Εγκληματίας πολέμου έζησε μέχρι τα 100 δίχως να μετανιώσει: Πώς αποκαλύφθηκε από δημοσιογράφους - Τιμωρήθηκε νεκρός

Ο Έριχ Πρίμπκε ήταν ελεεινός ναζί εγκληματίας πολέμου (όλοι οι Ναζί, άλλωστε, είναι ελεεινοί) που όμως επέζησε ατιμώρητος και όχι μόνο είδε να ανατέλλει η νέα χιλιετία, αλλά γιόρτασε και τα 100α γενέθλιά του.

Ο Έριχ Πρίμπκε είχε γεννηθεί στις 29 Ιουλίου του 1913 στο Χένιγκσντορφ, περιοχή που τότε ανήκε στο Βασίλειο της Πρωσίας. Από το 1936 εργάστηκε για τα Waffen-SS και αργότερα για την Γκεστάπο ως διερμηνέας και λόγω της γνώσης της ιταλικής γλώσσας εγκαταστάθηκε στη Ρώμη από το 1941. Η σχέσεις του Ναζί Πρίμπκε με το Βατικανό ήταν άριστες! Με τον Θεό των Χριστιανών τα είχαν καλά οι Ναζί, αφού εξόντωναν τους αιώνιους εχθρούς, τους Εβραίους…

Ο Πρίμπκε ήταν ένας από εκείνους που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη Σφαγή των Αρδεατίνων, τη μαζική εξόντωση 335 πολιτών και πολιτικών κρατουμένων που διαπράχθηκε στη Ρώμη από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Η Σφαγή εκείνη ήταν μέρος των αντιποίνων για την επίθεση στη Βία Ρασέλα στο κέντρο της Ρώμης εναντίον του Συντάγματος Αστυνομίας των SS Μπόζεν την προηγούμενη ημέρα κατά την οποία σκοτώθηκαν 33 Γερμανοί.

Η Σφαγή των Αδρεατίνων

Ήταν 24 Μαρτίου του 1944, όταν με επικεφαλής τους αξιωματικούς των SS Πρίμπκε και Καρλ Χας, επιλεγμένα θύματα δολοφονήθηκαν μέσα στις σπηλιές των Αδρεατίνων σε ομάδες των πέντε ανθρώπων· οδηγήθηκαν στις σπηλιές με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη και στη συνέχεια πυροβολήθηκαν στον αυχένα. Κάποιοι από εκείνους τους εκτελεσθέντες ήταν πολίτες, άλλοι είχαν συλληφθεί ως κομμουνιστές και κάποιοι άλλοι, λίγοι, Εβραίοι τους οποίους ο ίδιος ο Πρίμπκε είχε συμπεριλάβει στη λίστα του θανάτου.

Μετά την κατάρρευση του Γ’ Ράιχ, ο Πρίμπκε διέφυγε από βρετανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ρίμινι της Ιταλίας το 1946 και από εκεί πήγε με την οικογένειά του στο Τιρόλο. Η Ευρώπη, τότε, ήταν επικίνδυνη για τους Ναζί, έτσι ο Πρίμπκε πήρε τους δικούς του, μπάρκαραν σε ένα καράβι και η θάλασσα τους έβγαλε στην Αργεντινή, χώρα όπου ευδοκιμούσαν οι εγκληματίες πολέμου…
Μέσω των διαδρόμων διαφυγής οι Ναζί εξαφανίζονταν από προσώπου Ευρώπης, είτε μέσω Ισπανίας είτε μέσω της Ιταλίας, με την πολύτιμη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού και των συνωμοτικών κύκλων του Βατικανού. Και ο Πρίμπκε ήταν αγαπητός στους κύκλους των αγίων πατέρων…
Ο Πρίμπκε- ως Όττο Πάπεν πλέον- έζησε στην πόλη Μπαριλότσε υπό τη σκιά των Άνδεων, ελεύθερος και ξένοιαστος, απαλλαγμένος από Ερινύες και τέτοιες μικρότητες επί 46 χρόνια! Ο γερμανός ναζί εργάστηκε αρχικά ως λαντζέρης και σερβιτόρος πριν ανοίξει ένα ντελικατέσεν.

Τον αποκάλυψαν δημοσιογράφοι!

