Εγκληματίες πολέμου δεν ήταν μόνο οι Ναζί – Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Σοβιετικοί, αλλά και Έλληνες λέρωσαν την Ιστορία τους με αίμα αθώων

Εγκληματίες πολέμου δεν ήταν μόνο οι Ναζί τελικώς... Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Σοβιετικοί, αλλά και Έλληνες λέρωσαν την ιστορία τους με αίμα αθώων. Κάθε πόλεμος κρύβει και εγκλήματα πολέμου.

«Υπάρχει κάτι πιο ανήθικο από τον πόλεμο;» διερωτάτο ο… ηθικός Μαρκήσιος Ντε Σαντ που αποδήμησε εις Κύριον εκεί κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα… Καλά, εκείνος, πέθανε νωρίς… Ο Ντε Σαντ, δεν ήταν επί γης, αλλά εντός της, όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος κι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 20 χρόνια μετά, και ο Πόλεμος του Βιετνάμ ακόμα 20 έτη πιο μετά.

Αν ζούσε ο γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος ντε Σαντ, σίγουρα θα αναζητούσε μια άλλη, πιο βαριά, λέξη από το «ανήθικο» για να χαρακτηρίσει τους πολέμους… Και κάθε πόλεμος, εκτός από τις σφαγές και θηριωδίες στα πεδία των μαχών έχει να παρουσιάσει στη σκηνή της Ιστορίας και ιδιαζόντως ειδεχθή εγκλήματα πολέμου. Και κάθε Στρατός, μηδέ του Ελληνικού εξαιρουμένου, έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα αθώων!

Όχι, δεν ήταν μόνο οι Ναζί που εισέβαλλαν σε χωριά και πολιτείες και κατακρεουργούσαν αμάχους με διάφορα έωλα προσχήματα. Όχι, δεν ήταν μόνο οι μακελάρηδες της Βέρμαχτ που μάτωσαν τις σελίδες της Ιστορίας με σφαγές πολιτών: παιδιών και γυναικών και γερόντων. Και οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι και οι Γάλλοι και Σοβιετικοί και- γιατί να το κρύψουμε- κι’ οι Έλληνες, ο Ελληνικός Στρατός, έχουν υποπέσει σε κακουργήματα- εγκλήματα πολέμου τα λένε- σε κάποιες στιγμές της διαδρομής τους, παρεκκλίνοντας από τα πεδία των μαχών… Άνθρωποι όλοι τους! Σαν τους θηρευτές: σαρκοβόρα που χορταίνουν με θάνατο, θηρία που η καλημέρα τους είναι «αίμα» και η καληνύχτα τους «αίμα». Να πιάσουμε το ματωμένο κουβάρι και να ξετυλίγουμε; Πάμε σιγά σιγά…

Η Σφαγή του Μι Λάι στο Βιετνάμ

Το απόγευμα της 15ης Μαρτίου 1968 η ομάδα του 25χρονου υπολοχαγού Γουίλιαμ Κάλεϊ πήρε τη διαταγή να εκκαθαρίσει το χωριό Μι Λάι από τους Βιετκόνγκ που (δήθεν) το κατείχαν. Η πληροφορία αποδείχτηκε λανθασμένη. Στο Μι Λάι βρίσκονταν μόνο γυναικόπαιδα και υπερήλικες. Οι Αμερικανοί ακολουθούσαν την τακτική της «καμένης γης», για να μην βρίσκουν βοήθεια οι Βιετκόνγκ. Στις 16 Μαρτίου το πρωί, οι στρατιώτες του υπολοχαγού Κάλεϊ, με προϋπηρεσία μόλις τριών μηνών στο Βιετνάμ, εκτελούν με αγριότητα τους αμάχους. Συνολικά σφαγιάστηκαν 504 άνθρωποι, ανάμεσά τους 173 παιδιά, 76 βρέφη και 60 ηλικιωμένοι.

Τους έκοψαν χέρια, τους έκοψαν το λαιμό, άδειασαν πάνω στα κορμιά τους τα τουφέκια τους, τους έριξαν χειροβομβίδες. Το Πεντάγωνο προσπάθησε να αποσιωπήσει το γεγονός και το πέτυχε για έναν χρόνο σχεδόν. Τα δημοσιεύματα του δημοσιογράφου Σέιμουρ Χερς και οι επιστολές ενός στρατιώτη αποκάλυψαν τη σφαγή. Μόνο ένας, ο Γουίλιαμ Κάλεϊ, τιμωρήθηκε- ουσιαστικά- σε κατ’ οίκον περιορισμό!
Στα Καλάβρυτα οι ελεεινοί Ναζί σκότωσαν 677 αμάχους. Οι καλοί Αμερικανοί, 20 χρόνια μετά, κατέσφαξαν 504 αθώους. 

