Η μαύρη σελίδα των ΗΠΑ: Εκτελέσεις θανατοποινιτών που πήγαν πολύ λάθος

Παρότι στις 23 από τις 50 αμερικανικές πολιτείες η θανατική ποινή έχει καταργηθεί και σε άλλες δύο εφαρμόζεται μορατόριουμ στην επιβολή της, οι εκτελέσεις θανατοποινιτών αποτελούν ρουτίνα για τη χώρα και μια συνηθισμένη διαδικασία, αποδεκτή από την κοινή γνώμη.

Δεν φαίνεται να ενοχλούν ούτε οι φωνές του ΟΗΕ για τις εκτελέσεις με άζωτο που θεωρούνται ακραίο βασανιστήριο το οποίο υπέστησαν πέντε, από τους συνολικά 41 κρατούμενους που εκτελέστηκαν φέτος στις ΗΠΑ (οι άλλοι 34 με θανατηφόρες ενέσεις κασι δύο από εκτελεστικό απόσπασμα).

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η διαδικασία κυλά χωρίς προβλήματα. Ο θανατοποινίτης πεθαίνει, το όνομά του γίνεται είδηση στον Τύπο με την υπενθύμιση του εγκλήματος που διέπραξε και η ζωή στην εκάστοτε φυλακή συνεχίζεται. Υπάρχουν, ωστόσο, φορές που εκτελέσεις πήγαν στραβά. Πάρα πολύ στραβά για την ακρίβεια.

Από θανατηφόρες ενέσεις που διήρκεσαν σχεδόν δύο ώρες έως εκτελεστικά αποσπάσματα όπου οι σφαίρες δεν βρήκαν στόχο, αυτές είναι οι στιγμές που το σύστημα απέτυχε να προσφέρει το γρήγορο, κλινικό τέλος και υπέβαλε άπαντες σε μια εφιαλτική δοκιμασία όπως τις παρουσιάζει η βρετανική Metro...

John McCaffary (Ουισκόνσιν, 1851) - Απαγχονισμός

Επιστρέφοντας σχεδόν 175 χρόνια πίσω, στο Κένοσα του Ουισκόνσιν, οι δημόσιες απαγχονίσεις είχαν ως στόχο να στείλουν ένα μήνυμα σε όλους όσοι είχαν παραβατική συμπεριφορά. Για πολλούς αιώνες αποτελούσαν μια μακάβρια μορφή δημόσιας ψυχαγωγίας, όμως ο απαγχονισμός του 30χρονου McCaffary για τον πνιγμό της συζύγου του Bridgett σε μια δεξαμενή στην πίσω αυλή του σπιτιού τους, έστειλε εντελώς λάθος μήνυμα.

Η πτώση υπολογίστηκε λανθασμένα, με αποτέλεσμα να μείνει κρεμασμένος, ζωντανός και να ασφυκτιά για περισσότερα από 20 λεπτά. Όλα αυτά ενώ εκατοντάδες θεατές τον κοιτούσαν σοκαρισμένοι, αρκετοί εξ αυτών φωνάζοντας για έλεος.

Όταν πια σταμάτησε να κινείται, αρκετοί είχαν λιποθυμήσει. Η αντίδραση ήταν άμεση. Το Ουισκόνσιν απαγόρευσε την θανατική ποινή λίγο μετά και ο πρώτος δημόσιος απαγχονισμός στην ιστορία του ήταν και ο τελευταίος.

Jimmy Lee Gray - (Μισισίπι, 1983) - Θάλαμος Αεριών

Η τελευταία εκτέλεση θανατοποινίτη σε θάλαμο αερίου ήταν το απόλυτο φιάσκο. Ο καταδικασμένος για βιασμό και δολοφονία ενός 3χρονου κοριτσιού Gray υπέστη σπασμωδικές συσπάσεις καθώς το αέριο κυανίου γέμιζε την αίθουσα και χτυπούσε επανειλημμένα και με μανία το κεφάλι του σε έναν μεταλλικό στύλο, βογκώντας όσο οι δημοσιογράφοι μετρούσαν τα δευτερόλεπτα.

