Προδημοσίευση του βιβλίου «Πέρα από τη σιωπή»: Ενα ψυχολογικό μυθιστόρημα για την έμφυλη βία και τις σχέσεις εξουσίας

Την ερχόμενη Δευτέρα (6/10) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, το νέο βιβλίο «Πέρα από τη σιωπή». Μετά την «Αρχόντισσα του Ακρωτηρίου» και το «Αν είχα γεννηθεί», η Ζοέλ Λοπινό επιστρέφει με ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα που ακουμπά στις πιο σκοτεινές πτυχές της έμφυλης βίας και των σχέσεων εξουσίας.

Στις σελίδες του βιβλίου, μπλέκονται οι ζωές δύο παλιών εραστών με τρεις καθηλωτικές εξομολογήσεις γυναικών. Όλες βασισμένες σε αληθινές ιστορίες. Όλες φωνές που σώπαιναν για χρόνια.

Με διεισδυτική ματιά, η συγγραφέας σκιαγραφεί τα προφίλ κακοποιητικών ανδρών και, παράλληλα, φωτίζει τον αθέατο δρόμο που οδηγεί πολλά θύματα στη σιωπή – από την παιδική ηλικία έως τη στιγμή της κατάρρευσης ή της λύτρωσης. Ένα βιβλίο για όσους θέλουν να καταλάβουν. Για όσες χρειάζονται δύναμη. Για εκείνους που δεν θα παραμείνουν θεατές. Γιατί η σιωπή δεν είναι ποτέ λύση. Και υπάρχει πάντα ένας δρόμος προς την ελευθερία.

Αποκλειστικό απόσπασμα από το βιβλίο «Πέρα από τη σιωπή»

«Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επιλέγω να γίνω», Καρλ Γιουνγκ

Από: Ματεό

Προς: Κλερ

Καλησπέρα, όμορφη ψυχή!

Κι εγώ λατρεύω τις συζητήσεις μας. Θυμάμαι τις ατέλειωτες κουβέντες που κάναμε παλιά, σοβαρές, μεστές, βαθιές, παρά το νεαρό της ηλικίας μας. Ένα όμορφο νήμα μάς έδενε τότε, και αποδεικνύεται ότι δεν έχει κοπεί. Δεν εξηγείται αλλιώς. Μάλλον είμαστε αδελφές ψυχές.

Και όχι, δεν με απογοήτευσες καθόλου. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν στέκομαι στο τι σου συνέβη κάποτε, αλλά στο πώς μετουσίωσες το παρελθόν σου ώστε να βιώνεις καλύτερα το παρόν. Στο ότι έγινες καλύτερος άνθρωπος. Και αυτό το διαπίστωσα ήδη από όσα μου έγραψες.

Να πω τώρα πως η ιδέα ενός σαντορινιού κρασιού με θέα το πέλαγος με ξετρελαίνει επίσης. Αχ! Να έβλεπα ξανά τα τεράστια μαύρα σου μάτια και να χανόμουν μέσα τους… Δεν αποκλείω να σου κάνω μια μικρή επίσκεψη το καλοκαίρι. Θέλω πολύ να σε συναντήσω. Να ακούσω το τρανταχτό γέλιο σου (Ελπίζω να μην το δάμασες! Μου άρεσε τόσο!). Είναι εύκολο να βρω ένα δωμάτιο τέτοια εποχή; Φοβάμαι πως όχι. Θα μου πεις;

Είναι περασμένα μεσάνυχτα τώρα που σου γράφω. Πλέω στο όνειρο του ταξιδιού. Είχα καιρό να ονειρευτώ και σ’ ευχαριστώ που με αφύπνισες!

Ευτυχώς όλα είναι ήσυχα απόψε, προς το παρόν, κι αυτό μου προσφέρει την ευκαιρία να ρεμβάσω. Πόσο μου αρέσει η νύχτα, το βαμβακένιο βάθος του σκότους, το μυστήριο που κρύβεται στα πέπλα του…

Ένας παράλληλος κόσμος γεννιέται κάθε βράδυ. Καταπραϋντικός, ήπιος. Γι’ αυτό επιλέγω πάντα να κάνω τις νυχτερινές βάρδιες στη δουλειά. Μέσα στο σκοτάδι, οι ψίθυροι της σιωπής αποκαλύπτουν αλήθειες στην ψυχή μας. Οι σκέψεις μας ξεδιπλώνονται με περισσότερη ελευθερία και ειλικρίνεια. Μακριά από τη φασαρία της πόλης, μακριά από τον βιασμό της ψυχής από τους εξοντωτικούς, φρενήρεις ρυθμούς της ζωής εκεί. Τη νύχτα μπορεί να αποχωριστεί κανείς το προσωπείο του, να ομολογήσει την αλήθεια του, στον εαυτό του αλλά και στους άλλους.

Η νύχτα σού επέτρεψε ν’ ανοιχτείς τόσο σ’ εμένα και να μου χαρίσεις την αλήθεια σου. Να καταθέσω με τη σειρά μου τη δική μου.

