Kalamaki στο L.A.: Ουρές για το κρητικό «βρώμικο» στο Λος Αντζελες (pics)

Σουβλάκα µε γύρο όπως τα φτιάχνουν στην Κρήτη -µε γιαούρτι, και όχι µε τζατζίκι- παγωµένους καφέδες όπως τους πίνουµε στην Ελλάδα, αλλά και smoothies σε διάφορες γεύσεις έχουν κερδίσει τις καρδιές των κατοίκων του Λος Αντζελες, χάρη σε µια καντίνα που άνοιξε πριν από λίγους µήνες ένας Κρητικός που άφησε πίσω του την Ελλάδα της κρίσης.

Το Kalamaki του Αντώνη Καραγιαννάκη είναι µια από τις πιο δηµοφιλείς καντίνες, σε µια πόλη που τα αποκαλούµενα food trucks αποτελούν αναπόσπαστο µέρος της τοπικής κουλτούρας. Και όχι µόνο αυτό, αλλά εµφανίστηκε και σε τηλεοπτική εκποµπή για να εξηγήσει στους Καλιφορνέζους τι ακριβώς είναι το «βρώµικο».

Ο 38χρονος Αντώνης Καραγιαννάκης ζει εδώ και λίγα χρόνια στο Λος Αντζελες, αλλά ακόµα και σήµερα αποκαλεί τους υπαλλήλους της καντίνας του «κοπέλια», αφού δεν µπορεί να ξεχάσει τα πρώτα 35 χρόνια της ζωής του στην Κρήτη. Οπως χιλιάδες Ελληνες, έτσι και αυτός είναι ένα παιδί της κρίσης που αποφάσισε να αρπάξει την ευκαιρία η οποία του δόθηκε στο εξωτερικό, όταν διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα είχε ελάχιστες πιθανότητες να πραγµατοποιήσει τα όνειρά του.

Φτιάχνουµε καπουτσίνο φρέντο που δεν τον ξέρουν στην Αµερική και φυσικά, ως Ελληνες, κερνάµε όσο περισσότερο µπορούµε

«Εργαζόµουν στο εστιατόριο του θείου µου στα Μάλια και εκεί γνώρισα ένα παιδί ο οποίος είχε ένα µαγαζί µε γιαούρτι στο Λος Αντζελες. Μου ζήτησε να συνεργαστούµε, και έτσι αποφάσισα να πάω, αφού ήταν κάτι που µε ενδιέφερε πολύ. Συνεργαστήκαµε για περίπου τρία χρόνια και µετά αποφάσισα να ανοίξω το Kalamaki, το οποίο λειτουργεί εδώ και περίπου τρεις µήνες» λέει.

Σημαντικές συμφωνίες

Σε αυτούς τους λίγους µήνες, ο ιδιοκτήτης της καντίνας έχει κλείσει σηµαντικές συµφωνίες και σταθµεύει σε κάποια από τα πιο δηµοφιλή, αλλά και πιο «καυτά» σηµεία της αµερικάνικης µεγαλούπολης. Κατά τη διάρκεια της εβδοµάδας, η καντίνα πηγαίνει στο Μέλροουζ, στην παραλία της Σάντα Μόνικα, καθώς και στις εγκαταστάσεις της Tesla και της SpaceX. Τη συµφωνία για το εµπορικό κέντρο του Μέλροουζ την έκλεισε µε έναν επιχειρηµατία, ο οποίος είχε επισκεφθεί πρόσφατα την Ελλάδα και είχε λατρέψει το φαγητό της. Και όπως λέει, ο κόσµος έχει αγκαλιάσει το Kalamaki όχι µόνο για την ποιότητα του φαγητού του, αλλά και για τη µοναδική ελληνική εκδοχή της εξόδου για φαγητό και καφέ που προσφέρει. «Οταν µιλάµε για καφέ, οι Αµερικανοί έχουν τη συνήθεια να τον πίνουν όσο πιο γρήγορα µπορούν ή να τον παίρνουν και να φεύγουν.

Εµείς αποφασίσαµε να µεταφέρουµε τις ελληνικές συνήθειες. Εξω από την καντίνα έχω βάλει καρέκλες και έχω φτιάξει κάτι που µοιάζει µε µικρή αυλή. Ετσι, µπορούν όσοι θέλουν να καθίσουν και να απολαύσουν τον γύρο και τον καφέ µε την ησυχία τους, χωρίς καµία βιασύνη» λέει και προσθέτει ότι υπάρχουν και άλλες ελληνικές πινελιές στην εµπειρία που επιχειρεί να προσφέρει στους πελάτες του. «Φτιάχνουµε καπουτσίνο φρέντο που δεν τον ξέρουν στην Αµερική και, φυσικά, ως Ελληνες, κερνάµε όσο περισσότερο µπορούµε. Οταν δουλεύω, φοράω ένα µπλουζάκι που έχει στην πλάτη έναν χάρτη της Κρήτης. Ελπίζω ότι µε αυτόν τον τρόπο διαφηµίζω λίγο τον τόπο µου, ο οποίος δεν είναι τόσο γνωστός όσο η Μύκονος ή η Σαντορίνη. Το σίγουρο είναι ότι µε όλα αυτά έχουµε καταφέρει να ξεχωρίσουµε, αν και λειτουργούµε µαζί µε εκατοντάδες καντίνες. Και απ’ ό,τι έχω καταλάβει, συµπαθούν πολύ τη νοοτροπία και την κουλτούρα των Ελλήνων».

