Πριν γίνετε αυστηροί με τους προσφέροντες Φανουρόπιτα σκεφτείτε τι τους έσπρωξε να τη ζυμώσουν – Όταν οι ελπίδες μισεύουν...

Αν δεν γνωρίζετε, η Φανουρόπιτα είναι μια πίτα που παρασκευάζεται ανήμερα της γιορτής του Αγίου Φανουρίου, 27 Αυγούστου, πάνω στο δείλι του θέρους δηλαδή, με την προσδοκία- ουσιαστικά- ανατολής νέας ζωής…

Η παράδοση θέλει την πίτα να προσφέρεται για τη συγχώρεση της μητέρας του Αγίου Φανουρίου, που ήταν αμαρτωλή και ιδιαίτερα σκληρή με τους φτωχούς… Ο Άγιος Φανούρης, λέει, προσπάθησε να σώσει τη μητέρα του από την Κόλαση, μα δεν το μπόρεσε… Κι έτσι παρακάλεσε να μην φτιάχνουν τίποτα για εκείνον, αλλά μοναχά για την ψυχή της μητέρας.. «Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου», δηλαδή...

Κατά προέκταση οι (ευ)πιστοι Χριστιανοί, οι θρησκόληπτοι αν προτιμάτε εσείς οι ορθολογιστές, ζητούν, με την προσφορά της πίτας, από τον Άγιο να «φανερώσει» (Φανούρης ον…) ό,τι το απωλεσθέν: ανθρώπους, αντικείμενα, έναν καλό γαμπρό για την κόρη, μια καλή νύφη και εργασία για τον ανεπρόκοπο γιο και γενικά η πίτα κρύβει εντός της την απαντοχή για κάτι πολύτιμο που αναζητείται…
Κατακλίστηκε το διαδίκτυο από εικόνες και βίντεο με Φανουρόπιτες και ανθρώπους που καρτερικά περίμεναν να τις ευλογήσουν οι ιερείς για να έχουν περισσότερη ισχύ (;) στην αναζήτησή τους… Κατακλίστηκε το TikTok και το Facebook και από σχόλια υβριστικά, άθλια, αλλά και υπερασπιστικά...

Το γεγονός έχει δύο αναγνώσεις. Η πρώτη, η πιο εύκολη και που αβασάνιστα φθάνει στο νου έχει ένα τίτλο: Μεσαίωνας!
Τα στιγμιότυπα των πιστών, των πιτοκρατούντων, που καρτερούσαν επί ώρες, σε σχοινοτενή ουρά, την ευλογία των εκπροσώπων του Θεού, των παπάδων, για να βρουν ό,τι τελοσπάντων ψάχνουν, παραπέμπει σε βυζαντινές επικλήσεις για του Θεού την επέμβαση… Μετά αιώνες επιστημονικών ανακαλύψεων και εφευρέσεων, οι δεισιδαιμονίες και οι αντιλήψεις περί Θείου και θεϊκών ειδώλων, κυριαρχούν! Οι Άγιοι- εκατοντάδες στην Ορθόδοξη Εκκλησία- έχουν ο καθένας τον ρόλο του: η Αγία Παρασκευή για τους έχοντες οφθαλμικές παθήσεις, οι Άγιοι Ανάργυροι (και του Ιουλίου και του Νοεμβρίου...) για όλες τις ασθένειες· γιατροί αφού… Για αιμορραγίες σώματος, μύτης και στηθικά, ο Άγιος Παντελεήμων… Για αρθριτικά ή ρευματισμούς, η Αγία Βαρβάρα, που επίσης έχει ειδικότητα και στις δερματικές παθήσεις… Για την ευτοκία των εγκύων, ο Άγιος Ελευθέριος και αν το παιδί που θα γεννηθεί βγάλει τη χρυσή- παρουσιάσει ίκτερο δηλαδή, ο Άγιος Μηνάς θα φροντίσει… Και ο Άγιος Φανούριος για την αναζήτηση χαμένων ονείρων… Μεσαίωνας, λοιπόν; Για εσάς τους: «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος», Μεσάιωνας! Όμως…

