Σεούλ 1988: Μπεν Τζόνσον – Ιστορία και Τύχη του είπαν μια παροιμία όταν όμως ήταν πλέον αργά…

Ολυμπιακοί Αγώνες Σεούλ, 1988…

Το εφήμερο της δόξας και το διαρκές της αφάνειας είχε πλάι του στην αφετηρία ο Μπεν Τζόνσον, περιμένοντας να ακούσει τον πυροβολισμό για να εκτιναχτεί και να τους ξεφύγει.

Απόβραδο στη μακρινή Σεούλ, ξημέρωμα στην Ευρώπη, ο τελικός των 100 μέτρων έχει τραβήξει εκατομμύρια μάτια πάνω του. Ο καναδός σπρίντερ με τα άγρια μάτια δεν κοιτάζει πλάι του.
Είναι σίγουρος ότι ούτε ο Καρλ Λιούις, ούτε ο Λίνφορντ Κρίστι, ούτε ο Κάλβιν Σμιθ μπορούν να τον νικήσουν· την τύχη φοβάται και την κακή του μοίρα. Ο ήχος του πιστολιού σπάει το χρόνο σε μικρά κομμάτια. Οι αθλητές τινάζονται σαν ελατήρια. Η Κούρσα του Αιώνα σε λίγα δευτερόλεπτα γίνεται παρελθόν· σε πολύ λίγα δευτερόλεπτα, μόνο σε 9 και 79 δέκατα, όσο ο Μπεν Τζόνσον χρειάστηκε για να σπάσει το φράγμα της αιωνιότητας.

Ο Big Ben δεν πατάει στη Γη. Πιστεύει ότι αυτό που έκανε εκείνο το βράδυ θα μείνει στην Ιστορία. Αποθεώνεται, πανηγυρίζει, ρίχνει μια απαξιωτική ματιά στους αντιπάλους του που ακόμα ψάχνουν να δουν τι είχε ο Μπεν και δεν είχαν αυτοί και πάει για ύπνο. Για τις επόμενες δυο μέρες ζει το όνειρό του. Έχει ψηλώσει, έχει ομορφύνει, έχει πάρει την όψη αρχαίου θεού· γίνεται πρωτοσέλιδο, είναι ερωτεύσιμος, γίνεται μύθος. Και εκεί, πάνω στον ύπνο του το όνειρο ξαφνικά γίνεται εφιάλτης. Η μάνα του τον είχε ποτίσει με την ευχή: να κυνηγήσεις το όνειρό σου· το κυνήγησε και το προσπέρασε. Κανείς όμως δεν τον είχε συμβουλεύσει το πώς να ξεφύγει από τους εφιάλτες του…

Τον πρόδωσαν τα απόβλητα...

Τα δείγματα των ούρων του Μπεν στο ντόπινγκ κοντρόλ δείχνουν ότι δεν περιέχουν μόνο τα προβλεπόμενα από τον νόμο στοιχεία, έχουν και κάποια ουσία που τη λένε ναδρολόνη. Ο Μπεν ξυπνάει από το όνειρό της πτήσης του και προσγειώνεται ανώμαλα στον Καναδά, διωγμένος σαν αδέσποτο σκυλί από τη λαμπερή πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας κι από τους Αθάνατους της ΔΟΕ, που κάτι τέτοια δεν τους αρέσουν, όταν δεν τους φουσκώνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς...

Το χρυσό μετάλλιο παραδίδεται με έναν υπάλληλο στον Καρλ Λιούις και ο Μπεν Τζόνσον παραδίδεται στη χλεύη. Αρχίζουν οι παιδικές δικαιολογίες: «Δεν γνωρίζω τίποτα, έχει γίνει λάθος και κάποιος φίλος του Λιούις μου έριξε κάτι στο ποτό»… και άλλα ευτράπελα που προκαλούν τον οίκτο για αυτόν που άγγιξε την ταχύτητα του φωτός, αλλά το σκοτάδι ήταν πιο γρήγορο και τον τύλιξε· λοιδορείται, εξευτελίζεται, σύρεται σε ανακρίσεις και ταπεινώνεται· παραδέχεται την ανομία του και παίρνει τον δρόμο της λήθης.

Από τους οκτώ, οι... εννιά ήταν «λερωμένοι»

Ο Καρλ Λιούις χρυσώνεται και ακολουθούν οι επόμενοι. Οι κακές γλώσσες είπαν πως από τους 8 σπρίντερ οι… εννιά ήταν ντοπέ· πιάστηκε μόνο ο πρώτος. Ίσως και να είχαν δίκιο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ ήταν εξωπραγματικών επιδόσεων για τα ανθρώπινα «μπορώ». Δέκα αθλητές συλλαμβάνονται να έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλά πολύ περισσότεροι διαφεύγουν τη σύλληψη. Ο Μπεν Τζόνσον το είχε καταγγείλει, αλλά ποιος ακούει τον κλέφτη όταν φωνάζει για κλέφτες; Ο προπονητής του Τζόνσον Τσάρλι Φράνσις είχε πετάξει το καρφί του χρόνια μετά: «Μήπως η Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ δεν έκανε ρεκόρ πενήντα χρόνια μπροστά από την εποχή της;». Το έκανε, αλλά δεν την έπιασαν! Ίσως να είχε δίκιο ο μυώδης Καναδός που φώναξε ότι δεν ήταν ο μόνος, όμως το σύστημα αυτόν συνέλαβε.

Όταν πριν από την εκκίνηση ο Μπεν Τζόνσον κοιτούσε δεξιά και αριστερά, την εφήμερη δόξα αναζητούσε και τη διαρκή αφάνεια, κι όταν τερμάτισε με υψωμένη γροθιά, ο ενθουσιασμός του δεν τον άφησε να δει πως και οι δυο τους τον είχαν προσπεράσει. Πίστεψε για μια στιγμή ότι νίκησε και την Τύχη, και η Ιστορία υποχρεώθηκε να του υποκλιθεί· για λίγο. Μετά τον κλώτσησε. Και η Τύχη και η Ιστορία τον βρήκαν λίγες ώρες μετά και του είπαν μια παροιμία: «Ο Θεός έδωσε φτερά στο μερμήγκι για να το τιμωρήσει…». Και ο Μπεν, χωρίς φτερά πια, γύρισε στην ταπεινή φωλιά του.