Μια θλιβερή χριστουγεννιάτικη ιστορία: πώς ένας δολοφόνος έλυσε το γαλλικό πρόβλημα των Συμμάχων κι εκείνοι τον σκότωσαν

Το πρόβλημα των Συμμάχων είχε λυθεί! Ένας δολοφόνος τους είχε δώσει τη λύση, αλλά το «ευαχριστώ» τους ήταν να τον αφήσουν να πεθάνει…

Ήταν μια βραδιά χριστουγεννιάτικη του 1942. Ο Φερνάντ Μπονιέ ντε λα Σαπέλ αν και καταδικασμένος σε θάνατο είχε μια διαβολεμένη διάθεση. Μόλις είχε γράψει ένα γράμμα στη μητέρα του και την διαβεβαίωνε ότι: «…δεν θα με πυροβολήσουν μάνα. Έχω σώσει τη Γαλλία. Τα πυρά θα είναι άσφαιρα»! Λίγες ώρες αργότερα μια μάνα θα έκλαιγε σπαραχτικά και ο θρήνος της θα έσχιζε το αραχνούφαντο ντύμα των Χριστουγέννων κι ένας άνδρας, πάνω στα 20 χρόνια του, θα κείτονταν αιμόφυρτος στο χώμα· για την πατρίδα…

Ο ναύαρχος Φρανσουά Νταρλάν (Francois Darlan:1881-1942) ήταν ο αρχηγός του Γαλλικού Ναυτικού όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας το 1940, ο Νταρλάν υπήρξε ηγετικό στέλεχος του καθεστώτος του Βισί και μάλιστα διορίστηκε ως αναπληρωτής ηγέτης του.

Όταν οι Σύμμαχοι, το 1942, ανέπτυξαν τις δυνάμεις τους στη Βόρεια Αφρική- που τότε πολλά από τα σημερινά κράτη της αποτελούσαν μέρος των γαλλικών αποικιών- υποχρέωσαν τον ναύαρχο Νταρλάν να παραδώσει τις δυνάμεις που τελούσαν υπό τις διαταγές του. Σε αντάλλαγμα, ο Νταρλάν θα διοριζόταν διοικητής της γαλλικής Βόρειας και Δυτική Αφρικής. Ωστόσο, εκείνη η συμφωνία δημιούργησε αμηχανία και ένταση στους συμμαχικούς εταίρους, αφού ευνοούσε απροκάλυπτα τον Νταρλάν, που στήριζε τις γερμανικές δυνάμεις στο Βισί, έναντι των Ελεύθερων Γάλλων του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος δεν είχε σταματήσει ποτέ να πολεμά τους Ναζί. Το πρόβλημα λύθηκε όταν ο Νταρλάν δολοφονήθηκε, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1942 από τον Φερνάντ Μπονιέ ντε λα Σαπέλ (Fernand Bonnier de La Chapelle).

Φρούδες ελπίδες...

Ο Λα Σαπέλ ήταν μέλος μιας αντιστασιακής ομάδας που σχεδίασε να σκοτώσει τον Ντάρλαν. Ο γάλλος αντιστασιακός πήρε ένα πιστόλι, έλαβε την ευλογία ενός ιερέα και στις 24 Δεκεμβρίου περίμενε τον Νταρλάν έξω από το Γραφείο του στο Αλγέρι και όταν τον είδε να πλησιάζει, τον πυροβόλησε. Ο Ναύαργος πέθανε λίγες ώρες μετά.

Ο Λα Σαπέλ δικάστηκε από γαλλικό στρατοδικείο την επόμενη μέρα και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ωστόσο, ήταν βέβαιος ότι θα του δινόταν χάρη, ή στη χειρότερη περίπτωση, ότι θα λάμβανε μέρος σε μια εικονική εκτέλεση, όπου το εκτελεστικό απόσπασμα θα χρησιμοποιούσε αβολίδωτα αντί για πραγματικές σφαίρες.

Ο Λα Σαπέλ, πράγματι πήρε χάρη και αποκαταστάθηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι η δολοφονία του Νταρλάν ήταν δικαιολογημένη επειδή έγινε «προς το συμφέρον της απελευθέρωσης της Γαλλίας». Ωστόσο, αυτή η απόφαση εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1945, όταν πια ο Λα Σαπέλ είχε εκτελεστεί την επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων του 1942, μια μέρα δηλαδή μετά την καταδίκη του σε θάνατο!

Οι ιστορικοί θεωρούν ότι ο Φερνάντ Μπονιέ ντε λα Σαπέλ έδρασε για λογαριασμό του στρατηγού Ντε Γκωλ, που εκτελούσε οδηγίες των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Ουδείς όμως από τους ταγούς του έσπευσε να τον σώσει από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος!

Η τύχη τον διάλεξε...

Ο Μπονιέ ήταν γεννημένος στο Αλγέρι, γιος Γάλλου δημοσιογράφου οπαδού της μοναρχίας και φανατικού αντιφασίστα. Ο Μπονιέ ήταν ο «τυχερός» από τρεις συνωμότες που αποφάσισαν να δολοφονήσουν τον ναύαρχο Νταρλάν· επιλέχτηκε έπειτα από κλήρωση! Κατά την σύντομη δίκη του, ο δολοφόνος του Ναυάρχου, υποστήριξε ότι «είχε ενεργήσει μόνο για λόγους ηθικής». Το 1953, ο Μπονιέ-  αποσυνθεμένα λείψανα πια- παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας!

Από την άλλη ο ναύαρχος Νταρλάν, με παππού που είχε σκοτωθεί στη Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ, αγαπούσε την πατρίδα του και είχε μάλιστα υποσχεθεί στον Τσώρτσιλ, ότι κανένα γαλλικό πλοίο δεν θα έπεφτε ποτέ σε γερμανικά χέρια. Μετά τη συνεργασία του Πετέν με τις δυνάμεις του Άξονα, ο Νταρλάν «έδεσε» τον γαλλικό στόλο και δεν τον διέθεσε στις υπηρεσίες των Συμμάχων, μέχρι που οι Βρετανοί τον καταβύθισαν με την Επιχείρηση Καταπέλτης, φοβούμενοι συνεργασία με τους Γερμανούς!

Ο Τσώρτσιλ έγραψε χρόνια μετά στα Απομνημονεύματά του, ότι ο Ντάρλαν θα μπορούσε να ήταν ο ηγέτης των Ελεύθερων Γάλλων, «αφού έκανε για δέκα Ντε Γκωλ», αν δεν είχε στραφεί προς τους Ναζί. Ο βιογράφος του στρατηγού Ντε Γκών, Ζαν Λακουτούρ περιέγραψε τον ναύαρχο Νταρλάν ως «τον sui generis (αρχετυπικό του είδους) του αποτυχημένου»! Και επί γης ειρήνη...