Ο ιταλικός και ο ιβηρικός δρόµος

Οι σκληροί του Βορρά επιµένουν να απαγγέλλουν αποσπάσµατα από τη Βίβλο της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Οι άτακτοι της Ανατολής ετοιµάζονται για νέες αταξίες, βλέποντας ότι κανείς δεν έχει τα κότσια να τους επιβάλει κάποια επώδυνη τιµωρία.

Τι γίνεται, όµως, µε την περιβόητη «Συµµαχία του Νότου»; Αυτήν τη στιγµή στην Ευρώπη του Νότου φαίνεται να εκδηλώνονται δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Από τη µια, η ιταλική σχολή, που επενδύει στη σύγκρουση µε τις Βρυξέλλες και, από την άλλη, η ιβηρική σχολή Ισπανών και Πορτογάλων, που ουσιαστικά επιδιώκει να απαλύνει σταδιακά τις πληγές της µονοµερούς λιτότητας για την κοινωνία, χωρίς όµως να επιδιώκει να προκαλέσει µετωπική σύγκρουση. Το ποια σχολή βρίσκεται πλησιέστερα στη λογική της ελληνικής κυβέρνησης είναι προφανές.

Το χάσµα ανάµεσα σε αυτές τις δύο σχολές αποδεικνύει, ωστόσο, πόσο ουτοπικό φαντάζει αυτήν τη στιγµή ένα µέτωπο του Νότου, των κοινωνιών δηλαδή που επλήγησαν περισσότερο από τη µονοµερή λιτότητα, και στο οποίο θα µπορούσε να συνεισφέρει και να αναζητήσει συµµάχους και η Ελλάδα. Αφενός, ο Ματέο Σαλβίνι δείχνει να ποντάρει στην πλήρη απορρόφηση της ιταλικής Χριστιανοδηµοκρατίας, αλλά και στην αποδυνάµωση της Αριστεράς, συνεχίζοντας την πολεµική ρητορεία κατά της ΕΕ.

Δρα κοντόφθαλµα, προσδοκά σε έναν θρίαµβο στις επόµενες εκλογές που θα τον καταστήσει απόλυτα κυρίαρχο στην πολιτική ζωή, ανεξαρτήτως κόστους για τη χώρα. Αφετέρου, ο Πάµπλο Ιγκλέσιας των «Ποδέµος» συµβιβάστηκε µε την αύξηση του κατώτατου µισθού στην Ισπανία στα 900 ευρώ, δηλώνοντας πως δεν µπορεί να τα έχει κανείς όλα και αφήνοντας στην άκρη παλιότερες πιο «ακραίες απαιτήσεις» του. Είναι η προσαρµογή στη λογική του εφικτού, που είχαν ακολουθήσει παλαιότερα οι αριστεροί της Πορτογαλίας, συνεργαζόµενοι µε ένα σοσιαλδηµοκρατικό κόµµα, ο πρώην ηγέτης του οποίου είχε βρεθεί στη φυλακή.

Ισως τώρα εκείνοι οι αναλυτές, αλλά και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που επέλεγαν να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τους ακροδεξιούς εθνολαϊκιστές µε τους «αριστερούς ριζοσπάστες λαϊκιστές», να κατάλαβαν πού βρίσκεται η διαφορά και από πού προέρχεται η µεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη. Το ότι κάποιοι ντόπιοι φανατικοί του «νεοσυντηρητισµού» συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο δεν αποτελεί έκπληξη. Γιατί, τελικά, ο συντηρητισµός και ο φανατισµός τίποτα νέο δεν έχουν να δείξουν. 

Διαβάστε ακόμη

Ξεκίνησαν οι πληρωμές του ΕΛΓΑ μετά την γκάφα ολκής - Τι υποστηρίζει το υπουργείο

Κλιμακώνουν οι αγρότες: Κλείνουν επ’ αόριστον τον σταθμό στον Προμαχώνα για τα φορτηγά

Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών: «Ανοιχτό το ενδεχόμενο καθαίρεσης Καρυστιανού», λέει η Βασάρα

Η Μίνα Καραμήτρου μιλάει μόνο σε... δύο τύπους από σπίτι: Δύο Τύποι Απο Σπίτι (Ep9)