Met Gala: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο πιο ματαιόδοξος της βραδιάς;

Κάθε πρώτη Δευτέρα του Μαΐου, το Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης μετατρέπεται στο απόλυτο επίκεντρο της μόδας, της φαντασίας, της τέχνης και της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Το Met Gala δεν είναι απλώς μια φιλανθρωπική βραδιά με καλεσμένους από τον χώρο του θεάματος και της επιχειρηματικότητας. Είναι μια επιμελώς σκηνοθετημένη τελετουργία πολιτισμικής ισχύος, μια στιγμή όπου τα όρια ανάμεσα στην τέχνη, την υπερβολή και την επιρροή θολώνουν σκόπιμα.

Η ιστορία του Met Gala ξεκινά το 1948, όταν η δημοσιογράφος μόδας και φιλάνθρωπος Eleanor Lambert – η γυναίκα που θεωρείται μητέρα του αμερικανικού fashion PR – οραματίστηκε μια βραδιά που θα συγκέντρωνε χρήματα για το Costume Institute του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Το πρώτο γκαλά ήταν ένα απλό δείπνο με εισιτήριο $50, όπου η κοινωνική ελίτ της εποχής συνεισέφερε στον θεσμό χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες. Δεν υπήρχε ούτε κόκκινο χαλί, ούτε θεματικές εμφανίσεις, ούτε φωτογράφοι σε παγκόσμια εμβέλεια. Ωστόσο, τα θεμέλια είχαν ήδη τεθεί. Το Costume Institute, μοναδικό στο είδος του, λειτουργούσε ως γέφυρα μεταξύ της μόδας και της τέχνης. Και αργά αλλά σταθερά, το δείπνο εξελισσόταν σε κάτι μεγαλύτερο.

Η εποχή των ονείρων

Η αληθινή μεταμόρφωση του Met Gala ξεκίνησε το 1972, όταν η Diana Vreeland – πρώην αρχισυντάκτρια της Vogue – ανέλαβε ως ειδική σύμβουλος του Costume Institute. Η Vreeland, γνωστή για τη θεατρικότητα και την αγάπη της για την υπερβολή, εισήγαγε την έννοια του θέματος σε κάθε γκαλά. Κάθε χρονιά γινόταν αφιερωμένη σ' ένα ιστορικό ρεύμα, έναν σχεδιαστή ή ένα πολιτισμικό στοιχείο, από τον Yves Saint Laurent μέχρι την κουλτούρα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Αυτή ήταν και η στιγμή που το γκαλά άρχισε να μεταμορφώνεται σε τελετουργία. Διάσημοι καλλιτέχνες, μοντέλα, σκηνοθέτες, αθλητές και μέλη της υψηλής κοινωνίας ντύνονταν όχι απλώς με κομψότητα, αλλά σύμφωνα με το θέμα. Έτσι, άρχισε να γεννιέται το φαινόμενο της «στυλιστικής ερμηνείας» και το Met Gala πέρασε από το σαλόνι στο θέατρο.

Από το 1995 και μετά, το Met Gala είναι αδιαίρετα συνδεδεμένο με την Anna Wintour, την εμβληματική αρχισυντάκτρια της Vogue. Η τελευταία όχι μόνο έφερε τάξη, χορηγούς και διεθνή προβολή στον θεσμό, τον μετέτρεψε σε εργαλείο εξουσίας. Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της Vogue και των σχέσεων της με το Hollywood, έφερε στο γκαλά ανθρώπους όπως ο George Clooney, η Beyonce και ο Elon Musk, πρόσωπα που δεν συνδέονταν απαραίτητα με τη μόδα, αλλά μπορούσαν να μεταδώσουν την αίγλη και την κοινωνική επιρροή της.

Πλέον, η λίστα εγκρίνεται προσωπικά από τη Wintour και συνήθως συνδέεται με μεγάλες επιχειρήσεις, συμφωνίες και τάσεις. Η αυστηρή επίβλεψη των καλεσμένων εγείρει διάφορα ερωτήματα. Ποιος έχει πρόσβαση στη μόδα ως μορφή τέχνης; Ποιος εκπροσωπείται σε αυτή τη σκηνή; Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες για ενσωμάτωση καλλιτεχνών από διαφορετικές φυλετικές και πολιτισμικές καταβολές, η κριτική για τον ταξικό χαρακτήρα της εκδήλωσης παραμένει.

Αμφιλεγόμενες εμφανίσεις

Το κάθε θέμα του Met Gala αποτελεί σημείο αναφοράς. Η θεματολογία της έκθεσης διαμορφώνει όχι μόνο τα ρούχα, αλλά και το αφήγημα της χρονιάς. Το 2018, το θέμα ήταν «Παραδεισένια σώματα: Μόδα και Καθολική Φαντασία», το οποίο είχε σχέση με θρησκευτικά σύμβολα μέσω μόδας. Η Rihanna εμφανίστηκε με μια παπική μίτρα και ένα πολυτελές μίνι στράπλες φόρεμα με ασορτί ρόμπα με γιακά από την Maison Margiela Artisanal. Αν και η εμφάνιση της τραγουδίστριας ήταν σύμφωνη με το θέμα, ορισμένοι επέκριναν το look ως ασεβές. 

