Super Mario Bros: H ταινία του 1993 που παραλίγο να «καταστρέψει» για πάντα τον αγαπημένο υδραυλικό

Η νέα ταινία «The Super Mario Bros. Movie» κυκλοφορεί τώρα στις αίθουσες, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο υδραυλικός από το Μπρούκλιν μεταπηδά από τις οθόνες των βιντεοπαιχνιδιών στις κινηματογραφικές οθόνες. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν, με μια λέξη, κακή. Το Super Mario Bros. του 1993 με τον John Leguizamo στον ρόλο του Luigi και τον Bob Hoskins στον ρόλο του Mario όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τα παιχνίδια από τα οποία πήρε το όνομά του, αλλά η ταινία έχει ένα σκοτεινό και παράξενο ύφος που δεν άρεσε στους φανατικούς οπαδούς του Mario και στους απλούς κινηματογραφόφιλους. Οι αντιδράσεις που δέχτηκε η ταινία τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς ήταν τόσο αρνητικές, που στην πραγματικότητα εμπόδισαν τη Nintendo να προσπαθήσει να προσαρμόσει άλλες δημοφιλείς παραγωγές της σε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά έργα για πολλά χρόνια.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η ταινία Super Mario Bros. του 1993 είναι κακή, αλλά αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι η ταινία The Super Mario Bros. έχει μια από τις πιο διαβόητες και καταστροφικές παρασκηνιακές παραγωγές στην ιστορία του κινηματογράφου. Οτιδήποτε μπορούσε να πάει στραβά, πήγε πολύ στραβά. Η παραγωγή ξεπέρασε το χρονοδιάγραμμα και τον προϋπολογισμό, όλοι οι εμπλεκόμενοι βρίσκονταν συνεχώς σε αντιπαράθεση μεταξύ τους και η ταινία είχε εννέα διαφορετικούς σεναριογράφους πριν καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το δημοσίευμα του Collider αναλύει πώς η πρώτη ταινία βιντεοπαιχνιδιών όλων των εποχών παραλίγο να γίνει η τελευταία, με την εξωφρενική ιστορία της παραγωγής της ταινίας Super Mario Bros.

Η Nintendo ασχολήθηκε σοβαρά με την ανάδειξη του Mario σε κινηματογραφικό αστέρα στα τέλη της δεκαετίας του '80

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, ήταν σπουδαίο να είσαι η Nintendo. Με το Nintendo Entertainment System αναβίωσε μόνη της τη θεωρούμενη νεκρή για πάντα αγορά οικιακών κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και ο Super Mario ήταν το πρόσωπο όλων αυτών. Το 1990 η Universal Pictures κυκλοφόρησε την ταινία The Wizard, με πρωταγωνιστές τους Fred Savage και Christian Slater, που αφορούσε ένα παιδί-θαύμα των βιντεοπαιχνιδιών και η Nintendo πληρώθηκε 100.000 δολάρια για να παραχωρήσει στην Universal άδεια χρήσης των λογότυπων, των franchises και του υλικού των παιχνιδιών της για την ταινία.

Η Nintendo όμως είναι μια εταιρεία που της αρέσει ο έλεγχος των ιδιοκτησιών της και με το The Wizard, πούλησε αυτό το δικαίωμα για ένα μικρό κέρδος και εγκατέλειψε κάθε πιθανότητα να έχει κυρίαρχο δημιουργικό έλεγχο. Έτσι, το 1990 ο Bill White, τότε διευθυντής διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων, ασχολήθηκε σοβαρά με το να κάνει τον Mario σταρ του κινηματογράφου και με την άδεια του ιδρυτή και πρώην προέδρου της Nintendo of America, Minoru Arakawa, άρχισε να δέχεται προτάσεις από κινηματογραφικά στούντιο.