Και όλα αυτά μέχρι που μια δημοσιογραφική ομάδα του αμερικανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ABC άρχισε να ερευνά τις υποθέσεις των Ναζί που κατέφυγαν στην Αργεντινή. Υπάρχει και αυτή η δημοσιογραφία… Ο Φίλιπ Χάρις, δημοσιογράφος-ερευνητής του ABC , παρατήρησε ότι στα αρχεία του Μπουένος Άιρες υπήρχε ένα όνομα που συνδεόταν με την Γκεστάπο της Ρώμης. Η έρευνα οδήγησε στην πόλη Μπαριλότσε όπου ανακαλύφθηκαν τα ίχνη του Ράιχαρντ Κοπς (αξιωματικός των SS που βοήθησε Ναζί να δραπετεύσουν στην Αργεντινή). Ο Κοπς ονομαζόταν πλέον Χουάν Μόλερ. Η περίπτωσης του Χουάν Μόλερ είχε συμπεριληφθεί σε ένα τοπικό βιβλίο που περιέγραφε περιπτώσεις Ναζί που είχαν καταφύγει στο Μπαριλότσε. Το βιβλίο ονομάζονταν «El pintor de la Suiza Argentina» (Ο ζωγράφος της Ελβετικής Αργεντινής) και κάπου στις σελίδες του ήταν καταγεγραμμένο και το όνομα του Έρικ Πρίμπκε.

Οι δημοσιογράφοι εντόπισαν τον Πρίμπκε και συμφώνησαν να συναντηθούν με την πρόφαση ότι είναι επενδυτές. Ο Πρίμπκε δεν κρύφτηκε: αποκάλυψε ότι βρισκόταν στην Ιταλία την περίοδο του πολέμου. Οι δημοσιογράφοι γνώριζαν με ποιον είχαν να κάνουν. Από τον «Χουάν Μόλερ», που στην πραγματικότητα ήταν ο Ράιχαρντ Κοπς, είχαν ενημερωθεί (όταν πιέστηκε ο Ναζί για δικά του εγκλήματα) ότι στο Μπαριλότσε ζούσε ένα σημαίνον πρόσωπο της Γκεστάπο της Ρώμης. Τις επόμενες εβδομάδες, η ομάδα του ABC News έψαξε σε αρχεία στο Μπουένος Άιρες, την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο και την Ιερουσαλήμ, ανακαλύπτοντας πολυάριθμα έγγραφα που όπου καταγράφονταν το ιστορικό και τη συμμετοχή του Πρίμπκε στη Γκεστάπο στην Ιταλία. Μεταξύ των εγγράφων εκείνων υπήρχε και ομολογία, γραμμένη λίγους μήνες μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία ο Πρίμπκε επιβεβαίωνε τον ρόλο του στη Σφαγή των Σπηλαίων των Αρδεατίνων.

Το συνεργείο του ABC έπιασε απροετοίμαστο τον Πρίμπκε τη στιγμή που έβγαινε από το σχολείο του Μπαριλότσε. Ένας από τους ρεπόρτερ μίλησε ευθέως στον Πρίμπκε λέγοντας του ότι ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο αθώων πολιτών, με τον Πρίμπκε να το παραδέχεται, αλλά να προβάλλει το σύνηθες επιχείρημα των Ναζί: ακολουθούσε εντολές και ότι επρόκειτο για εκτελέσεις αντιστασιακών. Ο Γερμανός, που ζούσε μακριά από την ερεβώδη ζωή του σχεδόν μισό αιώνα, παραδέχτηκε ότι αυτός ήταν που συνέταξε τις λίστες όσων επρόκειτο να εκτελεστούν.
Η αλήθεια είναι φρούτο που κόβεται αρκετά ώριμο και ο χρόνος για τη σκληρή αλήθεια του Πρίμπκε είχε ωριμάσει… Η σύλληψη του δεν θα αργούσε.

Σύλληψη από τους Αργεντινούς

Στις 10 Μαΐου του 1994, οι Αρχές της Αργεντινής συνέλαβαν τον Πρίμπκε. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας (ήταν τότε 81 χρονών) και της κακής υγείας του, αρχικά δεν φυλακίστηκε, αλλά τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι του στο Μπαριλότσε, όπου ζούσε από το 1948.

Τον Μάρτιο του 1995, μετά εννέα μήνες καθυστερήσεων, ο πρόεδρος της εβραϊκής οργάνωσης B'nai B'rith έλαβε την υπόσχεση (και) από τον Πρόεδρο της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ ότι η υπόθεση θα έκλεινε σύντομα και ότι ο Πρίμπκε θα εκδιδόταν στην Ιταλία σύντομα. Παρά τις υποσχέσεις αυτές, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αργεντινής αποφάσισε ότι η υπόθεση θα παραπεμφθεί στο τοπικό δικαστήριο του Μπαριλότσε, όπου είχε αρχικά εκδικαστεί. Τον Αύγουστο του 1995, κρίθηκε ότι ο Πρίμπκε δεν έπρεπε να εκδοθεί επειδή η υπόθεση είχε παραγραφεί. Μετά 17 μήνες καθυστερήσεων, το 1996, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αργεντινής αποφάσισε ότι ο Πρίμπκε θα εκδοθεί στην Ιταλία. Ο γέροντας με το σκοτεινό παρελθόν, έφθασε με απευθείας πτήση από το Μπαριλότσε στο αεροδρόμιο Τσιαμπίνο της Ρώμης, ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στα σπήλαια Αρδεατίνων, όπου τον περίμεναν τα φαντάσματα της ζωής του.

