Οι ταινίες της εβδομάδας: Το κύκνειο άσμα του Μάικλ Κέιν, η σπαραχτική φωνή της Χιντ και ο Κάρολος Ντίκενς αλά ελληνικά

Πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου, μήνα εορταστικoύ και ελπιδοφόρου για το κινηματογραφικό κύκλωμα, με επτά πρεμιέρες, απ’ τις οποίες ξεχωρίζει εμφανώς το συνταραχτικό δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Η Φωνή της Χιντ Ρατζάπ». Το ενδιαφέρον τους έχουν και οι ταινίες «Η Μεγάλη Απόδραση», κυρίως λόγω της τελευταίας εμφάνισης του Μάικλ Κέιν, «Για τον Κρίστι», ένα κοινωνικό δράμα από την Ιρλανδία και «Σιωπηλή Αγάπη», ένα ευαίσθητο δράμα για μια κωφή μητέρα. Επίσης, αναμένεται να προσελκύσουν το κοινό, η ελληνική ταινία για όλη την οικογένεια «Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων», που βασίζεται στο κλασικό έργο του Κάρολου Ντίκενς και η ταινία τρόμου «Πέντε Νύχτες στου Φρέντι 2».

Η Μεγάλη Απόδραση («The Great Escaper»)

Βιογραφική δραματική κομεντί, βρετανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Όλιβερ Πάρκερ, με τους Μάικλ Κέιν, Γκλέντα Τζάκσον, Τζον Στάντινγκ, Λόρα Μάρκους κα.

Η αληθινή συγκινητική ιστορία του 89χρονου Μπέρναντ Τζόρνταν, ενός βετεράνου της Απόβασης στη Νορμανδία, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, με διαφορά ενός χρόνου από την ταινία «Τελευταίος Στρατιώτης» (2022), με έναν αξιοπρόσεκτο Πιρς Μπρόσναν, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή, τον θρύλο της βρετανικής υποκριτικής σχολής, τον αξεπέραστο Μάικλ Κέιν και μάλιστα έχοντας δίπλα του την αξέχαστη Γκλέντα Τζάκσον.

Με καθυστέρηση, η βρετανική αξιόλογη ταινία, έρχεται στην Ελλάδα, δίνοντας την ευκαιρία στους σινεφίλ, να απολαύσουν το πρωταγωνιστικό δίδυμο, στην τελευταία τους ερμηνεία στον κινηματογράφο, αλλά και να θυμίσει την αγριότητα του πολέμου και της θυσίας χιλιάδων νέων.

Το καλοκαίρι του 2014, ο 89χρονος Μπέρναντ Τζόρνταν έγινε διεθνώς γνωστός για την εντυπωσιακή του «απόδραση» από τον παραθαλάσσιο οίκο ευγηρίας όπου διέμενε, προκειμένου να τιμήσει τους βετεράνους στον εορτασμό της 70ής επετείου της Απόβασης στη Νορμανδία. Η ιστορία του ενθουσίασε τον κόσμο, καθώς αντικατόπτριζε το αποφασιστικό πνεύμα της γενιάς του. Όμως, η περιπέτειά του ήταν και το αποκορύφωμα του 60ετούς γάμου του με τη Ρενέ, υπογραμμίζοντας τη δύναμη της μακροχρόνιας αγάπης και τις διδασκαλίες της μεγαλύτερης γενιάς.

Ο Όλιβερ Πάρκερ («Οθέλος», «Ένας Ιδανικός Σύζυγος», «Johnny English: Η Επιστροφή»), γνώστης της σύνδεσης του κωμικού με το δραματικό, της ιστορικής βαρύτητας των γεγονότων με τα τερτίπια και το ακατάβλητο πνεύμα ενός ηλικιωμένου, θα στήσει, στηριζόμενος βεβαίως στην αίγλη και την υποκριτική δεινότητα του Κέιν και της Τζάκσον, μία δραμεντί χαρακτήρων, που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό.

