Robbie Williams: Σήμερα η μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο - Η θυελλώδης διαδρομή ενός ατίθασου σταρ

Ένας καλλιτέχνης που γνώρισε νωρίς τη δόξα, αλλά βρέθηκε να παλεύει με δαίμονες. Ο Robbie Williams δεν φοβήθηκε να μιλήσει για τις αδυναμίες του και κατάφερε να μετατρέψει τις πληγές του σε τραγούδια που άγγιξαν εκατομμύρια ψυχές

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 15 λεπτά ┋

Ρόμπι Γουίλιαμς (Copyright: Matt Licari/Invision/AP)

Η Αθήνα φορά τα γιορτινά της για να υποδεχθεί έναν από τους σπουδαιότερους ποπ superstars των τελευταίων δεκαετιών. Σήμερα, Πέμπτη 2 Οκτωβρίου, ο Robbie Williams ανεβαίνει στη σκηνή του ιστορικού Καλλιμάρμαρου, στο πλαίσιο της περιοδείας «Live 2025 Tour».

Μπροστά σε χιλιάδες θαυμαστές του, μέσα στο εμβληματικό Παναθηναϊκό Στάδιο –ένα ζωντανό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς– ο εκρηκτικός Βρετανός καλλιτέχνης ετοιμάζεται να χαρίσει μια νύχτα που θα χαραχθεί στη μνήμη όλων. Τη συναυλία αναμένεται να παρακολουθήσουν πάνω από 40.000 θεατές, ενώ η προπώληση των εισιτηρίων προχωράει με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Σε περίπτωση που οι καιρικές συνθήκες γίνουν πολύ έντονες και δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή της, θα υπάρξει έγκαιρα ανακοίνωση από την εταιρεία παραγωγής. Οι πόρτες ανοίγουν στις 18:30, ενώ η συναυλία θα ξεκινήσει στις 20:45.

Ο Robbie Williams προσγειώθηκε, με ιδιωτικό του αεροπλάνο, τη Δευτέρα στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Αμέσως μετά πήγε κατευθείαν στη σουίτα πολύ γνωστού ξενοδοχείου στα νότια προάστια, όπου διαμένει. Αυτή είναι η τρίτη φορά που εμφανίζεται στη χώρα μας. Οι άλλες δύο ήταν στη Μαλακάσα το 2015 και 2023.

Από το Stoke-on-Trent στους Take That

Η ιστορία του Robbie Williams δεν αρχίζει με φώτα και βραβεία. Ξεκινάει με μια πόλη που μύριζε κάρβουνο και βιομηχανία. Το Stoke-on-Trent, στο Staffordshire της Αγγλίας, ήταν μια κλασική εργατούπολη, γεμάτη εργοστάσια πορσελάνης και καπνό από καμινάδες. Εκεί γεννήθηκε, το 1974, ο μικρός Robert Peter Williams, σε μια οικογένεια που πάλευε για τα βασικά αλλά είχε πάντα χώρο για λίγη χαρά.

Ο πατέρας του, Peter, ήταν διασκεδαστής σε παμπ. Τραγουδούσε, έλεγε αστεία, έκανε τον κόσμο να γελά. Η μητέρα του, Janet, συμμετείχε σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραγωγές. Από εκεί πήρε ο Robbie δύο βασικά μαθήματα. Πρώτον, ότι το χειροκρότημα είναι το πιο γλυκό ναρκωτικό, και δεύτερον, ότι το ταλέντο χωρίς πάθος δεν αρκεί. Από μικρός έδειχνε πως είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ενα παιδί που δεν μπορούσε να μείνει στη θέση του, που λάτρευε να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Στο σχολείο δεν ήταν ο καλύτερος μαθητής. Συχνά βαριόταν, αποσπούσε την προσοχή των άλλων, προκαλούσε. Αλλά όταν ανέβαινε στη σκηνή για να παίξει σε μια σχολική παράσταση, μεταμορφωνόταν. Ήταν σαν να έβρισκε εκεί τον αληθινό του εαυτό. Εναν κόσμο όπου μπορούσε να είναι τα πάντα και τίποτα, χωρίς περιορισμούς. Εκεί γεννήθηκε το μικρόβιο της σκηνής, το οποίο θα τον συνόδευε για πάντα.

