Black Sabbath και περιβαλλοντική συνείδηση: Μπορεί το ecometal να γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ;

Πώς η heavy metal καθόρισε την πορεία της περιβαλλοντικής δράσης παγκοσμίως

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Μπορεί η σύγχρονη παγκόσμια περιβαλλοντική δράση να έχει τις ρίζες της όχι σε κάποιο οικολογικό κίνημα, αλλά... στα εργοστάσια και τις εργατικές συνοικίες του Μπέρμιγχαμ της δεκαετίας του ’70;

Σύμφωνα με το BBC, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης αφιερωμένης στην κληρονομιά των Black Sabbath και του εμβληματικού τραγουδιστή τους, Όζι Όσμπορν (Ozzy Osbourne), ένας ακαδημαϊκός από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ προτείνει μια νέα, απρόσμενη ανάγνωση της επιρροής του συγκροτήματος: τη συμβολή του στην ανάδυση της περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένης metal σκηνής.

Ο Dr. David Gange, αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας, υποστηρίζει πως οι Black Sabbath αποτέλεσαν μια από τις πρώτες μπάντες που ενσωμάτωσαν περιβαλλοντικά θέματα στη μουσική τους, μέσα από τραγούδια όπως το «Into the Void», το οποίο αποκαλεί «προφητικό οικολογικό ύμνο».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αντισυμβατικές επιλογές ζωής των μελών του συγκροτήματος, όπως ο βιγκανισμός, αλλά και η κοινωνική και πολιτική τους στάση, αποτέλεσαν θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε αυτό που σήμερα αποκαλείται ecometal – ένα μουσικό υποείδος που συνδυάζει τη metal αισθητική με σαφή οικολογικά και αντισυστημικά μηνύματα.

Από το Μπέρμιγχαμ στις ακτές της Γροιλανδίας

Ο Dr. Gange έχει εντοπίσει δεκάδες συγκροτήματα ανά τον κόσμο που αντλούν έμπνευση από αυτή τη συνείδηση. Ανάμεσά τους, οι Unearthly Rites, ένα death metal συγκρότημα από τη βόρεια Φινλανδία, που μέσω της μουσικής του καταγγέλλει τις περιβαλλοντικές καταστροφές από την εξόρυξη στις Αρκτικές περιοχές.

«Τα τραγούδια τους έχουν έντονο οικολογικό περιεχόμενο και κινητοποιούν τις τοπικές κοινότητες ενάντια στην εξορυκτική βιομηχανία», αναφέρει. Το ίδιο ισχύει, λέει, για χιλιάδες ακόμη συγκροτήματα που βρίσκονται - κατά τα λόγια του - «στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κατάρρευσης».

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του για το νέο του βιβλίο, που αφορά τις παραδοσιακές βάρκες και τις παράκτιες κοινότητες, ο Dr. Gange ταξίδεψε στην Αρκτική και τη βόρεια Ατλαντική ακτή. Σε παραδοσιακά εργαστήρια, όπου περίμενε να ακούσει τοπική μουσική, αντίκρισε… metal.

«Η μουσική υπόκρουση στις παράκτιες κοινότητες δεν ήταν φολκλορική. Ήταν metal - και συχνά συνοδευόταν από στίχους με έντονα περιβαλλοντικά και αντιαποικιοκρατικά μηνύματα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, στη βορειοδυτική Γροιλανδία, συνάντησε δύο Ινουίτ τεχνίτες καγιάκ που όχι μόνο λάτρευαν τους Black Sabbath, αλλά είχαν φτάσει μέχρι το Μπέρμιγχαμ για να δουν τους μουσικούς που τους ενέπνευσαν.

Ecometal: Ένα παγκόσμιο φαινόμενο

Σύμφωνα με τον Dr. Gange, συγκροτήματα όπως οι Architects από το Μπράιτον και οι Gojira από τη Γαλλία είναι ήδη γνωστά για την περιβαλλοντική τους δράση. Όμως, αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν η ύπαρξη μιας παγκόσμιας, λιγότερο προβεβλημένης σκηνής metal που έχει ως επίκεντρο τον πλανήτη.

Από τους Mapuche Mawiza στη Χιλή που τραγουδούν για την προστασία των ποταμών και των δέντρων, μέχρι αμερικανικά black metal συγκροτήματα όπως οι Wolves in the Throne Room, Agalloch και Yellow Eyes - των οποίων το άλμπουμ Sick With Bloom είναι αφιερωμένο σε μολυσμένα ποτάμια - το ecometal φαίνεται να αναπτύσσεται ως μορφή πολιτικής και καλλιτεχνικής έκφρασης.

Οι Unearthly Rites επισημαίνουν τρεις βασικές επιρροές από τη βρετανική σκηνή: τους Black Sabbath, τους Napalm Death και τους Bolt Thrower, χαρακτηρίζοντάς τους «πρωτοπόρους στην ανάδειξη του metal ως φωνής κοινωνικής και οικολογικής ευαισθητοποίησης».

Το Μπέρμιγχαμ ως «πνευματική πρωτεύουσα» του ecometal

Για τον Dr. Gange, η συμβολή της πόλης στην παγκόσμια metal κουλτούρα δεν περιορίζεται στην καθιέρωση του ήχου, αλλά επεκτείνεται και στην κουλτούρα της αντίστασης και της πολιτικής συνείδησης.

«Το Μπέρμιγχαμ υπήρξε για πολλούς η καρδιά της εργατικής τάξης της Βρετανίας. Είναι όμως και ο πνευματικός πυρήνας ενός κινήματος που, από τις πρώτες του νότες, έδειχνε να προβλέπει την περιβαλλοντική κρίση που σήμερα αντιμετωπίζουμε», καταλήγει.