Γαλάζιο Mονοπάτι: O Γκαμπριέλ Μασκάρου επιστρέφει με μια τολμηρή οδύσσεια στο εγγύς μέλλον

Η Weirdwave, από τις 25 Δεκεμβρίου, παρουσιάζει την ταινία «Γαλάζιο Μονοπάτι» του Γκαμπριέλ Μασκάρου. Ο βραζιλιάνος δημιουργός επιστρέφει με μια τολμηρή οδύσσεια στο εγγύς μέλλον. Μια 77χρονη γυναίκα δραπετεύει από την επιτήρηση και την αναγκαστική συνταξιοδότηση, παίρνοντας μια βάρκα και διασχίζοντας τον Αμαζόνιο για να κυνηγήσει το όνειρό της να πετάξει. Ένα τρυφερό, προκλητικό ταξίδι αντίστασης, επανάστασης και αυτογνωσίας.

Η ταινία προβλήθηκε στο 75ο Φεστιβάλ Bερολίνου, όπου απέσπασε την Αργυρή Άρκτο συγκεντρώνοντας την υψηλότερη βαθμολογία των κριτικών, ενώ πραγματοποίησε την ελληνική της πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Σ' ένα κοντινό μέλλον, στη Βραζιλία, οι ηλικιωμένοι υποχρεώνονται σε συνταξιοδότηση και αποκλείονται από την ενεργό κοινωνική συμμετοχή μέσω ακραίας επιτήρησης. Κάποιοι στέλνονται στην Αποικία, από όπου λέγεται ότι οι περισσότεροι δεν επιστρέφουν ποτέ.

Η Τερέζα, μια 77χρονη γυναίκα της εργατικής τάξης που έχει περάσει μια ζωή δουλεύοντας σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος αλιγάτορα, αρνείται να συμμορφωθεί σε αυτό το οριζόντιο μέτρο και να παραδοθεί στην μοίρα της. Αποδρά καβαλώντας τα κινούμενα νερα του Αμαζονίου με ένα σκάφος, και ξεκινά ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Η ηλικιωμένη γυναίκα επαναστατεί ενάντια στο πεπρωμένο της και ακολουθεί τον ρου του ποταμού, σε μια απρόβλεπτη διαδρομή αυτογνωσίας. Οι χαρακτήρες που συναντά στην πορεία της αποκαλύπτουν τις ελευθερίες που δεν βίωσε ποτέ.

Μια ταινία δρόμου

Ο Γκαμπριέλ Μασκάρου μας παραδίδει μια ταινία δρόμου που ξανοίγεται όχι σε ασφαλτοδρομένες λεωφόρους, αλλά στο απόλυτο Γαλάζιο μονοπάτι: τον Αμαζόνιο, τον μεγαλύτερο ποταμό του πλανήτη – τον μόνο ορίζοντα ελευθερίας σε μια χώρα που ασφυκτιά υπό το βάρος ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Μια μοναδική ιστορία μεταμόρφωσης, μια ξεχωριστή πολιτική αλληγορία για μια ηλικιωμένη γυναίκα που με όχημα τον Αμαζόνιο αλλάζει πλεύση ζωής και αποζητά την ελευθερία, δραπετεύοντας από την επιτήρηση και την αναγκαστική συνταξιοδότηση. Ένα γεμάτο προκλήσεις ταξίδι αντίστασης, επανάστασης και αυτογνωσίας.

Ο βραζιλιάνος Γκαμπριέλ Μασκάρου, από τις σημαντικότερες νέες φωνές της Λατινικής Αμερικής, θεωρείται εκπρόσωπος της «Σχολής της Ρεσίφε» και είχε κάνει αίσθηση με την ταινία του Neon Bull το 2015.

«Τα τελευταία δέκα χρόνια, με απασχολεί το πώς απεικονίζεται το γερασμένο σώμα στον κινηματογράφο», λέει ο Μασκάρου στο Variety. «Συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο ήταν να βρω ταινίες με ηλικιωμένους πρωταγωνιστές και πόσο συχνά τα ηλικιωμένα σώματα συνδέονταν με μια συγκεκριμένη νοσταλγία για τη ζωή. Είναι σχεδόν σαν το ηλικιωμένο σώμα να είναι ένα δοχείο μνήμης, κάτι που διατηρεί μια ζωή που έζησε, που πλησιάζει όλο και περισσότερο τον θάνατο. Δεν ήταν ποτέ ένα παρόν σώμα, κάτι που άρχισε να με ενοχλεί».

Παρατήρησε επίσης πως πολύ σπάνια βλέπουμε ηλικιωμένους σε ένα δυστοπικό πλαίσιο, και ακόμα σπανιότερα ηλικιωμένες γυναίκες σε κεντρικούς ρόλους, όπως συμβαίνει στην ταινία του.

«Σπάνια βλέπουμε ηλικιωμένα σώματα να επαναστατούν ενάντια στο σύστημα, είναι σαν η εξέγερση να ανήκει μόνο στους νέους. Είναι σχεδόν σαν οι ηλικιωμένοι να μην έχουν εξουσιοδότηση να υπάρχουν μέσα στη δυστοπική λογοτεχνία». Όμως η ταινία του δεν μιλάει μόνο για το γερασμένο σώμα, «αλλά και για τον εκτοπισμό και την βίαιη απομάκρυνση των κοινοτήτων».

Διαβάστε ακόμη

Επιμένουν για «Χριστούγεννα στους δρόμους» οι αγρότες – Τα νέα μπλόκα και τα «ανοιχτά» διόδια

Eπικοινωνία Τραμπ-Στάρμερ για το Ουκρανικό: Τα «αγκάθια» των διαπραγματεύσεων στο Μαϊάμι

«Θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει πάνω από 1.000 θύματα»: Το FBI «έθαψε» καταγγελία του 1996 για κακοποίηση ανηλίκων στην υπόθεση Επστάιν

Τρομερός ΠΑΟΚ «πάτησε» τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα! 2-0 αντί 5-0 λόγω Κότσαρη!