Η άνανδρη πολιτεία και ο ανδρείος Κώστας Αρβανίτης

Ούτε μια βράβευση, έστω για τα μάτια του κόσμου. Για ένα «ευχαριστώ» που συνεισέφεραν στην πατρίδα, που αναδεικνύονται ήρωες. Συνάνθρωποί μας που ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή για τη διάσωση άλλων και δεν γνωρίζουν την επιβράβευση, την τιμή που τους αρμόζει.

Εκείνοι, βέβαια, δεν επιδιώκουν καμία τιμή ούτε αναγνώριση, όταν πέφτουν στη θάλασσα και γίνονται διασώστες ανθρώπινων ζωών. Επιδιώκουν να αποτρέψουν το μοιραίο που δείχνει να επέρχεται, και ας ρισκάρουν την ίδια τους την ύπαρξη.

Το θέμα μας, όμως, δεν είναι τι κάνουν όλοι αυτοί οι ήρωες, που μόνο λίγοι δεν είναι, αλλά η πολιτεία για εκείνους.

Ένα τυπικό «ευχαριστώ» και αν… Συνήθως τους ξεχνάει, τους «ξεβράζει» η λήθη σε κάποια ακρογιαλιά και ελπίζουν να τους θυμηθούν μετά θάνατον. Μη νομίζετε ότι και αυτό συνηθίζεται. Μην κοιτάτε που η πολιτεία επανέφερε στη μνήμη μας ότι ο Κώστας Αρβανίτης (ο διασώστης τουλάχιστον 760 ανθρώπινων ψυχών, όχι ο συνονόματος και συνεπώνυμός του ευρωβουλευτής – ο τελευταίος έχει περισσότερες πιθανότητες να τιμηθεί εν ζωή), αξίζει την τιμή της ταφής δημοσία δαπάνη. Ηταν σχετικά πρόσφατη η τολμηρή πράξη του, μαζί με τη σύζυγό του, τον γιο του και το καΐκι τους να σώσουν ανθρώπους απελπισμένους, ναυαγισμένους από την κρατική μέριμνα.

Μόλις πριν από έναν μήνα είχαμε το ετήσιο μνημόσυνο. Συνεπώς είναι πρόσφατες οι μνήμες μας, τα δάκρυα ξανακύλησαν στα πρόσωπα χαροκαμένων ατόμων, με την πολιτεία, ωσάν θλιμμένη χήρα, να δείχνει τη συμπόνοια της, από τη στιγμή που δεν μπορεί να δείξει την πρόνοιά της.

Το θλιβερό συμβάν επανήλθε στην επικαιρότητα, η ανείπωτη τραγωδία στις μνήμες μας, ωστόσο η πολιτεία, στον έναν αυτόν χρόνο δεν έκανε απολύτως τίποτα για τους σύγχρονους ήρωες. Και τώρα, ό,τι και κάνει, το πράττει, για την οικογένειά του. Αν και η οικογένειά του γνωρίζει ότι διέθετε άνδρα ανδρείο, δεν χρειαζόταν την κηδεία δημοσία δαπάνη για να το μάθει, ούτε και μετάλλιο ανδρείας. Του το έχει απονείμει πολλές φορές. Νιώθει λυπημένη που τον έχασε τόσο νωρίς, μόλις στα 70 του χρόνια, αλλά και περήφανη που τον είχε τόσο κοντά της. Υπερηφάνεια που δεν δικαιούται να νιώθει η πολιτεία. Η μονίμως απούσα, εκείνη που τρέχει να φανεί κατόπιν θανάτου. Ο Κώστας Αρβανίτης θα πρέπει να μείνει αθάνατος στις μνήμες μας, ως σύμβολο φιλανθρωπίας, αλτρουισμού και ανδρείας. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο, αυτό είναι το τεράστιο κληροδότημα προς την οικογένειά του.

Φαντάζομαι πως πολλοί θα θέλαμε να είχαμε έναν Κώστα Αρβανίτη στην οικογένειά μας…

Διαβάστε ακόμη

Οι τρεις γαλάζιοι πόλοι που συγκρούονται για τους αγρότες, η σύσκεψη υπό το Μητσοτάκη για να πάψει η κωλυσιεργία και οι φωνές στη σύσκεψη Τσιάρα και βουλευτών

Ανυποχώρητοι οι αγρότες σε όλη τη χώρα: Κρίσιμο 48ωρο με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων – Το Σάββατο η πανελλαδική διάσκεψη στη Νίκαια

ΟΠΕΚΕΠΕ: Η ώρα των απαντήσεων για τον «Φραπέ» – Στην Εξεταστική ο Γιώργος Ξυλούρης

Πώς χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη το σπέρμα του Δανού δότη με την καρκινογόνα μετάλλαξη: 18 παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα