Αγάπη χωρίς όρια (και χωρίς Παύλο): Γιατί μπορούμε να αγαπάμε το ίδιο παιδιά και κατοικίδια

Εσείς το ξέρατε πως αν έχετε σκύλο ή γάτα δεν μπορείτε να αγαπάτε τα παιδιά σας; Αν έχετε δηλαδή -γιατί δεν είστε και ικανοί. Ξέρατε πως τα ζώα είναι κατώτερά σας; Πως η ζωή τους μετράει λιγότερο; Ε τώρα, χάρη στον Άνθρωπο του Θεού, Μητροπολίτη Παύλο, το μάθατε.

Για να μπείτε στο... άγιο πνεύμα, ο Παύλος είπε σε πρόσφατη λειτουργία του: «Το είπε ο Θεός πριν από 4.000 χρόνια… Άνθρωπε σε έφτιαξα εγώ, ο Θεός, σε έβγαλα από τα χέρια μου, εικόνα μου και εσύ το πέταξες αυτό και κατέβηκες και έγινες όμοιος με τα ζώα… Τέτοια φροντίδα αυτοί όλοι δεν έχουν για τα παιδιά τους και αμφιβάλλω αν έχουν παιδιά… Μάλιστα… Εκεί καταντήσαμε».

Η πλειονότητα της επίσημης εκκλησίας, η αλήθεια είναι, δεν φημίζεται για τις προοδευτικές της απόψεις. Αυτό το γνωρίζουμε. Αλλά πρέπει επιτέλους οι εκφραστές της να πάψουν. Δεν μπορούν να θίγουν καθημερινά τους πολίτες και αυτό να είναι εντάξει. Και λέγοντας πολίτες, φυσικά, βάζω μέσα και τους πιστούς. Γιατί οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει να πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από εκείνους -και καλά κάνουν- πρέπει να ανέχονται τέτοιες προσβολές; Γιατί όσοι έχουν επιλέξει να υιοθετήσουν ένα ζώο πρέπει να ακούνε τέτοια σχόλια καθημερινά; Γιατί τους το επιτρέπουμε. Γιατί έχουμε αφήσει την Εκκλησία να κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει. Είτε αυτό είναι να προσβάλλει τους ίδιους της τους πιστούς είτε να «τρώει» τα λεφτά από το παγκάρι.

Και, Παύλο, ΝΑΙ, ένας άνθρωπος μπορεί να αγαπάει και τα ζώα του και τα παιδιά του το ίδιο. Και αυτό είναι εντάξει. Δεν είναι απλά εντάξει βασικά, είναι υπέροχο.

Η απάντηση έρχεται από την Επιστήμη

Αν και ίσως η Επιστήμη δεν είναι και ο καλύτερός σας φίλος, εγώ το αφήνω εδώ, γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Οι άνθρωποι συνεχώς μάς εκπλήσσουν. Λοιπόν, υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις και εξηγήσεις που υποστηρίζουν αυτό το φαινόμενο -και δεν το λέει απλά μια τύπισσα που έχει κατοικίδια αλλά όχι παιδιά:

Η κύρια επιστημονική εξήγηση βρίσκεται στις νευροβιολογικές αντιδράσεις του εγκεφάλου. Έρευνες με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) έχουν δείξει ότι όταν οι γονείς βλέπουν φωτογραφίες των παιδιών τους ή των κατοικίδιών τους (ειδικά σκύλων), ενεργοποιούνται παρόμοιες περιοχές του εγκεφάλου.

Συγκεκριμένα:

• Οξυτοκίνη («ορμόνη της αγάπης»): Η οξυτοκίνη είναι μια ορμόνη που παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία δεσμών, στην κοινωνική συμπεριφορά και στην τρυφερότητα. Έχει παρατηρηθεί ότι τα επίπεδα οξυτοκίνης αυξάνονται τόσο στους ανθρώπους όσο και στα σκυλιά κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης μεταξύ τους, παρόμοια με την αύξηση που παρατηρείται μεταξύ μητέρων και βρεφών. Αυτό υποδηλώνει έναν κοινό μηχανισμό δεσμού.
• Συστήματα ανταμοιβής του εγκεφάλου: Οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το σύστημα ανταμοιβής (όπως η αμυγδαλή, ο μέσος μετωπιαίος φλοιός και ο ραχιαίος κερκοφόρος πυρήνας) ενεργοποιούνται όταν οι μητέρες βλέπουν φωτογραφίες των παιδιών τους ή των οικογενειακών τους σκύλων. Αυτές οι περιοχές περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις ντοπαμίνης, οξυτοκίνης και βασοπρεσίνης, χημικών που εμπλέκονται στη δημιουργία δεσμών.