Το 1990, σε ηλικία 16 ετών, ήρθε η μεγάλη ευκαιρία. Μια αγγελία σε τοπική εφημερίδα ζητούσε νεαρούς άνδρες για ένα νέο μουσικό συγκρότημα. Ο Robbie δεν είχε εμπειρία, ούτε καν φωνητική εκπαίδευση. Είχε, όμως, αυτό που δύσκολα διδάσκεται, αυθορμητισμό και τσαγανό. Στην οντισιόν εντυπωσίασε με την αλήθεια του, την ανεπιτήδευτη γοητεία του. Έτσι βρέθηκε να είναι το νεότερο μέλος των Take That.

Οι Take That έμελλαν να γίνουν το μεγαλύτερο ανδρικό συγκρότημα της Βρετανίας στις αρχές των ’90s. Ο Gary Barlow ήταν ο συνθέτης και η «ήρεμη δύναμη», ο Mark Owen το γλυκό αγόρι, οι Jason Orange και Howard Donald το στήριγμα της ομάδας. Και ο Robbie; Ο «άτακτος». Εκείνος που έφερνε κάτι πιο απρόβλεπτο, πιο ατίθασο. Το κοινό τον λάτρεψε αμέσως. Ήταν το παιδί που έδινε ζωή στις συνεντεύξεις, που έκανε το κοινό να γελά, που στην σκηνή ξεχώριζε με την ενέργειά του.

Με άλμπουμ όπως το «Take That & Party» (1992) και το «Everything Changes» (1993), το συγκρότημα έγινε πασίγνωστο. Τα τραγούδια τους σκαρφάλωναν στα charts, οι εμφανίσεις τους γέμιζαν στάδια, και η εικόνα τους πλημμύριζε τα εξώφυλλα των περιοδικών. Οι Take That έγιναν η φωνή μιας γενιάς εφήβων που έβρισκαν σε αυτούς τον ήχο και την εικόνα της νιότης τους.

Όμως, πίσω από το χαμόγελο του Robbie, υπήρχε ήδη ανησυχία. Δεν ένιωθε ότι ταίριαζε ολοκληρωτικά στην «γυαλισμένη» εικόνα του συγκροτήματος. Είχε μια πιο ατίθαση πλευρά, ήθελε μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία. Η πίεση της επιτυχίας, οι συγκρούσεις με τους υπόλοιπους, αλλά και οι δικές του προσωπικές μάχες με τον εθισμό άρχισαν να τον φθείρουν.

Το 1995, σε ηλικία μόλις 21 ετών, ο Robbie αποφάσισε να φύγει. Η αποχώρησή του ήταν σοκ για τους φανς, που δεν μπορούσαν να φανταστούν τους Take That χωρίς εκείνον. Τα ταμπλόιντ τον παρουσίασαν σαν χαμένο παιδί που δεν θα κατάφερνε ποτέ να σταθεί μόνος του. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του. Κι όμως, εκείνο το ρίσκο, η απόφαση ν' αποχωρήσει από μια επιτυχημένη πορεία για να βρει τον δικό του δρόμο, ήταν η σπίθα που θ' άναβε τη φλόγα της σόλο καριέρας του. Μιας καριέρας που όχι μόνο τον δικαίωσε, αλλά τον μετέτρεψε σε θρύλο.

Η σόλο διαδρομή

Όταν ο Robbie Williams αποχώρησε από τους Take That το 1995, πολλοί θεώρησαν ότι υπέγραψε το τέλος της καριέρας του πριν καν αυτή ξεκινήσει. Ένας 21χρονος, χωρίς ιδιαίτερη μουσική εκπαίδευση, βυθισμένος σε προσωπικές υπερβολές, έμοιαζε περισσότερο με χαμένη υπόθεση παρά με ανερχόμενο αστέρα. Όμως ο ίδιος είχε κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί σε νούμερα, τη φλόγα της επιβίωσης. Είχε ανάγκη να αποδείξει στον εαυτό του –και στον κόσμο– ότι μπορούσε να σταθεί μόνος του.