Η Nintendo ήθελε δημιουργικό έλεγχο σε κάθε ταινία Mario

Η Nintendo άκουσε πολλές προτάσεις από πολλά μεγάλα στούντιο του Hollywood που της προσέφεραν εκατομμύρια δολάρια για την ευκαιρία τους να γυρίσουν την ταινία, αλλά η Nintendo δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα, αλλά για τον δημιουργικό έλεγχο. Αυτό τους οδήγησε στο να παρακάμψουν το σύστημα των στούντιο και να συνεργαστούν με ένα ζευγάρι ανεξάρτητων σκηνοθετών, τον Jake Eberts και τον Roland Joffe. Το δίδυμο παραγωγών/σκηνοθετών ήταν γνωστό για τις υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες τους The Killing Fields και The Mission, με τον Joffe να παίρνει δύο υποψηφιότητες καλύτερης σκηνοθεσίας και για τις δύο ταινίες. Από τους Eberts και Roland, η Nintendo ενδιαφερόταν για μια πιο ενήλικη εκδοχή του Mario. Σκέφτηκαν ότι η ύπαρξη μιας ελαφρώς πιο ακραίας ταινίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα ευρύτερο κοινό, ειδικά σε εκείνα που δεν παίζουν ή έστω δεν τους αρέσουν τα βιντεοπαιχνίδια. Με τη Nintendo στο πλευρό τους, πούλησαν τα δικαιώματα της ταινίας Super Mario Bros. και το μόνο που απέμενε ήταν να βρουν σκηνοθέτη, σεναριογράφο, ηθοποιούς και στη συνέχεια να γυρίσουν την ταινία. Ακούγεται αρκετά εύκολο!

Αν και ο Joffe ήταν δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης, ήθελε να επικεντρωθεί στην παραγωγή και προσέλαβε τον σκηνοθέτη Greg Beeman, έναν σκηνοθέτη που ήταν γνωστός για μια ταινία με πρωταγωνιστές τους Corey Feldman και Corey Haim, το «License to Drive». Το γεγονός αυτό δεν άρεσε στους διανομείς και αρνήθηκαν να διανείμουν την ταινία αν ο Beeman ήταν στο τιμόνι. Έτσι αναγκάστηκαν να απολύσουν τον Beeman και προσέλαβαν ένα ανδρόγυνο σκηνοθετών, τον Rocky Morton και την Annabel Jankel. Οι Morton και Jankel ήταν διάσημοι για τη σκηνοθεσία μουσικών βίντεο, αλλά η μεγαλύτερη φήμη τους ήταν η δημιουργία του The Max Headroom Show. Οι Morton και Jankel όχι μόνο ήθελαν να στηριχτούν στην ενήλικη φύση της ταινίας, αλλά ήθελαν επίσης να την κάνουν παράξενη και βρώμικη. Αν και αυτό έκανε τη Nintendo να νιώσει λίγο άβολα, τελικά προσέλαβε το ζευγάρι και ήλπιζε ότι το δημιουργικό τους όραμα θα δικαίωνε τον Mario. Τελικά, μάλλον έκαναν μεγάλο λάθος, το οποίο έγινε εμφανές στη συνέχεια.

Όταν η Nintendo είχε τους σκηνοθέτες της, το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα καλό σενάριο

Τελικά, είχαν εννέα διαφορετικούς σεναριογράφους που ασχολούνταν με το έργο. Κανείς από τη Nintendo, τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες δεν μπορούσε να συμφωνήσει στον τόνο της ταινίας. Ο πρώτος συγγραφέας, ο Barry Marrow, έγραψε ένα σενάριο για την ταινία. Μόλις προερχόταν από ένα Όσκαρ με το σενάριο του Rain Man, και αυτό ήταν προφανές επειδή η επεξεργασία του θεωρήθηκε ότι έμοιαζε πολύ με το Rain Man. Νιώθοντας προσβεβλημένος, ο Marrow εγκατέλειψε το έργο και ανέλαβαν οι σεναριογράφοι Jim Jennewein και Tom S. Parker. Παρόλο που δεν είχαν επίσημους τίτλους στο όνομά τους, μόλις είχαν πουλήσει το σενάριό τους για την ταινία Stayed Tuned για 750.000 δολάρια και θεωρούνταν οι επόμενοι πολλά υποσχόμενοι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ. Το σενάριό τους είχε μια πιο ανάλαφρη προσέγγιση, που συνδύαζε στοιχεία παραμυθιών με σύγχρονο χιούμορ.