Το παραπάνω δεν σημαίνει ότι η αγάπη είναι πανομοιότυπη σε κάθε πτυχή, αλλά πως ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τα συναισθήματα της αγάπης και της προσκόλλησης με παρόμοιους τρόπους, ενεργοποιώντας κοινά νευροβιολογικά μονοπάτια, ανεξάρτητα από το αν το αντικείμενο της αγάπης είναι ένα παιδί ή ένα κατοικίδιο.

Η θεωρία προσκόλλησης και ο ρόλος των κατοικίδιων

Η θεωρία της προσκόλλησης, που αρχικά αναπτύχθηκε για να εξηγήσει τους δεσμούς μεταξύ παιδιών και φροντιστών, μπορεί επίσης να εφαρμοστεί στις σχέσεις μας με τα κατοικίδια. Τα κατοικίδια μπορούν να λειτουργήσουν ως μορφές προσκόλλησης, παρέχοντας συναισθηματική υποστήριξη, παρηγοριά και αίσθηση ασφάλειας.

• Ανιδιοτελής αγάπη και αποδοχή: Τα κατοικίδια συχνά προσφέρουν ανιδιοτελή αγάπη και άνευ όρων αποδοχή, κάτι που μπορεί να είναι εξαιρετικά παρηγορητικό και να καλύπτει ψυχολογικές ανάγκες. Δεν έχουν περίπλοκες απαιτήσεις ή κριτικές, όπως μπορεί να συμβεί στις ανθρώπινες σχέσεις -ακόμη και με τα παιδιά.
• Ρόλος φροντιστή: Οι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα ένστικτο φροντίδας για τα κατοικίδια, παρόμοιο με αυτό που αναπτύσσουν για τα παιδιά. Αυτή η ανάγκη για φροντίδα και προστασία ενισχύει τον δεσμό.
• Προσαρμοστικότητα: Τα κατοικίδια συνήθως εντάσσονται εύκολα στην καθημερινότητα και τις ρουτίνες των ανθρώπων, ενώ τα παιδιά, ειδικά στην εφηβεία, μπορούν να παρουσιάσουν πιο σύνθετες προκλήσεις και «δράματα».

Συμπερασματικά: Η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι η αγάπη για τα κατοικίδια και τα παιδιά μπορεί να είναι εξίσου έντονη, καθώς ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί παρόμοια νευροβιολογικά μονοπάτια για να επεξεργαστεί αυτούς τους δεσμούς. Η οξυτοκίνη και η ενεργοποίηση των συστημάτων ανταμοιβής υπογραμμίζουν τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση που μπορούμε να έχουμε και με τα δύο.

Άρα -και από επιστημονική άποψη- είναι απολύτως φυσιολογικό να βιώνουμε τόσο ισχυρούς και παρόμοιους δεσμούς αγάπης τόσο με τα παιδιά μας όσο και με τα κατοικίδιά μας.

Αλλά κάποιοι το θεωρούν αστείο. «Εκεί καταντήσαμε», θα πω κι εγώ.

Διαβάστε ακόμη

Νέα επίθεση του Ιράν με πυραύλους στο Ισραήλ, μετά το θανάσιμο χτύπημα στην Τεχεράνη

Νέα παρέμβαση Τραμπ: «Ιράν και Ισραήλ πρέπει και θα κάνουν συμφωνία - Make the Middle East Great Again»

«Μου χρωστάνε την ελευθερία μου»: Επιστολή Ρωμανού από τη φυλακή

Λένα Πλάτωνος στο ethnos.gr: «Οι άνθρωποι έχουν γίνει τρομακτικά επιθετικοί - Ο φασισμός έχει εισχωρήσει μέσα στα σχολεία»