Η πρώτη του μεγάλη κίνηση ήταν το 1996, με τη διασκευή στο κλασικό κομμάτι του George Michael, «Freedom». Αν και δεν ήταν το απόλυτο χιτ, έδειξε ότι ο Robbie είχε βρει φωνή έξω από το πλαίσιο του συγκροτήματος. Το πραγματικό ξεκίνημα, όμως, ήρθε το 1997, με το άλμπουμ «Life thru a Lens». Το πρώτο single, το «Old Before I Die», έδειξε την πιο ροκ πλευρά του, αλλά ήταν το τέταρτο single που έμελλε να τον καθιερώσει, το αθάνατο «Angels». Ένα τραγούδι που μίλησε κατευθείαν στις καρδιές των ακροατών, που έγινε ύμνος γάμων, αποχαιρετισμών, προσωπικών στιγμών. Το «Angels» έδωσε στον Robbie κάτι περισσότερο από μια επιτυχία, του χάρισε αθανασία.

Από εκεί και πέρα, η πορεία του ήταν εκρηκτική. Το 1998 κυκλοφόρησε το «I’ve Been Expecting You», με κομμάτια όπως το «Millennium» και το «No Regrets». Ο Robbie είχε ήδη αποδείξει ότι μπορούσε να παντρέψει το χιούμορ με την ποπ, την ειρωνεία με τη μελωδία. Έγινε ένας περφόρμερ που ήξερε ν' αφηγείται ιστορίες μέσα από τα τραγούδια του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000, ο Robbie έγινε ο μεγαλύτερος solo artist της Βρετανίας. Το 2000, το άλμπουμ «Sing When You’re Winning» χάρισε επιτυχίες όπως το «Rock DJ» – ένα κομμάτι που έδειξε την πρόκλησή του, με το σοκαριστικό του βίντεο όπου ο Robbie γδέρνει κυριολεκτικά το ίδιο του το σώμα.

Ακολούθησε το swing εγχείρημά του με το άλμπουμ «Swing When You’re Winning» (2001), που περιλάμβανε ντουέτα με αστέρες όπως η Nicole Kidman. Ο Robbie έδειξε ότι μπορούσε να κινηθεί με την ίδια άνεση από την ποπ στην τζαζ, από το ροκ στο swing, παραμένοντας πάντα ο εαυτός του. Κάθε του άλμπουμ γινόταν επιτυχία, κάθε του περιοδεία έσπαγε ρεκόρ.

Η μεγάλη του δύναμη ήταν οι συναυλίες. Το Knebworth του 2003 θεωρείται σημείο-ορόσημο για την καριέρα του. Τρεις βραδιές, πάνω από 375.000 θεατές και εκατομμύρια τηλεθεατές παγκοσμίως. Ήταν η στιγμή που ο Robbie Williams ανακηρύχθηκε αδιαμφισβήτητα «ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Βρετανίας». Όχι μόνο για τη φωνή του, αλλά για τον τρόπο που έκανε το κοινό να νιώθει μέρος μιας τεράστιας οικογένειας. Με χιούμορ, με αυτοσαρκασμό, με την ικανότητα να γεφυρώνει τη σκηνή με τις κερκίδες.

Φυσικά, η διαδρομή του δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Υπήρξαν περίοδοι που πάλευε με εθισμούς, με την κατάθλιψη, με την αμφιβολία για το αν μπορούσε να αντέξει τον τίτλο του «βασιλιά της ποπ». Όμως κάθε φορά επέστρεφε πιο δυνατός. Και κάθε επιστροφή του συνοδευόταν από ένα νέο κεφάλαιο στη δισκογραφία του: από το «Escapology» (2002) και το «Intensive Care» (2005) μέχρι τα πιο πρόσφατα «The Heavy Entertainment Show» (2016) και «XXV» (2022), ενώ στις αρχές του νέου έτους ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το «BRITPOP».

Ο άνθρωπος πίσω από τον σταρ

Πίσω από τα λαμπερά φώτα, τις σκηνές που τρίζουν από χειροκρότημα και τις επιτυχίες που σκαρφαλώνουν στα charts, υπάρχει πάντα ένας άνθρωπος. Ο Robbie Williams μπορεί να φαντάζει σε πολλούς ως η προσωποποίηση του «larger than life» σταρ, όμως η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, πιο ανθρώπινη. Αν κάτι τον κάνει ξεχωριστό, δεν είναι μόνο οι μουσικές του νίκες, αλλά και η ειλικρίνεια με την οποία μίλησε για τις ήττες του.