Το σενάριο άρεσε πολύ στη Nintendo και στους παραγωγούς, αλλά αρχικά προοριζόταν για τον σκηνοθέτη Greg Beeman, οπότε αποφάσισαν να το απορρίψουν. Οι επόμενοι σεναριογράφοι που προσλήφθηκαν ήταν οι Parker Bennett και Terry Runte. Οι Bennett και Runte ήταν γνωστοί για το θρίλερ/κωμωδία Mystery Date και τους ζητήθηκε από τους Morton και Jankel να προσθέσουν στην ταινία μια ιδέα επιστημονικής φαντασίας. Προς έκπληξη όλων, το σενάριο ήταν αξιοπρεπές και ικανοποίησε τη Nintendo, τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες.

Ξαφνικά, ο Morton και ο Jankel βαρέθηκαν το σενάριο, θέλοντας να μοιάζει περισσότερο με το Ghostbusters, και απαίτησαν να ξαναγραφτεί. Αυτό όχι μόνο τρόμαξε τη Nintendo και τους παραγωγούς, αλλά και οι χρηματοδότες άρχισαν να απογοητεύονται όλο και περισσότερο που το έργο δεν είχε αρχίσει να γυρίζεται. Έτσι, οι Bennett και Runte ξαναέγραψαν το σενάριο και εισήγαγαν το Dinohatten, έναν κόσμο όπου οι δεινόσαυροι δεν έφυγαν ποτέ, αλλά εξελίχθηκαν στη σύγχρονη εποχή. Αλλά με όλο και περισσότερες πιέσεις από τους χρηματοδότες, οι σκηνοθέτες απέλυσαν τον Bennett και τον Runte και προσέλαβαν τους Dick Clement και Ian La Frenais για να ξαναγράψουν το σενάριο της ταινίας για άλλη μια φορά. Το πρώτο τους προσχέδιο ήταν στο γεμάτο δράση ύφος του Die Hard, αλλά δεν άρεσε σε κανέναν. Το δεύτερο προσχέδιό τους όμως πρέπει να ήταν χρυσό, γιατί όχι μόνο η Nintendo, οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες λάτρεψαν το σενάριο, αλλά ήταν αρκετά καλό για να υπογράψει ο Bob Hoskins ως Mario, ο John Leguizamo ως Luigi και ο Dennis Hopper ως King Koopa.

Μετά το κάστινγκ, τα γυρίσματα επρόκειτο να πραγματοποιηθούν δύο μήνες αργότερα στη Βόρεια Καρολίνα, αλλά οι Eberts και Joffe ανησυχούσαν ότι το σενάριο ήταν πολύ σκοτεινό και δεν είχε καμία σχέση με τον διασκεδαστικό και ιδιόρρυθμο κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών του The Mushroom Kingdom, και γι' αυτό έριξαν το φταίξιμο στους Morton και Jankel. Σε αυτό το σημείο οι παραγωγοί συνειδητοποίησαν ότι έκαναν λάθος με την επιλογή των σκηνοθετών, οπότε για να σώσουν την ταινία και να την κρατήσουν στο χρονοδιάγραμμα, προσέλαβαν δύο σεναριακούς συμβούλους, τον Ed Solomon (Bill and Ted's Excellent Adventure) και τον Ryan Rowe (Tapeheads) εν αγνοία του Morton και του Jankel για να κάνουν το σενάριο πιο διασκεδαστικό και ανάλαφρο.

