Πόλεμος, ευλογιά των πιθήκων, επισιτιστική κρίση, ακρίβεια – Κι όμως υπάρχει κι ένα ακόμη χειρότερο σενάριο
Πρωινός βομβαρδισμός: Πόλεμος στην Ουκρανία, ευλογιά των πιθήκων, επισιτιστική κρίση… Χτυπάτε κι άλλο!
Άκου τώρα μια σοφή κουβέντα που είπε ο Ηράκλειτος, 500 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού: «Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί»… Τι θα πει αυτό στα ελλήνικά της εποχής μας; Ο βλάκας θέλει να πτοείται - να πέφτει ψυχολογικά - με το παραμικρό! Πόσο μα πόσο σοφό.
Κάθε πρωί, εκεί γύρω στις οχτώ και μισή, μια παρέα μεσηλίκων συναντιέται σε ένα - ας το πούμε - καφενείο που «βλέπει» θάλασσα. Με δυο λέξεις, που σε εμπνέουν να φτιάχνεις χιλιάδες εικόνες: Ορθάνοιχτός ορίζοντας.
Κι όταν εξαντληθεί το θέμα για το νέο ολετήρα που απειλεί την ανθρωπότητα, έρχεται σαν έκρηξη το επόμενο: «Θα πεινάσουμε… Δεν θα έχουμε ούτε σπυρί σιτάρι το χειμώνα»… Σιωπή και συγκατάβαση: «Ναι, ναι…».
Ο «χειμώνας» φέρνει καταιγίδες: «Με τα καύσιμα τι θα κάνουμε; Θα καίμε καρέκλες για να ζεσταθούμε!»… «Ναι, ναι, ναι…», τρεις μονοσύλλαβες επιδοκιμασίες.
«Αμ’ το άλλο; Διαβάσατε για τον κάντιντα;» Κάντιντα, κάντιντα; Τον μύκητα! Κάτι διαβάσαμε…
Κι ήρθε και ο ΕΝΦΙΑ, και οι φορολογικές δηλώσεις μας γνέφουν από τις οθόνες των υπολογιστών, σαν τον χαφιέ της Ασφάλειας τα παλιά τα χρόνια: «Σου πω, μην ξεχνάς, έχεις να πληρώσεις»…
Κι η κουβέντα ανοίγεται μεσοπέλαγα: Να η Πισπιρίγκου, να κι ο Μπάμπης ο πιλότος, αυτοκτονίες, γυναικοκτονίες, μπούλινγκ! Και στην Ουκρανία πόλεμος και τα κεράσια σε τιμές αυγοτάραχου και πώς να σηκωθείς να πας στο σπίτι σου να συνεχίσεις τη μέρα;
Στενεύει ο ορίζοντας και γίνεται βρόγχος! Λες, να δώσω «μια» στη θάλασσα, να βγω σε μια ξέρα να στεγνώσω απ’ όλα. Λες…
Και χτυπάει το τηλέφωνο κι είναι ο φίλος στην άλλη άκρη, ο αδερφικός φίλος, που καιρό τώρα σέρνει το σταυρό του σ’ έναν τραχύ και δύσβατο Γολγοθά υγείας και είναι τα λόγια του - σφαίρες: «Το κακό σενάριο, φίλε, επαληθεύτηκε…»! Σιωπή και άρνηση «Όχι, όχι, όχι!». Κλείνεις το κινητό και κοιτάζεις όλους εκείνους που γκρινιάζουν για να δηλώσουν την παρουσία τους, μέσα από την τρομολαγνεία και τον φόβο που μας ενσπείρουν. Δεν μιλάς. Τι να πεις; Ακόμα σε σκοτεινιάζουν τα λόγια του φίλου: «Το κακό σενάριο»…
Πλάι μου, αυτοί που δεν έχουν την οξύνοια να κοιτάξουν τον φόβο κατάματα για να τον διώξουν, και πιο «μακριά μου» εκείνος που έχει κάνει τον φόβο να φοβάται το θάρρος του…
Κάθε πρωί δίπλα σε τρομαγμένους νομοταγείς πολίτες οικογενειάρχες, που τους έμαθαν να φοβούνται και να υποτάσσονται: Που αναπαράγουν τον φόβο πιο δυνατό, με τον δικό τους φόβο αρωγό!
Ακούνε Ουκρανία, επισιτιστική κρίση, ευλογιά των πιθήκων, κορονοϊό και (κάνουν ότι) τρέμουν. Και μετά επιστρέφουν στην ακύμαντη ζωή τους, τη στεγνή.
Μακάρι να μην δουν ποτέ κι εκείνοι: «το κακό σενάριο» για να νοιώσουν πραγματικά τι σημαίνει φόβος και πόσο μπόι θέλει να τον κοιτάξεις στα μάτια και να τον τρομάξεις. Μακάρι…
Και μακάρι, κάθε πρωί να είμαστε εκεί όλοι, να μετράμε τους ανούσιους φόβους μας, που μας ζαβώνουν για να μην βλέπουμε τους ουσιαστικούς. Μακάρι!
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr
