Η ιστορία του νάνου που έγινε γίγαντας: Στα 18 του είχε ύψος 1,22μ. και πέθανε στα 2,34μ.

Η μοναδική περίπτωση ανθρώπου που έχει καταγραφεί και ως νάνος και ως γίγαντας

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Ο Άνταμ Ράινερ (guinnessworldrecords.com)

Όταν ο γιος τους άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του το 1899 στο Γκρατς της Αυστρίας, οι γονείς του υποδέχθηκαν ένα φαινομενικά υγιέστατο παιδί. Ιδέα δεν είχαν ότι το όνομα του Άνταμ Ράινερ θα έμενε στην ιστορία ως μια από τις πιο περίεργες περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά. Όπως και ο ίδιος ο Άνταμ δεν είχε ιδέα πόσο δύσκολη και γεμάτη προβλήματα θα ήταν η σχετικά σύντομη ζωή του.

Το μόνο ανησυχητικό σημάδι στα πρώτα χρόνια του ήταν ότι ήταν πολύ μικρόσωμος, αδύναμος και αδύνατος και δεν αναπτυσσόταν ανάλογα γρήγορα με τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά εκείνη την εποχή ούτε καμπύλες ανάπτυξης υπήρχαν, ούτε οι γνώσεις για να βγει από πολύ νωρίς μια διάγνωση.

Ήταν, όμως, ξεκάθαρο τι συνέβαινε όταν πια ο Άνταμ είχε περάσει την προεφηβία. Στα 18 του είχε ύψος μόλις 1,22 και οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από νανισμό, αν και οι γονείς του ήταν μετρίου αναστήματος. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, είχε φτάσει στα 2,16μ. και συνέχιζε να ψηλώνει...

Δεκατέσσερα νούμερα παπούτσι σε τρία χρόνια

Όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, επιχείρησε να καταταγεί στον στρατό, αλλά το εμφανώς μικρό ανάστημά του ανάγκασε τους γιατρούς να τον περάσουν από μια σειρά εξετάσεων. Αφού διαπίστωσαν ότι ήταν νάνος, τον έκριναν ακατάλληλο για να γίνει αποτελεσματικός στρατιώτης, καθώς το όριο ύψους για να μπει κάποιος στον στρατό εκείνη την εποχή ήταν 1,47 μέτρα.

Το αξιοπερίεργο με τον Ράινερ, σε σχέση με άλλους νάνους, ήταν το μέγεθος των άκρων του. Είχε δυσανάλογα μεγάλα χέρια και πόδια και ενδεικτικό είναι ότι φορούσε παπούτσι νούμερο 43.

Ο Άνταμ Ράινερ

Φτάνοντας στα 21 του, το 1920, παρέμενε νάνος αλλά τότε ήταν που συνέβη κάτι αναπάντεχο. Άρχισε να παίρνει ύψος. Σε μια ηλικία που οι άνθρωποι σταματούν να αναπτύσσονται, ο Ράινερ όχι μόνο έπαιρνε πέντε πέντε τους πόντους, αλλά μέχρι το 1932 και την ηλικία των 33 ετών, είχε γίνει 2,18 μέτρα, ενώ το πόδι του μεγάλωσε πολύ απότομα και από το 43 νούμερο έφτασε στο 57,5 μέσα σε μόλις μια τριετία.

Ο όγκος, η ακρομεγαλία και η παραμόρφωση

Δύο γιατροί, ονόματα Mandl και Windholz, άρχισαν να μελετούν την περίπτωσή του και υποψιάστηκαν ότι ο ασθενής τους είχε αναπτύξει ένα συγκεκριμένο είδος όγκου που προκάλεσε μια ακραία περίπτωση ακρομεγαλίας: μια πάθηση που προκαλείται από έναν όγκο στην υπόφυση, ο οποίος οδηγεί σε ανώμαλη ανάπτυξη του προσώπου, των χεριών και των ποδιών λόγω υπερπαραγωγής αυξητικών ορμονών.

Με την πάροδο του χρόνου, το πρόσωπο του Ρέινερ παραμορφώθηκε και απέκτησε πιο τετράγωνο σχήμα, καθώς το σαγόνι και τα φρύδια του προεξείχαν όλο και περισσότερο λόγω της πάθησης. Ο Ράινερ παραπονιόταν, δε, συνεχώς για την κούραση που ένιωθε, ένα κοινό σύμπτωμα που παρουσιάζουν όσοι πάσχουν από ακρομεγαλία.

Η ζωή υπό αυτές τις συνθήκες δεν ήταν εύκολη. Ο νάνος που έγινε γίγαντας άρχισε να χάνει την ακοή του σε ηλικία 26 ετών, ενώ δυσκολευόταν να δαγκώσει λόγω του πολύ μεγάλου μεγέθους της γλώσσας του που επίσης είχε παραμορφωθεί. Αντιμετώπισε μεγάλη δυσκολία με τη σπονδυλική του στήλη, απόρροια της συνεχόμενης αύξησης του ύψους του και οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι η εκτίμησή τους ήταν σωστή.

Ο Άνταμ Ράινερ

Η επέμβαση

Ο όγκος στην υπόφυση του Ράινερ αναπτυσσόταν για περισσότερο από μια δεκαετία και έπρεπε να αφαιρεθεί χειρουργικά. Μια τέτοια επέμβαση εκείνη την εποχή, βέβαια, δεν ήταν απλή υπόθεση, αλλά ο Ράινερ μπήκε στο χειρουργείο στις 2 Δεκεμβρίου του 1930, σε ηλικία 31 ετών και η επέμβασή του στέφθηκε από επιτυχία.

Η πρώτη εικόνα όταν επισκέφθηκε ξανά τους γιατρούς του ήταν ενθαρρυντική. Δεν είχε ψηλώσει καθόλου για μήνες μετά την επέμβαση. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήλπιζαν οι Mandl και Windholz. Η καμπυλότητα στη σπονδυλική του στήλη ήταν ακόμα χειρότερη, πράγμα που υποδείκνυε ότι έστω και με πιο αργό ρυθμό, συνέχιζε να ψηλώνει. Και τα προβλήματα επιδεινώθηκαν. Άρχισε να χάνει την όρασή του στο ένα μάτι και σταδιακά οδηγήθηκε στην απομόνωση, πριν τελικά μπει σε ένα γηροκομείο, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. «Αδέξιος, αλλά πολύ ευγενικός με όλους και αγαπητός», όπως έγραψε ο Hirsch χρόνια αργότερα.

Το τέλος

Ο Άνταμ Ράινερ πέθανε τελικά σε ηλικία 51 ετών, μετά από χειρουργική επέμβαση για διάτρηση του παχέος εντέρου και περιτονίτιδα. Όταν πέθανε είχε ύψος 2,34 αν και υπάρχουν αναφορές ότι ήταν 2,39. Παραμένει έως και σήμερα ο μόνος άνθρωπος στην ιστορία που έχει ταξινομηθεί ως νάνος και γίγαντας...