«Εκτελούσα διαταγές»...

Στο δικαστήριο, ο Πρίμπκε δήλωσε αθώος· δεν αρνήθηκε το έγκλημα που είχε κάνει, αρνήθηκε, όμως, οποιαδήποτε ηθική ευθύνη. Κατηγόρησε για τη σφαγή εκείνους που χαρακτήρισε ως «ιταλούς τρομοκράτες» και βρίσκονταν πίσω από την επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν 33 Γερμανοί των SS. Η διαταγή αντιποίνων είχε εκδοθεί από τον ίδιο τον Χίτλερ και θεώρησε ότι ήταν μια δίκαιη τιμωρία. Ο Πρίμπκε κρίθηκε αθώος για το λόγο ότι ενήργησε κατόπιν διαταγών! Την 1η Αυγούστου του 1996, ο Πρίμπκε αφέθηκε ελεύθερος! Ασκήθηκε έφεση και το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας αποφάσισε ότι το δικαστήριο που απελευθέρωσε τον Πρίμπκε ήταν ανίκανο και η έφεση εξετάστηκε. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση, διατάσσοντας νέα δίκη για τον Πρίμπκε· καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη, αλλά η ποινή μειώθηκε σε 10 χρόνια λόγω της ηλικίας του και της φερόμενης κακής υγείας του. Τον Μάρτιο του 1998, το Εφετείο τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Λόγω της ηλικίας του (85 χρονών), ο Πρίμπκε τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο Πρίμπκε άσκησε έφεση κατά της απόφασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Πολλοί ιταλοί συντηρητικοί και ανάμεσά τους διάσημες προσωπικότητες υπερασπίστηκαν τον Πρίμπκε με το επιχείρημα ότι ενεργούσε υπακούοντας σε εντολές.

Ο Χάρος έδωσε τη λύση...

Ο Πρίμπκε πέθανε στη Ρώμη τέτοιες μέρες: στις 11 Οκτωβρίου του 2013, σε ηλικία 100 χρονών! Η Επισκοπή της Ρώμης εξέδωσε «απαγόρευση» για την τέλεση της κηδείας του σε οποιαδήποτε Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στη Ρώμη. Το Βατικανό, ξαφνικά, είχε αποκτήσει συνείδηση… Η πόλη καταγωγής του στη Γερμανία αρνήθηκε επίσης να παραλάβει τη σορό του, φοβούμενη ότι ο τόπος ταφής του θα μπορούσε να γίνει «τόπος προσκυνήματος για νεοναζί». Η τελευταία επιθυμία του Πρίμπκε, να ταξιδέψει η σορός του στην Αργεντινή, ώστε να ταφεί δίπλα στη σύζυγό του, απορρίφθηκε από την αργεντινή κυβέρνηση. Η κηδεία τελικά πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία του Αγίου Πίου Ι΄ (SSPX), μια παραδοσιακή καθολική ομάδα που δεν βρίσκεται σε πλήρη κοινωνία με την Αγία Έδρα, χωρίς την παρουσία συγγενών· η οικογένειά του Πρίμπκε δεν μπόρεσε να εισέλθει στην εκκλησία λόγω ταραχών. Τελικά, το φέρετρο που περιείχε τη σορό του Πρίμπκε κατασχέθηκε από τις ιταλικές αρχές, μεταφέρθηκε σε στρατιωτική βάση κοντά στη Ρώμη και στη συνέχεια θάφτηκε «σε μυστική τοποθεσία». Σύμφωνα με την «L'Espresso», ο νεκρός του Πρίμπκε θάφτηκε στο κοιμητήριο πρώην φυλακής σε βραχονησίδα, πιθανώς στην Πιανόζα ή την Καπράια.

Ο Πρίμπκε είχε περιγράψει το έγκλημά του ως «ένα φρικτό πράγμα, μια προσωπική τραγωδία» σε μακροσκελή επιστολή· δεν ένιωσε την παραμικρή μεταμέλεια: «Αν μπορούσα να σταματήσω αυτή τη φρίκη, θα το είχα κάνει. Ο θάνατός μου δεν θα είχε σώσει αυτούς τους αθώους», έγραφε. Και «έφυγε» ήσυχος στα 100 του χρόνια!