 

«Εξω από την καντίνα υπάρχουν καρέκλες και έχω φτιάξει κάτι που µοιάζει µε µικρή αυλή. Ετσι, µπορούν όσοι θέλουν να καθίσουν και να απολαύσουν τον γύρο και τον καφέ µε την ησυχία τους»

Η επιτυχία του Kalamaki έφερε τις πρώτες τηλεοπτικές εµφανίσεις, στις οποίες ο κ. Καραγιαννάκης µίλησε για τις ελληνικές γεύσεις, αν και µε όχι τόσο συµβατικό τρόπο. «Ηµουν καλεσµένος από µια φίλη στην εκποµπή “Good Morning America” και συζητούσαµε για το φαγητό του Kalamaki. Στην πορεία αποφάσισα να τους φτιάξω ένα “βρώµικο”, όπως το τρώµε στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι παραξενεύτηκαν λίγο όταν µε είδαν να βάζω τηγανητές πατάτες µέσα στο ψωµί».

Το Kalamaki πηγαίνει καλά σε µικρό χρονικό διάστηµα και ο κ. Καραγιαννάκης είναι αποφασισµένος να εργαστεί ακόµα πιο σκληρά για να κάνει την καντίνα του περισσότερο γνωστή. Πρόκειται και για ένα χρέος προς τη µητέρα του, την οποία έχασε πριν από τρία χρόνια σε δυστύχηµα. Ο πόνος για τον χαµό της ήταν τόσο µεγάλος, που πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά που δεν γύρισε για διακοπές στο νησί του. «Μου ζήτησε να καταφέρω να κάνω το όνειρό µου πραγµατικότητα. Λόγω των συνθηκών, είναι κάτι που δεν θα µπορούσα να καταφέρω στην Κρήτη, γι’ αυτό ήρθα στο Λος Αντζελες. Και προσπαθώ πολύ σκληρά» λέει. Για να λειτουργήσει η καντίνα σωστά, ο κ. Καραγιαννάκης χρειάζεται να δουλεύει έως και ›œ ώρες την ηµέρα, αφού «η ζωή δεν είναι όπως τη βλέπουµε στις ταινίες. Αν θέλεις να πετύχεις στην Αµερική, πρέπει να προσπαθήσεις πολύ». Αφιερώνει ακόµα και τα ρεπό του σε σηµαντικές δουλειές που έχουν σχέση µε τις προµήθειες ή τις συµφωνίες για το επόµενο πόστο στο οποίο θα µεταφέρει την καντίνα.

Αυστηροί έλεγχοι

Οπως εξηγεί, η λειτουργία µιας καντίνας στην Καλιφόρνια έχει πολλές απαιτήσεις τόσο στον οργανωτικό όσο και στον υγειονοµικό τοµέα. Κάθε ιδιοκτήτης κλείνει συµφωνίες ηλεκτρονικά όταν θέλει να πάει την καντίνα του σε οποιοδήποτε σηµείο και προπληρώνει για τον χώρο που θα καταλάβει. Οµως, για να συµπεριληφθεί µια καντίνα στις σχετικές λίστες και να έχει τη δυνατότητα να κάνει αίτηση, πρέπει να πληροί αυστηρές προϋποθέσεις.

«Η ζωή δεν είναι όπως τη βλέπουµε στις ταινίες. Αν θέλεις να πετύχεις στην Αµερική, πρέπει να προσπαθήσεις πολύ» λέει ο Αντώνης, ο οποίος χρειάζεται να δουλεύει έως και ­15 ώρες κάθε µέρα

«Στην Αµερική δεν κάνουν εκπτώσεις. Η ποιότητα των τροφίµων και η καθαριότητα ελέγχονται αυστηρά, και κάθε καντίνα αξιολογείται µε Α, Β ή C. Η αξιολόγησή της δεν µένει κρυφή, αφού κάθε ιδιοκτήτης υποχρεούται να τοποθετήσει το σχετικό ταµπελάκι σε εµφανές σηµείο. Είναι σαφές ότι ο κόσµος δεν θα προτιµήσει µια καντίνα που έχει αξιολόγηση C. Γι’ αυτό είµαστε πολύ προσεκτικοί» σηµειώνει.  Ο κ. Καραγιαννάκης έζησε από κοντά τη φονική πυρκαγιά στην Καλιφόρνια και περιγράφει εικόνες που ήταν πρωτόγνωρες για τους κατοίκους. Ο ίδιος δεν κινδύνευσε, αλλά δούλευε κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες λόγω της αποπνικτικής ατµόσφαιρας: «Μου είπαν ότι κανείς δεν είχε δει ποτέ το Μαλιµπού, το οποίο είναι ο παράδεισός τους, να καίγεται. Και ήταν πολύ άσχηµες µέρες. Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω αντιµετώπισαν σοβαρά προβλήµατα».

Ιδανικά, ο εµπνευστής του Kalamaki θα ήθελε να γυρίσει κάποια στιγµή οριστικά στην Ελλάδα. Οπως εξηγεί, οι Αµερικανοί έχουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία, η οποία δεν του ταιριάζει ιδιαίτερα: «Αν είσαι στην Ελλάδα και πέσεις κάτω, θα έρθουν 10 άνθρωποι για να σε βοηθήσουν. Στην Αµερική δεν θα ασχοληθεί κανένας µαζί σου. Και στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να κάνεις οικογένεια».