως η απλή αναλογική, το σύμφωνο συμβίωσης, η αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ή και να δοκιμάσει να επιλύσει το «Μακεδονικό», παρά τις θέσεις και τις αντιρρήσεις του κυβερνητικού εταίρου του.

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στη «Wall Street Journal», ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ έχει ημερομηνία λήξης και ότι υπάρχουν περιθώρια ανασύνθεσης του κυβερνητικού σχήματος. Διεκδικεί, ωστόσο, να προσδιορίσει ο ίδιος αυτή την ημερομηνία -εκτός κι άν την καταστήσουν αναπότρεπτη οι εξελίξεις- και όχι να την επιβάλουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του.

Η «τρίλιζα» της κάλπης

Μάιος, Σεπτέμβριος ή και νωρίτερα; Το ερώτημα για τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών πλανάται πάνω από την πολιτική σκηνή, αλλά την απάντηση πιθανόν να μην τη γνωρίζει ακόμα ούτε ο ίδιος ο... πρωθυπουργός. Το πότε άλλωστε θα στηθούν οι κάλπες, όπως και το αν αυτές θα είναι διπλές ή τριπλές, υπακούει σε ένα σύνολο τόσο σύνθετων παραμέτρων και προϋποθέσεων, που στην πραγματικότητα καθιστά αδύνατο τον χρόνο πρόβλεψης της διεξαγωγής τους.

Η τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ο χρόνος της κύρωσής της από το ελληνικό Κοινοβούλιο εφόσον υπάρξουν οι προβλεπόμενες συνταγματικές αλλαγές και όσα ενδεχομένως προηγηθούν της διαδικασίας κύρωσης -πρόταση μομφής ή ψήφος εμπιστοσύνης- δημιουργούν ένα απαιτητικό παζλ, τη σύνθεση του οποίου θα προσδιορίσουν σε σημαντικό βαθμό και οι τελικές επιλογές των ΑΝΕΛ.

Δύο σενάρια

Για τον Τσίπρα, όπως φάνηκε και από την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ο ιδανικός χρόνος διεξαγωγής των εκλογών θα ήταν στην εξάντληση της κυβερνητικής θητείας, τον Σεπτέμβριο, δηλαδή, του 2019. Η εκτίμηση του ιδίου και του επιτελείου του είναι ότι έτσι θα «αφομοιωθούν» από την κοινωνία τα πρώτα μεταμνημονιακά μέτρα και θα λειτουργήσουν εκλογικά.

Ο αντίλογος είναι ότι αν η κυβέρνηση πάει στην ιστορικά χαλαρή διαδικασία των ευρωεκλογών και στις αυτοδιοικητικές εκλογές τον Μάιο του 2109 χωρίς το διακύβευμα της διακυβέρνησης, κινδυνεύει να υποστεί μια εκλογική ήττα που θα μεταφέρει επί τετράμηνο, με αμφίβολες δυνατότητες ανατροπής του κλίματος. Ορισμένοι, μάλιστα, θυμίζουν ότι κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την κυβέρνηση Σαμαρά στις ευρωεκλογές του 2014, όπου η ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν κατέστη δυνατόν να αναταχθεί στο διάστημα που απέμεινε μέχρι τις εκλογές 

Διαβάστε ακόμη

Ραντεβού στα μπλόκα αντί για το Μαξίμου δίνουν οι αγρότες - «Δε θα κάνουμε πίσω αν δε λυθούν τα προβλήματα»

Αποκάλυψη OPEN για κύκλωμα ΟΠΕΚΕΠΕ: Ο αρχηγός χρησιμοποιούσε λογαριασμό του λογιστή για τις επιδοτήσεις

Ισραήλ: Σκοτώσαμε τον υψηλόβαθμο ηγέτη της Χαμάς Ραέντ Σαάντ - Το βίντεο που δημοσίευσε ο IDF

Εντυπωσιακό βίντεο: Όρκες και δελφίνια συνεργάζονται στο κυνήγι σολομών - H πρώτη τεκμηριωμένη καταγραφή συνεργασίας