Ματούλα Ζαμάνη: «Είμαι τυχερή που ζω στην Αμοργό και θα το ξανάκανα χίλιες φορές»

Η Αμοργός είναι από τα νησιά που όλοι όσοι την έχουν επισκεφθεί, την έχουν αγαπήσει και την έχουν αισθανθεί ως πατρίδα τους. Κάθε μέρα ανακαλύπτεις και κάτι διαφορετικό. Η άγρια ομορφιά της, το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, τα γραφικά σοκάκια της Χώρας και τα αξιοθέατα, μαζί με την φιλόξενη διάθεση των κατοίκων σε κάνουν να νιώθεις ότι βρήκες τον τόπο σου. Κάπως, έτσι, μάλλον ένιωσε και η Ματούλα Ζαμάνη όταν την επισκέφτηκε για πρώτη φορά σε ηλικία δεκαπέντε ετών και από τότε πήγαινε τακτικά για διακοπές μέχρι που πριν από λίγα χρόνια πήρε τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσει μόνιμα εκεί. Βρήκε ένα μικρό σπίτι στον Άγιο Παύλο και εγκαταστάθηκε με μεγάλη χαρά.

«Πριν από τρία χρόνια πήρα την απόφαση να ζήσω εδώ μόνιμα. Στην Αθήνα πλέον έρχομαι κυρίως για να δω τους ανθρώπους που αγαπώ, για πρόβες και μουσικούλα. Είναι λίγο μεγάλο το ταξίδι και υπάρχουν διάφορες δυσκολίες, αλλά η ποιότητα ζωής και η απλότητα που έχει αυτό το νησί δεν έχει καμία σχέση με την Αθήνα. Η Αμοργός πλέον έχει γίνει το σπίτι μου. Το χειμώνα είναι ήσυχα. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, αλλά η ομορφιά οργιάζει. Φέτος, από τον Οκτώβρη, έκανα πεζοπορία, μαθήματα κεραμικής, βουτιές στη θάλασσα, έγραψα τραγούδια με φίλους, έπαιξα επιτραπέζια, διάβασα πολύ και είδα άπειρες ταινίες. Όταν είναι εδώ 21:30, είναι σαν είναι 2:30 τη νύχτα στην Αθήνα. Μου αρέσει αυτή η ηρεμία, αλλά και η τρικυμία της θάλασσας. Οι εικόνες είναι μαγικές και τις μοιράζομαι με τα τραγούδια που γράφω. Μπορεί να μου λείπει η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και το βαφτιστήρι μου, αλλά εδώ είμαι περισσότερο ο εαυτός μου. Αισθάνομαι τυχερή που ζω στην Αμοργό και θα το ξανάκανα χίλιες φορές» αναφέρει η Ματούλα Ζαμάνη στο ethnos.gr.

Η μπαλάντα του Καραντίν Ντε Πασκουάλε

Πριν από μερικές μέρες, η αγαπημένη ερμηνεύτρια κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Η μπαλάντα του Καραντίν Ντε Πασκουάλε», περιγράφοντας πώς βιώνει την καραντίνα. Ο Καραντίν ντε Πασκουάλε είναι ένας φανταστικοαληθινός ήρωας spaggeti western άγονης γραμμής. Το κομμάτι γράφτηκε και βιντεοσκοπήθηκε με μονάχα ένα κινητό, ενώ εκφράζει συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα την εποχή του κορονοϊού. «Το τραγούδι βγήκε σαν να υπήρχε μέσα μου όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας. Εδώ είναι κάπως σαν Δεκέμβρης που είναι όλα κλειστά. Βοηθάει πολύ που βλέπουμε θάλασσα και ουρανό, αλλά εννοείται ότι υπάρχει φόβος και μούδιασμα γιατί αν επισκεφθεί την Αμοργό ο ιός, έχει τελειώσει η κατάσταση. Υπάρχουν μάχιμοι γιατροί, αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή υποδομή για ένα τέτοιο περιστατικό» τονίζει.

ΜΟΥΣΙΚΗ12.04.2020 11:00

Μόνικα: Κάποιοι μου ζητούν ένα ακόμη «Over the Hill», αλλά αυτό δεν θα ξαναγίνει ποτέ

Μόνικα: Κάποιοι μου ζητούν ένα ακόμη «Over the Hill», αλλά αυτό δεν θα ξαναγίνει ποτέ

