Πώς γράφτηκε στην παγκόσμια ιστορία του αθλητισμού το όνομα δρομέα, ουσιαστικά, δίχως να έχει κάνει τίποτα

Έτσι γράφτηκε στην παγκόσμια ιστορία του αθλητισμού το όνομα ενός δρομέα, ουσιαστικά, δίχως να έχει κάνει τίποτα... Ή σχεδόν τίποτα. Το όνομά του ήταν Ντοράντο Πιέτρι και πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου του 1942 στο Σαν Ρέμο.

Ο Πιέτρι ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που καταγράφηκε το όνομά τους στις παγκόσμιες εγκυκλοπαίδειες, ουσιαστικά, δίχως να έχουν ξεχωρίσει από άλλους. Ο Πιέτρι ήταν δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Και γιατί έγραψε Ιστορία;

Διότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908, τρέχοντας στον μαραθώνιο κι' ενώ τρέκλιζε, έπεφτε κάτω και παραπατούσε κατευθυνόμενος πρώτος προς το νήμα, δέχτηκε τη βοήθεια των κριτών για να τερματίσει. Και τερμάτισε στην 1η θέση ο Ντοράντο Πιέτρι, όμως ο Αμερικανός Τζον Χέις που ακολούθησε υπέβαλλε ένσταση την οποία κέρδισε και ανέβηκε εκείνος στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Δεν ήταν θεμιτό να υποβοηθηθεί ο δρομέας από την Ιταλία.

Η συγκινητική προσπάθεια του Πιέτρι άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές της βασίλισσας Αλεξάνδρας, συζύγου του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Ζ’ που του απένειμε ένα χρυσό κύπελλο, χρυσώνοντάς του την αποτυχία…
Πώς έγιναν όλα αυτά; Ο Πιέτρι, προπορευόταν με ακόμα τρεις αθλητές μέχρι τα τελευταία χιλιόμετρα του μαραθωνίου όταν άκουσε το πλήθος να τον αποθεώνει και νόμιζε ότι πλησιάζει στη γραμμή του τερματισμού· ανέπτυξε ταχύτητα για να ξεφύγει ξοδεύοντας πολύτιμες δυνάμεις που θα του ήταν απαραίτητες για το φινάλε.

Ο Πιέτρι μπήκε πρώτος στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά κυριολεκτικά σερνόταν και αδυνατούσε να προσανατολιστεί προς τον τερματισμό. Τότε, ανέλαβαν οι κριτές να τον βοηθήσουν… Τα υπόλοιπα είναι τα γεγονότα που δεν έστεψαν τον Πιέτρι νικητή, όμως του κράτησαν μια θέση στο βιβλίο των «αθανάτων» αθλητών του Κόσμου, παρ’ όλο που δεν είχε νικήσει.

Για την Ιστορία να καταγράψουμε ότι, ο ιταλός δρομέας έτρεξε δυο φορές στον θρυλικό μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και τις δυο φορές νίκησε τον Αμερικανό Τζον Χέις που του είχε πάρει το μετάλλιο μέσω ένστασης. Τον νικητή του 1908, Τζον Χέις, η ολυμπιακή ιστορία τον έχει στριμώξει- υποχρεωτικά- στα ψιλά γράμματα των αποτελεσμάτων· στον ηττημένο Ντοράντο Πιέτρι έχει αφιερώσει ολόκληρο κεφάλαιο. Το «τίποτα» του Πιέτρι, τελικά, ήταν περισσότερο ουσιαστικό από τα «πάντα» και το «χρυσό» του Αμερικανού.

Ακόμα και ο διάσημος συγγραφέας σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο «πατέρας» του Σέρλοκ Χολμς έγραψε λίγες αράδες για τον Ντοράντο Πιέτρι: «Η εξαιρετική απόδοση του Ιταλού δεν μπορεί ποτέ να σβήσει από τα ρεκόρ του αθλητισμού μας, όποια κι αν είναι η απόφαση των κριτών». Και δεν έσβησε!