Τα σκοτεινά και θολωμένα από τον χρόνο φλας μπακ, γεγονότα της απόβασης στη Νορμανδία, όπως τα θυμάται ο ετοιμόρροπος Μπέρναρτν Τζόρνταν (Κέιν) έρχονται και δένουν με την αστεία συμπεριφορά του γηραιού βετεράνου, στη σύγχρονη εποχή, μπροστά στους νέους να διασχίζουν ριψοκίνδυνα τους δρόμους με τα ποδήλατα και τα πατίνια τους στην παραθαλάσσια ακτή της απόβασης, αλλά χωρίς τουλάχιστον να κινδυνεύουν από τις σφαίρες. Και ταυτόχρονα, η ανάδειξη ενός ζευγαριού ηλικιωμένων, που στήριξε τη ζωή του, στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό.

Ένα εγκάρδιο φιλμ, που παρά την αδύναμη έναρξή του, στηρίζεται εν πολλοίς στον Μάικλ Κέιν, ο οποίος πίσω από τη υπέργηρη φιγούρα του, κρύβει τη σπίθα ενός μεγάλου ερμηνευτή, εκείνη την περίφημη λάμψη του «αλήτικου πνεύματος», που τον έκανε διάσημο και αξιαγάπητο, να λάμπει περίλυπος και οργισμένος πάνω από τα μνήματα, ενώ η Γκλέντα Τζάκσον, πάντα ιδανική ντάμα, να έρχεται ως το κερασάκι μιας εύπεπτης τούρτας, που γλυκαίνει τη συναισθηματικά φορτισμένη ιστορία.

Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ («The Voice of Hind Rajab»)

Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, τυνησιακής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Κάουτερ Μπεν Χάνια, με τους Σάτζα Κιλάνι, Μοτάζ Μαλχίς, Κλάρα Χούρι, Αμερ Χλεχέλ κα.

Ταινία, που πέφτει σαν οβίδα στο στομάχι, προκαλεί τη δικαιολογημένη οργή, γοερά κλάματα και το αίσθημα ότι όσο η ανθρωπότητα αδιαφορεί μπροστά σε ανείπωτα εγκλήματα και οι απλοί άνθρωποι στρέφουν αδιάφορα έως και ευχαριστημένα το πρόσωπό τους προς τα ικανοποιημένους με τον εαυτό τους ηγέτες του κόσμου, ανακαλύπτοντας επενδυτικές ευκαιρίες πάνω στα ερείπια, το μέλλον δεν διαγράφεται απλώς δυσοίωνο, αλλά και με μικρό ερεβώδη ορίζοντα.

Η ικανότατη Τυνήσια δημιουργός, δυο φορές υποψήφια για Όσκαρ, Κάουτερ Μπεν Χάνια, δραματοποιεί εξαιρετικά ένα πραγματικό συμβάν, το χρονικό μιας τραγωδίας, ανασυνθέτοντας το τελευταίο απελπισμένο τηλεφώνημα της 6χρονης Χιντ Ρατζάμπ, στον αριθμό έκτακτης ανάγκης, προς την Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο, μέσα από τα συντρίμμια ενός αυτοκινήτου στη Βόρεια Γάζα, περιτριγυρισμένης από πτώματα των θείων της και τεσσάρων μικρών ξαδέλφων της και τις εναγώνιες προσπάθειες των διασωστών, μέχρι το τελικό φινάλε, με τις ισραηλινές δυνάμεις να τη σκοτώνουν.

Ένα από τα πολλά παρόμοια γεγονότα που σημειώθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας και που απλώς καταγράφηκαν αριθμητικά, φέρνει στο φως η η Μπεν Χάνια, γνωρίζοντας ότι δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω για να αφυπνίσει και να δημιουργήσει ενοχές σε έναν κόσμο που παίρνει τις απαραίτητες αποστάσεις και σφυρίζει αδιάφορα - και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνυπεύθυνος για τα εγκλήματα που έχουν γίνει.

