Ο εκδικητής με τη μπουλντόζα: Πώς ένας αμερικανός γκρέμισε τη μισή πόλη του για να διαμαρτυρηθεί – Τι έγινε όταν οι Αρχές σήκωσαν τα χέρια ψηλά

Τον είπαν Ο Εκδικητής με τη Μπουλντόζα. Ήταν ένας αμερικανός πολίτης που γκρέμισε τη μισή πόλη του για να διαμαρτυρηθεί. Οι Αρχές δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν και τότε ήρθε το τέλος...

Είναι να μην φτάσεις στην «κρίσιμη μάζα», την ποσότητα δηλαδή του σχάσιμου υλικού που απαιτείται για να προκληθεί αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση… Και τότε εκρήγνυσαι!

Ήταν 2004 στην μικρή πόλη Γκράνμπι του Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ο Μάρβιν Χιμέγιερ «έσκασε»…
Ο δήμος, οι εργολάβοι, οι πολεοδόμοι ήταν εναντίον του κι αυτός εξοργισμένος που δεν μπορούσε να σταματήσει την κατασκευή μονάδας έτοιμου σκυροδέματος πλάι στο σπίτι του, κατέστρεψε τη μισή πόλη!

Αλλά, ας πάρουμε την ιστορία από την πρώτη της σελίδα… Ο Μάρβιν Χιμέγιερ ήταν κάτοικος του Γκράνμπι του Κολοράντο και ήταν ιδιοκτήτης ενός συνεργείου επισκευής εξατμίσεων. Είχε αγοράσει ένα μεγάλο οικόπεδο για να στήσει την επιχείρησή του το 1992 και αργότερα αποφάσισε να το πουλήσει σε κάποιον που ήθελε να στήσει μια μονάδα παραγωγής σκυροδέματος. Αν και ήταν αυτός που μεσολάβησε για την αγοραπωλησία, όταν το δημοτικό συμβούλιο της πόλης ενέκρινε την κατασκευή το 2001, ο Χιμέγιερ το μετάνιωσε και αντέδρασε.
Ο Χιμέγιερ αντέτεινε στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, ότι η επικείμενη κατασκευή θα εμπόδιζε την είσοδο του συνεργείου του· δεν έπεισε κανέναν όμως. Όχι μόνο αποχώρησε χωρίς να καταφέρει να αλλάξει τα σχέδια των αγοραστών και του δήμου, αλλά του επεβλήθει και πρόστιμο 2.500 δολαρίων επειδή το οικόπεδο που στεγαζόταν η επιχείρησή του, δεν είχε βόθρο. Κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων, έκανε προσπάθειες για να αποτρέψει την κατασκευή της μονάδας σκυροδέματος· καμία δεν είχε επιτυχία.

Ποια μάχη του Κουρσκ;

Ήταν 2003, όταν ο Χιμέγιερ αποφάσισε ότι είχε κάνει ό,τι νόμιμο περνούσε από το χέρι του. Η δημοτική αρχή της πόλης, ήταν πια ξεκάθαρο ότι, δεν είχε καμία πρόθεση να αναδιατάξει την κατασκευή. Ο Χιμέγιερ αποφάσισε ότι πρέπει να εκδικηθεί την πόλη και σκέφτηκε ένα σχέδιο. Είχε αγοράσει μια μπουλντόζα «Komatsu D355A» χρόνια πριν, σκοπεύοντας να ανοίξει έναν δρόμο προς το κατάστημά του. Ε, αυτή η μπουλντόζα ύψους τεσσάρων μέτρων και 49 τόνους, θα μετατρεπόταν σε εργαλείο εκδίκησης, που αργότερα θα την ονόμαζαν ο «δολοφόνος».

Ο Χιμέγιερ τροποποίησε το βαρύ όχημα φτιάχνωντας έναν τύπο αυτοσχέδιας θωράκισης από σκυρόδεμα και χάλυβα που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού της μπουλντόζας. Αυτό το έκανε ώστε η μπουλντόζα να αντέξει σε πυρά όπλων και εκρηκτικά. Για να διασφαλίσει ότι θα μπορούσε να δει ενώ οδηγούσε, ο Χιμέγιερ, πρόσθεσε εξωτερικές κάμερες καλυμμένες με αλεξίσφαιρο κρύσταλο. Τα άρματα που πήραν μέρος στη Μάχη του Κουρσκ θα ντέπονταν να σταθούν πλάι στη μπουλντόζα του Μάρβιν Χιμέγιερ...

Οι κάμερες έδιναν εικόνα σε οθόνες μέσα στην μπουλντόζα. Εκτός από την προσθήκη θωράκισης, ο «εκδικητής» άνοιξε επίσης μεγάλες οπές που θα του επέτρεπαν να χρησιμοποιεί τρεις διαφορετικούς τύπους επαναληπτικών τυφεκίων, για να αμυνθεί αν χρειαζόταν, ενώ εγκατέστησε και κλιματισμό μηχάνημα στο εσωτερικό της καμπίνας. Σύμφωνα με τον Χιμέγιερ, πολλοί είχαν έρθει στον χώρο του και είδαν το όχημα όταν κατασκευαζόταν, ωστόσο ουδείς έδωσε σημασία.

Και η επίθεση αρχίζει!

