Ο ήρωας της φετινής 25ης Μαρτίου πρέπει να συνεχίσει να ονειρεύεται

Αν και με περιορισμούς λόγω της πανδημίας, η Ελλάδα πέρυσι γιόρτασε με κάθε επισημότητα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Πλήθος ομιλιών, ιστορικών εκδηλώσεων, εκθέσεων και αφιερωμάτων καλούσαν την ελληνική κοινωνία να αναστοχαστεί το παρελθόν της, προκειμένου να πορευτεί σε ένα ακόμα καλύτερο μέλλον.

Δώδεκα μήνες μετά, η ιστορία ενός 18χρονου παιδιού, που δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα, μας προκαλεί να διαμορφώσουμε το παρόν μιας χώρας που φαίνεται επιρρεπής στην επιλεκτική ευαισθησία.

Ο Σαϊντού Καμαρά δεν παίζει μπάσκετ. Ούτε έχει το ποδοσφαιρικό ταλέντο που φέρουν εκατοντάδες συνεπώνυμοί του από την Αφρική. Προφανώς, επίσης, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει μια αγορά ορισμένων εκατομμυρίων στη χώρα, ώστε να θεωρηθεί από το ελληνικό κράτος «επενδυτής» και να του χορηγηθεί υπηκοότητα.

Ο Σαϊντού ήρθε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2019, στην ηλικία των 16 ετών. Ήταν ασυνόδευτος πρόσφυγας. Με καταγωγή από τη Γουινέα, αγνώστου πατρός, ο Σαϊντού έχασε τη μητέρα του και αναγκάστηκε να ζήσει με τον κακοποιητικό σύντροφο της για ορισμένο διάστημα. Όπως περιγράφει ο ίδιος, σε συνέντευξη του στη συνάδελφο Μαρία Λουκά και στο popaganda.gr, στη χώρα του βίωσε πιέσεις και διώξεις για θρησκευτικούς λόγους, σε σημείο που κινδύνευσε η ζωή του. Πήρε την απόφαση της μετανάστευσης και μέσω Σενεγάλης και Τουρκίας έφτασε να πλέει σε μια ακυβέρνητη βάρκα έξω από την Κάλυμνο.

Σε έναν άγνωστο τόπο, ανήλικος και χωρίς κανένα οικογενειακό πλαίσιο, ο Σαϊντού έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία. Έμεινε σε εποπτευόμενες δομές, παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια. Γράφτηκε στο σχολείο, άρχισε να μαθαίνει Ελληνικά και έκανε συνομήλικους φίλους. Όσα, δηλαδή, του ζητήθηκαν από το ελληνικό κράτος και όσα απαιτούσε η ενσωμάτωση στην καινούργια χώρα.  Δύο χρόνια μετά, ο Σαϊντού Κάμαρα έχει κάνει τέτοια άλματα που ακόμα και οι Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν μοιάζουν μακρινό όνειρο.

Υπάρχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο Σαϊντού, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, έχει ένα κουσούρι. Μεγαλώνει. Έχει πλέον φτάσει 18 χρονών και για την ελληνική γραφειοκρατία πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως όλοι οι υπόλοιποι ενήλικες. Τον περασμένο Δεκέμβριο έλαβε απορριπτική απόφαση στο αίτημα ασύλου που κατέθεσε. Οι συμμαθητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς ξεσηκώθηκαν, έκαναν την υπόθεση γνωστή και ο Σαϊντού ίσως να έχει μια δεύτερη ευκαιρία όταν σε λίγες μέρες θα συνεδριάσει εκ νέου η αρμόδια επιτροπή. Η εικόνα με τον Σαϊντού να συμμετέχει στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, γνωρίζοντας ότι σε λίγες μέρες μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τον κίνδυνο απέλασης, προκάλεσε συγκίνηση, θαυμασμό και ενδιαφέρον.

Όταν μέσα στην εβδομάδα η αρμόδια Επιτροπή θα ανοίξει ξανά τον φάκελο του Σαϊντού Καμαρά ας μην νοιαστούν μόνο αν στα κουτάκια των εγγράφων συμπληρώνεται το “τικ”.

Ας σκεφτούν τα λόγια των ίδιων των συμμαθητών και των εκπαιδευτικών του Σαϊντού: «Ο Σαϊντού ρίζωσε εδώ, είναι κομμάτι από τη σάρκα μας, συμμέτοχος σε κάθε μας δραστηριότητα, μέλος αναπόσπαστο της σχολικής κοινότητας και της γειτονιάς μας! [...] Απευθύνουμε έκκληση να εγκριθεί η αίτηση του Σαϊντού και να παραμείνει στη χώρα μας. Κοντά μας! Για να συνεχίσει να ονειρεύεται!»

Ας σκεφτούν ότι ο Σαϊντού είναι ο ήρωας της 25ης Μαρτίου 2022. Και οι ήρωες πρέπει να συνεχίσουν να ονειρεύονται.