Η Lady Gaga επέστρεψε στο Coachella για να ολοκληρώσει το όραμά της και το πέτυχε

Η Lady Gaga έσωσε το Coachella, η νύχτα που όλοι θα θυμούνται

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Lady Gaga (Copyright: Christopher Polk/Invision for Westfield/AP Images)

Μπορεί το Coachella 2025 να ξεκίνησε με μουρμούρες και γκρίνια —καθυστέρηση, κακή οργάνωση, ατελείωτες ουρές— αλλά η νύχτα της Παρασκευής (11/4) του έδωσε τελικά τη στιγμή που όλοι περίμεναν. Και αυτή ήρθε με τρόπο θεαματικό, σχεδόν μαγικό. Η Lady Gaga δεν ανέβηκε απλώς στη σκηνή, την έκανε προέκταση του εαυτού της και την έπλασε ξανά από την αρχή, σαν να είχε γεννηθεί εκεί.

Αυτό που παρουσίασε δεν ήταν απλώς μια συναυλία, αλλά ένα πολυσύνθετο μουσικοθεατρικό έπος. Ενα παραμύθι με μάγισσες, βασίλισσες και σκιές, ένα θέαμα που συνδύαζε το φως με το σκοτάδι. Για δύο ώρες, η έρημος του Ίντιο μεταμορφώθηκε σ' έναν κόσμο φτιαγμένο για τη Lady Gaga και τους ανθρώπους που τη λατρεύουν. Μια εμπειρία που δεν παρακολουθούσες απλώς, την ζούσες.

Αν κάποιος αμφέβαλλε για το αν εκείνη μπορεί ακόμα να σπάσει τα όρια, η απάντηση ήρθε από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισής της. Μια επιβλητική, πολυώροφη φούστα-σκηνικό άνοιγε αργά, σαν αυλαία σε όπερα φαντασίας, για ν' αποκαλύψει μέσα της ένα θεατρικό κλουβί, μια φυλακή, όπου χορευτές παγιδευμένοι κινούνταν σαν πουλιά αιχμάλωτα στο ίδιο τους το σώμα. Η ίδια, ντυμένη ως δαιμονισμένη βασίλισσα, στεκόταν στην κορυφή, επιβλητική, θεατρική, σχεδόν μυθική. Με τους θεατές να ξεσπούν σε ουρλιαχτά και χειροκροτήματα, ξεκίνησε με το «Bloody Mary», λέγοντας: «Καλώς ήρθατε στο σπίτι μου».

Ένα ποπ έπος πέντε πράξεων

Με αφορμή το νέο της άλμπουμ «Mayhem», η Lady Gaga έστησε ένα αφήγημα σε πέντε πράξεις. Μια ιστορία γεμάτη μεταμορφώσεις, πάλη εσωτερικών αντιθέσεων, και την αιώνια μάχη φαντασίας και πραγματικότητας. Το «Mayhem» είναι ήδη αναγνωρισμένο ως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα της, με επιστροφή στις ρίζες της, στους «ακατέργαστους» ηλεκτρονικούς ήχους, ρυθμοί που κολλάνε στο μυαλό και σκηνική παρουσία γεμάτη δράμα και ένταση. Και αυτή η αισθητική αποτυπώθηκε στη σκηνή του Coachella με τον πιο ακραίο, ονειρικό, αλλά και ειλικρινή τρόπο.

Η Gaga μετέφερε κυριολεκτικά μια «παράσταση» στη μέση της ερήμου. Στο «Poker Face», μετέτρεψε τη σκηνή σε μια σκακιέρα ζωής και θανάτου, μια στρατηγική μάχη γεμάτη ένταση, με κάθε της κίνηση να μοιάζει αποφασιστική. Στο «Perfect Celebrity», η οργή απέναντι στη δόξα και την αποπροσωποποίηση αποτυπώθηκε με απόκοσμη σαφήνεια. Τραγούδησε πλάι σ' έναν σκελετό, ενώ γύρω της υπήρχε ένα πανηγύρι από ζόμπι, ένα αλλόκοτο πάρτι γεμάτο παραμορφωμένες φιγούρες. Και στο «Disease», ίσως η πιο συγκλονιστική στιγμή της βραδιάς, η τραγουδίστρια αντιμετώπισε τη δική της σκιά. Η εκδοχή του 2009 επέστρεψε για να τη στραγγαλίσει πάνω στη σκηνή. Η ίδια πάλεψε ν' αποδράσει από το παρελθόν της, σε μια σπαρακτική μεταφορά προσωπικής λύτρωσης. Η σκηνή αυτή, που άφησε το κοινό παγωμένο και εκστασιασμένο, έχει χαρακτηριστεί από τους φανς ως η πιο δυνατή στιγμή του Gagachella.

Η Gaga ξαναγράφει τους κανόνες

Αυτό που κάνει τη Lady Gaga να ξεχωρίζει είναι το ταλέντο της να παίρνει την ποπ μουσική και να τη μεταμορφώνει, να την ξεγυμνώνει, να την αναδομεί και να την παρουσιάζει κάθε φορά σαν κάτι εντελώς καινούργιο, βαθιά προσωπικό και καλλιτεχνικά ακραίο. Δεν είναι ποτέ παθητική performer, είναι κυνηγός. Με βλέμμα διαπεραστικό, με ενέργεια ακατάπαυστη, με αποφασιστικότητα που αγγίζει το απόλυτο. Η σκηνή δεν είναι χώρος έκφρασης, είναι ο θρόνος της. Κι αν η Beyonce, το 2018, μετέτρεψε το Coachella σε πολιτιστικό γεγονός, η Gaga φέτος το μετέτρεψε σε ποπ παραίσθηση. Οχι για να τιμήσει κάτι, αλλά για να μας τραβήξει σ' έναν κόσμο όπου όλα είναι δυνατά.