Μετά από αρκετά λεπτά, οι φρουροί πανικοβλήθηκαν και κατέληξαν να εκκενώσουν την αίθουσα των μαρτύρων. Ωστόσο, οι εξαιρετικά ενοχλητικοί θόρυβοι συνεχίστηκαν μέχρι που ο Gray τελικά πέθανε. Η πολιτεία εγκατέλειψε τις εκτελέσεις με αέριο, ωστόσο εικόνες και ήχοι στοίχειωσαν όσους βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στην αίθουσα.

Jesse Tafero (Φλόριντα, 1990) - Ηλεκτρική καρέκλα

Όταν άρχισαν να πετάγονται παντού σπινθήρες παντού, ήταν σαφές ότι κάτι είχε πάει στραβά. Ο Tafero, που είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία δύο αστυνομικών σε πάρκινγκ αυτοκινητόδρομου, ήταν δεμένος στην περίφημη ηλεκτρική καρέκλα της Φλόριντα, την Old Sparky.

Με την πρώτη ηλεκτροπληξία, φλόγες βγήκαν από τη μάσκα του και καπνός γέμισε το δωμάτιο. Το πρόβλημα; Οι τεχνικοί είχαν χρησιμοποιήσει ένα συνθετικό σφουγγάρι αντί για το φυσικό υγρό που έπρεπε, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί φωτιά. Τελικά χρειάστηκαν τρεις ηλεκτροπληξίες για να τερματιστεί η ζωή του. Οι εικόνες που προκάλεσαν τρόμο ακόμα και στους φανατικούς υπέρμαχους της θανατικής ποινής, παρέμειναν ζωντανές στις μνήμες των Αμερικανών για χρόνια.

Clayton Lockett (Οκλαχόμα, 2014) - Θανατηφόρα ένεση

Το 2014, ο άνδρας που απήγαγε, ξυλοκόπησε και έθαψε ζωντανή την 19χρονη Stephanie Neiman επρόκειτο να γίνει το πειραματικό παράδειγμα για το νέο πρωτόκολλο θανατηφόρας ένεσης στην Οκλαχόμα. Αντ' αυτού, η εκτέλεσή του εξελίχθηκε σε εθνικό σκάνδαλο.

Η ένεση δεν έγινε σωστά στη φλέβα, με αποτέλεσμα τα φάρμακα να εισέλθουν στον περιβάλλοντα ιστό αντί για το αίμα. Καθώς η μιδαζολάμη δεν κατάφερε να ναρκώσει τον Lockett, άρχισε να κάνει έντονους σπασμούς, ενώ προσπαθούσε να μιλήσει χωρίς να τα καταφέρνει, πριν τελικά πεθάνει από καρδιακή προσβολή περίπου 43 βασανιστικά λεπτά αργότερα.

Η δέσμευση της πολιτείας για έναν ανώδυνο θάνατο έδωσε τη θέση της σε μια εφιαλτική σκηνή, με κουρτίνες να καλύπτουν το θέαμα και έναν θανατοποινίτη να πεθαίνει επί 43 λεπτά...

Charles Warner (Οκλαχόμα, 2015) - Θανατηφόρα ένεση

Πάλι στην Οκλαχόμα, πάλι με θανατηφόρα ένεση. Η προσπάθεια της πολιτείας να ανακτήσει αξιοπιστία μετά την ταλαιπωρία του Clayton Lockett διήρκεσε ακριβώς μία εκτέλεση.