Η καθημερινότητά της στην περίοδο της καραντίνας δεν άλλαξε και ιδιαίτερα. Το πρωί μόλις ξυπνήσει, θα πιει τον καφέ της και θα φάει το πρωινό της. Παράλληλα, θα ενημερωθεί με τις βασικότερες ειδήσεις της ημέρας. Στη συνέχεια, θα κάνει έναν περίπατο στη γειτονιά της με τα δύο πανέμορφα και παιχνιδιάρικα σκυλιά της, τη Χαϊδω και το Χιόνι, θα μαγειρέψει, θα μιλήσει στο τηλέφωνο με φίλους, θα παίξει μουσική, θα διαβάσει, θα δει ταινίες και ξανά από την αρχή. Η Ματούλα πιστεύει ότι έπειτα απ’ όλη αυτή την ιστορία θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αν βέβαια είμαστε έτοιμοι ν’ αλλάξουμε πρώτα μέσα μας. Να είμαστε ειλικρινείς έστω και στις καθυστερήσεις με τον εαυτό μας. «Από την άλλη, όμως, σκέφτομαι ότι δεν μπορεί κάποιος να γίνει καλύτερος, όταν είναι καταδικασμένος σε απόλυτη φτώχεια. Όταν δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του ή αντιμετωπίζει άλλα προβλήματα που προκύπτουν και όλο αυτό καταλήγει σε ενδοοικογενειακή βία. Στη μουσική βιομηχανία, επίσης, όπως και σε άλλους κλάδους τα πράγματα είναι θολά και μαύρα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς μπορεί να γίνει κάποιος καλύτερος χωρίς δημόσια υγεία, χωρίς κρατική μέριμνα έτσι ώστε να καλυφθούν οι βασικές του ανάγκες.

Από όταν πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι, η Ματούλα Ζαμάνη ξεχώρισε για το μπρίο, τον αυθορμητισμό και τον ακομπλεξάριστο τρόπο που μπλέκει στο ρεπερτόριό της ήχους λαϊκούς, παραδοσιακούς, ροκ ή ακόμα και ποπ. «Τραγουδάω γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορώ να εκφραστώ. Να είμαι ο εαυτός μου. Να επικοινωνώ, να δέχομαι, να μοιράζομαι, να ταξιδεύω και να ονειρεύομαι. Αλήθεια, δεν ξέρω γιατί με ακούει ο κόσμος. Νιώθω τυχερή, όμως, που υπάρχει αυτή η επικοινωνία. Το νιώθω σε κάθε συναυλία μου» αναφέρει με ενθουσιασμό και προσθέτει: «Στην καριέρα μου δεν πορεύομαι βάσει κάποιου σχεδίου. Μόνο συναίσθημα και προσωπική αλήθεια με πολλή χαρά και κόστος ορισμένες φορές. Αλλά κανένα σχέδιο. Μόνο ένστικτο και επιλογές».

Ο λόγος που δεν είναι σε κάποια δισκογραφική εταιρεία

Η Ματούλα ανήκει στους καλλιτέχνες που κάνει τις δικές της παραγωγές καθώς δεν θέλει να βρίσκεται σε κάποια δισκογραφική εταιρεία. «Ναι, όντως δεν είμαι σε καμία δισκογραφική. Απ’ την αρχή δε με γοήτευε η ιδέα. Δεν κατανοούσα τι μου έλεγαν και δεν συμφωνούσα, όταν καταλάβαινα. Γενικώς, δεν μπορούσα να ανήκω σε αυτό που μου πρότειναν». Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται μόνο ταλέντο για να κάνεις καριέρα στη μουσική, αλλά θέλει και αρκετή προσωπική δουλειά. «Το ταλέντο σίγουρα βοηθάει, αλλά όχι μόνο του. Θέλει τρελή δουλειά. Θέλει να κρατάς αγνό συνέχεια αυτό το ακαθόριστο που έχεις στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Να το αγαπάς συνέχεια απ’ την αρχή μέχρι το τέλος».

Τη ρωτάω ποια ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση που ένιωσε μεγαλώνοντας και πότε πιστεύει ότι είναι η κατάλληλη ώρα να αποχωρήσει κάποιος από μία φιλική ή ερωτική σχέση. «Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήρθε από κάποιες σχέσεις που απ’ την οικειότητα φθάρθηκαν τόσο πολύ και έγιναν κλαδιά που μας έπνιξαν. Η αλλαγή των ανθρώπων και η ατελείωτη καφρίλα με δικαιολογίες με τρόμαξε γερά. Έτσι ήταν και μάλλον έτσι θα ‘ναι. Προχωράμε με τρυφερότητα και στα αγκάθια ματώνουμε, αλλά δε σταματάμε» μου απαντάει και συμπληρώνει: «Πιστεύω ότι, όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις, όσο και αν αργείς να δεις τα σημάδια, θα φύγεις. Τότε είναι η ώρα. Ο καθένας έχει το δρόμο του και το χρόνο του».

Το «ταξίδι» της ζωής της που έχει θέσει η Ματούλα είναι η φύση και ο σεβασμός σε ό,τι την περικλείει. Είναι η αγάπη και ο έρωτας. Ο προορισμός άγνωστος. Μπορεί η ζωή μας να βρίσκεται αυτή την περίοδο σε καραντίνα, τα όνειρά μας, όμως, δεν θα μπουν ποτέ. Κάτι αλλάζει σιγά σιγά. Και όπως λέει και ο γενναίος Καραντίν ντε Πασκουάλε «αν είναι να πεθάνουμε ας πεθάνουμε απ’ τα γέλια και όχι από φόβο».