Δεν ήταν ένα best of set. Δεν υπήρξαν τραγούδια από τα «Artpop», «Joanne» ή «Chromatica». Η μόνη «παρέκκλιση» ήταν το «Shallow» από το «A Star Is Born», που, όπως πάντα, αποθεώθηκε. Αλλά αυτό δεν ενόχλησε κανέναν. Γιατί η βραδιά δεν ήταν ανασκόπηση, ήταν δήλωση. Μια συνολική θεώρηση της ποπ, όπως τη βλέπει εκείνη. Ενας κόσμος με κανόνες, τους οποίους η ίδια δημιουργεί και αλλάζει, όποτε θέλει.

Επιστροφή στην έρημο

Όταν το 2017 κλήθηκε ν' αντικαταστήσει τη Beyonce, λόγω της εγκυμοσύνης της τελευταίας, η Gaga ανέλαβε έναν άχαρο ρόλο. Με το άλμπουμ «Joanne» ακόμα φρέσκο, το κοινό ίσως δεν ήταν έτοιμο για την κάουντρι αισθητική της τραγουδίστριας. Κι όμως, στάθηκε επάξια στη σκηνή, και παρέδωσε μια σφιχτοδεμένη, επαγγελματική εμφάνιση. Αλλά μέσα της ένιωθε ότι κάτι έλειπε. Όπως η ίδια παραδέχτηκε σε ανάρτηση στο Instagram: «Είχα ένα όραμα για το Coachella που δεν κατάφερα ποτέ να υλοποιήσω. Ήθελα να επιστρέψω και να το κάνω σωστά».

Και το έκανε. Με τον πιο θεαματικό τρόπο. Το Coachella δεν της χρωστούσε τίποτα, εκείνη όμως ένιωθε ότι όφειλε στον εαυτό της να ξαναπιάσει το νήμα. Όχι για ν' αποδείξει την αξία της, αλλά για να ολοκληρώσει το όραμά της. Και αυτή η επιστροφή, σχεδόν επτά χρόνια μετά, είχε χαρακτήρα προσωπικής εξιλέωσης.

Η δύναμη της φωνής και της αλήθειας

Στα 38 της, η φωνή της είναι πιο ώριμη από ποτέ. Πιο ευέλικτη, πιο δυναμική, και, πάνω απ’ όλα, πιο συναισθηματική. Δεν είναι μόνο η τεχνική. Είναι το πάθος. Η Gaga δεν τραγουδά απλώς, ερμηνεύει. Είναι ταυτόχρονα θεά και θνητή, ηγεμόνας και θύμα. Η κάθε νότα έχει βάρος, η κάθε παύση σημασία. Στο «Killah», για παράδειγμα, ένα από τα νέα της τραγούδια, εμφανίστηκε μαζί με τον παραγωγό Gesaffelstein, ντυμένο στα μαύρα, σαν φάντασμα από κάποιο μεταμοντέρνο εφιάλτη. Η σκηνή έμοιαζε με όπερα για δαίμονες.

lady gaga didn’t headline coachella. she reimagined it. the direction, the operatic arrangements, the theatricality, the vocals, the architecture, the costumes, the light design. wagnerian in ambition, pop in language, divine in execution. pic.twitter.com/ar6EeSFyYg
— mons†er reactions (@LMonsterReacts) April 12, 2025

«Η αλήθεια είναι πως είμαστε όλοι ένα. Είναι όλα ένα τεράστιο, όμορφο χάος. Σας αγαπώ τόσο πολύ» ήταν κάποια από τα λόγια της κατά τη διάρκεια της βραδιάς.

Ένα φινάλε σαν κινηματογραφική κορύφωση

Η εκδήλωση έκλεισε με το «Bad Romance», το οποίο παρουσιάστηκε ως μια σκηνική ανάσταση, χορογραφημένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Μάσκες πανούκλας, λάμψεις από υπερκόσμια φώτα και μια Lady Gaga που περιφερόταν ανάμεσα σε δύο κόσμους, το παροξυσμικό και το ανθρώπινο, το παρανοϊκό και το συγκινητικά αληθινό. Όταν όλα τελείωσαν, η ίδια δεν έκανε μία, αλλά δύο φορές υπόκλιση, μαζί με όλη την ομάδα της (χορευτές, μουσικούς, τεχνικούς). Σαν να έλεγε: αυτό δεν ήταν σόου, ήταν μια μάχη που κερδήθηκε ομαδικά.

Και ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη δύναμη της Lady Gaga. Όχι ότι φτιάχνει επιτυχίες, το κάνουν κι άλλοι. Ούτε ότι συγκινεί, πολλοί καλλιτέχνες συγκινούν. Αλλά το ότι το κάνει με τρόπο τόσο αφοπλιστικά προσωπικό, τόσο μεγαλειώδη, που σου υπενθυμίζει γιατί αγαπάμε την τέχνη. Γιατί μας σώζει. Έστω και για ένα βράδυ στην έρημο.

Διαβάστε ακόμη