Ο Charles Warner, καταδικασμένος για βιασμό και δολοφονία ενός βρέφους, εκτελέστηκε χωρίς κάτι να πάει στραβά. Φαινομενικά τουλάχιστον. Μόνο που κατά τη νεκροψία αποδείχθηκε ότι το προσωπικό είχε χρησιμοποιήσει οξικό κάλιο αντί για χλωριούχο κάλιο - το λάθος χημικό για να σταματήσει η καρδιά. Το λάθος ανακαλύφθηκε μήνες αργότερα, όταν η εκτέλεση ενός άλλου κρατουμένου σταμάτησε για τον ίδιο λόγο. Ο θάνατος του Warner, που τότε πέρασε απαρατήρητος, έγινε μια άλλη ντροπιαστική υπόθεση που οδήγησε στο κλείσιμο του θαλάμου εκτελέσεων της πολιτείας για αόριστο χρονικό διάστημα.

Joseph Wood (Αριζόνα, 2014) - Θανατηφόρα ένεση

Άλλη μια αποτυχημένη κρατική εκτέλεση την ίδια χρονιά, ξανά με ένεση. Ο Wood καταδικάστηκε για τη δολοφονία της πρώην φίλης του, Ντέμπρα Ντιτζ και του πατέρα της. Ο θάνατός του έπρεπε να διαρκέσει το πολύ δέκα λεπτά. Αντ' αυτού, μετατράπηκε σε μαραθώνιο. Ο μη δοκιμασμένος συνδυασμός φαρμάκων μιδαζολάμης και υδρομορφόνης τον κράτησε αρκετά... ξύπνιο ώστε να αναπνέει με δυσκολία και να ρουφά αέρα για σχεδόν δύο ώρες.

Μάρτυρες μέτρησαν περισσότερες από 600 αναπνοές πριν τελικά σταματήσει να κινείται. Το προσωπικό της φυλακής του χορήγησε επιπλέον δόσεις, όσο οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν ψιθύριζαν ότι κάτι είχε πάει τρομερά στραβά.

Ήταν μία από τις πιο μεγάλες σε διάρκεια εκτελέσεις στην ιστορία των ΗΠΑ και αναζωπύρωσε τις αμφιβολίες για το αν η θανατηφόρα ένεση ήταν πραγματικά καλύτερη από την κρεμάλα, την οποία είχε αντικαταστήσει ως πιο ασφαλής και πιο «ανθρώπινη διαδικασία».

Mikal Deen Mahdi (Νότια Καρολίνα, 2025) - Εκτελεστικό απόσπασμα

Μετά από 23 χρόνια στην πτέρυγα των θανατοποινιτών για τη δολοφονία ενός αστυνομικού το 2002, ο Μαχντί ήρθε αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα, στη μία από τις δύο εκτελέσεις που έχουν γίνει φέτος με αυτόν τον τρόπο.

Τρεις σκοπευτές στάθηκαν απέναντί του στοχεύοντας στην καρδιά. Αλλά όταν δημοσιεύθηκε η αυτοψία του, βρέθηκαν μόνο δύο τραύματα από σφαίρες. Κανένα από τα δύο δεν ήταν στην περιοχή-στόχο. Μάρτυρες ανέφεραν ότι ο Μαχντί σφάδαζε και εξακολουθούσε να αναπνέει για περίπου 80 δευτερόλεπτα μετά τους πυροβολισμούς.

Οι Αρχές επέμειναν ότι η εκτέλεση «ήταν ανθρώπινη» αλλά ακόμα και με τουφέκια και καλούς σκοπευτές, αποδείχθηκε ότι η τελειότητα σε μια τέτοια διαδικασία αποτελεί ως επί το πλείστον μύθο.

Διαβάστε ακόμη

Δραματικές ώρες στη Λακωνία: Γυναίκα ανεβαίνει σε ταράτσα για να δώσει φαγητό στην εγκλωβισμένη μητέρα της

Κακοκαιρία Byron: Τι θα γίνει με τον μισθό όσων δεν μπόρεσαν να πάνε στη δουλειά τους

Πανικός στη αεροσκάφος: Φωτιά σε διάδρομο απογείωσης γέμισε με καπνούς Airbus A320 με 180 επιβαίνοντες

Mega deal στα σκαριά στον τομέα της ψυχαγωγίας: Η Netflix κοντά στην αγορά της Warner Bros!