Οι καλόψυχοι Βρετανοί και οι κακοί Μπόερς

Στα τέλη του 1900 ο Πόλεμος των Μπόερς (απόπειρα του Ηνωμένου Βασιλείου να ενώσει τις δημοκρατίες του Ελεύθερου Κράτους της Οράγγης και τη Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής), όπως έχει καταχωρηθεί στην Ιστορία εισήλθε στην πιο καταστροφική του φάση. Επί 15 μήνες, κομάντος Μπόερς (γενικά ο όρος Μπόερ, έχει να κάνει με τον αγρότη, στη νότια Αφρική που καταγόταν από Ολλανδούς, Γερμανούς και Γάλλους Ουγενότους αποίκους) πολέμησαν τα βρετανικά στρατεύματα, χρησιμοποιώντας τακτικές ανταρτοπολέμου.

Ο Αρχηγός του Επιτελείου των Βρετανών, ο λόρδος Κίτσενερ απάντησε με την τακτική της καμένης γης. Οι φάρμες των Μπόερς και των Αφρικανών παραδόθηκαν στις φλόγες και οι κάτοικοι της υπαίθρου σφαγιάστηκαν, συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από φρικτές συνθήκες διαβίωσης. Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους. Τα δεινά των γυναικών και των παιδιών των Μπόερς στους επικίνδυνους και ανθυγιεινούς καταυλισμούς προκάλεσαν τη διεθνή κατακραυγή. Υπολογίζεται (ως συνέπεια των συνθηκών διαβίωσης σε αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης) ότι πέθαναν περίπου 28.000 άμαχοι Μπόερς, από τους οποίους τα 22.000 ήταν παιδιά. Άουσβιτς και Νταχάου είπατε; Εκεί, όμως, οι Ναζί είχαν κάνει τον θάνατο επιστήμη… Οι Βρετανοί ήταν ερασιτέχνες δήμιοι…

Οι Σοβιετικοί πλήρωσαν με αίμα, αλλά πήραν και αίμα…

Ο Στάλιν είχε πει για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι: «Η Μεγάλη Βρετανία πρόσφερε χρόνο, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρήμα και η Σοβιετική Ένωση προμήθευσε αίμα»… Η ΕΣΣΔ έκανε μετάγγιση αίματος αθώων,και τότε και μετά, μην το ξεχνάμε.
Σοβιετικοί και όχι οι Ναζί εκτέλεσαν 22.000 Πολωνούς στο δάσος του Κατίν. Το 1940, σε απόσταση περίπου 500 χιλιομέτρων από τα σύνορα της Πολωνίας με τη Σοβιετική Ένωση και εντός ρωσικού εδάφους, στο δάσος του Κατίν, θανατώθηκαν κατά χιλιάδες, κρατούμενοι από στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Το έγκλημα των μαζικών εκτελέσεων χιλιάδων πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών, επιχειρηματιών, πολιτικών κρατουμένων και αιχμαλώτων πολέμου, διαπράχθηκε από τη μυστική αστυνομία Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων (γνωστό από τα αρχικά NKVD ως Εν-Κα-Βε-Ντε) της ΕΣΣΔ.

Ο αρχηγός του NKVD, Λαβρέντι Μπέρια, θεωρούσε ότι θα ήταν ωφέλιμο να εξοντωθούν όλοι οι αιχμάλωτοι Πολωνοί, αξιωματικοί και άλλοι που θεωρούνταν επικίνδυνοι για τους Σοβιετικούς. Το σχέδιο εγκρίθηκε από τον Στάλιν και το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Συνολικά, εκτελέστηκαν περίπου 22.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 8.000 αιχμάλωτοι στρατιωτικοί, 6.000 αστυνομικοί, και οι υπόλοιποι ανήκαν στην πολωνική αστική τάξη όπως δημόσιοι αξιωματούχοι, ιδιοκτήτες εργοστασίων, δικηγόροι, ιερείς, ιδιοκτήτες γης και πράκτορες πληροφοριών.

Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμιξη μέχρι το 1990, επιρρίπτοντάς την ευθύνη στη Ναζιστική Γερμανία. Το 2008 τα ρωσικά δικαστήρια προχώρησαν σε αποχαρακτηρισμό σοβιετικών αρχείων και το 2010 η Ρωσία παραδέχτηκε επίσημα πως η σφαγή του Κατίν διαπράχθηκε με εντολή του Ιωσήφ Στάλιν. Εδώ τα σχόλια σωπαίνουν… Ο Άιχμαν, τουλάχιστον, αλλά και πολλοί Ναζί αξιωματούχοι, πλήρωσαν τα επίχειρα των ελεεινών πράξεών τους, Οι Σοβιετικοί;

Και οι Γάλλοι; Οι Γάλλοι να δεις!

Προσπερνάμε της θηριωδίες που διαπράχθηκαν στη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, την διαρπαγή Έργων Τέχνης από Μουσεία της Ευρώπης και τις σφαγές αμάχων, που όλα αυτά παραπέμπουν σε τακτική των Ναζί, και πάμε λίγο πιο μετά, στον Πόλεμο της Αλγερίας: ήταν η αναμέτρηση μεταξύ της Γαλλίας και των αλγερινών κινημάτων ανεξαρτησίας από το 1954 έως το 1962, που τελικά οδήγησε στην ανεξαρτησία της Αλγερίας από τη Γαλλία· από τους σκληρότερους αντιαποικιακούς αγώνες της σύγχρονης εποχής. Μάθετε τώρα και τον όρο «Crevette Bigeard», που θα πει κυριολεκτικά: οι Γαρίδες του Bigeard… Και τι σήμαινε μεταφορικά; Τους Αλγερινούς, που τους πετούσαν οι απόγονοι του Βολταίρου και του Βίκτωρος Ουγκώ στη θάλασσα από ελικόπτερα, με τα πόδια τους πακτωμένα σε τσιμέντο! Για να κάνουν συντροφιά στις γαρίδες… Ο όρος «γαρίδα» χρησιμοποιήθηκε από τον γαλλικό στρατό υποδηλώνοντας μεταφορικά τους αιχμάλωτους μαχητές της ανεξαρτησίας, των οποίων τα δύο πόδια εγκλωβίζονταν σε τσιμέντο και ρίχνονταν στον βυθό της Μεσογείου. Χιλιάδες Αλγερινοί είχαν εκείνη την οικτρή τύχη.

Ο Πολ Ταϊγκέν, Γαλλοαλγερινός αγωνιστής της Αντίστασης, εκτιμά τον αριθμό των Αλγερινών που εξαφανίστηκαν- και έχασαν τη ζωή τους στον βυθό της θάλασσας- σε 3.024. Και στον Πόλεμο της Ινδοκίνας είχαν χρησιμοποιήσει οι Γάλλοι Αποικιοκράτες ανάλογη μέθοδο εξόντωσης μαχητών. Δεν ήταν ο στρατηγός Βιντέλα ο πρώτος διδάξας, λοιπόν. Κι αν πάνω από 3000 Αλγερινοί… ξεψύχησαν πλάι στις γαρίδες της Μεσογείου, οι Γάλλοι δεν ενέχονται μόνο για αυτή την αθλιότητα. Κατά τον Πόλεμο της Αλγερίας, οι στρατιώτες της Γαλλίας, που ακόμα είχαν νωπές τις πληγές από τις θηριωδίες των Ναζί στο κορμί τους, κατέσφαξαν αμάχους σε πολλά χωριά. Η Σφαγή Σετίφ και της Γκουέλμα άφησαν πίσω τους 45.000 κατακρεουργημένους αμάχους! Αλγερινοί Μουσουλμάνοι εκτελέστηκαν, κάηκαν, σύρθηκαν στους δρόμους και λιντσαρίστηκαν. Τα θύματα που σκοτώθηκαν τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές θάφτηκαν σε μαζικούς τάφους από τους Γάλλους της Λεγεώνας και τους συμμάχους τους… Γάλλοι ιστορικοί εκτιμούν στις 8.000, το πολύ, τους νεκρούς των σφαγών. Εννέα χρόνια έπειτα από εκείνες τις ωμότητες, άρχισε η γενική εξέγερση στην Αλγερία, η οποία οδήγησε στην ανεξαρτησία από τη Γαλλία τον Μάρτιο του 1962.