Αλήθεια, πως μπορεί να μείνει κανείς απαθής μπροστά στις - πραγματικές - κραυγές αγωνίες και τις ικεσίες για βοήθεια ενός εξάχρονου παιδιού, το οποίο έχουν γαζώσει οι ισραηλινές δυνάμεις, κρυμμένο κάτω από το κάθισμα, δίπλα σε δολοφονημένους συγγενείς το; Να μη συνταράσσεται από την αγωνία των ανθρώπων που την ακούν από ένα ακουστικό τηλεφώνου και να μην μπορούν να κάνουν τίποτα, καθώς έχουν εξολοθρευτεί σχεδόν όλοι οι διασώστες, στο όνομα ενός παιχνιδιού κυριαρχίας;

Η Μπεν Χάνια, σοκάρει χωρίς την παραμικρή αναπαράσταση βίας, αναδεικνύοντας το αποτρόπαιο αόρατο κίνδυνο που αντιμετωπίζει κατάφατσα η 6χρονη, αφήνοντας το κοινό να συμπληρώσει στο μυαλό του την πλήρη εικόνα, μια εικόνα δυσβάσταχτη και τραυματική. Και ταυτόχρονα κινηματογραφώντας ιδανικά ως ένα θρίλερ δωματίου, έχοντας ένα νοσηρό σενάριο, που δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, αλλά της πραγματικής ιστορίας, που διαδραματίστηκε στον 21ο αιώνα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το φιλμ, πιθανώς υποψήφιο για αρκετά Όσκαρ, που προβλήθηκε στο φεστιβάλ Βενετίας, καταχειροκροτούμενο για 23 ολόκληρα λεπτά, μέσα σε κλάματα, από κοινό, δημοσιογράφους και συντελεστές, είχε ως συμπαραγωγούς - μια μικρή αισιόδοξη έκπληξη - τους Μπραντ Πιτ, Χοακίν Φίνιξ, Ρούνι Μάρα, Τζόναθαν Γκλέιζερ και Αλφόνσο Κουαρόν.

Για τον Κρίστι («Christy»)

Δραματική ταινία, ιρλανδικής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Μπρένταν Κάντι, με τους Ντάνι Πάουερ, Ντίαρμουντ Νόις, Έμα Γουίλις, Άλισον Όλιβερ, Κρις Γουόλι, Έλεν Μπίχαν κα.

Το ντεμπούτο του άγνωστου Ιρλανδού σκηνοθέτη Μπρένταν Κάντι, θα μπορούσε να είναι απλώς ακόμη ένα φεστιβαλικό φιλμ, απ’ αυτά που ψάχνουν οι επαγγελματίες του χώρου, αναζητώντας νέα ταλέντα, φρέσκες ιδέες και πρόσωπα που έχουν μέλλον. Όμως, το κοινωνικό και αρκούντως ρεαλιστικό δράμα του Κάντι, έχει αρκετά περισσότερα θέλγητρα από ένα ενθαρρυντικό πρωτόλειο, καθώς μιλά στην καρδιά του θεατή, διαθέτει ζωντάνια, ζεστασιά, εγκαρδιότητα και βγάζει μια αισιοδοξία, μέσα από την όχι και τόσο ευχάριστη ιστορία δυο ετεροθαλών αδελφών και του περίγυρού τους στο εργατικό Κορκ της Ιρλανδίας.

Η ταινία, που απέσπασε το βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βερολίνου και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Κοινού Lux (του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), καταφέρνει να ισορροπεί το δράμα με τις στιγμές χαράς και τις αστείες στιγμές των ηρώων της, δυο παιδιών της εργατικής τάξης, που μεγαλώνουν μόνα τους, έχοντας δίπλα τους όμως και μια υποστηρικτική κοινότητα.

Ο 17χρονος Κρίστι αναγκάζεται να μετακομίσει στον αποξενωμένο μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του, αφού τον έδιωξαν από την ανάδοχη οικογένειά του στα προάστια. Ενώ ο αδελφός του βλέπει τη συνύπαρξή τους προσωρινή, ο Κρίστι αρχίζει να νιώθει σαν στο σπίτι του, όταν δείχνει τις «μαγικές» ικανότητές του ως κουρέας, στην εργατική βόρεια πλευρά του Κορκ, κάνοντας φίλους και επανασυνδέοντας το παρελθόν του μέσω της φαινομενικά πιο διεφθαρμένης ευρύτερης οικογένειάς του. Αποφασισμένος να δώσει στον Κρίστι ένα καλύτερο μέλλον, ο αδελφός του αντιμετωπίζει δύσκολες επιλογές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν διχόνοια ανάμεσά τους.

