Ανεπίτρεπτο η Ε.Ε. να μην ανακοινώνει κυρώσεις κατά της Τουρκίας

H Ευρωπαϊκή Ένωση είχε µια σηµαντική ευκαιρία να δηλώσει µε τρανταχτό τρόπο την ισχύ της, αλλά -προς το παρόν τουλάχιστον- την απώλεσε. Με αφορµή την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ ο Πρόεδρος της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έθεσαν την τουρκική επίθεση στην κυπριακή ΑΟΖ και ζήτησαν το αυτονόητο, όπως έχουν δικαίωµα, το οποίο απορρέει από τη συµµετοχή των δύο χωρών στην Ενωση: Να ληφθεί µια σκληρή απόφαση για να ανατραπεί η εισβολή και η Τουρκία να αποσυρθεί.

Μπορεί να θεωρεί η Λευκωσία ότι «η Τουρκία είναι πλέον υπό επιτήρηση», αλλά εάν δεν εµποδιστεί η κατοχική δύναµη και στο µεταξύ εάν προχωρήσει σε γεώτρηση, εισερχόµαστε στο «σηµείο χωρίς επιστροφή». Υπό την έννοια ότι όταν πατήσει «πόδι» στην κυπριακή ΑΟΖ θα συµβεί ό,τι και τον Ιούλιο του 1974. Θα παραµείνει εκεί.

Η ΕΕ έχει πάρα πολλά όπλα στη διάθεσή της, µε πιο βασικό -από τη στιγµή που δεν διαθέτει µια δύναµη κρούσης ή απόκρουσης- τις οικονοµικές κυρώσεις. Τις επέβαλε εναντίον της Ρωσίας για τις υποθέσεις της Ουκρανίας και της Κριµαίας, που δεν έχουν καµία σχέση µε την Ενωµένη Ευρώπη. Αρα είναι ανεπίτρεπτο να µην ανακοινώνει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και για τις αθλιότητές της εναντίον ενός κράτους-µέλους της ΕΕ. Τι σόι αλληλεγγύη είναι αυτή που πολυδιαφηµίζουν οι Ευρωπαίοι, όταν η Ουκρανία ζυγίζει περισσότερο από την απειλή εναντίον ενός κράτους-µέλους.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν αποτελούν ψόγο για τους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, διότι έδωσαν µια µεγάλη µάχη να πείσουν τους εταίρους τους, οι οποίοι στα λόγια είναι οι πρώτοι και οι καλύτεροι. Επειδή τα λόγια τα παίρνει ο αέρας.

Ο επικεφαλής της Κοµισιόν Γιούνκερ είπε πως «είναι Κύπριος» και... έπραξε το καθήκον του! Και οι υπόλοιποι συναγωνίστηκαν ποιος θα κάνει την «καλύτερη» δήλωση. ∆εν ίδρωσε το αυτί του Ερντογάν. ∆ιότι στο µυαλό του οι Ευρωπαίοι είναι ασήµαντοι µια και δεν διαθέτουν στρατό και επειδή πιστεύει ότι δεν θα χρησιµοποιήσουν το βασικό όπλο τους: τις οικονοµικές κυρώσεις.

Το οποίο, επαναλαµβάνω, χρησιµοποιήθηκε για χώρες µη µέλη της ΕΕ. Ο πρόεδρος της Τουρκίας ένα πράγµα φοβάται: Να µη χτυπηθεί η οικονοµία της χώρας. Είναι εύθραυστη και σε ένα κρίσιµο σηµείο. Με ένα «σπρώξιµο» θα καταρρεύσει.

Το «όπλο» αυτό χρησιµοποίησε η Αµερική εναντίον της Τουρκίας πέρυσι. Με πέντε απλές (light) κυρώσεις επήλθε ο απόλυτος πανικός. Και ο Ερντογάν λύγισε και άφησε ελεύθερο τον πάστορα Μπράνσον. Ξέρει ο Ερντογάν τι θα συµβεί αν οι κυρώσεις είναι βαριές. Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, πρέπει να αναγγείλουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. ∆εν έχουν κανένα δικαίωµα να σιωπούν και να οχυρώνονται πίσω από λόγια του αέρα. ∆ιότι µόνο µε αυτό τον φόβο θα αποτραπεί η εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ. Εκτός αν αποφασίσει η Αµερική, σε συνεργασία µε το Ισραήλ, να αναλάβει την «υπόθεση». Ναι µεν δεν το βλέπω, αλλά θα είναι ένα καλοδεχούµενο νέο.