Και ο Ελληνικός Στρατός εγκλημάτησε;

Ο Ελληνικός Στρατός κινήθηκε επιθετικά μόνο για την απελευθέρωση εδαφών της Ελλάδας από τους Οθωμανούς και εντός αυτού του πλαισίου διαπράχθηκαν ασχημίες- θα τις αποκαλούσαμε- που ασφαλώς και έφθαναν στο νομικό καθεστώς των εγκλημάτων πολέμου, αλλά ό,τι έχει καταγραφεί έχει συμβεί εν «βρασμώ ψυχής» και δίκην εκδίκησης προς τους Τούρκους- κυρίως- που οργίαζαν εναντίον κατοίκων ελληνικών περιοχών. Τα εγκλήματα πολέμου του Ελληνικού Στρατού πόρρω απέχουν των εγκλημάτων των (κατά καιρούς) συμμάχων του.

Ο Ηλίας Βενέζης στο βιβλίο του «Το νούμερο 31328» κάνει λόγο για τα αντίποινα ελλήνων στρατιωτών στην Πέργαμο, όταν ανακατελήφθη το 1919. Αποκεφαλισμοί, σφαγές αμάχων και εμπρησμοί ήταν ο τρόπος που εκδικήθηκε ο Ελληνικός Στρατός την σφαγή Ελλήνων από Τούρκους. Επίσης μετά την κατάληψη της Σμύρνης από τον Ελληνικό Στρατό και την απόβαση του 1/38 Συντάγματος Ευζώνων, στη διάρκεια πορείας διαμέσου των οδών της Σμύρνης, κάποιος πυροβόλησε προς το μέρος τους, γεγονός που δημιούργησε χάος και ένταση, με τα ελληνικά στρατεύματα να πυροβολούν προς όλες τις κατευθύνσεις.

Όταν τα οθωμανικά στρατεύματα παραδόθηκαν, άνδρες του ελληνικού συντάγματος τα οδήγησαν στην ακτή με προορισμό πλοίο όπου θα φυλακίζονταν. Αξιωματικοί των Αγγλογάλλων που βρέθηκαν στο λιμάνι ανέφεραν ότι είδαν έλληνες στρατιώτες να σφάζουν με τις ξιφολόγχες τους πολλούς Τούρκους κατά τη διάρκεια της πορείας και στη συνέχεια να τους ρίχνουν στη θάλασσα. Οι κρατούμενοι υποχρεώνονταν να κραυγάζουν «Ζήτω ο Βενιζέλος» και «Ζήτω η Ελλάδα». Όσοι δεν φώναζαν, όπως ο συνταγματάρχης Σουλεϊμάν Φετχί Μπέη ή ο φαρμακοποιός-λοχαγός Αχμέτ Μπέη και πολλοί άλλοι, όπως ο δημοσιογράφος Χασάν Ταχσίν, σφαγιάστηκαν. Την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη ακολούθησε βία και αναταραχή. Στρατιώτες και έλληνες πολίτες της Σμύρνης συμμετείχαν σε βιαιοπραγίες και αθλιότητες. Καταστήματα που ανήκαν σε Εβραίους λεηλατήθηκαν από έλληνες στρατιώτες. Τις επόμενες ημέρες, τα ελληνικά στρατεύματα κράτησαν αυθαίρετα περίπου 2.500 ανθρώπους.

Αμέτρητες πράξεις βίας και λεηλασίας

Οι λεηλασίες τουρκικών σπιτιών στην πόλη και στις γύρω περιοχές άρχισαν τη νύχτα της 15ης Μαΐου και συνεχίστηκαν για πολλές ημέρες. Η Διασυμμαχική Εξεταστική Επιτροπή, έπειτα από έρευνες, ανέφερε ότι: «Στις 15 και 16 Μαΐου, αμέτρητες πράξεις βίας και λεηλασίας εναντίον του τουρκικού λαού και των σπιτιών του έλαβαν χώρα στην πόλη. Πολλές γυναίκες βιάστηκαν. Πολλοί άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Αυτές οι πράξεις βίας και λεηλασίας διαπράχθηκαν ως επί το πλείστον από πλήθος Ελλήνων από την πόλη, αν και έχει αποδειχθεί ότι συμμετείχαν και στρατιώτες και ότι οι στρατιωτικές αρχές δεν έλαβαν αποτελεσματικά μέτρα για να σταματήσουν τις πράξεις βίας και λεηλασίας μέχρι που ήταν πολύ αργά».