Το βρετανικό κοινωνικό σινεμά, με μεγάλη παράδοση, από τη δεκαετία του ‘70 και τον βασικότερο εκπρόσωπό του, Κεν Λόουτς, εδώ δείχνει τη συνέχειά του, αλλά και ενθαρρυντικά στοιχεία ανανέωσής του, παρά τις αναμενόμενες επαναλήψεις ιστοριών ή κάποιες περιττές σκηνές, που τροφοδοτούν τα μηνύματα αφύπνισης και κοινωνικού προβληματισμού.

Ωστόσο, οι αστείες σκηνές, το χιούμορ και οι στιγμές χαράς, που αποτελούν τα ατού της ταινίας, έρχονται να ισοφαρίσουν την απελπισία, τα αδιέξοδα και τη σκληρή καθημερινότητα ενός μικρόκοσμου, που μεγεθύνεται συνεχώς, σε όλο τον δυτικό κόσμο.

Ο Κάντι, με λεπτούς χειρισμούς και χωρίς ιδιαίτερους συναισθηματισμούς θα καταφέρει να περάσει την ιστορία του και να αναδείξει την ανάγκη της κοινότητας και της αγάπης του για αυτή, έχοντας ως συμπαραστάτες δυο ικανούς νέους ηθοποιούς και βεβαίως τη χιπ χοπ μουσική σκηνή του Κορκ, που ντύνει ηχητικά την ταινία του.

Σιωπηλή Αγάπη («Sorda»)

Δραματική ταινία, ισπανικής παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Έβα Λιμπερτάντ, με τους Μίριαμ Γκάρλο, Αλβάρο Θερβάντες, Έλενα Ιρουρέτα, Χοακίν Νοτάριο κα.

Το δύσκολο, ορισμένες φορές σπαραχτικό, θέμα της σχέσης μίας γυναίκας με τη μητρότητα, όταν αυτή είναι κωφή και πρέπει, εκτός από τις προκαταλήψεις να αντιμετωπίσει και τις δικές της ανησυχίες, για το αν μπορεί να μεγαλώσει σωστά το μωρό της, αποτυπώνει στην ταινία της η Έβα Λιμπερτάντ.

Έχοντας για πρωταγωνίστρια, την αδελφή της - και στην πραγματικότητα κωφή - Μίριαμ Γκάρλο, η Λιμπερτάντ, ουσιαστικά προεκτείνει τη μικρού μήκους ταινία της, που είχε γυρίσει το 2021, δημιουργώντας ένα συναισθηματικά πολύπλοκο πορτρέτο για το πως αλλάζει η αντίληψη μίας κωφής γυναίκας για τον κόσμο όταν γεννά μια κόρη. Ένα δραματικό φιλμ, σπλαχνικό και έντονου ενδιαφέροντος, που θα κερδίσει το βραβείο Κοινού για το Τμήμα Πανόραμα στο φεστιβάλ Βερολίνου, αλλά και αυτό της καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Μάλαγας.

Μια γυναίκα κωφή, μια επαγγελματίας κεραμίστρια, ζει μια ευτυχισμένη ζωή με τον σύντροφό της, περιμένοντας το πρώτο τους παιδί. Οι πιθανότητες, όπως της λένε οι γιατροί, να κληρονομήσει το παιδί την πάθησή της είναι μοιρασμένες, αλλά αυτή η σκέψη φαίνεται να προβληματίζει περισσότερο τους άλλους, συγγενείς και φίλους, παρά την ίδια. Όταν, μετά από μία επώδυνη γέννα, το παιδί έρχεται στη ζωή και αρχίζει να ανταποκρίνεται στους ήχους, η χαρά της διαδέχεται μια απρόσμενη ζήλια. Συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί του με τον τρόπο που μπορεί ο άντρας της και η ισορροπία μοιάζει να αντιστρέφεται. Η μητέρα, είναι εκείνη που νιώθει αποξενωμένη και βρίσκει καταφύγιο στους κωφούς φίλους της, στη δουλειά της και στο νερό, κάτω από την επιφάνεια του οποίου όλοι οι άνθρωποι μοιράζονται τις ίδιες αισθήσεις.

