H συγκέντρωση της Μελβούρνης για τα Τέμπη - Ορισμένα συμπεράσματα

Την περασμένη Παρασκευή, με αφορμή τις πρωτοφανείς σε μέγεθος και γεωγραφικό εύρος, εντός και εκτός Ελλάδας, κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το σιδηροδρομικό μακελειό των Τεμπών, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο προχωράει η διερεύνηση της υπόθεσης, περίπου 300+ ελληνικής καταγωγής κάτοικοι της Μελβούρνης, διαδήλωσαν έξω από το Ελληνικό Προξενείο της πόλης.

Το να κινητοποιηθούν αυτοβούλως, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τις οικογένειες των 57 θυμάτων Τεμπών, πάνω από 300 άτομα στη Μελβούρνη του 2025, σε εργάσιμη μέρα και ώρα, για θέμα που αφορά την απόδοση δικαιοσύνης, την ευνομία και την ποιότητα της διαχρονικής συγκρότησης και λειτουργίας του ελληνικού κράτους, είναι πρωτοφανές.

Τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες, οι κινητοποιήσεις στη Μελβούρνη με αναφορά την Ελλάδα, γινόταν για τα λεγόμενα εθνικά θέματα.  Η ευάριθμη διαμαρτυρία της Παρασκευής 28 Φλεβάρη 2025, είχε για πρώτη φορά, τουλάχιστον από τότε που έφτασα στην Αυστραλία (1981), διαφορετικό προσανατολισμό, από αυτό των εθνικών θεμάτων.

Έξω από το Ελληνικό Προξενείο της Μελβούρνης συγκεντρώθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν, ως αλληλέγγυοι πολίτες, άτομα με διαφορετικές διαδρομές και διαφορετικά κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.  

Ένα σημαντικό μειοψηφικό κομμάτι, εκτιμώ περίπου το ένα τρίτο, ίσως και λίγο παραπάνω, ήταν νεομετανάστες και νεομετανάστριες του 2010, δηλαδή, της δεκαετίας της πολυεπίπεδης κρίσης στην Ελλάδα.  Ήταν άτομα που εξακολουθούν να διατηρούν ισχυρές οικογενειακές, πολιτισμικές, συναισθηματικές και ταυτοτικές σχέσεις με την Ελλάδα.   

Ένα άλλο κομμάτι των διαμαρτυρόμενων, ήταν αυτό που λέμε ενεργοί Ελληνοαυστραλοί πρώτης ή μεταγενέστερων γενιών, που συμμετέχουν στα δρώμενα και της λεγόμενης παροικίας, αλλά και της ευρύτερης Αυστραλίας.

Άλλοι διαδηλωτές και άλλες διαδηλώτριες, είχαν τις αναφορές τους, συν τοις άλλοις, στις οργανώσεις που πήραν την πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση της Παρασκευή.  Δηλαδή, τον Εργατικό Σύνδεσμο Δημόκριτος, που φέτος συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής και δράσης στη Μελβούρνη, την ομάδα Ελληνοαυστραλοί για την Παλαιστίνη, το ραδιοφωνικό πρόγραμμα της Τρίτης Greek Resistance Bulletin, στον κοινοτικό ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης 3CR.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος και τη σημασία της συγκέντρωσης της Παρασκευής 28 Φλεβάρη, αξίζει να αναφερθεί νομίζω, πως καμιά παροικιακή οργάνωση του Ελληνισμού της Μελβούρνης, οργανώσεις που διοικούνται αποκλειστικά από παλιούς μετανάστες, ή από τη δεύτερη και τρίτη γενιά, δεν μπορεί να συγκεντρώσει σε μια Ετήσια Γενική Συνέλευση για παράδειγμα, 300+ άτομα.  Όπως επίσης καμιά «παλαιά» παροικιακή οργάνωση δεν συνυπάρχει με ισότιμους όρους με τους νεομετανάστες.  Αυτή η ταυτοτική «άβυσσος», που χωρίζει τους δύο άνισους συγκεκριμένους κόσμους, «γεφυρώθηκε» για ένα δίωρο την Παρασκευή, έξω από το Ελληνικό Προξενείο.