Στις 4 Ιουνίου του 2004, ο Χιμέγιερ βγήκε στους δρόμους με την τεθωρακισμένη μπουλντόζα του και επιτέθηκε εναντίον κτιρίων και επιχειρήσεων στην πόλη: πρώτα γκρέμισε τη δική του επιχείρηση, μετά το εργοστάσιο σκυροδέματος που είχε ανεγερθεί, ένα γραφείο τοπικής εφημερίδας, το δημαρχείο, το σπίτι ενός πρώην δημάρχου και ένα κατάστημα σιδηρικών. Καθεμία από αυτές τις τοποθεσίες είχε παίξει, κατά κάποιο τρόπο, καθοριστικό ρόλο στα προβλήματα του με την πόλη.

Η έντασή του «εκδικητή» κράτησε δύο ώρες και επτά λεπτά και μέσα σε αυτό το διάστημα προκάλεσε ζημιές σε 13 κτίρια! Καθ' όλη τη διάρκεια της επίθεσης, έγιναν πολλαπλές προσπάθειες από την αστυνομία να τον σταματήσουν, αλλά αυτές ήταν ανεπιτυχείς λόγω του τεράστιου μεγέθους της ιδιοκατασκευής και της άριστης θωράκισης της! Τόσο η τοπική αστυνομία όσο και μια εξειδικευμένη ομάδα (SWAT) πυροβόλησαν αλλεπάλληλες φορές εναντίον του χωρίς αποτέλεσμα και μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης ρίχτηκε στον σωλήνα της εξάτμισης.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο βοηθός σερίφη της πόλης Γκλεν Τρέινορ ανέβηκε στον «ουρανό» του άρματος, προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο να πυροβολήσει· δεν κατάφερε τίποτα. Η κατάσταση εξελισσόταν τόσο άσχημα που η τοπική αστυνομία σκέφτηκε να καλέσει την Εθνική Φρουρά, όμως δεν χρειάστηκε αφού ο ίδιος ο Χιμέγιερ έδωσε τέλος στην επίθεση όταν κατέστρεψε ένα κατάστημα σιδηρικών.

Ο Χιμέγιερ από κακό χειρισμό ακινητοποίησε τη μπουλντόζα με αποτέλεσμα να καεί ο κινητήρας της. Τότε, η ομάδα SWAT κατάφερε να τον περικυκλώσει καλώντας τον να παραδοθεί, όταν άκουσαν έναν πυροβολισμό από το εσωτερικό της καμπίνας. Ο Εκδικητής είχε αυτοκτονήσει! Σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους αξιωματικούς , ο Χιμέγιερ δεν είχε ποτέ την πρόθεση να εγκαταλείψει το σχέδιο του ακολουθώντας την εκδικητική του μανία για να ισοπεδώσει όσο περισσότερα κτίρια μπορούσε, αλλά είχε αποτύχει.

Λόγω της άριστης θωράκισης του οχήματος, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να τον βγάλουν από μέσα. Τελικά κατάφεραν να το κάνουν, έπειτα από πολλές ώρες. Ο ίδιος ανασύρθηκε νεκρός. Όσο για την μπουλντόζα; Ο δήμος την τεμάχισε και την πέταξε στα σκουπίδια. Ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ότι ουδείς θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει ξανά ή να την αντιγράψει, σε περίπτωση που υπήρχαν άνθρωποι που θαύμαζαν αυτό που είχε κάνει ο Χιμέγιερ.

Αν και ο Χιμέγιερ είχε τροποποιήσει το όχημα για να μπορεί να χρησιμοποιεί όπλα, ποτέ δεν τα πυροβόλησε εναντίον ανθρώπων. Αντίθετα, χρησιμοποίησε τα τουφέκια του για να χτυπήσει δεξαμενές προπανίου, που εξεράγησαν. Επίσης, ο Χιμέγιερ δεν σκότωσε κανέναν. Κάποιοι θεωρούν το γεγονός σκόπιμο, ενώ άλλοι, όπως οι Αρχές, πιστεύουν ότι ήταν περισσότερο θέμα τύχης. Ωστόσο, η εκδίκηση κόστισε στην πόλη περίπου επτά εκατομμύρια δολάρια.
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε δεκτή η ακραία αντίδραση του Χιμέγιερ από το κοινό ποικίλλει. Κάποιοι τον θεωρούν ακόμα ως ένα είδος λαϊκού ήρωα που στάθηκε ενάντια σε μια «διεφθαρμένη κυβέρνηση». Άλλοι πάλι, τον ψέγουν θεωρώντας ανόητο το να καταστρέψει ξένες περιουσίες και το ότι εύκολα θα μπορούσε να σκοτώσει αθώους πολίτες.

Ανεξάρτητα από το πώς τον βλέπει το κοινό, ο ίδιος φρόντισε να αφήσει πίσω του ντοκουμέντα σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τις πράξεις του· αυτά περιλάμβαναν τρεις κασέτες διπλής όψης που περιείχαν έξι ηχογραφημένες ομιλίες του, τις οποίες έστειλε στον αδελφό του πριν αρχίσει την επίθεσή.
Στις κασέτες έλεγε ότι οι ενέργειες που έκανε ήταν θέλημα Θεού, ο οποίος τον είχε καθοδηγήσει να το κάνει.
Τέλος, άφησε πίσω του ένα σημείωμα που βρέθηκε μετά τον θάνατό του, το οποίο έγραφε: «Ήμουν πάντα πρόθυμος να είμαι λογικός μέχρι που έγινα παράλογος. Κάποιες φορές οι λογικοί άντρες πρέπει να κάνουν παράλογα πράγματα»…