Ο ιδανικός (;) θάνατος: Πεθαίνοντας στα γέλια

Σοκ έχει προκαλέσει ο θάνατος του κωμικού ηθοποιού Ιαν Κόγκνιτο, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια παράστασης το βράδυ της Πέμπτης.

Ο stant up comedian βρισκόταν πάνω στη σκηνή ενός κλαμπ στο Μπίσεστερ, λίγο έξω από την Οξφόρδη, όταν ξαφνικά ένιωσε αδιαθεσία και κατέρρευσε.

Kάποιοι θεατές πίστεψαν ότι πρόκειται για μέρος της παράτασης, όμως συνειδητοποίησαν το μέγεθος της τραγωδίας όταν στο σημείο έσπευσε ιατρικό προσωπικό το οποίο διαπίστωσε τον θάνατό του. Η αιτία θανάτου του «Κογκς», όπως ήταν ευρύτερα γνωστός, είναι «καρδιακή προσβολή». Σε μια τόσο άκαρδη ανακοίνωση.

Όπως έγινε γνωστό, ο κωμικός ένιωθε αδιαθεσία προτού ανέβει στη σκηνή, αλλά επέμενε να συνεχίσει. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της παράστασης αστειεύθηκε και με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε: «Φανταστείτε να πέθαινα εδώ μπροστά σε εσάς», είπε χαρακτηριστικά. Όπως και έγινε, σε ένα αστείο που κανείς δεν γέλασε…

Ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή ξεκινούσαν οι παράλληλες σκέψεις για το θέμα που έχει μόνο δάκρυα: αυτός ήταν ο ιδανικός θάνατος για τον συγκεκριμένο. Επάνω στη σκηνή, κάνοντας αυτό που αγαπούσε, όρθιος μέχρι το τέλος, στις επάλξεις της κωμωδίας, στη δουλειά που τον διάλεξε – δεν την επέλεξε ο «Κογκς».

Αλλά, ταυτόχρονα, μπορεί ο θάνατος να χαρακτηριστεί ιδανικός; Υπό τις παραπάνω συνθήκες, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, δίχως να υποφέρεις, ναι. Δεν μπορούμε να συζητήσουμε το κομμάτι της απώλειας μιας ζωής, αλλά από τη στιγμή που όλοι μας θα την κάνουμε τη «βαρκάδα», ναι, μπορούμε να μιλάμε για τον καλύτερο δυνατό θάνατο. Άλλος θέλει να φύγει τη στιγμή που βάζει την τελευταία λέξη στο καλύτερο διήγημα όλων των εποχών, άλλη θέλει να κάνει την τελευταία εκφώνηση μέσα σε ένα στούντιο κ.λπ. κ.λπ.  

«Ο καλύτερος θάνατος είναι ο απροσδόκητος» είχε πει με γενναίες δόσεις κομπορρημοσύνης ο Ιούλιος Καίσαρ και μέσα του ίσως δεν ένιωθε καθόλου άτρωτος, ήξερε πώς όσο σπουδαίος και τρανός κι αν είσαι σε αυτή τη ζήση κάποια στιγμή θα τη χαιρετίσεις και θα πετάξεις για άλλους γαλαξίες. Α, ναι, βασική λεπτομέρεια... Αυτή την ατάκα ο Ρωμαίος στρατηγός την εκστόμισε μια μέρα πριν από τη δολοφονία του…

Ο Τζορτζ Έλιοτ -το λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Μαίρης Αν Έβανς- είχε γράψει «κάθε αποχωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος». Απόλυτα σωστό, όπως και κάθε θάνατος είναι ένας μεγάλος αποχωρισμός, μπορούμε να συμπληρώσουμε εμείς, την ίδια στιγμή που θα υπάρξουν πολλοί που μπορεί να σκεφτούν «και γιατί να σκεφτόμαστε τον θάνατο;». «Πρέπει να στοχάζεται κανείς πολύ σοβαρά γύρω από τον θάνατο. Όχι για να πάθει κατάθλιψη, αλλά για να μπορέσει να απολαύσει τη ζωή», έχει σημειώσει ο συγγραφέας Μανώλης Δουκίδης.

Άλλωστε, συμφωνώ απόλυτα με έναν άλλον συγγραφέα, Άγγλο, τον Σάμουελ Τζόνσον: «Δεν έχει σημασία πώς πεθαίνει κανείς, αλλά πώς ζει. Το γεγονός του θανάτου δεν έχει καμιά σπουδαιότητα, διαρκεί τόσο λίγο».

Απόλυτα σωστό και, για να ξέρετε, «δεν είναι που με τρομάζει ο θάνατος. Απλώς, δεν θα ήθελα να είμαι παρών όταν θα συμβεί» - Γούντι Άλεν, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Λογικά, με αυτό το τελευταίο θα γελούσε και ο Ίαν Κόγκνιτο, με την καρδιά του. Εκείνη που τον πρόδωσε επάνω στη σκηνή…

Διαβάστε ακόμη

Η επίθεση των γαλάζιων βουλευτών κατά του ΥΠΑΑΤ για το «Μέτρο 23», το φρέσκο γάλα του Σαμαρά ο Νικολόπουλος που στέκεται πίσω από τον Σαμαρά

Πώς «διαβάζει» η κυβέρνηση το τοπίο και γιατί έρχονται νέα… γαλάζια ραντεβού

Όπου φύγει φύγει οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ: Αδειάζουν τα νοσοκομεία - «Έχουμε εξοπλισμό, δεν έχουμε χέρια»

Τριπλάσιοι φόροι στα ακίνητα από το 2027: Τι φέρνει το νέο Τέλος Τοπικής Ανάπτυξης