Η εντυπωσιακή απεικόνιση του θέματος - η επώδυνη γέννα εκατό τοις εκατό ρεαλιστική - αποτελεί και την κινητήρια δύναμη για την ενσυναίσθηση των ανθρώπων με κώφωση, ενώ ταυτόχρονα η σκηνοθέτιδα διερευνά συγκινητικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία νέα μητέρα, σε ένα γεγονός που δημιουργεί άγχος, πόνο και χαρά.

Στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας, όπου δεν ακούγεται κανένας ήχος, η ταινία μας βάζει στη θέση της ηρωίδας και μας υπενθυμίζει ότι κάποια πράγματα που θεωρούμε δεδομένα δεν είναι το ίδιο για όλους και πως ο κινηματογράφος μπορεί να αποδεικνύει την αξία του ως μέσο προβληματισμού.

Εξαίρετη η πρωταγωνίστρια Μίριαμ Γκάρλο, που λίγο πριν το τέλος, με ένα μικρό νεύμα από το μωρό της, τής χαρίζει ένα χαμόγελο και μια νότα αισιοδοξίας.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Πέντε Νύχτες στου Φρέντι 2 («Five Nights at Freddy's 2»): Το σίκουελ της πετυχημένης εμπορικά ταινίας τρόμου, μας επιστρέφει στην πιτσαρία του Φρέντι για ακόμη περισσότερες ανατριχίλες. Η αμερικάνικης παραγωγής (2025) ταινία, σε σκηνοθεσία της Έμα Τάμι και με πρωταγωνιστές τον Τζος Χάτσερσον και Ελίζαμπεθ Λέιλ, μας μεταφέρει έναν χρόνο μετά τον μεταφυσικό εφιάλτη, στα ίδια μέρη, με τους ρομποτικούς φίλους των ηρώων να μετατρέπουν τη σκηνή σε ένα λούνα παρκ φρίκης. Στην ταινία, που περιμένουν με ανυπομονησία οι λάτρεις του horror, παίζουν και οι Πάιπερ Ρούμπιο, Φρέντι Κάρτερ, Θιόντους Κρέιν, Γουέιν Νάιτ κα.

Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων: Ελληνική ταινία (2025) για όλη την οικογένεια, στο πνεύμα των Χριστουγέννων, σε σκηνοθεσία Χρήστου Κανάκη. Το κλασικό όσο και διάσημο παραμύθι του Κάρολου Ντίκενς, μεταφερμένο στα ελληνικά δεδομένα και στα υπέροχα ορεινά ηπειρώτικα χωριά, με ένα ευπρόσωπο καστ και ιλουστρασιόν αισθητική. Παίζουν Ορέστης Χαλκιάς, Γιούλικα Σκαφιδά, Γιάννης Μπέζος, Κωνσταντίνος Δανίκας, Τάσος Παλαντζίδης, Δημήτρης Καπετανάκος, Αμαλία Κάβαλη, Τάσος Κωστής κα.

Το Ταρανδάκι των Χριστουγέννων («Niko: Beyond the Northern Lights»): Παιδική χριστουγεννιάτικη ταινία κινουμένων σχεδίων από τη Φιλανδία και σε σκηνοθεσία Κάρι Γιόνσον. Ευχάριστο νηπιακό ψηφιακό animation με τις περιπέτειες ενός χαριτωμένου μικρού ταράνδου που αποφασίζει να ενταχθεί στους Ιπτάμενους Ταράνδους και να πετάξει στο πλευρό του θρυλικού πατέρα του, πάνω από παγωμένες θάλασσες αι μυστικά δάση, για να βρει το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη και να σώσει τα Χριστούγεννα. Το φιλμ προβάλλεται μεταγλωττισμένο στα ελληνικά.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Διαβάστε ακόμη

Αυτά είναι τα πρόσωπα που αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στη Google - «Πρωτιά» για την Klavdia

Είναι επίσημο: Η Netflix εξαγοράζει την Warner Bros για αστρονομικό ποσό

Παράνομες συνταγογραφήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ: Τρεις συλλήψεις - Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ

Έφηβος εξομολογείται πώς κατέληξε σε ηλικία 13 ετών να κάνει 11 γραμμαρία κεταμίνης την ημέρα