Όπως στις κινητοποιήσεις της Ελλάδας, έτσι και στη Μελβούρνη, η παρουσία του κόσμου ξεπερνούσε τις οργανωτικές δυνάμεις των οργανώσεων στήριξαν έμπρακτα, ή διακηρυκτικά, τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Όσο πλησιάζαμε στην 28η Φεβρουαρίου, όλο και μεγάλωνε ο κύκλος ευαισθητοποίησης, της ευρύτερης, πολύμορφης ελληνοαυστραλιανής κοινότητας της Μελβούρνης, για τα γεγονότα των Τεμπών.  Αυτό γινόταν κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και μέσα από τα «παραδοσιακά» ομογενειακά ΜΜΕ.  Άξιο αναφοράς είναι η δημόσια θέση που πήραν, ζητώντας απονομή δικαιοσύνης για τα Τέμπη, οι Ελληνοαυστραλοί φοιτητές και φοιτήτριες τρίτης και τέταρτης γενιάς.  Σχετικές ανακοινώσεις έκαναν η Εθνική Ένωση Ελληνοαυστραλών Φοιτητών (National Union of Greek Australian Students) στην πολιτεία της Βικτώρια, καθώς και η Ένωση Ελληνοαυστραλών φοιτητών του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης.

Η πρώτη οργάνωση του Ελληνισμού που πήρε θέση υπέρ της απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα για τα Τέμπη, ήταν η Ελληνική Κοινότητα της Αδελαίδας, για να ακολουθήσουν μετά η Ελληνική Κοινότητα του Σύδνεϋ. Η Ελληνική Κοινότητα της Βόρειας Αυστραλίας/Επικράτειας, του St Albans (συνοικιακή κοινότητα στη Μελβούρνη) και της Ελληνικής Κοινότητας της Μελβούρνης.  Το γεγονός πως τοποθετήθηκαν για τα Τέμπη οι λεγόμενες ιστορικές κοινότητες του Ελληνισμού της Αυστραλίας, είναι άλλη μια απόδειξη για τη σημασία που έχει η μορφή οργάνωσης που στην Ωκεανία είναι γνωστή ως κοινοτικός θεσμός.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας που διεκδικεί εθναρχικό ρόλο και αυτοπροβάλλεται συστηματικά ως και η πολιτική ηγεσία του Ελληνισμού, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει, καθώς και τα μέσα «ενημέρωσης» που διαθέτει, σιώπησαν εκκωφαντικά, σχετικά με αυτήν τη μεγάλη ιστορική στιγμή του παγκόσμιου ελλαδικού και διασπορικού, Ελληνισμού.  Ενδεικτικά αναφέρω πως ιστορικά, η Εκκλησία ήταν απούσα και από τους αγώνες του Ελληνισμού της Αυστραλίας υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη Βρετανία, ή υπέρ της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Πάντως, το μέγεθος των κινητοποιήσεων και της ευαισθητοποίησης για τα Τέμπη, στην Ελλάδα, στην Αυστραλία, σε ολόκληρο το διασπορικό Ελληνισμό. αύξησε «κατόπιν εορτής» ακόμη περισσότερο την υποστήριξη της Ελληνοαυστραλίας προς το αίτημα για απονομή δικαιοσύνης στα θύματα και για την αποφυγή περαιτέρω παρόμοιων γεγονότων.  

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί νομίζω, πως η συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα Τέμπη, έξω από το ελληνικό Προξενείο της Μελβούρνης, αναδεικνύει, για άλλη μια φορά, πως η ελληνοαυστραλία και οι διασπορικές κοινότητες είναι πολύμορφες και συγκροτούνται όχι μόνο πολιτισμικά και γλωσσικά, αλλά και πολιτικά.  Δηλαδή, συγκροτούνται και ως κοινότητες που ασπάζονται καθολικές αρχές αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, ευνομίας, κ.α.  

Διαβάστε ακόμη

Η σφαίρα που πήρε την αθωότητα μιας γενιάς: 17 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη και η μνήμη δεν σβήνει

Αυτά είναι τα ακριβά φάρμακα που θα διατίθενται και σε ιδιωτικά φαρμακεία από τον Ιανουάριο

Ανατροπή στη δολοφονία Καρυώτη: «Μου δώσανε φράγκα για να ομολογήσω, να μείνει μεταξύ μας»

Δώρο Χριστουγέννων για όλους; Παλιά ιστορία που πονάει – Πώς καθιερώθηκε