Από νεαρή ηλικία, ο Robbie Williams βρέθηκε να παλεύει με δαίμονες που λίγοι θα μπορούσαν να διαχειριστούν. Η ξαφνική εκτόξευση στη δόξα, οι πιέσεις του star system, η ανάγκη ν' ανταποκρίνεται συνεχώς στις προσδοκίες, όλα αυτά τον οδήγησαν σε σκοτεινά μονοπάτια. Δεν έκρυψε ποτέ τη μάχη του με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά. Αντίθετα, επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά, να μετατρέψει την ευαλωτότητά του σε δύναμη. Ένα από τα πιο συγκλονιστικά στοιχεία της πορείας του είναι ότι δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του να είναι «τέλειος», κάτι που τον έφερε πιο κοντά στο κοινό του.

Η μάχη του με την κατάθλιψη και το άγχος έγινε κομμάτι της καριέρας του. Σε συνεντεύξεις έχει παραδεχτεί ότι υπήρξαν στιγμές που δεν άντεχε καν να βγει από το σπίτι του, κι όμως εκείνες οι στιγμές γέννησαν τραγούδια που έφτασαν ν' αγγίξουν εκατομμύρια ανθρώπους. Για πολλούς, ο Robbie Williams είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η τέχνη μπορεί να γίνει καταφύγιο – όχι μόνο για το κοινό, αλλά και για τον ίδιο τον δημιουργό.

«Η υπερβολική δόξα και η υπερβολική επιτυχία συναντιούνται με το άγχος και την κατάθλιψη και τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Υπάρχουν και κάποια άλλα στάδια δόξας, αλλά το τέταρτο είναι η αποδοχή. Προσπαθείς να κινηθείς απέναντι στην ιδιωτικότητα που σου πήραν προσπαθώντας να είσαι φυσιολογικός αλλά και μικρός ώστε να μη σε μαστιγώνει ο κόσμος».

Παράλληλα, η προσωπική του ζωή βρέθηκε πολλές φορές στο επίκεντρο. Ο γάμος του με την Αμερικανίδα ηθοποιό Ayda Field, το 2010, στάθηκε σαν άγκυρα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Μαζί έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά, και ο Robbie δεν διστάζει να μιλά για το πόσο τον άλλαξε η πατρότητα.

View this post on Instagram

Νωρίτερα, ο ίδιος είχε συνδεθεί με αρκετές διάσημες γυναίκες, σχέσεις που τροφοδότησαν τον Τύπο και το ενδιαφέρον των θαυμαστών. Μία από τις πιο γνωστές ήταν με τη Geri Halliwell, μέλος των Spice Girls. Οι δυο τους έζησαν έναν σύντομο αλλά άκρως δημοσιοποιημένο έρωτα στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Η κοινή τους φήμη και η θέση τους στην ποπ κουλτούρα έκαναν αυτή τη σχέση αντικείμενο λατρείας αλλά και εξαντλητικής παρακολούθησης από τα μέσα. Ακολούθησαν άλλες σχέσεις, όπως με το μοντέλο Rachel Hunter, γνωστή για τις συνεργασίες της με κορυφαίους οίκους μόδας. Και αυτή η σχέση βρέθηκε στο μικροσκόπιο, επιβεβαιώνοντας πως ο Robbie συνέχιζε ν' ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία σε επιτυχημένες και εντυπωσιακές γυναίκες.

Ωστόσο, η πιο πολυσυζητημένη σχέση εκείνης της περιόδου ήταν με τη Nicole Appleton, μέλος του βρετανικού γυναικείου συκγροτήματος All Saints. Οι δυο τους συναντήθηκαν στα τέλη των ’90s και σύντομα έζησαν έναν παθιασμένο έρωτα. Η χημεία τους ήταν εμφανής και η κοινή τους παρουσία γοήτευε τον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας. Η σχέση τους, όμως, δεν άργησε να δοκιμαστεί. Οι απαιτητικές καριέρες τους και η συνεχιζόμενη πίεση της δημοσιότητας έφεραν δυσκολίες. Παρότι υπήρξαν όμορφες στιγμές, τρυφερά βλέμματα και κοινές εμφανίσεις που έμοιαζαν με παραμύθι, η πραγματικότητα αποδείχθηκε πιο σκληρή. Το 1999, μετά από αρκετά χρόνια, ο Robbie και η Nicole ανακοίνωσαν τον χωρισμό τους, αιφνιδιάζοντας τους θαυμαστές που πίστευαν ότι οι δυο τους θα κατάφερναν να ξεπεράσουν τα εμπόδια.