Σύμφωνα με την Διασυμμαχική Εξεταστική Επιτροπή, οι ανθρώπινες απώλειες των ωμοτήτων στις 15 Μαΐου ήταν: 2 νεκροί και 6 τραυματίες από τον Ελληνικό Στρατό, 40 νεκροί και 60 τραυματίες έλληνες πολίτες και 300 έως 400 τούρκοι πολίτες νεκροί ή τραυματίες. Αυτόπτες μάρτυρες στη Σμύρνη ανέφεραν υψηλότερες απώλειες αμάχων μεταξύ των Τούρκων. Ο Αμερικανός αξιωματικός του πολεμικού USS Arizona, το οποίο ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Σμύρνης, εκτίμησε 300-500 νεκρούς Τούρκους με συνολικά 700-1000 θύματα.

Όταν οι φρικαλεότητες αποκαλύφθηκαν και καταδικάστηκαν από τη Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων στις 26 Ιουνίου, ο Βενιζέλος αντιμετώπισε βρετανικές διπλωματικές πιέσεις για να διεξάγει επίσημη έρευνα. Στρατοδικείο με επικεφαλής τον Έλληνα Ύπατο Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη δίκασε υπόπτους για τις βιαιότητες της 15ης και 16ης Μαΐου και εξέδωσε 74 καταδικαστικές αποφάσεις (συμπεριλαμβανομένων 48 Ελλήνων, 13 Τούρκων, 12 Αρμενίων και ενός Εβραίου).

Οι Τούρκοι, στις μέρες μας, όταν κάνουν λόγο για εγκλήματα Ελλήνων κατά Οθωμανών επικαλούνται την Άλωση της Τριπολιτσάς, όμως τότε, ούτε τακτικός Ελληνικός Στρατός υπήρχε, ούτε διεθνείς συνθήκες που χαρακτήριζαν τα «εγκλήματα πολέμου». Επαναστάτες εισέβαλαν στην Τριπολιτσά και ως Επαναστάτες έπραξαν απέναντι σε έναν λαό που τους καταδυνάστευε αιώνες. Ο Ελληνικός Στρατός, όχι, δεν έχει διαπράξει συστηματικά και κατόπιν διαταγής ανωτέρων εγκλήματα πολέμου· οι όποιες ακραίες πράξεις αντεκδίκησης ήταν μεμονωμένα περιστατικά. Η ουσία είναι ότι κάθε στρατός κρύβει, όχι έναν, αλλά χιλιάδες σκελετούς στα ντουλάπια της ιστορίας του. Δεν ήταν μόνο οι Ναζί απεχθείς εγκληματίες· εκείνοι και οι μέθοδοί τους, όμως, ήταν οι απεχθέστεροι σίγουρα!

Τι σημαίνει «έγκλημα πολέμου»

Τα εγκλήματα πολέμου ορίζονται ως πράξεις που παραβιάζουν τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου (που θεσπίστηκαν από τις Συμβάσεις της Χάγης του 1899 και του 1907) ή πράξεις που αποτελούν σοβαρές παραβιάσεις των Συμβάσεων της Γενεύης και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΙΙ . Η Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης του 1949 επεκτείνει την προστασία των αμάχων και των αιχμαλώτων πολέμου κατά τη διάρκεια στρατιωτικής κατοχής.

«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς...» Ηράκλειτος έγραψεν… Και πατήρ ειδεχθών εγκλημάτων, που ντροπιάζουν το ανθρώπινο γένος!

Πηγές: Μαρκ Άλαν Λιούις: Διεθνή Νομικά Κινήματα κατά των Εγκλημάτων Πολέμου, της Τρομοκρατίας και της Γενοκτονίας, 1919-1948.
Cagr Erhan: Ελληνική Κατοχή της Σμύρνης και των Γειτονικών Εδαφών: Έκθεση της Διασυμμαχικής Εξεταστικής Επιτροπής.
Ελευθερία, Δαλεζίου (2002). «Βρετανία και ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος και ο Εποικισμός του 1919-1923: η Επιδίωξη Ασφάλειας μέσω «Εξουσιοδοτημένων» στη Δυτική Μικρά Ασία».
Charles-Robert Ageron: «Mai 1945 en Algerie. Enjeu de memoire et histoire».
Horne, Alistair: «Ένας άγριος πόλεμος ειρήνης: Αλγερία 1954–1962».