Όμως ο λαός που δεν ελπίζει πια σε τίποτα, ούτε στους γιατρούς του για υγεία, ούτε στους δασκάλους του για παιδεία, ούτε στους πολιτικούς του για ευζωία, ούτε στους γειτόνους του για χέρι βοηθείας, πού θα στραφεί; Στον Θεό που του ‘μαθαν οι γιαγιάδες του, κι οι μανάδες του που και εκείνες από τις δίκες τους γιαγιάδες διδάχτηκαν.
Ψάχνεις δουλειά για το παιδί σου; Όταν πτυχία του Παντείου και της Φιλοσοφικής γίνονται «κλειδιά» σερβιτόρων που ανοίγουν πόρτες σε καφετέριες και σε εστιατόρια, όταν ο πολιτικός «Ετελείωσεν» έχει κλείσει τις θέσεις από νωρίς και δεν «δύναται», χτυπάς την πόρτα του Άγιου Φανούρη με μια πίτα για δώρο… «Να συγχωρεθούν τα πεθαμένα της μανούλας σου»…

Έχεις πρόβλημα υγείας και οι γιατροί σε κοιτούν ασκαρδαμυκτί, με τρικυμία στο βλέμμα; Περιμένεις ώρες ατελείωτες από τις έξι τα χάραμα μέχρι τις έξι το σούρουπο για να σε δει ο κύριος Καθηγητής και να αποφανθεί: «μμμ, θα το δούμε»; Λιώνεις σε καρέκλα ξεχαρβαλωμένη με την αγωνία να σου δαγκώνει το στομάχι, αναμένοντας σειρά για ανοσοθεραπεία και ακτινοβολίες;

Παρακολουθείς όλα τα παραπάνω, παρακολουθώντας στον τηλεοπτικό δέκτη του διαδρόμου του νοσοκομείου, που οι παλιοί σοβάδες σου θολώνουν τα μάτια, τον κύριο υπουργό Υγείας μαυρισμένο με καινούργιο μαλλί να κραυγάζει πως όλα πάνε καλά στο... βοσκοτόπι του; Ε, ανάβεις ένα κερί στους Αγίους Αναργύρους και απαντέχεις. «Τουλάχιστον ο Θεός θα κάνει το σωστό», λες και προσεύχεσαι.

Όταν οι ταγοί και οι κρατούντες «δεν έχουν τον Θεό τους», λογικό είναι να στραφείς στον δικό σου Θεό και να παρακαλέσεις…
Ήμαρτον Θεέ μου που μεγάλωσα και σκέπτομαι έτσι, μα έτσι (νομίζω πως) είναι…
Οι πολιτικοί πια δεν είναι «Γεννηματάδες»· ο αείμνηστος Γιώργος έγινε «Νοσοκομείο» ανά την ελληνική επικράτεια και οι επίγονοί του (νομίζουν πως) συνέχισαν το έργο του…
Σήμερα κυριαρχεί η αμφισβήτηση σε όλα. Κάτι ο ΟΠΕΚΕΠΕ, κάτι τα Τέμπη, οι υποκλοπές και η αρίφνητη οίηση στα μάτια του Πρωθυπουργού σε κάνουν να γονατίσεις και να εκλιπαρείς: «Βάλε Θεέ μου το χέρι σου»…

Και οι γιατροί δεν είναι όλοι τους ευσυνείδητοι, ούτε όλοι τιμώντες τον Όρκο του Ιπποκράτη· κάποιοι δεν είναι καν επιστήμονες με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Λάθη, παραλείψεις, αδιαφορία, ωχαδερφισμός, αλαζονεία, υπερεκτίμηση των ικανοτήτων τους, κάματος, απογοήτευση και… ο Θεό σαν σε φυλάει…
Κι αν πεις για δασκάλους; Αναζητείστε τους στο TikTok…
Γι’ αυτό μην βιαστείς αυστηρέ κριτή, καλλιεργημένε, θιασώτη του ορθού λόγου, όταν δεις κάποιον να ζυμώνει Φανουρόπιτα και να περιμένει να την ευλογήσουν.

Μη σπεύσεις να καγχάσεις σαν δεις να σέρνονται κάποιοι γονατιστοί στον ανήφορο της Παναγιάς στην Τήνο.
Σκέψου ποιοι τους πήραν αυτό που ψάχνουν, σκέψου πόση απόγνωση μετρούν και τι καημός τους κατατρύχει· νοιώσε την απελπισία τους: οι γλίσχροι άνθρωποι τους έσυραν ως εδώ κι’ όχι (μόνο) η «θρησκοληψία» τους που τους προσάπτεις…
Και στο τέλος, λένε, όλα θα πάνε καλά και πως για όλα υπάρχει μια πολύ θαυματουργή σκόνη, εκείνη που γινόμαστε…