Μια ιστορία αγάπης που άνθισε

Η σχέση του Robbie Williams με την Ayda Field είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης που έχει καταφέρει να εμπνεύσει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Από την πρώτη τους συνάντηση μέχρι τη σταθερή οικογενειακή ζωή που χτίζουν εδώ και χρόνια, ο δεσμός τους είναι υπόδειγμα στήριξης, κατανόησης και συντροφικότητας.

Γνωρίστηκαν το 2006 σ' ένα δείπνο που διοργάνωσε κοινός τους φίλος. Η έλξη ήταν άμεση – το χιούμορ τους, η ζωντάνια τους και η αυθόρμητη επικοινωνία τους έφεραν κοντά σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Δεν άργησαν να μετατρέψουν αυτή τη φιλική χημεία σε έναν βαθύ, ειλικρινή έρωτα. Αυτό που έκανε τη σχέση τους ξεχωριστή ήταν η γερή βάση φιλίας που έθεσαν από την αρχή. Η κοινή τους αγάπη για το γέλιο, οι μικρές χαρές της καθημερινότητας και η διάθεση να αντιμετωπίζουν μαζί τις προκλήσεις, έδεσαν το ζευγάρι ακόμη πιο πολύ.

Μέσα στα χρόνια, ο Robbie και η Ayda χρειάστηκε ν' αντιμετωπίσουν τις καταιγίδες της δημοσιότητας, τις πιέσεις της καριέρας και τις προσωπικές μάχες του τραγουδιστή. Κι όμως, έμειναν πάντα ενωμένοι. Ο Robbie έχει μιλήσει δημόσια για τον καταλυτικό ρόλο της Ayda στη ζωή του: «Είναι ο βράχος μου», έχει δηλώσει, αναγνωρίζοντας πως εκείνη τον γείωσε και του χάρισε σταθερότητα.

View this post on Instagram

Τον Αύγουστο του 2010 παντρεύτηκαν σε μια ιδιωτική τελετή στο σπίτι του Robbie στο Λος Άντζελες, παρουσία μόνο των πιο στενών τους φίλων και συγγενών. Έκτοτε, έχουν δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια με τα παιδιά τους, την Θεοδώρα (Teddy), τον Τσάρλτον (Colet), την Κόκο, και τον Μπό, ο οποίος γεννήθηκε το 2020. Τα δύο τελευταία γεννήθηκαν μέσω παρένθετης μητέρας. Συχνά μοιράζονται με το κοινό στιγμές οικογενειακής τρυφερότητας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, δείχνοντας ότι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας υπάρχει μια ζεστή, αληθινή καθημερινότητα.

Σύνδρομο «Τουρέτ»

Μέσα από το podcast «I’m ADHD! No You’re Not», ο Robbie Williams αποκάλυψε για πρώτη φορά πως πάσχει από το σύνδρομο «Τουρέτ», περιγράφοντας πώς η πάθηση επηρεάζει σε βάθος την καθημερινότητά του. «Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω Τουρέτ, αλλά δεν εκδηλώνεται εξωτερικά. Είναι παρεμβατικές σκέψεις που συμβαίνουν μέσα μου» είπε και συμπλήρωσε: «Προχθές περπατούσα στον δρόμο και κατάλαβα ότι αυτές οι σκέψεις ανήκουν στο σύνδρομο Τουρέτ. Απλώς δεν βγαίνουν προς τα έξω».

Με αφορμή τα 25 χρόνια στη σκηνή ως σόλο καλλιτέχνης, o Robbie Williams παρουσίασε μία μίνι σειρά με τίτλο απλά το όνομά του, η οποία αποτελείται από τέσσερα επεισόδια που αφηγούνται την ιστορία της ζωής και καριέρας του. Παράλληλα, κυκλοφόρησε τη βιογραφική ταινία «Better Man», σε σκηνοθεσία του Michael Gracey (γνωστού από το «The Greatest Showman»).

Διαβάστε ακόμη