Δεν σου έχω μιλήσει ακόμη για τη δουλειά μου. Εγκατέλειψα τη φυσιοθεραπεία κάποια στιγμή, όταν αντιλήφθηκα ότι οι παθήσεις έχουν βαθύτερες ρίζες από το σώμα μας, άρα ότι είναι δώρο άδωρο να καλμάρεις μονάχα τα συμπτώματα που εμφανίζονται σ’ αυτό. Ασχολήθηκα έτσι με τον πόνο της ψυχής. Αυτή ζητά βοήθεια μέσα από τις αρρώστιες και τις παθήσεις. Μετά από διάφορα σεμινάρια εναλλακτικών θεραπειών, το ταξίδι μου με οδήγησε τελικά, με απόλυτη συνέπεια –κατ’ εμέ–, προς ένα κέντρο πόνου και παρηγορητικής φροντίδας. Ένα κέντρο όπου με τους συναδέλφους μου ανακουφίζουμε τους ανθρώπους στις ύστατες στιγμές της ζωής τους. Εκεί, όσο δύσκολες καταστάσεις κι αν βιώνω, καθώς ο θάνατος μας επισκέπτεται σχεδόν καθημερινά, νιώθω ότι έχω βρει τη θέση μου, σαν να ιερουργώ. Απαλύνω τον πόνο της σάρκας, αλλά κυρίως ανακουφίζω την ψυχή των ασθενών. Δίνω νόημα στον πόνο της καρδιάς τους και τους οδηγώ στη συγχώρεση, ώστε να φύγουν από τη γη εν ειρήνη. Είμαι ένα είδος βοσκού που απομακρύνει τους λύκους του φόβου και συνοδεύει το κοπάδι του με ασφάλεια στο φως.

Δεν φαντάζεται ο νους σου τι δηλώσεις μετανοίας έχω ακούσει από τους περισσοτέρους ετοιμοθάνατους λίγο πριν ξεψυχήσουν, τι ενοχές κουβαλούν για τα σφάλματα που διέπραξαν – από αφέλεια ή μνησικακία, δεν έχει σημασία. Ενοχές κυρίως για τα λόγια αγάπης που δεν ομολόγησαν από εγωισμό στους δικούς τους. Στο παρά πέντε της αναχώρησής τους, τους ελαφραίνω λοιπόν από όλα αυτά τα βάρη, επανασυνδέοντάς τους με την καρδιά τους –αυτό αποτελεί την πραγματική κλίση μου– και τους παροτρύνω να συγχωρέσουν αυτούς που τους πόνεσαν και να ζητήσουν συγγνώμη για τα δικά τους λάθη. Σεβόμενος πάντα τη δική τους επιθυμία. Αυτό το λειτούργημα που εξασκώ με ταπεινότητα και πολλή αγάπη με έχει βοηθήσει να ανοίξω την ψυχή μου στο μεγάλο Μυστήριο. Έχω διαπιστώσει άπειρες φορές ότι εντέλει τα πάντα συνδέονται με το Όλον. Κάθε αστρικό σύστημα με το σύμπαν, ο πλανήτης μας με τους νόμους του σύμπαντος, οι ψυχές μεταξύ τους, όλες ανεξαιρέτως, η φύση μ’ εμάς κι εμείς με τη φύση. Είναι μεγαλειώδες, και μαγικό, αν το σκεφτείς! Είδα με τα μάτια μου τις σκέψεις να γίνονται ενέργεια που προχωρά πέρα από το μυαλό και αλλάζει την ευρύτερη ενέργεια. Έχω δει θαύματα να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου. Να ζητά συγγνώμη ένας πατέρας και να γιατρεύονται τα παιδιά του ή τα εγγόνια του ως διά μαγείας. Ακόμα και όταν τα λόγια δεν έχουν ειπωθεί μπροστά τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, σου επαναλαμβάνω, γλυκιά μου: μην αφήνεις να σε συνθλίβουν οι ενοχές και οι τύψεις! Αυτές ισοδυναμούν με την αρνητική ενέργεια των όσων έζησες. Την ίδια καταστροφή που επέφεραν στο σώμα σου επιφέρουν και στην ψυχή σου. Αυτό επιθυμείς; Να διαιωνίζεις αυτή την κακή ενέργεια μέσα σου και γύρω σου μαστιγώνοντας τον εαυτό σου; Νομίζω πως έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου για να συμβιβαστείς με μια τέτοια καταστρεπτική στάση. Απάλλαξε την ψυχή σου πια απ’ αυτές τις ενοχές-βαρίδια που σε μολύνουν.

Δεν είμαστε αυτό που μας συνέβη, είμαστε αυτό που επιλέγουμε να γίνουμε. Και επέλεξες να μετουσιώνεις τον πόνο σου σ’ ένα όμορφο λουλούδι. Αυτό μετρά.

Όμως με φωνάζει το καθήκον. Πρέπει να σε αφήσω, δυστυχώς. Η συνέχεια στο επόμενο μέιλ.

Σε ασπάζομαι τρυφερά

Διαβάστε ακόμη

Ο αντίκτυπος της ομιλίας Τσίπρα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η απάντηση Φάμελλου για τα περί ιδιοτέλειας και ο υπερ-γουρλής Μαγειρίας που πήρε δώρο μια Ferrari

Από το Καστέλι μέχρι τον ΒΟΑΚ και το μετρό: Αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατ. ευρώ απειλούν μέχρι και να διπλασιάσουν το κόστος των μεγάλων έργων

Κακοκαιρία Byron: «Βροχή» τα 112 όλη τη νύχτα - Πώς θα κινηθούν οι καταιγίδες τις επόμενες ώρες

Αμετακίνητοι οι αγρότες στα μπλόκα - Ποιες κινήσεις εξετάζει η κυβέρνηση