Το 2015, είχε θέμα «China: Through the Looking Glass» και η Sarah Jessica Parker δέχτηκε το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής. Η πρωταγωνίστρια του «Sex and the City» φόρεσε ένα φόρεμα H&M, δικού της σχεδίου ένα headpiece Philip Treacy που κάποιοι είπαν ότι διαιωνίζει ένα προσβλητικό στερεότυπο. «Ενώ κάποιοι βρήκαν το Phillip Treacy headpiece της ηθοποιού ως το δραματικό κομμάτι της βραδιάς, στα μάτια μου, είδα τον κραυγαλέο ρατσισμό. Το στερεότυπο της Ασιατικής Dragon Lady» είπε ο συγγραφέας του Mashable, David Yi, σύμφωνα με την Washington Post. «Η Parker μάλλον δεν συνειδητοποίησε, τότε, ότι έκανε τις Ασιάτισσες να μεταφερθούν 75 χρόνια πίσω στη δεκαετία του 1930 στην πρώτη υποτιμητική απεικόνιση της "κυρίας του δράκου". Ο αρχικός όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τις δυνατές Ασιάτισσες, αλλά ήταν υποτιμητικός» ε ίχε δηλώσει τότε ο ίδιος.

Μερικά χρόνια αργότερα, η Kim Kardashian διέσχισε το κόκκινο χαλί φορώντας το αυθεντικό, ιστορικό φόρεμα της Marilyn Monroe – το ίδιο που φορούσε η σταρ όταν τραγούδησε το περίφημο «Happy Birthday, Mr. President» στον JFK. Το φόρεμα ανήκε στο Ripley’s Believe It or Not και υποτίθεται πως φυλασσόταν ως πολύτιμο έκθεμα. Παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών διατήρησης υφασμάτων, η Kim φόρεσε το κομμάτι, το οποίο φαίνεται να υπέστη φθορές. Η κίνησή της προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Για άλλους, ήταν φόρος τιμής. Για άλλους, πολιτισμική ασέβεια. Ορισμένοι είπαν ότι η Kim «έκλεψε» την ιερότητα του ενδύματος για μια στιγμή προβολής. 

Το φετινό θέμα του Met Gala

Για φέτος, το θέμα της βραδιάς φέρει τον τίτλο «Superfine: Tailoring Black Style», και αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του θεσμού. Πρόκειται για την πρώτη φορά που η έκθεση  εστιάζει αποκλειστικά στη δημιουργικότητα μαύρων σχεδιαστών, αλλά και την πρώτη φορά μετά από πάνω από είκοσι χρόνια που η θεματολογία στρέφεται στην ανδρική ενδυματολογική έκφραση, σύμφωνα με το Associated Press.

Η Janelle Monae, μία από τις πιο εμβληματικές παρουσίες του σύγχρονου στυλ και μέλος της φετινής επιτροπής υποδοχής, δήλωσε σχετικά: «Το να αναγνωρίζονται και να τιμώνται οι μαύροι και σκούροι άνθρωποι σε αυτούς τους χώρους και έξω κάθε μέρα, είναι σημαντικό». Η Monae συνυπογράφει τη διοργάνωση μαζί με προσωπικότητες από τον κόσμο του αθλητισμού και των τεχνών, όπως η Simone Biles, ο σκηνοθέτης Spike Lee, η ηθοποιός Ayo Edebiri και ο μουσικός Andre 3000.

Υπερβολή, ταξικότητα, και το τίμημα της θεαματικότητας

Κάθε Μάιο, τα σκαλιά του Met Gala μετατρέπονται σε πασαρέλα εξουσίας, ομορφιάς και αντιφάσεων. Εκεί όπου η μόδα γίνεται τέχνη, αλλά και εμπόρευμα. Εισιτήρια που ξεπερνούν τις 50.000 δολάρια, δημιουργίες υψηλής ραπτικής με τιμές αστρονομικές, στιλιστικά θέματα που απαιτούν μήνες προετοιμασίας και στρατούς επαγγελματιών, συνθέτουν ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα, σχεδόν αρχαιοπρεπές στη χλιδή και τη συμβολική του ισχύ.

Το Met Gala είναι ένας καθρέφτης. Κι όπως κάθε καθρέφτης, άλλοτε μας κολακεύει, άλλοτε μας τρομάζει. Το ερώτημα, όμως, δεν είναι αν θα συνεχίσει να υπάρχει. Είναι αν εμείς θα συνεχίσουμε να το κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε πίσω από τη λάμψη. Ίσως τελικά, η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι το κόστος των φορεμάτων, αλλά το τίμημα της αλήθειας μέσα στη σιωπή του θεάματος.

Διαβάστε ακόμη

Οι σκοτεινές εποχές που φέρνουν οι βομβαρδισμοί του Τραμπ, το πολιτικό πρόβλημα του Μητσοτάκη με τον Βορίδη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ και η αμείωτη σφαγή στο ΠΑΣΟΚ

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των αμερικανικών βομβαρδισμών και πώς θα αντιδράσει η Τεχεράνη – Η «παγίδα» για τον Τραμπ

Πώς ο Ερντογάν έγινε ο «άνθρωπος του Τραμπ» στη Μέση Ανατολή – Ο ρόλος του «γεωπολιτικού αγγελιοφόρου»

Νύχτα τρόμου στη Χίο: Ολονύχτια μάχη από τις φλόγες - 13 οικισμοί έχουν εκκενωθεί, «μπλακ άουτ» σε πολλές περιοχές