Μόλις ξεκίνησε η παραγωγή του «Super Mario Bros.» τα προβλήματα εντάθηκαν. Όταν οι ηθοποιοί έφτασαν στα γυρίσματα και διάβασαν τα σενάριά τους, έμαθαν με τρόμο ότι το σενάριο ήταν διαφορετικό από αυτό για το οποίο είχαν υπογράψει. Οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς σκέφτηκαν να παραιτηθούν, και έτσι προσπάθησαν να επαναπροσλάβουν τους Clement και La Frenais για να ακυρώσουν το σενάριο που έγραψαν, αλλά δεν ήταν διαθέσιμοι. Έτσι αναγκάστηκαν στη συνέχεια να ξαναπροσλάβουν τον Bennett και τον Runte, που αρχικά εισήγαγαν το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας, για να ξαναγράψουν το σενάριο καθώς η παραγωγή προχωρούσε. Ο Bennett και ο Runte πιστώνονται τελικά το σενάριο της ταινίας, αλλά λειτουργούσαν και ως μεσάζοντες προς τους παραγωγούς, τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες, επειδή κανείς δεν μιλούσε σε κανέναν, τουλάχιστον όχι στη Nintendo.

Οι αλλαγές στο σενάριο γίνονταν τόσο γρήγορα, που οι ηθοποιοί δεν έμπαιναν στον κόπο να απομνημονεύσουν τις ατάκες τους μέχρι να τους καλέσουν οι σκηνοθέτες, επειδή ήξεραν ότι κάποια στιγμή θα άλλαζαν. Ο Bob Hoskins και ο John Leguizamo μισούσαν τόσο πολύ τη δουλειά στην ταινία, που έπιναν συνεχώς καθ' όλη τη διάρκεια της παραγωγής για να τα καταφέρουν. Αυτό μπορεί να ήταν η αιτία που ο Leguizamo έσπασε το δάχτυλο του Hoskins κατά τη διάρκεια ενός κόλπου στην οδήγηση, με αποτέλεσμα ο Hoskins να φορέσει γύψο για το υπόλοιπο των γυρισμάτων, ο οποίος φαίνεται σε πολλές σκηνές της ταινίας. Ο Dennis Hopper είχε βαρεθεί τόσο πολύ με τον αντιεπαγγελματικό χαρακτήρα στα γυρίσματα, που ως γνωστόν φώναζε στους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες επί τρεις ώρες. Οι ηθοποιοί Richard Edson και Fisher Stevens, που υποδύονται τον Spike και τον Iggy αντίστοιχα, εγκατέλειψαν το σενάριο και αυτοσχεδίασαν όλες τις ατάκες τους στην ταινία.

Το συνεργείο και οι κομπάρσοι πέρασαν ακόμη χειρότερα

Ο Μόρτον και ο Τζάνκελ έδιναν προφανώς δύο αντικρουόμενες οδηγίες στο συνεργείο και έπρεπε να κάνουν τις εργασίες το συντομότερο δυνατό πριν το ζευγάρι αλλάξει γνώμη και απαιτήσει ακόμη περισσότερες αλλαγές. Πιθανώς η πιο διαβόητη ιστορία από αυτή την παραγωγή ήταν όταν ο Rocky Morton έριξε ζεστό καφέ σε έναν κομπάρσο επειδή πίστευε ότι ο κομπάρσος δεν ήταν αρκετά "βρώμικος". Και όχι μόνο αυτό, αλλά το παντελόνι ενός κασκαντέρ έπιασε φωτιά όταν μια αδέσποτη σπίθα «προσγειώθηκε» πάνω του και ένας ηλεκτρολόγος παραλίγο να πεθάνει πιάνοντας έναν ηλεκτροφόρο μοχλό, με αποτέλεσμα να πρέπει να τον απομακρύνουν μακριά από την πηγή.

Η παραγωγή ξεπέρασε κατά πολύ το χρονοδιάγραμμα των δέκα εβδομάδων γυρισμάτων και έφτασε τις δεκαπέντε, ενώ ξεπέρασαν κατά πολύ τον προϋπολογισμό. Για κάποιο λόγο, ο Morton και ο Jankel δεν ήθελαν να φορέσουν ο Mario και ο Luigi τις εμβληματικές κόκκινες και πράσινες φόρμες τους, μέχρι που οι παραγωγοί τους ανάγκασαν να το κάνουν. Τα πράγματα έγιναν τόσο άσχημα, που ο Morton και ο Jankel δεν επιτρεπόταν να βοηθήσουν στα επαναληπτικά γυρίσματα, όταν η ταινία χρειαζόταν περισσότερες σκηνές δράσης, και τους απαγορεύτηκε επίσης η είσοδος στην αίθουσα μοντάζ. Πριν καν βγει η ταινία, οι καριέρες του Rocky Morton και της Annabel Jankel είχαν καταστραφεί.

