Λεϊσμανίαση ή καλαζάρ: Μια σοβαρή νόσος που μπορούμε να προλάβουμε

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Έχουμε πει πολλές φορές ότι πρέπει να επισκεπτόμαστε συχνά τον κτηνίατρο μας και να ελέγχουμε την υγεία του κατοικίδιου μας. Μια πολύ σοβαρή νόσος για την οποία θα πρέπει να κάνουμε έλεγχο είναι η λεϊσμανίαση ή καλαζάρ.

Η λεϊσμανίαση είναι μία παρασιτική νόσος που οφείλεται σε ενδοκυτταρικό, πρωτόζωο παράσιτο, το λεγόμενο λεϊσμάνια. Προσβάλει κυρίως τους σκύλους και πιο σπάνια τις γάτες.

Μορφές

Οι μορφές που εμφανίζεται είναι η σπλαχνική και η δερματική. Η σπλαχνική είναι η πιο σοβαρή καθώς προσβάλει τα εσωτερικά όργανα, ήπαρ, σπλήνα, νεφρά. Η δερματική παρουσιάζει κυρίως έλκη και θεωρείται λιγότερο σοβαρή ως μορφή.

Τρόποι μετάδοσης

Η μετάδοση της Λεϊσμανίασης γίνεται από το τσίμπημα μίας συγκεκριμένης σκνίπας, της λεγόμενης ως φλεβοτόμου. Η σκνίπα αυτή είναι πάρα πολύ μικρή και είναι αδύνατο να την δούμε με γυμνό μάτι. Η περίοδος που δραστηριοποιείται είναι μεταξύ Μαρτίου και Νοεμβρίου, τις πολύ πρωινές ή βραδινές ώρες. Τις ώρες δηλαδή που η θερμοκρασία του περιβάλλοντος είναι χαμηλή. Στοχεύει στα άτριχα σημεία του σώματος, κοιλιά, και με το τσίμπημα μεταφέρει το παράσιτο στο αίμα του σκύλου μας.

Συμπτώματα

Στη σπλαχνική λεϊσμανίαση, παρουσιάζονται, ανορεξία, απώλεια βάρους, διάρροια, εμετοί, διόγκωση λεμφαδένων, ρινική αιμορραγία, αδυναμία, δυσκολία στην κίνηση, κακοδιαθεσία. Στη δερματική παρουσιάζονται αλλοιώσεις στο δέρμα, έλκη, αποχρωματισμοί, αλωπεκίαση, οζίδια, ευθραυστότητα νυχιών.

Διάγνωση-Θεραπεία

Η έγκαιρη διάγνωση είναι βασική για κάθε ασθένεια πόσο μάλλον για μία τόσο σοβαρή. Μόλις, λοιπόν, διαπιστώσουμε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να επισκεφθούμε αμέσως τον κτηνίατρο μας. Επειδή τα συμπτώματα είναι κοινά και με άλλες ασθένειες, μετά τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος και γνωρίζοντας το ιστορικό του σκύλου μας, θα κάνει τη λεγόμενη διαφορική εξέταση. Θα αποκλείσει άλλες ασθένειες και θα καταλήξει στο αν έχει προσβληθεί από Λεϊσμανίαση. Η θεραπεία είναι σημαντικό να ξεκινήσει όσο το ανοσοποιητικό είναι ακόμα ισχυρό. Εξαρτάται από τη μορφή και την έκταση της νόσου κι είναι συνήθως ενέσιμη ή δια στόματος. Το διάστημα, πάλι δεν μπορούμε να το προκαθορίσουμε. Πάντως, δεν θεραπεύεται τελείως ποτέ και θα είναι πάντα φορέας ο σκύλος μας.

Πρόληψη

Η πρόληψη είναι εξαιρετικά σημαντική σε κάθε ασθένεια. Καλύτερα να προλαμβάνουμε, έχουμε πει, παρά να θεραπεύουμε. Πώς μπορούμε να προφυλάξουμε το κατοικίδιο μας από αυτή την τόσο σοβαρή νόσο; Πάμε να δούμε μαζί τα βήματα.

Εφαρμόζουμε την αμπούλα ( spot-on).
Του φοράμε εντομοαπωθητικό κολάρο και το αλλάζουμε κάθε τρείς μήνες ή ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.
Από τον μήνα Μάρτιο έως και το Νοέμβριο, αποφεύγουμε να εκθέσουμε τον σκύλο μας σε εξωτερικούς χώρους, ειδικά τις πολύ πρωινές ώρες ή αργά το βράδυ. Κατά το ίδιο διάστημα κάνουμε υποχρεωτικά εξετάσεις αίματος.
Ζητάμε επίσης από τον κτηνίατρο μας να κάνουμε το εμβόλιο για την λεϊσμάνια .
Στο σπίτι μας καλό είναι να τοποθετούμε σήτες στα παράθυρα και στις πόρτες ώστε να αποφύγουμε την είσοδο της σκνίπας στον χώρο μας. Να ψεκάζουμε με εντομοαπωθητικά σπρέι και προϊόντα σιτρονέλας τον χώρο, εμάς και το κατοικίδιο μας.

Αν είμαστε προσεκτικοί θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε αυτή τη σοβαρή ασθένεια και να έχουμε το κατοικίδιο μας γερό και χαρούμενο.

Διαβάστε ακόμη