Μετά τη σφαγή των Τεμπών

Με όλο το σεβασμό στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών των Τεμπών, καθώς και στον πόνο των οικογενειών τους, το ερώτημα έχει ήδη τεθεί και πρέπει να τεθεί...

Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί η λαϊκή αγανάκτηση που εκφράζεται αυτές τις μέρες στους δρόμους ολόκληρης της Ελλάδας, με αφορμή τον άδικο χαμό δεκάδων νέων σε ένα «δυστύχημα» που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή να γίνει ελπίδα; Ελπίδα που θα οργανωθεί και θα εκφραστεί πολιτικά, έτσι ώστε να έχει διάρκεια στο χρόνο, έτσι ώστε να σπρώξει τη χώρα προς κοινωνικά πιο δίκαιες συλλογικές κατευθύνσεις;

Χωρίς αμφιβολία, το μέγεθος των λαϊκών κινητοποιήσεων, με την αριθμητικά σημαντική παρουσία των νέων, ξεπερνάει κατά πολύ τις οργανωτικές ικανότητες και δυνατότητες των σημερινών ελληνικών κομμάτων και άλλων συλλογικών φορέων εκπροσώπησης. Κινητοποιούν κόσμο τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, κ.α., αλλά... Αυτό που κινητοποιείται πρωτίστως αυτές τις μέρες, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της πολλαπλώς ηττημένης, παραιτημένης, εξατομικευμένης και κυνικής μερικές φορές νεοελληνικής κοινωνίας.

Το πολιτικό ζητούμενο είναι αν, αν, μια χώρα όπως η Ελλάδα, χώρα με αδύναμο κράτος, με αδύναμους θεσμούς, με προβληματικά ΜΜΕ και με καχεκτική κοινωνία των πολιτών, αν αυτή η χώρα, μπορεί να χρησιμοποιήσει μια καταστροφή για να ξαναγεννηθεί, έστω και εν μέρει. Ποιες κοινωνικές δυνάμεις και συμμαχίες μπορούν να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη; Υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις στη σημερινή Ελλάδα;

Οι κινητοποιήσεις και οι πλατείες των αρχών της δεκαετίας της πολλαπλής κρίσης του 2010, συνέτριψαν εκλογικά ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, δημιούργησαν με την πολιτική μετατόπιση των ψηφοφόρων ένα νέο κυβερνητικό κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δομές όμως και οι συμπεριφορές που ευθύνονται για πολλά από τα σημερινά νεοελληνικά αδιέξοδα εξακολουθούν να διαιωνίζονται, 10 χρόνια μετά...

Δε νομίζω πως αυτήν τη στιγμή μπορεί να εκτιμηθεί, μπορεί να προβλεφθεί, πού και πώς θα εκφραστεί πολιτικά η κοινωνική δυναμική των δρόμων στις επερχόμενες εκλογές. Με τα σημερινά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα όμως, δεν είναι και δε θα είναι, δυστυχώς, εύκολη υπόθεση, να σηκωθεί ο ήλιος της δικαιοσύνης στην Ελλάδα λίγο ψηλότερα... Εύχομαι κι ελπίζω να κάνω λάθος.

*O Κώστας Καραμάρκος είναι δημοσιογράφος. Με καταγωγή από την Εράτυρα Κοζάνης, ζει εδώ και δεκαετίες στη Μελβούρνη της Αυστραλίας

Διαβάστε ακόμη

Δεν απαντά ο «Φραπές» στην Επιτροπή: «Έχετε κερδίσει ποτέ τζόκερ» - «Επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής»

Πώς χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη το σπέρμα του Δανού δότη με την καρκινογόνα μετάλλαξη: 18 παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα

«Η τελευταία φορά που είδα τη μητέρα μου»: Ο 11χρονος Ουκρανός που «λύγισε» διερμηνέα και κοινό στο Ευρωκοινοβούλιο

Οι γκάνγκστερ αγρότες, η δίκη των υποκλοπών και τα απόνερα της Ιθάκης: «Δεν θέλω ου!» (Ep11)