Οι κριτικοί ισοπέδωσαν το Super Mario Bros.

Είναι συγκλονιστικό, ότι ακόμα και μετά την καταστροφική παραγωγή, οι παραγωγοί και η Nintendo είχαν αρκετό υλικό για να φτιάξουν μια συνεκτική ταινία διάρκειας 90 λεπτών. Τότε, στις 28 Μαΐου 1993, βγήκε η ταινία "Super Mario Bros. Movie" και το παιχνίδι τελείωσε αμέσως. Οι κριτικοί του κινηματογράφου έκαναν την ταινία κομμάτια, το κοινό τη μίσησε και τα παιδιά που ήταν οπαδοί των παιχνιδιών Super Mario απογοητεύτηκαν που η ταινία δεν έμοιαζε και δεν θύμιζε καθόλου τα παιχνίδια που τόσο αγαπούσαν. Τόσο ο Bob Hoskins όσο και ο Dennis Hopper ισχυρίστηκαν ότι αυτή ήταν η μόνη ταινία για την οποία μετάνιωσαν ποτέ στην καριέρα τους. Η Nintendo δεν μίλησε ποτέ δημοσίως για την ταινία, αλλά ήταν σίγουρη ότι δεν θα έκανε ποτέ ξανά ταινία ή τηλεοπτική εκπομπή βασισμένη σε κάποιο από τα franchise της.

Λοιπόν, οι καιροί έχουν ευτυχώς αλλάξει και τώρα ο Mario έχει μια ακόμη ευκαιρία να γίνει ένας μεγάλος κινηματογραφικός σταρ στη μεγάλη οθόνη. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τόσο ο Rocky Morton όσο και η Annabel Jankel δεν συμμετέχουν σε αυτή την ταινία είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Όλοι όσοι εργάστηκαν για την ταινία συμφώνησαν ομόφωνα ότι ο Morton και η Jankel ήταν έξω από το στοιχείο τους και ότι η ταινία έπρεπε να στοχεύσει πρώτα στο κοινό-στόχο και να ανησυχήσει για τον υπόλοιπο κόσμο αργότερα, γιατί ανεξάρτητα από το για ποιον φτιάχνεται μια ταινία, αν είναι καλή, τότε ο κόσμος θα τη δει. Η ταινία έχει αποκτήσει cult status με τα χρόνια και πολλοί τη βλέπουν ως μια περίεργη οικογενειακή ταινία που ήταν σαν άλλες περίεργες οικογενειακές ταινίες της δεκαετίας του '90, όπως το Mom and Dad Save the World και το Stay Tuned. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Nintendo εμπλέκεται πραγματικά σε αυτή την επόμενη ταινία, αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια από τις καλύτερες ταινίες βιντεοπαιχνιδιών που έγιναν ποτέ.

Mε πληροφορίες από collider.com

Διαβάστε ακόμη

Μπλόκο από Άρειο Πάγο σε κάθοδο Σπαρτιατών στις ευρωεκλογές – Ποιά άλλα κόμματα «κόπηκαν», ποια κατεβαίνουν

Αυτό είναι το κομβόι με τα πολεμοφόδια των χούλιγκαν: Πώς έφτασε μέχρι το γήπεδο στου Ρέντη

Σάλος και οργή για τις μπουνιές στη Βουλή: Αμετανόητος ο Φλώρος για τον ξυλοδαρμό Γραμμένου - Τι ισχυρίζεται

Συνεχίζεται ο σάλος με τον Μπάλντουιν: Νέες φωτογραφίες από το επεισόδιο με ακτιβίστρια έξω από καφέ